Στην αγκαλιά της Γκιώνας ριζωμένο,χωριό μου αγαπημένο ,
Μοιάζεις , με σπάνια ζωγραφιά.
Της πρώτης νιότης μου ταξίδι ονειρεμένο,πετράδι φυλαγμένο,
βαθειά , μες στην καρδιά.
****************
Χώμα λειψό,μ’ιδρώτα κι αίμα ζυμωμένο,προζύμι ευλογημένο
στου μόχθου τη σοδειά,
ανθίζει η πέτρα εδώ,και τ’αντρικό το χέρι,το τραχύ,το ροζιασμένο,
λιμάνι γίνεται τη νύχτα κι αγκαλιά.
****************
Στα βράχια,λες,η ελπίδα φυτεμένη,απ΄τη βαθειά την πίστη ευλογημένη,
καρπίζει,βγάζει ανθούς,
κι αν το ψωμί ναι λιγοστό,έγνοια δε μπαίνει,η φαμίλια,πάντα αγαπημένη,
ξορκίζει,με τραγούδι,τους καημούς.
******************
Στενά σοκάκια, καλντερίμια,λατρεμένα ,στην ευωδιά πνιγμένα
δυόσμου,βασιλικού,
και κάπου εκεί στη ρεματιά,τ΄αηδόνια‘ρωτευμένα ,το λεν..ξετρελαμένα,
πλανεύοντας το νου.
*************
Μοσχοβολάει τ΄αγιόκλημα,ανθισμένο,στις μάντρες κλαρωμένο
σε πάει στον ουρανό,
και το γεράνι παραδίπλα,μεθυσμένο, σεμνό …κοκκινισμένο,
στέκει άλαλο,βουβό.
********************
Στην ισκιωμένη ρεματιά,που ήλιος δεν περνάει,ο νους συχνογυρνάει,
σε χρόνους μακρινούς,
δίπλα , η βρυσούλα,η Βουλωμένη,τραγουδάει, βάλσαμο ..δροσερό κερνάει,
γιατρεύει τους καημούς.
********************
Πλάνος ο νους,ταξιδευτής ,σε πάει στα περασμένα,πουν΄καταχωνιασμένα
στα βάθη της καρδιάς,
φίλοι χαμένοι, έρωτες , ονείρατα σβησμένα,στου χρόνου το ντουλάπι ξεχασμένα,
θυμάσαι...θυμάσαι και πονάς.
*****************
Μοσχομολόχες στις αυλές,τσετσέκια ,μενεξέδες,πολύχρωμοι πανσέδες, παράδεισου ευωδιά,
κάνουν τις πίκρες , τους καϋμούς , του έρωτα τους στεναγμούς ελπίδες στη καρδιά .
Και σαν τ’απόσκια πέσουν στο Κοτρώνι , και γαληνεύουν όλα , σαν νυχτώνει ,
τραγούδια στις αυλές ,
στα παρασπόρια , στο παλιό τ’αλώνι , στεργιώνει η αγάπη στου έρωτα τ’αμώνι,
μ’ολόκρυφες ματιές .
( Συνεχίζεται….)
“ Τραγουδώντας στη Ζωή “
Λιδορίκι Φθινόπωρο 2007
No comments:
Post a Comment