Το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου , στην ράχη στο Σταυρό , βογλάτορας θαρρείς του χωριού μας …
Χτίστηκε πριν πολλά χρόνια απ’ τη μάνα του αείμνηστου χωριανού μας οδοντογιατρού Κώστα Ντούμα , που έφυγε απ’ τη ζωή νεότατος , σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ..
Καλησπέρα Λιδορικιώτες
Καλησπέρα φίλοι του χωριού και της εφημερίδας μας
ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΗΜΕΡΑ 25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 06:34
Δύση Ήλιου: 20:11
Σελήνη 7 ημερών
Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ελονοσίας
Παγκόσμια Ημέρα Γονικής Αποξένωσης
Γιορτάζουν: Μάρκος, Μαρκία, Νίκη.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1719
Ο Ροβινσώνας Κρούσος παίρνει «σάρκα και οστά» μέσα από την πένα του Ντάνιελ Ντεφό.
1850
Ο Πάουλ Γιούλιους φον Ρόιτερ, ιδρυτής του πρακτορείου ειδήσεων Reuters, χρησιμοποιεί 40 περιστέρια για να μεταφέρει στους πελάτες του το κλείσιμο των τιμών του χρηματιστηρίου.
1915
Δυνάμεις Νεοζηλανδών και Αυστραλών επιχειρούν απόβαση στις τουρκικές ακτές της Καλλίπολης, στο πλαίσιο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
1941
Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν τη Χαλκίδα και εισβάλλουν στην Αττική. Γερμανοί αλεξιπτωτιστές καταλαμβάνουν τον Ισθμό της Κορίνθου.
1953
Οι επιστήμονες Φράνσις Κρικ και Τζέιμς Γουότσον δημοσιεύουν την πρωτοποριακή εργασία τους για τη χημική δομή του DNA. Για την ανακάλυψή τους αυτή, που χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη του 20ου αιώνα, θα τιμηθούν με το βραβείο Νόμπελ το 1962.
1974
Η Επανάσταση των Γαρυφάλλων στην Πορτογαλία. Οι στρατιωτικοί εγκαθιδρύουν και πάλι τη Δημοκρατία, έπειτα από μισό αιώνα δικτατορίας.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1840
Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι, ρώσος συνθέτης. (Ο Καρυοθραύστη, Η Λίμνης των Κύκνων) (Θαν. 25/10/1893)
1940
Αλ Πατσίνο, αμερικανός ηθοποιός.
1946
Γιάννης Σμαραγδής, έληνας σκηνοθέτης του κινηματογράφου.
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1595
Τορκουάτο Τάσο, ιταλός αναγεννησιακός ποιητής.(Γεν. 11/3/1544)
1744
Άντερς Κέλσιους, σουηδός αστρονόμος, εφευρέτης της ομώνυμης κλίμακας μέτρησης της θερμοκρασίας. (Γεν. 27/11/1701)
1994
Γεώργιος Γεννηματάς, βουλευτής και υπουργός, από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. (Γεν. 30/6/1939)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2504#ixzz3YJls3PMO
Η Εκστρατεία στα Δαρδανέλια
Η Αγγλο-Γαλλική εκστρατεία στα Δαρδανέλλια (25 Απριλίου 1915 - 9 Ιανουαρίου 1916) παραμένει ένα από τα πιο φιλόδοξα σχέδια της Αντάντ κατά τη διάρκεια Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και παράλληλα μία από τις πιο συγκλονιστικές αποτυχίες της.
Η ιδέα, που μεταξύ άλλων υποστηρίχθηκε και από τον Πρώτο Λόρδο του Ναυαρχείου (Υπουργό Ναυτικών), Γουίνστον Τσόρτσιλ, ήταν απλή και ευφυής. Η κατάληψη από τη θάλασσα της χερσονήσου της Καλλίπολης (της δυτικής ακτής των Δαρδανελλίων) θα αποτελούσε το κλειδί για την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Με τον τρόπο αυτόν θα έβγαινε εκτός μάχης η Οθωμανική Αυτοκρατορία και ταυτόχρονα θα άνοιγε ένας νέος και ασφαλής δρόμος μέσα από τη Μαύρη Θάλασσα προς τη σύμμαχο Ρωσία, που αντιμετώπιζε την απειλή του Οθωμανικού στρατού στον Καύκασο.
