“ ΤΟ ΣΠΉΛΑΙΟ ΤΗ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ( ΑΡΣΑΛΗΣ ) ΣΤΗ ΣΥΚΙΑ ΔΩΡΙΔΑΣ

                         ΙΣΤΟΡΙΑ , ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ  ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ 

Γράφει  ο  Γιώργος  Παπαθανασίου – Δ/της του  Ξενοδοχείου “ Ασέληνος “ στη  Συκιά

                                   -  3  -

   Το  σπήλαιο της  Ζωοδόχου  Πηγής στο  ελατόφυτο χωριό  Συκέα ή Συκιά ή  Σκιά , που βρίσκετε κάτω  απ’την περίφημη  ορθοπλαγιά της Γκιώνας , με  την  αρνητική  της  κλίση , είναι ένα  πανέμορφο σπήλαιο , ( απ’τα  πολλά που χαρακτηρίζουν την  περιοχή )  σε  1.000 μ   περίπου  υψόμετρο , μέσα  στο  οποίο υπάρχει η  εκκλησία  της  Ζωοδόχου Πηγής . Το  σπήλαιο , βάθους  80μ έχει  σταλακτίτες και  σταλαγμίτες και πίσω  απ’ το  τέμπλο της  εκκλησίας υπάρχει  φυσική  λίμνη , η οποία  μέχρι  το  τέλος της  άνοιξης είναι γεμάτη νερό και δημιουργεί μια  μυσταγωγική  ατμόσφαιρα .

   Πίσω- πίσω υπάρχει  μια  τρύπα , που  οδηγεί σε  πολύ  μεγάλο  βάθος κλεισμένη  με  βράχους . Από την τρύπα  αυτή φεύγει  το  νερό της  λίμνης .

   Η πρόσβαση  για  τους  προσκυνητές και τους  επισκέπτες γίνεται  εύκολα τόσο  με  αυτοκίνητο ( χωματόδρομος  2 χλμ απ’ το  Δημόσιο  δρόμο ) , όσο και  με  τα  πόδια από το χωριό μέσα  από  τπ  ελατόδασος . Το  σπήλαιο αυτό έχει μια  εκατονταετή  ιστορία και  συνδέεται με  μύθους  και  παραδόσεις που  ξεφεύγουν , που ξεφεύγουν απ’ τα  στενά  τοπικά πλαίσια .Σύμφωνα  λοιπόν με  τις προφορικές  παραδόσεις στις  αρχές του  προηγούμενου  αιώνα ένας  κτηνοτρόφος από  το  χωριό , καθώς έβοσκε  το  κοπάδι του  στο  “ ίσωμα “  ( στην  κορυφή του  ελατόφυτου  λόφου πάνω  απ’ το  χωριό ) για  να  αποφύγει μια  αιφνίδια  κατέφυγε σε  ένα  απ’ τα  πολλά σπήλαια που  βρίθουν  στην  περιοχή , όπου  και πέρασε  τη  νύχτα .

   Ξυπνώντας  το  πρωί είδε  να  εξέχει κάτι  απ’ το  έδαφος και τραβώντας  το διαπίστωσε ότι  ήταν  μια εικόνα της Παναγίας και  την  τοποθέτησε  στην  εκκλησία . Την  επόμενη ημέρα  η  εικόνα  είχε  χαθεί και  αναζητώντας  την  οι χωρικοί  την ξαναβρήκαν  στο  σημείο  που  ο  κτηνοτρόφος την  είχε  ανασύρει . Αυτό  κατά  τα  θρυλούμενα επαναλήφθηκε άλλη  μια  φορά και  θεωρήθηκε  “  σημάδι “ για  να  ανεγερθεί ιερό  στο  χώρο αυτό αφιερωμένο στη Παναγία  ( Ζωοδόχος  Πηγή ) .

   Έτσι  μέσα  στο  σπήλαιο έγινε  η  εκκλησία της  Ζωοδόχου  Πηγής , που  αποδείχθηκε θαυματουργός , αφού  σύμφωνα με αρκετές  μαρτυρίες συνέβησαν  αρκετά  θαύματα που  την  έκαναν  γνωστή  σ’ όλη  την περιφέρεια , με  αποτέλεσμα την  Παρασκευή του  Πάσχα  ( ημέρα  που  γιορτάζει ) να  συρρέουν  εκατοντάδες προσκυνητές κι’ απ’ τις πιο  απόμακρες  περιοχές . Η πρόσβαση γινόταν από  το  μονοπάτι που  υπάρχει και  σήμερα και  ξεκινούσε  απ’ το  χωριό . Μετά τη  λειτουργία ακολουθούσε  πανηγύρι με ψητά , κλαρίνα και  χορό , παράδοση που  συνεχίζεται  μέχρι  σήμερα .

   Πέρα  όμως απ’ την πιο  πάνω αναδρομή στα της  εκκλησίας  της  Ζωοδόχου  Πηγής  ή  Αρσαλής , όπως  συνηθίζεται να  αναφέρεται  , σε  ιδιωματική απόδοση / σύντμηση  της  ονομασίας  Αγία Ιερουσαλήμ . Το  σπήλαιο της Ζωοδόχου  Πηγής  έχει  προκαλέσει το  ενδιαφέρον αρκετών  ερευνητών και συγγραφέων , που  ασχολούνται με  τη  θεωρία  της “ κούφιας  γης “ με την οποία  συνδέουν  και  το σπήλαιο αυτό  ( βλέπε Παντελή Γιαννουδάκη  “ ΚΟΥΦΙΑ  ΓΗ “ ).