Διονύσης Ανεμογιάννης
Μάλλον έχεις περάσει πολλές φορές έξω από την ταβέρνα του Γιώργου, όμως είναι αμφίβολο κατά πόσο την πρόσεξες.
Κρυμμένη πίσω από ένα συνοικιακό ψιλικατζίδικο (που ανήκει στον ίδιο), δίχως ταμπέλα και βιτρίνα, η ταβέρνα του Γιώργου στην οδό Σαρρή απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά σε φίλους και γνωστούς. Θα υπέθετες ότι δεν θέλει αγνώστους αυτή η ταβέρνα, πως στήνει κάθε μεσημέρι ένα μεγάλο οικογενειακό τραπέζι, όπου κάθε ξένος πρέπει να συγχρωτιστεί με τους υπόλοιπους για να γίνει δεκτός. Και η αλήθεια δεν απέχει πολύ απ’ αυτό «μεταξύ μας είμαστε πάντα», εξηγεί ο Γιώργος, ιδιοκτήτης του μικροσκοπικού μαγειρείου, «αν μπει κανείς άγνωστος σταματάμε ό,τι κάνουμε και τον κοιτάμε με απορία. Όσοι μπαίνουν εδώ, ο ένας με τον άλλο σιγά-σιγά γίνονται φίλοι». Μας διηγείται ιστορίες πελατών που βρέθηκαν τυχαία στην ταβέρνα, γνωρίστηκαν με άλλους και στο τέλος έγιναν παρέες, έδιναν ραντεβού στο ταβερνείο και τις Κυριακές πήγαιναν εκδρομές. «Μόνο γάμος δεν προέκυψε απ’ αυτό το μαγαζί».
Το κτήριο πρωτολειτούργησε ως γραφεία του συνδέσμου του ΕΑΜ επί Κατοχής. Από τότε και ύστερα έγινε αποθήκη ξυλείας, ελαιοτριβείο και αποθήκη ειδών σπιτιού μέχρι το ’84, όταν το αγόρασε η οικογένεια του Γιώργου. Το ’94 όταν τελείωσε το στρατιώτικό του, ο Γιώργος άνοιξε το αναψυκτήριο. «Δεν χρειάστηκε ποτέ να βάλλω ταμπέλα. Όλη η γειτονιά ήξερε ότι άνοιγα αναψυκτήριο, από την στιγμή που περνούσα τα πλακάκια» λέει με έμφαση.
Το κατάστημα λειτουργεί καθημερινά 08:00-18:30. Σερβίρει καφέδες και σάντουιτς το πρωί, ενώ το μεσημέρι εκπλήσσει με το μενού του που είναι ό,τι πιο απλό: ένα πιάτο την ημέρα και μερικά ορεκτικά (μεταξύ αυτών και το πεντανόστιμο ‘καυτερό’, με καυτερές πιπεριές, ντομάτα, φέτα και αυγό). «Εδώ τρώει μόνο η γειτονιά. Όπως θα πάνε στις γυναικές τους και θα φάνε ό,τι έχει μαγειρέψει, έτσι και εδώ. Παίρνουν τηλέφωνα και ρωτάνε τι έχουμε μαγειρέψει σήμερα και ύστερα μου λένε να τους κρατήσω μερίδα ή όχι».
Την ημέρα που πήγαμε είχαν ετοιμάσει μια μεγάλη κατσαρόλα γιουβαρλάκια, την επόμενη θα είχε φασολάδα, ενώ παραδοσιακά τη Πέμπτη θα είχε φρέσκο ψάρι, μας εξήγησε η αδερφή του ιδιοκτήτη πίσω από τον πάγκο.
Ο Γιώργος σερβίρει μερίδες λίγες σε αριθμό, χορταστικές όμως σε ποσότητα και πολύ χαμηλές από άποψη τιμής. Γιατί που αλλού θα βρεις κοτόπουλο φιλέτο στη σχάρα με πατάτες σπιτικές στα 3,5 ευρώ;
Η τηλεόραση στο εσωτερικό του ταβερνείου του Γιώργου παίζει πάντα ‘ψιλικατζίδικο τιβί’. Πρόκειται φυσικά για το σύστημα ασφαλείας του Γιώργου που προβάλλει την κίνηση στο ψιλικατζίδικο σε μια μεγάλη τηλεόραση, κοινή θέα των θαμώνων, όσο ο ιδιοκτήτης τους σερβίρει.
Καυτερό Τέλη vs Καυτερό Αναψυκτήριου
Το καυτερό του Τέλη είναι μεγάλου μεγέθους, έρχεται σε μεταλική πιατέλα και είναι πολύ καυτερό. Ντομάτα, πράσινη καυτερή πιπεριά και φέτα είναι το ιδανικό συνοδευτικό για τα μπριζολάκια, ειδικά τους κρύος μήνες. Το καυτερό του Αναψυκτηρίου είναι ένα μικρό πιάτο, με ντομάτα, πράσινη πιπεριά και φέτα, με τη διαφορά ότι από πάνω τους έχει σπάσει ένα αυγό. Προσοχή, δεν είναι ομελέτα ούτε στην εμφάνιση ούτε στη γεύση, απλά η «βελτιωμένη» συνταγή του Αναψυκτηρίου (τη μέρα που τη δοκιμάσαμε ήταν ελάχιστα καυτερή) είναι πιο πλούσια και κερδίζει τις εντυπώσεις. Α, και στοιχίζει 2,50 ευρώ.
No comments:
Post a Comment