Η επιχείρηση ναυάγησε, όμως, εξαιτίας μιας σειράς τραγικών λαθών. Αρχικά, οι Σύμμαχοι σκέφτηκαν να εμπιστευθούν την επίθεση στα Δαρδανέλλια μόνο στο ναυτικό (στις μονάδες πεζοναυτών), για να μη στερήσουν από άνδρες το Δυτικό Μέτωπο, όπου η κατάσταση είχε βαλτώσει και εξελισσόταν στο γνωστό πόλεμο των χαρακωμάτων.
Μεταξύ 27ης Φεβρουάριου και 3ης Μαρτίου, οι άγγλοι πεζοναύτες ολοκλήρωσαν με επιτυχία πολλές επιχειρήσεις σαμποτάζ κι έτσι, στις 18 Μαρτίου, τα πολεμικά σκάφη του άγγλου ναυάρχου Τζον Ντε Ρόμπεκ πλησίασαν την ακτή για να καταστρέψουν τις τουρκικές πυροβολαρχίες και να καλύψουν την απόβαση. Έξι πλοία, όμως, έπεσαν σε ναρκοπέδια και χάθηκαν από τις εκρήξεις. Ο Ντε Ρόμπεκ αρνήθηκε να συνεχίσει χωρίς την υποστήριξη χερσαίων δυνάμεων, αλλά, στο μεταξύ, οι Τούρκοι με την καθοδήγηση του γερμανού στρατηγού Ότο Λίμαν φον Σάντερς κέρδισαν χρόνο και είχαν αρχίσει να ενισχύουν τη χερσόνησο της Καλλίπολης.
Η συμμαχική απόβαση στην Καλλίπολη αποφασίστηκε να ξεκινήσει στις 23 Απριλίου 1915, υπό τη διοίκηση του άγγλου στρατηγού σερ Ίαν Χάμιλτον, ο οποίος είχε στη διάθεσή του συνολικά 490.000 βρετανούς στρατιώτες της Μεσογειακής Εκστρατευτικής Δύναμης (MEF), στην οποία συμμετείχαν και στρατεύματα από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία (ANZAC), καθώς και 80.000 γάλλοι στρατιώτες του Εκστρατευτικού Σώματος της Ανατολής. Στην Ελλάδα, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, ελπίζοντας ότι η κατάληψη των Δαρδανελίων θα είχε ως αποτέλεσμα τη διεκδίκηση της Κωνσταντινούπολης, έδωσε την άδεια στη Μεγάλη Βρετανία να χρησιμοποιήσει τη Λήμνο ως ναυτική βάση.
Η απόβαση στην Καλλίπολη άρχισε τελικά στις 25 Απριλίου 1915 με 75.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του στρατηγού Χάμιλτον. Τις ακτές υπεράσπιζαν περί τους 300.000 στρατιώτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορία, υπό τις διαταγές του Σάντερς. Το ίδιο βράδυ, οι εισβολείς δεν είχαν επιτύχει παρά μερικά προγεφυρώματα σε βάθος περίπου εκατό μέτρων από την ακτή. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, η δυνατότητα ενός ισχυρού πλήγματος είχε εξανεμιστεί.
Οι Αγγλογάλλοι, με τυφλή επιμονή, αποφασίζουν να παραμείνουν σ’ αυτό το κομμάτι γης στα Δαρδανέλλια, να οχυρώσουν τα προγεφυρώματα, κατασκευάζοντας χαρακώματα, και να επιλέξουν για άλλη μια φορά την τακτική του πολέμου φθοράς σε μικρογραφία, ρίχνοντας στον Καιάδα της Καλλίπολης ολόκληρες μεραρχίες Αυστραλών και Νεοζηλανδών που είχαν εκπαιδευτεί βιαστικά στην Αίγυπτο. Οι Τούρκοι κρατούν γερά τις θέσεις τους και φέρνουν σε αδιέξοδο τους Συμμάχους.
Τη νύχτα της 6ης προς 7η Αυγούστου 1915, μία τελευταία απόβαση στην ακτή της Σούβλας δεν θα βελτιώσει την κατάσταση και θα αποφασισθεί η εκκένωση της χερσονήσου σε δύο στάδια, τον Δεκέμβριο του 1915 και τον Ιανουάριο του 1916. Πράγματι, στις 9 Ιανουαρίου 1916 και το τελευταίο απόσπασμα της συμμαχικής δύναμης θα εγκαταλείψει τα Στενά.
