ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙΣ …

Τι κι΄αν τις ομορφιές του κόσμου, όλες, γνώρισες,

κι΄αν έζησες στα πιο ‘μορφα,τα πιο ψηλά,παλάτια,

τίποτα δεν αξίζουν, όλα,μπρός στο καλωσόρισες

που θα σου πουν ψιθυριστά,δυο δακρυσμένα μάτια.

                  *                *

Τι κι΄αν στης μοναξιάς τ ‘απέραντα τα πέλαγα ταξίδεψες,

και στων ονείρων σου ναυάγησες,τ’απάνεμα ακρογιάλια,

στου πατρικού σου την αυλή,σε μια γωνίτσα,γύρεψες,

τα παιδικά σου όνειρα να θάψεις,σαν πολύτιμα κοράλλια.

                  *                 *

Tη γερασμένη,του σπιτιού σου, καρυδιά ,στον κόρφο

σαν άγιο φυλαχτό,στα μακρινά σου τα ταξίδια,κράτησες

μαζί με τη μορφή του κοριτσιού,που ξύπνησε τον πόθο,

σαν ήσουνα αμούστακο παιδί , σαν πρωταγάπησες.

                  *                 *

Μέσα απ’τα πράσινα,ξεθωριασμένα,του σπιτιού παράθυρα,

ώρες ατέλειωτες ,κοιτώντας τη βροχή,ταξίδευες..ταξίδευες

σε χώρες μακρινές,εξωτικές,φέρνοντας πάντα λάφυρα,

τις ομορφιές του ονείρου ,της ζωής,που πάντα γύρευες.

                  *                  *

Πάντα επιστρέφεις,στη γωνιά τη φτωχική,τη λατρεμένη,

να ονειρευτείς,παιδί,ξανά κάτω απ’τη γέρικη μουριά,

μ’ αλίμονο..απ’όλα τα παλιά τίποτα ,πια, δεν απομένει,

μόνο στα βάθη της  ψυχής ,η απέραντη της μάνας η αγκαλιά.-…. Κ.Κ.-

Αθήνα 12 03 06.

“ Τραγουδώντας στη  Ζωή “

     Λιδορίκι  2010