ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ …ΑΛΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΟΥΤΣΑ

 

Συνηθισμένος τόπος προορισμού η Λούτσα το καλοκαίρι για τα μπάνια του λαού
εκείνων των χρόνων.
Κυριακή για την γειτονιά αυτή η εκστρατεία-εκδρομή με το φορτηγό του γείτονα
που φρόντιζε από την προηγούμενη μέρα να βάλει τους πάγκους-καθίσματα.
Το πετρέλαιο ήταν ρεφενέ και κάτι ακόμα για την προσφορά του.
Τζάτζαλα μάτζαλα σαμπρέλες και από νωρίς στον δρόμο για την επιβίβαση.
"...τον παππού μην ξεχάσουμε...".
Αυτή την ατάκα θα την άκουγες συνέχεια...
Τα φαγητά στις μουσαμαδένιες μεγάλες τσάντες....η νταμιτζάνα με την ρετσίνα....
και βάλτε ένα χεράκι να ανέβουν τα γυναικόπαιδα πρώτα.
Και ξεκινούσε η παρέα για να κατακτήσει τις θάλασσες...
Έπαιρνε κάποιες ώρες φυσικά αυτή η ιστορία και η παρέα κατέβαινε από το φορτηγό αξιοθρήνητη.
"...τον παππού κάτω από το δέντρο..."
Φυσικά για να τον προφυλάξουν από τον καυτερό ήλιο αλλά κυρίως για να φυλάει
την δροσιά και τα τζάτζαλα όταν όλοι θα ήταν στην θάλασσα.
Στον πηγεμό όλοι φορούσαν τα μαγιό τους οπότε το πρόβλημα ήταν όταν έπρεπε
να αλλάξουν και να φύγουν.
Το σεντόνι ....
Το κρατούσαν τύπου παραβάν  δυό τρείς νοματαίοι και μέσα σε αυτό αλλάζανε
και φυσικά και ο παππούς όπου τότε χρειαζότανε ο μακαρίτης ο Φίνος για να γυρίσει
ταινία.
Πού να κρατηθεί...από το σεντόνι προσπαθούσε που έπεφτε και άρχιζαν τα γέλια
στην παραλία με την κόρη του σε κατάσταση εγκεφαλικού να ψελλίζει...
"...βρε μπαμπά ρεζίλι γίναμε..."
Το μεσημεριανό τραπέζι ήταν κάτω στην άμμο όπου είχε στρωθεί ένας μουσαμάς.
Στην μέση όλα τα φαγητά και όλοι οι καλοί χωρούσαν.
Γλάρωνε ο ήλιος και η παρέα αποκαμωμένη άρχιζε την επιβίβαση στο φορτηγό
για την επιστροφή κατσουφιασμένη σκεπτόμενη την Τσαγκαροδευτέρα.

Πίσω στα παλιά