Η εκστρατεία στην Καλλίπολη στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία για τους Συμμάχους, οι οποίοι στους οκτώμισι μήνες που διήρκεσαν οι επιχειρήσεις έχασαν γύρω στους 250.000 άνδρες, όσους σχεδόν και οι Τούρκοι, που με τη νίκη τους αυτή ματαίωσαν τα φιλόδοξα σχέδια των Αγγλογάλλων κι έδωσαν το φιλί της ζωής στην παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ένας από τους διακριθέντες στα πεδία των μαχών ήταν και ο νεαρός λοχαγός Μουσταφά Κεμάλ, ο μετέπειτα ιδρυτής του σύγχρονου τουρκικού κράτους.
Η αποτυχία της εκστρατείας προκάλεσε επικρίσεις στο Λονδίνο κατά του Γουίνστον Τσόρτσιλ, που ήταν ο πιο ένθερμος οπαδός της και την πτώση της κυβέρνησης των Φιλελευθέρων, την οποία διαδέχθηκε κυβέρνηση συνασπισμού Φιλελευθέρων - Συντηρητικών. Ο Τσόρτσιλ, μολονότι απαλλάχθηκε από τη θέση του, παρέμεινε στο Πολεμικό Συμβούλιο.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/921#ixzz3YJm6T3Ph
Η Ημέρα των ANZAC
Αποφράδα ημέρα η 25η Απριλίου 1915 για την Αυστραλία, αλλά και ημερομηνία - σταθμός για τη σφυρηλάτηση της εθνικής της ενότητας.
Το πρωινό της 25ης Απριλίου του 1915, 15.000 άπειροι αυστραλοί και νεοζηλανοί στρατιώτες, κατόπιν διαταγής των άγγλων αξιωματικών τους, αποβιβάστηκαν στις ακτές της Καλλίπολης στα Δαρδανανέλια, κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Στόχος τους να καταλάβουν τα Στενά και να επιτρέψουν στους ρώσους συμμάχους τους στην «Αντάντ» να περάσουν με τα πλοία τους τον Ελλήσποντο και να ανοιχτούν στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.
Παρά το γεγονός ότι ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν απειλούσε άμεσα την εδαφική ακεραιότητα της Αυστραλίας, η τότε κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε, ως μέλος της βρετανικής κοινοπολιτείας και λόγω συνταγματικής της υποχρέωσης απέναντι στη Μεγάλη Βρετανία, να λάβει μέρος στον πόλεμο. Στην Καλλίπολη θα ήταν η πρώτη φορά που η νεοσύστατη Αυστραλιανή Αυτοκρατορική Δύναμη, όπως ονομάστηκε η στρατιωτική δύναμη των Αυστραλών που στάλθηκε στην Ευρώπη, θα έπαιρνε μέρος σε πολεμική αναμέτρηση.
Όλα ξεκίνησαν ένα πρωινό του Νοεμβρίου του 1914, όταν από το λιμάνι Όλμπανι της Δυτικής Αυστραλίας έφυγαν η 1η Μεραρχία Πεζικού και η 1η, η 2η και η 3η Ελαφρά Ταξιαρχία Ιππικού. Αρχικά ήταν προγραμματισμένο να ταξιδέψουν στη Βρετανία, όπου και θα εκπαιδεύονταν. Η έλλειψη υποδομής, όμως, είχε ως αποτέλεσμα να μεταφερθούν σε εκπαιδευτικά στρατόπεδα των συμμαχικών δυνάμεων στην Αίγυπτο. Παρέμειναν εκεί για περίπου τρεις μήνες. Εν τω μεταξύ, έφταναν στην Αίγυπτο και άλλοι αυστραλοί στρατιώτες.
Στις αρχές Μαρτίου του 1915 δόθηκε η ειδοποίηση από την κεντρική διοίκηση των συμμαχικών δυνάμεων για την εκστρατεία κατάληψης των Στενών των Δαρδανελίων και η στρατιωτική δύναμη των Αυστραλών και Νεοζηλανδών θα χρησιμοποιούνταν γι' αυτή την επιχείρηση. Στην Ελλάδα, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ελπίζοντας ότι η κατάληψη των Δαρδανελίων θα είχε ως αποτέλεσμα τη διεκδίκηση της Κωνσταντινούπολης έδωσε την άδεια στη Μεγάλη Βρετανία να χρησιμοποιήσει τη Λήμνο ως ναυτική βάση.
Έτσι, στις 4 Μαρτίου 1915 οι πρώτοι Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί στρατιώτες από τις ANZAC (Australian and New Zealand Army Corps) πάτησαν για πρώτη φορά το πόδι τους σε ελληνική γη. Το λιμάνι του Μούδρου με τα απάνεμα νερά του, τους υποδέχτηκε. Η στεριά, όμως, δεν ήταν και τόσο φιλική γι' αυτούς. Η ξερή γη, έντονο χαρακτηριστικό της Λημνιακής φύσης, οι γυμνοί λόφοι και η έλλειψη νερού δεν υπόσχονταν την καλύτερη διαμονή. Παρόλα αυτά, για πολλούς το ηφαιστειογενές τοπίο της Λήμνου ήταν ασυγκρίτως καλύτερο από την έρημο και τη ζέστη της Αιγύπτου. Οι πρώτες εντυπώσεις του στρατιώτη Τ. Α. Μάιλς για τους Έλληνες: «Οι κάτοικοι του νησιού ζουν σε πρωτόγονες συνθήκες. Έχουν μικρά σπίτια και αρκετοί από τους άνδρες φορούν προβιές αρνιών και περπατούν ξυπόλυτοι ή φορούν σκληρά παπούτσια».
Οι ξένοι στρατιώτες άρχισαν σιγά-σιγά να ξεθαρρεύουν και να συναναστρέφονται τους ντόπιους. Ο σηματωρός Ν.Κ. Χάρβεϊ γράφει στα απομνημονεύματά του: «Δεν είχαμε αρκετά ξύλα, σε αντίθεση με το αλκοόλ που ήταν μπόλικο, κάθε μαγαζί στη Λήμνο μέχρι το τέλος του Μαρτίου πουλούσε μπύρα και κονιάκ. Υπήρχε έλλειψη καύσιμων ξύλων. Οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν μικρά κομμάτια κάρβουνου για να μαγειρέψουν. Μετά ήρθε το Πάσχα τους και με μεγάλη περιέργεια παρακολουθούσαμε τον τρόπο με τον οποίο το γιόρταζαν. Οι καμπάνες των εκκλησιών τους χτυπούσαν συχνά και για δύο περίπου μέρες δεν σταματούσαν καθόλου. Την ημέρα του Πάσχα ήρθαν στο στρατόπεδο οι Έλληνες και μας πρόσφεραν κόκκινα αυγά και άλλα δώρα».
Στις 20 Απριλίου 1915 το λιμανάκι του Μούδρου πλημμύρισε από πολεμικά πλοία των συμμαχικών δυνάμεων. Ο Τ. Α. Μάιλς γράφει: «Κανένα άλλο λιμάνι του κόσμου εκείνες τις μέρες δεν είχε περισσότερα πλοία απ' αυτό το λιμανάκι της Λήμνου». Είχε έλθει η ώρα της μάχης. Οι Αυστραλονεοζηλανδοί ξεκίνησαν από την ελληνική γη το απόγευμα της 24ης Απριλίου για να επιτεθούν στην Καλλίπολη και να πάρουν τον έλεγχο των Στενών από τους Τούρκους.
Οι επιχειρήσεις, που κράτησαν έως τον Ιανουαρίου του 1916, στέφθηκαν από παταγώδη αποτυχία. Κάπου 2.000 Αυστραλοί βρήκαν τραγικό θάνατο εκείνο το πρωινό της 25ης Απριλίου 1915, αφού οι Τούρκοι, που ανήκαν στο αντίπαλο στρατόπεδο των «Κεντρικών Δυνάμεων», τους περίμεναν κρυμμένοι στις ακτές της Καλλίπολης και τους αποδεκάτισαν. Τους επόμενους μήνες άλλοι 11.000 αυστραλοί και νεοζηλανδοί στρατιώτες άφηναν την τελευταία τους πνοή στα μέρη εκείνα. «Χρειάστηκαν 10 χρόνια για να παρθεί η Αρχαία Τροία που βρισκόταν στα ίδια Στενά. Τώρα καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να κατακτήσουμε τα Στενά αυτά» παραδέχτηκε ο στρατηγός της συμμαχικής δύναμης, σερ Ιαν Χάμιλτον, μετά την πρώτη μάχη στα Δαρδανέλια.
Η σφαγή στάθηκε αφορμή για να δημιουργηθεί κλίμα εθνικής ομοψυχίας στην Αυστραλία και να πάρει σάρκα και οστά το όνειρο της δημιουργίας του Αυστραλιανού έθνους. Το 1901 οι βρετανικές αποικίες της Αυστραλίας είχαν ενωθεί και είχαν δημιουργήσει το ομόσπονδο αυστραλιανό κράτος, που όμως δεν είχε ακόμα συνοχή, κάτι που του έδωσε η θυσία της Καλλίπολης.
Στην απόβαση της Καλλίπολης πήραν μέρος και 12 ελληνοαυστραλοί: ο δεκανέας Τζακ Μαρκ, ο υποδεκανέας Τζον Ζαβιτσάνος και οι στρατιώτες Πέρσυ Κουκουσάκης, Κώστας Αρώνης, Γιώργος Κρίτον, Ρόμπερτ Κρόκος, Άθα Χάλκας, Λεωνίδας Μανούσου, Γιώργος Πάπας, Πίτερ Ράντος, Ρόι Ραλφ και Αναστάσιος Ρεμπέα. Ο μόνος άτυχος υπήρξε ο 24χρονος μάγειρας Πίτερ Ράντος, που έπεσε στο πεδίο της μάχης.
Κάθε χρόνο στις 25 Απριλίου η Αυστραλία τιμά με εκδηλώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο την επέτειο αυτή, με επίκεντρο την Καλλίπολη. Στη Λήμνο, όπου αποτέλεσε πέρασμα για την απόβαση της Καλλίπολης και πολλοί Αυστραλοί βρήκαν καταφύγιο μετά την καταστροφή, υπάρχουν δύο στρατιωτικά νεκροταφεία και ένα μνημείο για να θυμίζουν το πέρασμα των Αυστραλονεοζηλανδών από την ελληνική γη.
Σχετικά
- «Καλλίπολη 1915» (Gallipoli), πολεμικό δράμα του Πίτερ Γουίρ, παραγωγής 1981, με τους Μαρκ Λι, Μπιλ Κερ και Μελ Γκίμπσον.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/438#ixzz3YJmPwzc9
Η Επανάσταση των Γαρυφάλλων
Στρατιωτικό κίνημα αριστερών αξιωματικών στην Πορτογαλία, που οδήγησε στην κατάλυση της δικτατορίας και την επαναφορά της Δημοκρατίας, μετά 48 χρόνια. Εκδηλώθηκε τις πρωινές ώρες της 25ης Απριλίου 1974 και ήταν σχεδόν αναίμακτο, με τέσσερις μόνο νεκρούς. Έμεινε στην ιστορία ως «Επανάσταση των Γαρυφάλλων» («Revolucao dos Cravos» στα πορτογαλικά), επειδή πολλοί κυβερνητικοί στρατιώτες είχαν τοποθετήσει στις κάννες των όπλων τους γαρύφαλλα, με την προτροπή των εξεγερμένων κατοίκων.
Η Πορτογαλία από τις 26 Μαΐου 1926 κυβερνιόταν δικτατορικά, από τους στρατιωτικούς, που είχαν ανατρέψει το εύθραυστο δημοκρατικό καθεστώς. Στους κόλπους της χούντας αναδείχθηκε η προσωπικότητα του καθηγητή οικονομικών Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ, ο οποίος κυβέρνησε από το 1932 έως το 1968, όταν λόγω εγκεφαλικού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εξουσία. Ο Σαλαζάρ δημιούργησε το «Νέο Κράτος», ένα καθεστώς με πολλά στοιχεία φασισμού. Τον διαδέχθηκε ο καθηγητής Νομικής Μαρσέλο Καετάνο, ο οποίος κυβέρνησε ως το 1974, όταν ανετράπη από τους στρατιωτικούς.
Στις αρχές της δεκαετίας του '70, η Πορτογαλία αιμορραγούσε οικονομικά. Η προσπάθεια διατήρησης της αποικιακής της δύναμης απορροφούσε το 40% του προϋπολογισμού. Κάποιοι από τους χαμηλόβαθμους στρατιωτικούς, που ήταν δυσαρεστημένοι από την πορεία της χώρας και την επαγγελματική τους εξέλιξη, συγκρότησαν το «Κίνημα των Ενόπλων Δυνάμεων», με σκοπό να αλλάξουν την κατάσταση.
Με απόλυτα συνωμοτικό τρόπο και κάτω από τη μύτη της δικτατορίας Καετάνο, αποφάσισαν να κινηθούν δυναμικά το ξημέρωμα της 25ης Απριλίου 1974, με αρχηγό τον ταγματάρχη Οτέλο Σαράιβα ντε Καρβάλιο. Τα συνθηματικά της εξέγερσης θα ήταν δύο τραγούδια. Το πρώτο με τίτλο «Μετά το Αντίο» («E depois do adeus»), με ερμηνευτή τον Πάουλο ντε Καρβάλιο, εκπροσωπούσε τη χώρα στον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον, που γινόταν αργά το βράδυ της 24ης Απριλίου και αποτέλεσε το γενικό πρόσταγμα για τους πραξικοπηματίες. Το δεύτερο τραγούδι με τίτλο «Γκράντολα, μελαψή πόλη» («Grandola, Vila Morena») του αντιστασιακού τραγουδιστή Ζέκα Αφόνσο, ακούστηκε στις 12:20 τα ξημερώματα από το κρατικό ραδιόφωνο, δίνοντας το έναυσμα της εξέγερσης.
Έξι ώρες αργότερα, το δικτατορικό καθεστώς είχε σχεδόν καταρρεύσει. Οι χιλιάδες κόσμου, που, εν τω μεταξύ, είχαν πλημμυρίσει τους δρόμους της Λισαβόνας, προέτρεψαν τους κυβερνητικούς στρατιώτες να ενωθούν με τους επαναστάτες και να βάλουν στις κάννες των όπλων τους από ένα κόκκινο γαρύφαλλο, που την εποχή της άνοιξης αφθονούν στην Πορτογαλία. Ο δικτάτορας Καετάνο αργά το απόγευμα αναχώρησε για τη Βραζιλία και δεν επέστρεψε ποτέ στη χώρα, μέχρι το 1980 που πέθανε.
Τη διακυβέρνηση της Πορτογαλίας θα αναλάβει για τα επόμενα δύο χρόνια η επταμελής «Χούντα Εθνικής Σωτηρίας», με επικεφαλής τον στρατηγό Αντόνιο Ριμπέιρο ντε Σπίνολα. Την περίοδο αυτή δόθηκε στους κόλπους της σκληρή μάχη για την εξουσία μεταξύ αριστερών και δεξιών αξιωματικών. Η επικράτηση των μετριοπαθών δυνάμεων οδήγησε στο σημαδιακό 1976. Το έτος αυτό ψηφίστηκε το νέο δημοκρατικό Σύνταγμα κι έγιναν οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές, που ανέδειξαν στην Προεδρία τον στρατηγό Αντόνιο Ραμάλιο Εάνες και στην πρωθυπουργία τον σοσιαλιστή Μάριο Σοάρες. Η Πορτογαλία μπήκε οριστικά σε δημοκρατική ρότα και το 1986 έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ως άμεσο αποτέλεσμα της επικράτησης των επαναστατών ήταν η διάλυση της αποικιοκρατικής Πορτογαλίας. Η Γουϊνέα - Μπισάου κέρδισε την ανεξαρτησίας της το 1974 κι ένα χρόνο αργότερα η Μοζαμβίκη, η Αγκόλα, το Σάο Τομέ ε Πρίνσιπε και τα Νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου. Η «Επανάσταση των Γαρυφάλλων» προκάλεσε το «τρίτο κύμα του εκδημοκρατισμού», όπως το ονόμασε ο γνωστός πολιτικός επιστήμονας Σάμιουελ Χάντιγκτον, που εξαπλώθηκε στην Ελλάδα (24 Ιουλίου 1974), την Ισπανία (1975) και τη Λατινική Αμερική.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/252#ixzz3YJmnFCXW
Έλλα Φιτζέραλντ
1917 – 1996
Σπουδαία Αμερικανίδα τραγουδίστρια της τζαζ. Την είχαν ονομάσει «Πρώτη Κυρία του Τραγουδιού» και «Βασίλισσα της Τζαζ».
H Έλλα Φιτζέραλντ (Ella Fitzgerald) γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1917 στο Νιούπορτ Νιουζ της Βιρτζίνια και μεγάλωσε με τη χωρισμένη μητέρα της στη Νέα Υόρκη. Από μικρή ήθελε να γίνει χορεύτρια, αλλά την κέρδισε η τζαζ. Μετά τον θάνατο της μητέρας το 1934 αντιμετώπισε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία επιδεινώθηκαν μετά τον βιασμό από τον πατριό της.
Εγκατέλειψε το σχολείο και άρχισε να κάνει διάφορες περιστασιακές δουλειές, όπως φύλακας σε οίκο ανοχής και υπάλληλος σε γραφείο παράνομων στοιχημάτων, που σχετιζόταν με τη Μαφία. Γρήγορα συνελήφθη από την αστυνομία και κλείσθηκε σε ορφανοτροφείο. Δεν έμεινε για πολύ εκεί. Κατόρθωσε να αποδράσει και να ζήσει για ένα χρονικό διάστημα ως άστεγη.
Το 1934, σε ηλικία 17 ετών, ξεχώρισε σ’ ένα διαγωνισμό ταλέντων στο Απόλο Θίατερ της Νέας Υόρκης και άρχισε να συνεργάζεται ως τραγουδίστρια με τον ντράμερ Τσικ Γουέμπ, με τον οποίο ηχογράφησε τις πρώτες της επιτυχίες. Μετά τον θάνατό του ανέλαβε η ίδια τη διεύθυνση της ορχήστρας του, την οποία διατήρησε έως το 1942, οπότε ξεκίνησε σόλο καριέρα, που πολύ σύντομα την οδήγησε στην κορυφή και τη διεθνή αναγνώριση. Συμμετείχε σε πολυάριθμες συναυλίες, υποστηριζόμενη από σπουδαίες ορχήστρες, όπως του Ντιουκ Έλινγκτον και του Κάουντ Μπέιζι.
Η «Βασίλισσα της Τζαζ» διέθετε εξαιρετικά καθαρή και νεανική φωνή, που τα χρόνια δεν κατάφεραν να αλλοιώσουν. Η τεχνική της επέτρεπε να ερμηνεύει με άνεση ένα ποικίλο ρεπερτόριο, από τα συναισθηματικά ρομάντζα ως το πιο «σουίνγκ» θέμα της τζαζ. Με τον Λούις Άρμστρονγκ υπήρξαν οι καλύτεροι εκπρόσωποι του «σκατ», της φωνητικής τεχνικής, με την οποία ο τραγουδιστής με τη φωνή του μιμείται τα όργανα, όπως η τρομπέτα.
Από το 1956 έως το 1967 ηχογράφησε για τη δισκογραφική εταιρεία Verve μία σειρά από 19 ανθολογίες τραγουδιών, στις οποίες διέσωσε 250 εξαιρετικές ερμηνείες του λεγόμενου «Great American Songbook», δηλαδή των σημαντικότερων λαϊκών τραγουδιών των ΗΠΑ, που έγραψαν συνθέτες, όπως οι Ρίτσαρντ Ρότζερς, Κόουλ Πόρτερ, Τζορτζ Γκέρσουιν, Ντιουκ Έλινγκτον, Τζερόμ Κερν, Ιρβινγκ Μπερλίν και Τζόνι Μέρσερ. Στη σχεδόν εξηντάχρονη μουσική διαδρομή της ηχογράφησε περισσότερα από 70 άλμπουμ, κέρδισε 13 βραβεία Γκράμι και πούλησε κοντά στα 40 εκατομμύρια δίσκους.
Η Έλλα Φιτζέραλντ παντρεύτηκε επισήμως δύο φορές. Το 1941 παντρεύτηκε τον λιμενεργάτη και πρώην κατάδικο Μπένι Κόρνγκεϊ και το 1947 τον περίφημο μπασίστα της τζαζ Ρέι Μπράουν, με τον οποίο υιοθέτησε ένα αγοράκι, τον μετέπειτα μπλουζίστα Ρέι Μπράουν τζούνιορ. Η Φιτζέραλντ φέρεται να είχε τελέσει κι ένα τρίτο γάμο, το 1957, με ένα νεαρό Νορβηγό ονόματι Τορ Λάρσεν, τον οποίο γρήγορα ξέχασε, όταν αυτός συνελήφθη και καταδικάστηκε για ληστεία.
Το 1985 αντιμετώπισε τα πρώτα προβλήματα υγείας, τα οποία επιδεινώθηκαν το 1993, όταν λόγω του διαβήτη τις απέκοψαν και τα δύο πόδια. Στις 15 Ιουνίου του 1996 η μεγάλη τραγουδίστρια της τζαζ άφησε την τελευταία της πνοή, σε ηλικία 79 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/645#ixzz3YJn2xMvu
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Κυριακή
26/4
03:00 
8°C
89%
2 Μπφ B
9 Km/h 
ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ 
09:00 
10°C
73%
2 Μπφ BA
9 Km/h 
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ 
Μικρή πιθανότητα βροχής
15:00 
18°C
52%
3 Μπφ Α
16 Km/h 
ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ 
21:00 
14°C
67%
2 Μπφ BA
9 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ 
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ ..
“ ΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟΙ…ΧΤΕΝΙΖΟΝΤΑΙ “…
Όπως θα καταλάβατε αναφερόμαστε στην ωσεί ..” Παρούσα “ Δημοτική μας αρχή , που επιδεικτικά πια , ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ , ΛΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ Μ’ΑΥΤΌ …
Τον τελευταίο καιρό φίλοι μου , ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑ ΜΕ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΑΚΟΥΩ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΟΡΓΙΖΟΜΑΙ , όπως άλλωστε συμβαίνει και σε όλους τους χωριανούς μας , αφού Η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΑ …” ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΒΟΟΕΙΔΉ “ , έτσι τα λένε τώρα τα ανεπιτήρητα γελάδια , ΕΧΕΙ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΘΕ ΟΡΙΟ , αφού ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 50 ΤΟΥΛΆΧΙΣΤΟΝ ΑΠ’Ο ΑΥΤΆ , ΚΥΚΛΌΦΟΡΟΎΝ ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΑ .
Κι’αναρωτιόμαστε όλοι , ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ , ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΡΟΦΥΛΑΚΗ , Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ( Η..ΑΦΑΝΤΗ ) , Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΉ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΣΥΝΑΡΜΟΔΙΟΙ ; Και δεν φτάνει το ότι δεν νοιάζονται καθόλου για όσα γίνονται ΚΑΝΟΥΝΕ ΚΑΙ ΤΟΝ..” ΚΑΡΑΝΑΣΟ “ , ΑΦΟΥ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ..
Αφού λοιπόν το θέλουν έτσι , οι Λιδορικιώτες δεν θα επιτρέψουν τον παραπέρα ευτελισμό του χωριού μας και φυσικά και την απαξίωσή του , που όπως φαίνεται , επιθυμούν και επιδιώκουν , ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΙΑ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΔΡΑΣΗ , ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΛΟΙΠΌΝ ΑΡΧΙΖΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ , ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΘΑ ΥΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΝΗΝΥΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ , ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΜΟΔΙΟΫΠΕΥΘΥΝΩΝ ..ΝΑ ΔΟΎΜΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΡΈΣΕΙ ;
Οι χωριανοί μας όλοι , θα πρέπει τελικά να δραστηριοποιηθούν ΟΛΟΙ και να δούμε πως θα αντιμετωπίσουν την κατάσταση οι παραβάτες χωριανοί μας κτηνοτρόφοι και φυσικά ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΣ ΤΑ ΖΩΑ ΩΣ “ ΑΔΕΣΠΟΤΑ “ , ΑΦΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΆΚΙ ΠΟΥ..ΠΑΙΖΕΤΑΙ
΄Καλό σας μεσημέρι , καλό Σαββατοκύριακο
Απ’ το ‘'Λιδωρίκι “ μα αγάπη…..Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment