ΠΑΝΔΩΡΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ..ΑΝΆΜΝΗΣΗ ..!!!
Φωτογραφία απ' τις παλιές δόξες της Δωρικής Αδελφότητας και των Πανδωρικών συνεδρίων ...
Σύνεδροι , κόσμος και παρατηρητές δημοσιογράφοι του τέταρτου Πανδωρικού Συνεδρίου του 1958 , σε αναμνηστική φωτογραφία μετά τη λήξη των εργασιών , έξω απ' το Δημοτικό Σχολείο . Διακρίνονται οι βουλευτές Λιανουλόπουλος , Κοίνης , Γκελεστάθης και ο Νομάρχης Σαμπατακάκης .
Αρχείο Περ.Πέτρου
Καλησπέρα Λιδορικιώτες όλου του κόσμου
Καλησπέρα στους φίλους του χωριού μας
ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΗΜΕΡΑ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2016
Ανατολή Ήλιου: 06:45
Δύση Ήλιου: 20:03
Σελήνη 10 ημερών
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz460gW3MHO
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1821
Ο πλοίαρχος Νικόλαος Παπαδόπουλος Σκλάβος από την Κεφαλλονιά περισυλλέγει στη θαλάσσια περιοχή της Κωνσταντινούπολης το σώμα του οικουμενικού πατριάρχη Γρηγορίου Ε', που απαγχονίστηκε με διαταγή του Σουλτάνου στις 10 Απριλίου 1821, ως αντίποινα για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων.
1834
Αρχίζει η δίκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και τουΔημήτριου Πλαπούτα στο Ναύπλιο, με την κατηγορία της συνωμοσίας κατά του βασιλιάΌθωνα.
1896
Ανακαλύπεται στους Δελφούς το περίφημο άγαλμα του Ηνιόχου.
1902
Δεκάδες άνθρωποι τραυματίζονται από τις κροτίδες του Πάσχα στην Ελλάδα.
1924
Η Ελλάδα, συμμετέχοντας στον εορτασμό της εκατονταετηρίδας από το θάνατο του λόρδου Βύρωνα, αποφασίζει να δώσει στον προσφυγικό οικισμό που βρίσκεται κοντά στο Παγκράτι την ονομασία «Βύρωνας».
1947
Ο τραπεζίτης και οικονομικός σύμβουλος του αμερικανού προέδρου Ρούζεβελτ, Μπέρναρντ Μπαρούχ, αναφέρει για πρώτη φορά τον όρο «Ψυχρός Πόλεμος» για να περιγράψει τις σχέσεις Σοβιετικής Ένωσης και ΗΠΑ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1604#ixzz460gvLllu
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1888
Μιχάλης Δώριζας, έλληνας αθλητής των ρίψεων, δεύτερος ολυμπιονίκης το 1908 στον ακοντισμό.(Θαν. 21/10/1957)
1889
Τσάρλι Τσάπλιν, άγγλος ηθοποιός. (Σαρλό) (Θαν. 25/12/1977)
1921
Πίτερ Ουστίνοφ, βρετανός ηθοποιός, σεναριογράφος, μυθιστοριογράφος και σκηνοθέτης. («Σπάρτακος», «Τοπ Καπί», «Κβο Βάντις», «Ηρακλής Πουαρό») (Θαν. 28/3/2004)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1604#ixzz460hJD7v6
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1828
Φρανθίσκο Χοσέ ντε Γκόγια Υ Λουθιέντες, γνωστότερος ως Γκόγια, ισπανός ζωγράφος. (Γεν. 30/3/1746)
1996
Σταύρος Νιάρχος, εφοπλιστής και επιχειρηματίας, από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου.(Γεν. 3/7/1909)
2008
Έντουαρντ Λόρεντζ, αμερικανός μετεωρολόγος, που ανέπτυξε τη «θεωρία του χάους» και εισήγαγε τον όρο «το σύνδρομο της πεταλούδας». (Γεν. 23/5/1917)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1604#ixzz460hdrtud
697
0
Από τους δυναμικότερους και πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες του 20ου αιώνα, με διεθνή αναγνώριση και καταξίωση. Εφοπλιστής, από τους θεμελιωτές του μεταπολεμικού ελληνικού θαύματος στη ναυτιλία. Η «βεντέτα» του σε προσωπικό και επιχειρηματικό επίπεδο με τον σύγγαμβρό του Αριστοτέλη Ωνάση τροφοδότησε τις στήλες των εφημερίδων όλου του κόσμου και διαμόρφωσε μέρος του προσωπικό του μύθου.
Ο Σταύρος Νιάρχος γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου 1909 στην Αθήνα. Οι γονείς του, με καταγωγή από την Λακωνία, μόλις είχαν επιστρέψει στην πατρίδα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου διατηρούσαν ένα πολυκατάστημα στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας του Σπύρος ασχολήθηκε με το εμπόριο λαδιού, ενώ η μητέρα του Ευγενία καταγόταν από την πλούσια οικογένεια των αδελφών Κουμάνταρου, που διατηρούσε στον Πειραιά τον αλευρόμυλο «Ευρώτας».
Ο Σταύρος Νιάρχος τελείωσε το Βαρβάκειο και τη Νομική Αθηνών. Το 1929 άρχισε να εργάζεται στον αλευρόμυλο των θείων του και γρήγορα ξεχώρισε για τις διοικητικές ικανότητές του. Αντιλαμβανόμενος το μεγάλο κόστος από την εισαγωγή σιταριού από την Αργεντινή και τη Σοβιετική Ένωση, έπεισε τους θείους του ότι θα τους συνέφερε καλύτερα εάν είχαν δικά τους πλοία. Κατά τη διάρκεια της μεγάλης οικονομικής κρίσης, αγόρασε 6 πλοία αντί 120.000 δολαρίων.
Το 1930 συνάπτει τον πρώτο του γάμο με την Ελένη Σπορίδη, κόρη ναυάρχου, με την οποία χωρίζει ένα χρόνο αργότερα. Στα μέσα της δεκαετίας του '30 ο θείος του Νίκος Κουμάνταρος μεταναστεύει στις ΗΠΑ. Μετά από λίγο τον ακολουθεί και ο ανιψιός του. Το 1939 παντρεύεται σε δεύτερο γάμο την 20χρονη Μελπομένη Κάπαρη, κόρη πλοιοκτήτη από τη Σύρο και χήρα διπλωμάτη. Τον ίδιο χρόνο αυτονομείται επιχειρηματικά από τον θείο του. Ιδρύει τη Niarchos Group, με 2 πετρελαιοφόρα και 5 φορτηγά.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στρατεύεται και υπηρετεί ως Σημαιοφόρος στο Πολεμικό Ναυτικό. Συμμετέχει στις συμμαχικές επιχειρήσεις στη Νορμανδία, όπου παρασημοφορείται. Τα πλοία του μισθώνονται από τους Συμμάχους και έξι από αυτά βυθίζονται. Το 1947 χωρίζει από τη γυναίκα του Μελπομένη και η γνωριμία του με τον εφοπλιστή Σταύρο Λιβανό θα τον βάλει στα μεγάλα σαλόνια. Φλερτάρει με τη 14χρονη κόρη του Τίνα και όταν ο πατέρας της αρνείται να του δώσει το χέρι της, λόγω της μικρής της ηλικίας, παντρεύεται τη μεγαλύτερη αδελφή της Ευγενία. Τρία χρόνια αργότερα, η Τίνα παντρεύεται τον μεγάλο ανταγωνιστή του, Αριστοτέλη Ωνάση, γεγονός που εξοργίζει τον Νιάρχο.
Με τα
2.000.000 δολάρια της αποζημίωσης από τα βυθισμένα πλοία του και τα 16
«Λίμπερτυ», που πήρε ως δώρο από την αμερικανική κυβέρνηση, ο Νιάρχος ανακάμπτει
οικονομικά και επενδύει σε μεγάλα τάνκερ. Η κίνησή του αυτή αποδεικνύεται ευφυής
και θα τον καταστήσει έναν από τους μεγαλύτερους πλοιοκτήτες στον κόσμο. Για
πολλά χρόνια του ανήκε ο μεγαλύτερος ιδιωτικός στόλος του κόσμου. Θα εισέλθει
στη χωρεία των Κροίσων και θα ονομαστεί «Χρυσός Έλληνας». Γίνεται εξώφυλλο στο
περιοδικό «Time» με φόντο τα τάνκερ του (τεύχος 6ης, Αυγούστου 1956). Είναι η
εποχή της καταξίωσης. Οι κακές γλώσσες λένε, όμως, ότι το εξώφυλλο του στοίχισε
500.000 δολάρια.
Την ίδια εποχή, ο Νιάρχος αγοράζει το νησί Σπετσοπούλα στον Αργοσαρωνικό, ακολουθώντας ανάλογη κίνηση του ανταγωνιστή του Αριστοτέλη Ωνάση με τον Σκορπιό και γίνεται ένας από τους μεγαλύτερους συλλέκτες έργων τέχνης, με προτροπή της γυναίκας του Ευγενίας. Το 1957 αγόρασε ολόκληρη τη συλλογή του γνωστού αμερικανού ηθοποιού Έντουαρντ Ρόμπινσον, η οποία περιελάμβανε 58 έργα ιμπρεσιονιστών και μεταϊμπρεσιονιστών ζωγράφων, αντί έξι εκατομμυρίων δολαρίων.
Από τα μέσα της δεκαετίας του '50 άρχισε να επενδύει στην Ελλάδα, επωφελούμενος του ευνοϊκού νομοθετικού πλαισίου. Οι δύο σπουδαιότερες επενδύσεις του είναι τα «Ελληνικά Διυλιστήρια» Ασπροπύργου (σήμερα ΕΛΔΕ) και τα «Ελληνικά Ναυπηγεία» στον Σκαραμαγκά, που για μεγάλο διάστημα υπήρξε το μεγαλύτερο ναυπηγείο στη Μεσόγειο.
Το 1965 ο Νιάρχος, που τρελαινόταν για το σκι, γνωρίζεται στο σαλέ του στην Ελβετία με τη Σαρλότ Φορντ, εγγονή του θρυλικού αυτοκινητοβιομήχανου Χένρι Φορντ. Η νεαρή Αμερικανίδα μένει έγκυος και το σκάνδαλο ξεσπάει. Η Ευγενία, η μητέρα των τεσσάρων παιδιών του (Φίλιππου, Σπύρου, Κωνσταντίνου και Μαρίας-Ειρήνης), ζητά και παίρνει διαζύγιο. Ο Νιάρχος παντρεύεται με πολιτικό γάμο τη Φορντ, η οποία φέρνει στον κόσμο το πέμπτο παιδί του, την Έλενα - Άννα. Στο μεταξύ, ξαναφουντώνει ο έρωτάς του για την Ευγενία. Χωρίζει με τη Φορντ, αλλά δεν χρειάζεται να ξαναπαντρευτεί την Ευγενία, καθώς το διαζύγιό τους δεν αναγνωρίζεται στην Ελλάδα, ούτε βεβαίως ο πολιτικός γάμος του με τη Φορντ.
Στις 4 Μαΐου 1970 ο Νιάρχος απασχολεί και πάλι τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων όλου του κόσμου. Η γυναίκα του Ευγενία, 44 χρονών, βρίσκεται νεκρή στη Σπετσοπούλα, κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Ο ιατροδικαστής βρήκε σημάδια πάλης και μώλωπες στο σώμα της. Αυτοκτόνησε ή δολοφονήθηκε η Ευγενία; Η επίσημη εκδοχή είναι θάνατος από υπερβολική χρήση βαρβιτουρικών και η υπόθεση κλείνει για τον Νιάρχο με απαλλακτικό βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, παρά την παραπεμπτική πρόταση του εισαγγελέα.
Με τη σύζυγό του, Ευγενία
Την εκδοχή της δολοφονίας από τον Σταύρο Νιάρχο υποστηρίζει ο δημοσιογράφος Σπύρος Καρατζαφέρης στο βιβλίου του «Φάκελλος Νιάρχος» (εκδόσεις «Κάκτος»), επιστέγασμα της μεγάλης του δημοσιογραφικής έρευνας, που δημοσιεύθηκε σε 58 συνέχειες στην εφημερίδαΕλευθεροτυπία το δίμηνο Μαΐου - Ιουνίου 1976. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός στη μυθιστορηματική εκδοχή του συμβάντος, με τίτλο «Ο Ιατροδικαστής» (εκδόσεις Λιβάνη).
Ο Νιάρχος ξεπερνά γρήγορα το χαμό της Ευγενίας και το 1971 παντρεύεται την αδελφή της Τίνα, που φαίνεται να είναι ο μεγάλος του έρωτας. Η Τίνα είχε χωρίσει το 1959 με τον Ωνάση, αφού του είχε χαρίσει τα δύο παιδιά του, Αλέξανδρο και Χριστίνα, και στη συνέχεια τον Μαρκήσιο του Μπλάντφορντ. Το 1974 η Τίνα θα πεθάνει και αυτή από βαρβιτουρικά, εξαιτίας του χαμού του γιου της Αλέξανδρου σε αεροπορικό δυστύχημα. Οι φήμες οργιάζουν και πάλι. Η Τίνα πέθανε στο ξενοδοχείο «Ντε Σαντελιέ» του Παρισιού και ο Νιάρχος κοιμόταν στο διπλανό δωμάτιο.
Μετά την κρίση του 1973, ο Νιάρχος πούλησε κάποιες από τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις του και επεκτάθηκε στο εμπόριο διαμαντιών και τα χρηματοοικονομικά, φθάνοντας να κατέχει το 2% της μεγαλύτερης τράπεζας του κόσμου Citybank. Επένδυσε, επίσης, στα άλογα κούρσας με εκτροφεία στη Γαλλία και τις ΗΠΑ. Συνέχιζε να εμπλουτίζει τη συλλογή έργων τέχνης του με έργα των Βαν Γκογκ, Γκόγια, Ελ Γκρέκο και Ρούμπενς. Η αυτοπροσωπογραφία του Πικάσο τού κόστισε 47.850.000 δολάρια το 1989.
Οι θαλαμηγοί του («Κρεολή», «Ατλαντίς 1 και 2») ήταν πλωτά μουσεία. Μοναδικοί πίνακες υπήρχαν στο σπίτι του Παρισιού (κτίσμα του 18ου αιώνα στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα), στο σαλέ του Σεν Μόριτζ, στη βίλα του στη Γαλλική Ριβιέρα, στο ρετιρέ του στο Κλάριτζ του Λονδίνου και φυσικά στη Σπετσοπούλα. Η συλλογή του, σύμφωνα με τους ειδικούς, κόστιζε πάνω από ένα 1 δισεκατομμύριο δολάρια.
Ο Νιάρχος βρισκόταν στην κορυφή και συμπεριλαμβανόταν στη λίστα με τους 100 πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, σύμφωνα με τη λίστα του περιοδικού «Fortune». Στις αρχές της δεκαετίας του '90 αποσύρθηκε στο ησυχαστήριό του στο Σεν Μόριτζ, όπου πέθανε στις 16 Απριλίου1996, χτυπημένος από μια σπάνια αρρώστια, που του είχε παραλύσει το ανοσοποιητικό του σύστημα.
Όσα είχε σκεφθεί και δεν πρόλαβε να κάνει ο ίδιος για την Ελλάδα, τα πραγματοποιεί σήμερα το «Ίδρυμα Σταύρος Σ. Νιάρχος», που συνεστήθη με τη διαθήκη του. Δραστηριοποιείται με την παροχή δωρεών στους τομείς της παιδείας, της κοινωνικής πρόνοιας, της υγείας, των τεχνών και του πολιτισμού. Το ίδρυμα, που διευθύνουν τα παιδιά του, ανακοίνωσε το 2006 ένα φιλόδοξο έργο: την κατασκευή Μεγάλης Βιβλιοθήκης και Λυρικής Σκηνής σ' ένα τμήμα του παλιού Ιπποδρόμου επί της Λεωφόρου Συγγρού.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/250#ixzz460htpyPv
946
0
Άγγλος ηθοποιός και σκηνοθέτης του βωβού κινηματογράφου, που απέκτησε διεθνή φήμη ενσαρκώνοντας τον Σαρλό, και σκόρπισε και σκορπά άφθονο γέλιο σε μικρούς και μεγάλους.
Ο Τσαρλς Σπένσερ «Τσάρλι» Τσάπλιν (Charles Spencer «Charlie» Chaplin) γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1889 στο Λονδίνο από γονείς θεατρίνους. Τα παιδικά του χρόνια κάθε άλλο παρά γελαστά κι ευτυχισμένα ήταν. Μετά τον πρώιμο χωρισμό των γονιών του πέρασε τη νηπιακή ηλικία του ανάμεσα σε μπουλούκια θεατρίνων, συνοδεύοντας τη μητέρα του στις περιοδείες της ανά την αγγλική επικράτεια. Όταν, όμως, βρέθηκε ορφανός από πατέρα και με μητέρα άνεργη, η ζωή του μικρού Τσάρλι άρχισε να μοιάζει ολοένα και περισσότερο βγαλμένη από τις σελίδες του Ντίκενς. Για να κερδίσει το μεροκάματο της οικογένειας αυτοσχεδιάζει μικρά χορευτικά στους δρόμους του κακόφημου Λονδίνου και μαζεύει τις πενταροδεκάρες των περαστικών.
Οι παλιές γνωριμίες των γονιών του τον βοήθησαν ωστόσο να βρει μία κανονική δουλειά στον παιδικό χορευτικό θίασο των «Eight Lancashire Lads». Σε ηλικία οκτώ ετών ήταν ήδη επαγγελματίας ηθοποιός, που ερμήνευε παιδικούς ρόλους σε παραστάσεις στο Λονδίνο και στα 17 του έγινε μέλος του επιτυχημένου τότε θιάσου του Φρεντ Κάρνο, με τον οποίον έκανε δύο περιοδείες στην Αμερική.
Ο Τσάρλι Τσάπλιν το 1918
Φθάνοντας στο Λος Άντζελες, τον Δεκέμβριο του 1913, ήταν ήδη αποφασισμένος να μη γυρίσει πίσω στην Αγγλία. Η πρώτη ταινία του «Making a living» (1914) δεν ενθουσίασε τους παραγωγούς του εκκολαπτόμενου τότε Χόλιγουντ, οι οποίοι όμως διέκριναν στον άγγλο κωμικό με το αστείο περπάτημα ένα ξεχωριστό ταλέντο. Ο Τσάπλιν ήθελε να κατακτήσει το καινούργιο μαζικό είδος διασκέδασης, μεταφέροντας στη μεγάλη οθόνη όλη την εμπειρία του πλανόδιου θεατρίνου.
Λίγους μήνες αργότερα και με 11 ταινίες στο ενεργητικό του νιώθει ήδη «βετεράνος» ηθοποιός, έτοιμος να πάρει ο ίδιος την κάμερα στα χέρια του. Είναι η εποχή του πειραματισμού, μέσα από τον οποίο θα γεννηθεί η τόσο οικεία και παγκοσμίως αναγνωρίσιμη εικόνα του Σαρλό: του καλοκάγαθου αλητάκου με το κοντό μαύρο μουστάκι, τα υπερμεγέθη παπούτσια, το ημίψηλο καπέλο σε μικρότερο από το κανονικό νούμερο και το μπαστούνι από μπαμπού, που προσπαθεί να επιβιώσει, διατηρώντας την αξιοπρέπειά του μέσα σ’ ένα κόσμο κοινωνικής αδικίας και ανισότητας.
Το 1921 βγαίνει στις αίθουσες το «Χαμίνι» («The Kid»), το οποίο μένει στην ιστορία ως το πρώτο αριστούργημά του. Εν τω μεταξύ, τα φτωχικά νιάτα του είναι μια μακρινή ανάμνηση. Με το νέο συμβόλαιο που υπογράφει στην εταιρεία Mutual, ο Τσάπλιν γίνεται ο πιο ακριβοπληρωμένος άνθρωπος στο Χόλιγουντ, με μισθό που δεν πέφτει κάτω από τις 10.000 δολάρια την εβδομάδα και με ένα επιπλέον μπόνους 150.000 δολαρίων. Διανύει την πιο δημιουργική περίοδο της καριέρας του, καθώς αναδεικνύεται σε ανυπέρβλητο μάστορα της παντομίμας, ικανό να οδηγεί τους θεατές του από το γέλιο στο δάκρυ με μία απλή έκφραση ή χειρονομία και με χάρη που συχνά παρομοιάζεται με εκείνη ενός χορευτή μπαλέτου.
Το 1919 ιδρύει τη United Artists μαζί με δύο ακόμη μεγάλους ηθοποιούς της εποχής του, τη Μαίρη Πίκφορντ και τον Ντάγκλας Φέρμπανκς, και συνεχίζει τις εισπρακτικές επιτυχίες του, αγνοώντας για αρκετά χρόνια τη νέα τεχνολογία του ομιλούντος κινηματογράφου, φοβούμενος ότι η ουσία της τέχνης του, η παντομίμα, θα εξαφανιζόταν ανάμεσα στους διαλόγους. Έργα του, όπως «Τα φώτα της πόλης» («City Lights»,1931) και οι «Μοντέρνοι καιροί» («Modern Times», 1936) ήταν βωβές ταινίες που γνώρισαν τεράστια επιτυχία την εποχή του ομιλούντος κινηματογράφου. Το 1940 γύρισε την πρώτη του ομιλούσα ταινία, τον «Μεγάλο Δικτάτορα» («The Great Dictator»), που ήταν μια σάτιρα του Αδόλφου Χίτλερ.
Οι θεατές όλου του κόσμου μπορεί να λάτρεψαν τον Τσάπλιν, οι επικριτές του όμως στην Αμερική δεν ήταν λίγοι. Αιτίες ήταν άλλοτε τα πολιτικά του φρονήματα (κατηγορήθηκε ως κομμουνιστής από το μακαρθικό λόμπι του Χόλιγουντ και πικραμένος αυτοεξορίστηκε στην Ελβετία το 1952) και άλλοτε η προσωπική ζωή του.΄Εκανε τέσσερις γάμους, εκ των οποίων οι δύο ήταν με ανήλικες νύφες: στα 28 του νυμφεύτηκε την 16χρονη ηθοποιό Μίλντρεντ Χάρις, στα 35 του την καλλονή Λολίτα Μακ Μάρεϊ (αργότερα Λίτα Γκρέι) και στα 44 τη 19χρονη ηθοποιό Πολέτ Γκοντάρ. Τέταρτη και τελευταία σύζυγός του υπήρξε η Ούνα Ο’ Νιλ, κόρη του θεατρικού συγγραφέα Ευγένιου Ο’ Νιλ. Όταν παντρεύτηκαν εκείνος ήταν 54 χρονών κι εκείνη 18. Παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα της, ο γάμος τους διάρκεσε μέχρι τον θάνατο του Τσάπλιν και μάλιστα το ζευγάρι απέκτησε οκτώ παιδιά.
Ο Τσάπλιν δεν έλαβε ποτέ ένα κανονικό βραβείο Όσκαρ. Τιμήθηκε το 1927 από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, που απονέμει τα Όσκαρ, για την «ιδιοφυή, συγγραφή, σκηνοθεσία και παραγωγή» της ταινίας «Το τσίρκο» και το 1972 για την «ανυπολόγιστη συμβολή του στην εξέλιξη του κινηματογράφου ως της μεγαλύτερης μορφής τέχνης του 20ου αιώνα». Το 1975 χρίστηκε ιππότης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από τη βασίλισσα Ελισάβετ κι έγινε «σερ».
Ο Τσάρλι Τσάπλιν πέθανε τα Χριστούγεννα του 1977 στο Βεβέ της Ελβετίας, σε ηλικία 88 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1285#ixzz460iIK6gs
Του φρούριο της Μασάδα
177
0
Το τελευταίο επεισόδιο του Α’ Ιουδαϊκο-Ρωμαϊκού Πολέμου, που διάρκεσε επτά χρόνια (66-73). Η κατάληψη του οχυρού βράχου Μασάδα από τους Ρωμαίους και η ομαδική αυτοκτονία των υπερασπιστών του, θυμίζει - τηρουμένων των αναλογιών - τον δικό μας Χορό του Ζαλόγγου.
Το 66 μία ομάδα Σικάριων (εξτρεμιστική σέχτα Εβραίων Ζηλωτών) υπό τον Ελεάζαρ μπεν Γιαΐρ κατέλαβε τον οχυρό βραχώδη λόφο Μασάδα κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα και σκότωσε τους Ρωμαίους φρουρούς του, δίνοντας το σύνθημα για την εξέγερση. Ο Νέρων δεν άφησε την πρόκληση αναπάντητη κι έστειλε τις ρωμαϊκές λεγεώνες υπό τον ικανό στρατηγό και μετέπειτα αυτοκράτορα Τίτο Βεσπασιανό να καταστείλει την εξέγερση των ανυπότακτων Ιουδαίων.
Ο Βεσπασιανός πέρασε δια πυρός και σιδήρου την περιοχή της Παλαιστίνης και μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 κατόρθωσε να καταστείλει την εξέγερση. Η μοναδική ανυπότακτη περιοχή παρέμενε το οχυρό Μασάδα. Οι Ρωμαίοι έστειλαν τότε την επίλεκτη 10η λεγεώνα, με επικεφαλής τον κυβερνήτη της Ιουδαίας Λούκιο Φλάβιο Σίλβα.
Ο Λούκιος προετοίμασε με προσοχή την επίθεσή του, λόγω της ιδιομορφίας του λόφου. Πρώτα έχτισε ένα τείχος γύρω από τη Μασάδα για να αποκόψει τελείως τη διαφυγή των πολιορκημένων και στη συνέχεια άρχισε να κατασκευάζει ένα γιγαντιαίο ξύλινο πύργο με πολιορκητικό κριό ύψους 114 μέτρων, όσο σχεδόν και το ύψος του λόφου.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών, οι Ρωμαίοι στρατιώτες δέχονταν βροχή από πέτρες και αναμμένους πυρσούς από τους υπερασπιστές της Μασάδα, με αποτέλεσμα να έχουν αρκετές απώλειες και να καθυστερεί το έργο. Τότε, ο Λούκιος αποφάσισε να χρησιμοποιήσει Ιουδαίους αιχμαλώτους στην κατασκευή του πολιορκητικού πύργου, γνωρίζοντας ότι οι έγκλειστοι δεν θα έκαναν κακό στους συμπατριώτες τους. Όπως και συνέβη.
Μόλις ολοκληρώθηκε ο πύργος με τον πολιορκητικό κριό άρχισε αμέσως η επίθεση εναντίον του φρουρίου της Μασάδα. Πολύ γρήγορα, οι υπερασπιστές του βρέθηκαν σε δύσκολή θέση, καθώς με την πάροδο του χρόνου (πλησίασε τον ένα χρόνο η πολιορκία) ξέμεναν από τροφή και νερό. Δυνατότητα διαφυγής δεν υπήρχε πλέον κι έτσι αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν ομαδικά για να μην πέσουν στα χέρια των Ρωμαίων. Όμως, η Ιουδαϊκή θρησκεία απαγόρευε την αυτοκτονία κι έτσι άρχισαν να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Όταν στις 16 Απριλίου του 73 οι Ρωμαίοι μπήκαν στο φρούριο μέτρησαν 960 πτώματα και αντίκρισαν τις αποθήκες καμένες. Διασώθηκαν μόνον δύο γυναίκες και πέντε παιδιά.
Τα γεγονότα της Μασάδα εξιστόρησε ο ελληνιστής ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος (37-100), στο βιβλίο του «Περί του Ιουδαϊκού Πολέμου», που έγραψε πρώτα στα αραμαϊκά και στη συνέχεια μετέφρασε στα ελληνικά. Ο ίδιος ήταν αντίθετος στην εξέγερση των συμπατριωτών του εναντίον των Ρωμαίων.
Η θυσία των υπερασπιστών της Μασάδα αποτελεί για τον Εβραϊκό λαό ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της μακραίωνης ιστορίας του και σύμφωνα με τους ιστορικούς βοήθησε στη σφυρηλάτηση της εθνικής συνείδησής του.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/764#ixzz460igfxJw
100
0
Σκωτσέζος τραγουδοποιός, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 με τον τραγούδι Baker Street και τον δίσκο City to City. Ανήκε στον ευρύτερο χώρο του προοδευτικού ροκ (progressive rock).
O Τζέραλντ «Τζέρι» Ράφερτι (Gerry Rafferty) γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1947 στο Πέισλι της Σκωτίας και ήταν το τρίτο παιδί της οικογένειάς του. Ο ιρλανδικής καταγωγής πατέρας του Τζόζεφ Ράφερτι δούλευε ως ανθρακωρύχος και οδηγός φορτηγού. Παρότι κουφός, του άρεσε να τραγουδά κυρίως ιρλανδικά επαναστατικά τραγούδια. Ήταν γερό ποτήρι και συχνά κακομεταχειριζόταν το νεαρό αγόρι, που δεν το συμπαθούσε ιδιαίτερα, καθώς είχε προέλθει από μία ανεπιθύμητη γέννα. Την ανατροφή και την προστασία του ανέλαβε η σκωτσέζα μάνα του Μέρι Σκίφινγκτον, η οποία του εμφύσησε την αγάπη για τη μουσική, μαθαίνοντάς του ιρλανδικά και σκωτσέζικα παραδοσιακά τραγούδια. Ο Τζέρι από μικρός άρχισε να σκαρώνει μελωδίες, επηρεασμένος από τα τραγούδια των Beatles και του Μπομπ Ντίλαν.
Με τον θάνατο του πατέρα του το 1963, ο νεαρός Τζέρι εγκαταλείπει το σχολείο. Αρχικά δουλεύει σε χασάπικο και στη συνέχεια ως κατώτερος εφοριακός υπάλληλος. Τα Σαββατοκύριακα, μαζί με τον παλιό συμμαθητή του Τζο Ίγκαν παίζουν σ’ ένα τοπικό γκρουπ, τους Mavericks. Κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας γνωρίζει τη 15χρονη κομμώτρια Κάρλα Βεντίλα, κόρη ιταλών μεταναστών. Θα παντρευτούν το 1970 και δύο χρόνια αργότερα θα αποκτήσουν μία κόρη, τη Μάρθα.
Στα μέσα της δεκαετίας του ‘60 βρίσκουμε τον Τζέρι Ράφερτι ως πλανόδιο μουσικό στο Μετρό του Λονδίνου. Παράλληλα, σχηματίζει το γκρουπ Humblebums με τον μετέπειτα ηθοποιό Μπίλι Κόνολι, αλλά δεν γνωρίζει επιτυχία, παρά τα τρία άλμπουμ που ηχογράφησαν. Απαρατήρητο περνά και το προσωπικό άλμπουμ με τίτλο «Can I have My Money Back», όπως και το σινγκλ «Benjamin Day» / «There's Nobody Here» με το συγκρότημα των The Fifth Column, στο οποίο συμμετέχει και ο παλιόφιλός του Τζο Ίγκαν.
To 1972 μαζί με τον Ίγκαν σχηματίζουν τους Stealers Wheel και γνωρίζουν επιτυχία με το τραγούδι «Stuck In The Middle With You», που θα επανέλθει στο προσκήνιο είκοσι χρόνια αργότερα, όταν ο Κουέντιν Ταραντίνο θα το συμπεριλάβει στο σάουντρακ της ταινίας του Reservoir Dogs. Ήταν ένα πολλά υποσχόμενο συγκρότημα, που θεωρήθηκε ως η βρετανική απάντηση στους αμερικανούς Crosby, Stills, Nash and Young. Θα διαλυθεί το 1975, εξαιτίας των ασφυκτικών όρων που έθεσε στο συμβόλαιό τους η δισκογραφική τους εταιρεία Α&Μ. Ο Ράφερτι μισούσε τη δημοσιότητα και τις συναυλίες.
Στις 20 Ιανουαρίου 1978, ο Τζέρι Ράφερτι επανέρχεται στη δισκογραφία με το άλμπουμ «City to City», που περιλαμβάνει την μπαλάντα «Baker Street», σήμα κατατεθέν της μουσικής του διαδρομής. Το τραγούδι αναφέρεται στον γνωστό δρόμο του Λονδίνου και χαρακτηρίζεται από το οκτάμετρο ριφ (σύντομη μελωδική φράση), που παίζει το σαξόφωνο του Ράφαελ Ρέιβενσκροφτ και το κιθαριστικό σόλο του Χιου Μπερνς. Το 2008 συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο του Rolling Stone με τα 100 κορυφαία κιθαριστικά τραγούδια όλων των εποχών. Το άλμπουμ θα πούλησε πάνω από 5,5 εκατομμύρια αντίτυπα και στις 8 Ιουλίου 1978 εκθρόνισε το περίφημο σάουντρακ της ταινίας Saturday Night Fever από την κορυφή του αμερικάνικου πίνακα επιτυχιών. Ήταν μία ανάσα δροσιάς για τους φίλους του καλού τραγουδιού, μέσα στον ασφυκτικό κλοιό που είχε επιβάλλει η ντίσκο στη λαϊκή μουσική στα τέλη της δεκαετίας του ‘70.
Επιτυχία θα γνωρίσει και το επόμενο άλμπουμ του «Νιght Owl» (1979), όχι όμως και τα επακολουθήσαντα, εξαιτίας της απροθυμίας του Ράφερτι να τα υποστηρίξει με συναυλίες. Τελευταίες δημιουργικές αναλαμπές της καριέρας του, η συμμετοχή στο σάουντρακ της ταινίας «Local Hero» («Το Ίνδαλμα της Πόλης») το 1983 και η ενασχόλησή του με την παραγωγή του πρώτου επιτυχημένου σινγκλ των Proclaimers, «Letter from America» (1987).
Από το 2008 πύκνωσαν τα δημοσιεύματα του αγγλικού τύπου για την κατάσταση της υγείας του. Ο Τζέρι Ράφερτι, έχοντας κληρονομήσει την κακιά συνήθεια του πατέρα του, μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία, εξαιτίας ηπατικών προβλημάτων. Τα προηγούμενα χρόνια είχε απορρίψει συνεργασίες με καλλιτέχνες, όπως ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ και ο Έρικ Κλάπτον, επειδή «δεν τους θεωρούσε και τόσο καλούς». Το 1990 χώρισε από τη σύζυγό του, η οποία δεν μπορούσε να αντέξει τον εκρηκτικό του χαρακτήρα από την κατάχρηση αλκοόλ. Πέθανε, τελικά, στις 4 Ιανουαρίου 2011, σε ηλικία 63 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/411#ixzz460j06WOb
Μετά από αρκετά χρόνια , επανήλθε ο θεσμός του Πανδωρικού Συνεδρίου , χωρίς όμως την παλιά του αίγλη . Υποτονικό και με λίγες παρουσίες δεν θύμισε σε τίποτα την παλιά καλή εποχή . Το Συνέδριο έγινε στις 18 - 7 - 2009 , σε μια μόνο μέρα δηλαδή και το μόνο που έμεινε είναι η φωτογραφία απ' το..γεύμα και το..ψήφισμα , το Συνέδριο αυτό , όπως αναφέρεται στο ψήφισμα ήταν το 16ο. Το μόνο που απόμεινε απ' το Συνέδριο εκείνο ήταν " το πλούσιο γευμα στον Πλάτανο της..Βαθιάς ..."
Αρχείο Κ.Καψάλη
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Κυριακή
17/4
03:00
12°C
52%
ΑΠΝΟΙΑ
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
09:00
15°C
59%
ΑΠΝΟΙΑ
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
15:00
23°C
41%
1 Μπφ N
3 Km/h
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
21:00
17°C
86%
ΑΠΝΟΙΑ
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ..
" ...ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ...ΚΛΑΙΣ..."
Όσο πληειάζει φίλοι μου το καλοκαίρι , με πνίγουν οι παλιές όμορφες αναμνήσεις του χωριού μας κυρίως αλλα και τόσων άλλων που έκαναν τις εποχές εκείνες νοσταλγικές ..
Το μεγαλύτερο πάντως καλοκαιρινό γεγονός των δεκαετιών '50 και '60 , ήταν αναμφισβήτητα τα Πανδωρικά Συνέδρια , με τη μεγλποπρέπειά τους , τους υψηλούς κλεσμένους , την πολυκοσμία αλλά όμως και την παρουσία πολλών δημοσιογράφων , μικρού κι μεγάλου..βεληνεκούς , που έρχονταν κάθε χρόνο σχεδόν οι ίδιοι γιατί φυσικά ,,καλοπερνούσαν ...και είχαμε πιάσει φιλίες
Μεγάλα μετέπειτα δημοσιογραφικα ονόματα πέρασαν απ' το χωριό μας και άφησαν και εξαιρετικές εντυπώσεις ..
Εμείς με το αξέχαστο αδελφό μου Γιώργο , είχαμε πρόσφατα ( 1965 ) επανακάμψει στο χωριό μας , σαν τραπεζικοί πλέον και είχαμε , χάριν του Γιώργου κι εγώ , με τους τότε πολλούς νεαρούς δημοσιογράφους που ξεκινούσαν με όνειρα και φιλοδοξίες , που άλλοι μεν τα κατάφεραν και άλλοι όχι ..
Ένας απ' αυτούς , ο Κώστας Ρουβινέτης ασχολιόταν και με το...στίχο , και περίμενε μάλιστα να γυριστούν σε δίσκο ( 45αρι ) κάποια τργουδια του , βέβαια θα πρέπει εδώ να πούμε , πως το σαραναπεντάρι μ είχε δύο τργούδια , απ' τη μια μεριά το..δυνατό , που πήγαινε για..σουξέ , κι' απ την άλλη το..δευτερότερο μ πράγματι ένα καλοκαίρι , στο Συνλέδριο κατέφθασε ο Κώστας ο Ρουβινέτης με ένα σαρανταπεντεράκι στο φακελάκι του , όλς χαρά μ ανακοινώνοντάς μας πως το πρώτο του τραγούδι είχε ήδη..δισκογραφηθεί , απ' τη μια πλευρά είχε ένα τραγούδι με μεγάλο , γνωστό τραγουδιστλή , κι' απ' την άλλη το τραγούδι του Κώστα , με τίτλο " ΚΑΠΟΥ ΣΤΑ ΠΕΤΡΛΩΝΑ ..."και τραγουδούσε ένας νεαρός άγνωστος τραγουδιστής ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ ....!!!
Το τραγούδι ήταν πολύ ωραίο αλλά όχι.." πιασάρικο " , το δισκάκι δε το είχα για πολλά χρόνια αλλά κάποια στιγμή..χάθηκε ...έχουν περάσει δε από τότε γύρω στα 50 περίπου χρόνια ...
Καλό σας βράδυ , να περνάτε καλά
Απ' το " Λιδωρίκι ' με αγάπη ....Κ.Κ.-
www.lidoriki.com
ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ ...!!!
Ψάχνοντας αγαπημέμοι μου φίλοι , για να βρώ το δισκάκι αυτό για σας , στάθηκα πολύ τυχερός το βρήκα και μάλιστα έχει κι την ΕΝΣΔΕΙΞΗ " ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΟ "
Είναι η προσφορά μας για σας με όλη μας την αγάπη...
Βρήκα το ίδιο τραγούδι που το τραγούδησε ένα χρόνο μετά , με την.." ενοχλητική τότε - παραποιημένη , φωνή του ο Νταλάρας , ακούστε τα και τα δύο , δεν έχουν καμία σχέση νεταξύ τους ..
Καλη ακρόαση και καλό σας βράδυ
Κωνσταντίνος Ευθ.Καψάλης
ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ..ΑΝΆΜΝΗΣΗ ..!!!
Φωτογραφία απ' τις παλιές δόξες της Δωρικής Αδελφότητας και των Πανδωρικών συνεδρίων ...
Σύνεδροι , κόσμος και παρατηρητές δημοσιογράφοι του τέταρτου Πανδωρικού Συνεδρίου του 1958 , σε αναμνηστική φωτογραφία μετά τη λήξη των εργασιών , έξω απ' το Δημοτικό Σχολείο . Διακρίνονται οι βουλευτές Λιανουλόπουλος , Κοίνης , Γκελεστάθης και ο Νομάρχης Σαμπατακάκης .
Αρχείο Περ.Πέτρου
Καλησπέρα Λιδορικιώτες όλου του κόσμου
Καλησπέρα στους φίλους του χωριού μας
ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΗΜΕΡΑ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2016
Ανατολή Ήλιου: 06:45
Δύση Ήλιου: 20:03
Σελήνη 10 ημερών
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz460gW3MHO
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1821
Ο πλοίαρχος Νικόλαος Παπαδόπουλος Σκλάβος από την Κεφαλλονιά περισυλλέγει στη θαλάσσια περιοχή της Κωνσταντινούπολης το σώμα του οικουμενικού πατριάρχη Γρηγορίου Ε', που απαγχονίστηκε με διαταγή του Σουλτάνου στις 10 Απριλίου 1821, ως αντίποινα για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων.
1834
Αρχίζει η δίκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και τουΔημήτριου Πλαπούτα στο Ναύπλιο, με την κατηγορία της συνωμοσίας κατά του βασιλιάΌθωνα.
1896
Ανακαλύπεται στους Δελφούς το περίφημο άγαλμα του Ηνιόχου.
1902
Δεκάδες άνθρωποι τραυματίζονται από τις κροτίδες του Πάσχα στην Ελλάδα.
1924
Η Ελλάδα, συμμετέχοντας στον εορτασμό της εκατονταετηρίδας από το θάνατο του λόρδου Βύρωνα, αποφασίζει να δώσει στον προσφυγικό οικισμό που βρίσκεται κοντά στο Παγκράτι την ονομασία «Βύρωνας».
1947
Ο τραπεζίτης και οικονομικός σύμβουλος του αμερικανού προέδρου Ρούζεβελτ, Μπέρναρντ Μπαρούχ, αναφέρει για πρώτη φορά τον όρο «Ψυχρός Πόλεμος» για να περιγράψει τις σχέσεις Σοβιετικής Ένωσης και ΗΠΑ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1604#ixzz460gvLllu
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1888
Μιχάλης Δώριζας, έλληνας αθλητής των ρίψεων, δεύτερος ολυμπιονίκης το 1908 στον ακοντισμό.(Θαν. 21/10/1957)
1889
Τσάρλι Τσάπλιν, άγγλος ηθοποιός. (Σαρλό) (Θαν. 25/12/1977)
1921
Πίτερ Ουστίνοφ, βρετανός ηθοποιός, σεναριογράφος, μυθιστοριογράφος και σκηνοθέτης. («Σπάρτακος», «Τοπ Καπί», «Κβο Βάντις», «Ηρακλής Πουαρό») (Θαν. 28/3/2004)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1604#ixzz460hJD7v6
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1828
Φρανθίσκο Χοσέ ντε Γκόγια Υ Λουθιέντες, γνωστότερος ως Γκόγια, ισπανός ζωγράφος. (Γεν. 30/3/1746)
1996
Σταύρος Νιάρχος, εφοπλιστής και επιχειρηματίας, από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου.(Γεν. 3/7/1909)
2008
Έντουαρντ Λόρεντζ, αμερικανός μετεωρολόγος, που ανέπτυξε τη «θεωρία του χάους» και εισήγαγε τον όρο «το σύνδρομο της πεταλούδας». (Γεν. 23/5/1917)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1604#ixzz460hdrtud
Σταύρος Νιάρχος
1909 – 1996
697
0
Από τους δυναμικότερους και πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες του 20ου αιώνα, με διεθνή αναγνώριση και καταξίωση. Εφοπλιστής, από τους θεμελιωτές του μεταπολεμικού ελληνικού θαύματος στη ναυτιλία. Η «βεντέτα» του σε προσωπικό και επιχειρηματικό επίπεδο με τον σύγγαμβρό του Αριστοτέλη Ωνάση τροφοδότησε τις στήλες των εφημερίδων όλου του κόσμου και διαμόρφωσε μέρος του προσωπικό του μύθου.
Ο Σταύρος Νιάρχος γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου 1909 στην Αθήνα. Οι γονείς του, με καταγωγή από την Λακωνία, μόλις είχαν επιστρέψει στην πατρίδα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου διατηρούσαν ένα πολυκατάστημα στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας του Σπύρος ασχολήθηκε με το εμπόριο λαδιού, ενώ η μητέρα του Ευγενία καταγόταν από την πλούσια οικογένεια των αδελφών Κουμάνταρου, που διατηρούσε στον Πειραιά τον αλευρόμυλο «Ευρώτας».
Ο Σταύρος Νιάρχος τελείωσε το Βαρβάκειο και τη Νομική Αθηνών. Το 1929 άρχισε να εργάζεται στον αλευρόμυλο των θείων του και γρήγορα ξεχώρισε για τις διοικητικές ικανότητές του. Αντιλαμβανόμενος το μεγάλο κόστος από την εισαγωγή σιταριού από την Αργεντινή και τη Σοβιετική Ένωση, έπεισε τους θείους του ότι θα τους συνέφερε καλύτερα εάν είχαν δικά τους πλοία. Κατά τη διάρκεια της μεγάλης οικονομικής κρίσης, αγόρασε 6 πλοία αντί 120.000 δολαρίων.
Το 1930 συνάπτει τον πρώτο του γάμο με την Ελένη Σπορίδη, κόρη ναυάρχου, με την οποία χωρίζει ένα χρόνο αργότερα. Στα μέσα της δεκαετίας του '30 ο θείος του Νίκος Κουμάνταρος μεταναστεύει στις ΗΠΑ. Μετά από λίγο τον ακολουθεί και ο ανιψιός του. Το 1939 παντρεύεται σε δεύτερο γάμο την 20χρονη Μελπομένη Κάπαρη, κόρη πλοιοκτήτη από τη Σύρο και χήρα διπλωμάτη. Τον ίδιο χρόνο αυτονομείται επιχειρηματικά από τον θείο του. Ιδρύει τη Niarchos Group, με 2 πετρελαιοφόρα και 5 φορτηγά.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στρατεύεται και υπηρετεί ως Σημαιοφόρος στο Πολεμικό Ναυτικό. Συμμετέχει στις συμμαχικές επιχειρήσεις στη Νορμανδία, όπου παρασημοφορείται. Τα πλοία του μισθώνονται από τους Συμμάχους και έξι από αυτά βυθίζονται. Το 1947 χωρίζει από τη γυναίκα του Μελπομένη και η γνωριμία του με τον εφοπλιστή Σταύρο Λιβανό θα τον βάλει στα μεγάλα σαλόνια. Φλερτάρει με τη 14χρονη κόρη του Τίνα και όταν ο πατέρας της αρνείται να του δώσει το χέρι της, λόγω της μικρής της ηλικίας, παντρεύεται τη μεγαλύτερη αδελφή της Ευγενία. Τρία χρόνια αργότερα, η Τίνα παντρεύεται τον μεγάλο ανταγωνιστή του, Αριστοτέλη Ωνάση, γεγονός που εξοργίζει τον Νιάρχο.
Με τα
2.000.000 δολάρια της αποζημίωσης από τα βυθισμένα πλοία του και τα 16
«Λίμπερτυ», που πήρε ως δώρο από την αμερικανική κυβέρνηση, ο Νιάρχος ανακάμπτει
οικονομικά και επενδύει σε μεγάλα τάνκερ. Η κίνησή του αυτή αποδεικνύεται ευφυής
και θα τον καταστήσει έναν από τους μεγαλύτερους πλοιοκτήτες στον κόσμο. Για
πολλά χρόνια του ανήκε ο μεγαλύτερος ιδιωτικός στόλος του κόσμου. Θα εισέλθει
στη χωρεία των Κροίσων και θα ονομαστεί «Χρυσός Έλληνας». Γίνεται εξώφυλλο στο
περιοδικό «Time» με φόντο τα τάνκερ του (τεύχος 6ης, Αυγούστου 1956). Είναι η
εποχή της καταξίωσης. Οι κακές γλώσσες λένε, όμως, ότι το εξώφυλλο του στοίχισε
500.000 δολάρια.
Την ίδια εποχή, ο Νιάρχος αγοράζει το νησί Σπετσοπούλα στον Αργοσαρωνικό, ακολουθώντας ανάλογη κίνηση του ανταγωνιστή του Αριστοτέλη Ωνάση με τον Σκορπιό και γίνεται ένας από τους μεγαλύτερους συλλέκτες έργων τέχνης, με προτροπή της γυναίκας του Ευγενίας. Το 1957 αγόρασε ολόκληρη τη συλλογή του γνωστού αμερικανού ηθοποιού Έντουαρντ Ρόμπινσον, η οποία περιελάμβανε 58 έργα ιμπρεσιονιστών και μεταϊμπρεσιονιστών ζωγράφων, αντί έξι εκατομμυρίων δολαρίων.
Από τα μέσα της δεκαετίας του '50 άρχισε να επενδύει στην Ελλάδα, επωφελούμενος του ευνοϊκού νομοθετικού πλαισίου. Οι δύο σπουδαιότερες επενδύσεις του είναι τα «Ελληνικά Διυλιστήρια» Ασπροπύργου (σήμερα ΕΛΔΕ) και τα «Ελληνικά Ναυπηγεία» στον Σκαραμαγκά, που για μεγάλο διάστημα υπήρξε το μεγαλύτερο ναυπηγείο στη Μεσόγειο.
Το 1965 ο Νιάρχος, που τρελαινόταν για το σκι, γνωρίζεται στο σαλέ του στην Ελβετία με τη Σαρλότ Φορντ, εγγονή του θρυλικού αυτοκινητοβιομήχανου Χένρι Φορντ. Η νεαρή Αμερικανίδα μένει έγκυος και το σκάνδαλο ξεσπάει. Η Ευγενία, η μητέρα των τεσσάρων παιδιών του (Φίλιππου, Σπύρου, Κωνσταντίνου και Μαρίας-Ειρήνης), ζητά και παίρνει διαζύγιο. Ο Νιάρχος παντρεύεται με πολιτικό γάμο τη Φορντ, η οποία φέρνει στον κόσμο το πέμπτο παιδί του, την Έλενα - Άννα. Στο μεταξύ, ξαναφουντώνει ο έρωτάς του για την Ευγενία. Χωρίζει με τη Φορντ, αλλά δεν χρειάζεται να ξαναπαντρευτεί την Ευγενία, καθώς το διαζύγιό τους δεν αναγνωρίζεται στην Ελλάδα, ούτε βεβαίως ο πολιτικός γάμος του με τη Φορντ.
Στις 4 Μαΐου 1970 ο Νιάρχος απασχολεί και πάλι τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων όλου του κόσμου. Η γυναίκα του Ευγενία, 44 χρονών, βρίσκεται νεκρή στη Σπετσοπούλα, κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Ο ιατροδικαστής βρήκε σημάδια πάλης και μώλωπες στο σώμα της. Αυτοκτόνησε ή δολοφονήθηκε η Ευγενία; Η επίσημη εκδοχή είναι θάνατος από υπερβολική χρήση βαρβιτουρικών και η υπόθεση κλείνει για τον Νιάρχο με απαλλακτικό βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, παρά την παραπεμπτική πρόταση του εισαγγελέα.
Με τη σύζυγό του, Ευγενία
Την εκδοχή της δολοφονίας από τον Σταύρο Νιάρχο υποστηρίζει ο δημοσιογράφος Σπύρος Καρατζαφέρης στο βιβλίου του «Φάκελλος Νιάρχος» (εκδόσεις «Κάκτος»), επιστέγασμα της μεγάλης του δημοσιογραφικής έρευνας, που δημοσιεύθηκε σε 58 συνέχειες στην εφημερίδαΕλευθεροτυπία το δίμηνο Μαΐου - Ιουνίου 1976. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός στη μυθιστορηματική εκδοχή του συμβάντος, με τίτλο «Ο Ιατροδικαστής» (εκδόσεις Λιβάνη).
Ο Νιάρχος ξεπερνά γρήγορα το χαμό της Ευγενίας και το 1971 παντρεύεται την αδελφή της Τίνα, που φαίνεται να είναι ο μεγάλος του έρωτας. Η Τίνα είχε χωρίσει το 1959 με τον Ωνάση, αφού του είχε χαρίσει τα δύο παιδιά του, Αλέξανδρο και Χριστίνα, και στη συνέχεια τον Μαρκήσιο του Μπλάντφορντ. Το 1974 η Τίνα θα πεθάνει και αυτή από βαρβιτουρικά, εξαιτίας του χαμού του γιου της Αλέξανδρου σε αεροπορικό δυστύχημα. Οι φήμες οργιάζουν και πάλι. Η Τίνα πέθανε στο ξενοδοχείο «Ντε Σαντελιέ» του Παρισιού και ο Νιάρχος κοιμόταν στο διπλανό δωμάτιο.
Μετά την κρίση του 1973, ο Νιάρχος πούλησε κάποιες από τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις του και επεκτάθηκε στο εμπόριο διαμαντιών και τα χρηματοοικονομικά, φθάνοντας να κατέχει το 2% της μεγαλύτερης τράπεζας του κόσμου Citybank. Επένδυσε, επίσης, στα άλογα κούρσας με εκτροφεία στη Γαλλία και τις ΗΠΑ. Συνέχιζε να εμπλουτίζει τη συλλογή έργων τέχνης του με έργα των Βαν Γκογκ, Γκόγια, Ελ Γκρέκο και Ρούμπενς. Η αυτοπροσωπογραφία του Πικάσο τού κόστισε 47.850.000 δολάρια το 1989.
Οι θαλαμηγοί του («Κρεολή», «Ατλαντίς 1 και 2») ήταν πλωτά μουσεία. Μοναδικοί πίνακες υπήρχαν στο σπίτι του Παρισιού (κτίσμα του 18ου αιώνα στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα), στο σαλέ του Σεν Μόριτζ, στη βίλα του στη Γαλλική Ριβιέρα, στο ρετιρέ του στο Κλάριτζ του Λονδίνου και φυσικά στη Σπετσοπούλα. Η συλλογή του, σύμφωνα με τους ειδικούς, κόστιζε πάνω από ένα 1 δισεκατομμύριο δολάρια.
Ο Νιάρχος βρισκόταν στην κορυφή και συμπεριλαμβανόταν στη λίστα με τους 100 πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, σύμφωνα με τη λίστα του περιοδικού «Fortune». Στις αρχές της δεκαετίας του '90 αποσύρθηκε στο ησυχαστήριό του στο Σεν Μόριτζ, όπου πέθανε στις 16 Απριλίου1996, χτυπημένος από μια σπάνια αρρώστια, που του είχε παραλύσει το ανοσοποιητικό του σύστημα.
Όσα είχε σκεφθεί και δεν πρόλαβε να κάνει ο ίδιος για την Ελλάδα, τα πραγματοποιεί σήμερα το «Ίδρυμα Σταύρος Σ. Νιάρχος», που συνεστήθη με τη διαθήκη του. Δραστηριοποιείται με την παροχή δωρεών στους τομείς της παιδείας, της κοινωνικής πρόνοιας, της υγείας, των τεχνών και του πολιτισμού. Το ίδρυμα, που διευθύνουν τα παιδιά του, ανακοίνωσε το 2006 ένα φιλόδοξο έργο: την κατασκευή Μεγάλης Βιβλιοθήκης και Λυρικής Σκηνής σ' ένα τμήμα του παλιού Ιπποδρόμου επί της Λεωφόρου Συγγρού.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/250#ixzz460htpyPv
Τσάρλι Τσάπλιν
1889 – 1977
946
0
Άγγλος ηθοποιός και σκηνοθέτης του βωβού κινηματογράφου, που απέκτησε διεθνή φήμη ενσαρκώνοντας τον Σαρλό, και σκόρπισε και σκορπά άφθονο γέλιο σε μικρούς και μεγάλους.
Ο Τσαρλς Σπένσερ «Τσάρλι» Τσάπλιν (Charles Spencer «Charlie» Chaplin) γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1889 στο Λονδίνο από γονείς θεατρίνους. Τα παιδικά του χρόνια κάθε άλλο παρά γελαστά κι ευτυχισμένα ήταν. Μετά τον πρώιμο χωρισμό των γονιών του πέρασε τη νηπιακή ηλικία του ανάμεσα σε μπουλούκια θεατρίνων, συνοδεύοντας τη μητέρα του στις περιοδείες της ανά την αγγλική επικράτεια. Όταν, όμως, βρέθηκε ορφανός από πατέρα και με μητέρα άνεργη, η ζωή του μικρού Τσάρλι άρχισε να μοιάζει ολοένα και περισσότερο βγαλμένη από τις σελίδες του Ντίκενς. Για να κερδίσει το μεροκάματο της οικογένειας αυτοσχεδιάζει μικρά χορευτικά στους δρόμους του κακόφημου Λονδίνου και μαζεύει τις πενταροδεκάρες των περαστικών.
Οι παλιές γνωριμίες των γονιών του τον βοήθησαν ωστόσο να βρει μία κανονική δουλειά στον παιδικό χορευτικό θίασο των «Eight Lancashire Lads». Σε ηλικία οκτώ ετών ήταν ήδη επαγγελματίας ηθοποιός, που ερμήνευε παιδικούς ρόλους σε παραστάσεις στο Λονδίνο και στα 17 του έγινε μέλος του επιτυχημένου τότε θιάσου του Φρεντ Κάρνο, με τον οποίον έκανε δύο περιοδείες στην Αμερική.
Ο Τσάρλι Τσάπλιν το 1918
Φθάνοντας στο Λος Άντζελες, τον Δεκέμβριο του 1913, ήταν ήδη αποφασισμένος να μη γυρίσει πίσω στην Αγγλία. Η πρώτη ταινία του «Making a living» (1914) δεν ενθουσίασε τους παραγωγούς του εκκολαπτόμενου τότε Χόλιγουντ, οι οποίοι όμως διέκριναν στον άγγλο κωμικό με το αστείο περπάτημα ένα ξεχωριστό ταλέντο. Ο Τσάπλιν ήθελε να κατακτήσει το καινούργιο μαζικό είδος διασκέδασης, μεταφέροντας στη μεγάλη οθόνη όλη την εμπειρία του πλανόδιου θεατρίνου.
Λίγους μήνες αργότερα και με 11 ταινίες στο ενεργητικό του νιώθει ήδη «βετεράνος» ηθοποιός, έτοιμος να πάρει ο ίδιος την κάμερα στα χέρια του. Είναι η εποχή του πειραματισμού, μέσα από τον οποίο θα γεννηθεί η τόσο οικεία και παγκοσμίως αναγνωρίσιμη εικόνα του Σαρλό: του καλοκάγαθου αλητάκου με το κοντό μαύρο μουστάκι, τα υπερμεγέθη παπούτσια, το ημίψηλο καπέλο σε μικρότερο από το κανονικό νούμερο και το μπαστούνι από μπαμπού, που προσπαθεί να επιβιώσει, διατηρώντας την αξιοπρέπειά του μέσα σ’ ένα κόσμο κοινωνικής αδικίας και ανισότητας.
Το 1921 βγαίνει στις αίθουσες το «Χαμίνι» («The Kid»), το οποίο μένει στην ιστορία ως το πρώτο αριστούργημά του. Εν τω μεταξύ, τα φτωχικά νιάτα του είναι μια μακρινή ανάμνηση. Με το νέο συμβόλαιο που υπογράφει στην εταιρεία Mutual, ο Τσάπλιν γίνεται ο πιο ακριβοπληρωμένος άνθρωπος στο Χόλιγουντ, με μισθό που δεν πέφτει κάτω από τις 10.000 δολάρια την εβδομάδα και με ένα επιπλέον μπόνους 150.000 δολαρίων. Διανύει την πιο δημιουργική περίοδο της καριέρας του, καθώς αναδεικνύεται σε ανυπέρβλητο μάστορα της παντομίμας, ικανό να οδηγεί τους θεατές του από το γέλιο στο δάκρυ με μία απλή έκφραση ή χειρονομία και με χάρη που συχνά παρομοιάζεται με εκείνη ενός χορευτή μπαλέτου.
Το 1919 ιδρύει τη United Artists μαζί με δύο ακόμη μεγάλους ηθοποιούς της εποχής του, τη Μαίρη Πίκφορντ και τον Ντάγκλας Φέρμπανκς, και συνεχίζει τις εισπρακτικές επιτυχίες του, αγνοώντας για αρκετά χρόνια τη νέα τεχνολογία του ομιλούντος κινηματογράφου, φοβούμενος ότι η ουσία της τέχνης του, η παντομίμα, θα εξαφανιζόταν ανάμεσα στους διαλόγους. Έργα του, όπως «Τα φώτα της πόλης» («City Lights»,1931) και οι «Μοντέρνοι καιροί» («Modern Times», 1936) ήταν βωβές ταινίες που γνώρισαν τεράστια επιτυχία την εποχή του ομιλούντος κινηματογράφου. Το 1940 γύρισε την πρώτη του ομιλούσα ταινία, τον «Μεγάλο Δικτάτορα» («The Great Dictator»), που ήταν μια σάτιρα του Αδόλφου Χίτλερ.
Οι θεατές όλου του κόσμου μπορεί να λάτρεψαν τον Τσάπλιν, οι επικριτές του όμως στην Αμερική δεν ήταν λίγοι. Αιτίες ήταν άλλοτε τα πολιτικά του φρονήματα (κατηγορήθηκε ως κομμουνιστής από το μακαρθικό λόμπι του Χόλιγουντ και πικραμένος αυτοεξορίστηκε στην Ελβετία το 1952) και άλλοτε η προσωπική ζωή του.΄Εκανε τέσσερις γάμους, εκ των οποίων οι δύο ήταν με ανήλικες νύφες: στα 28 του νυμφεύτηκε την 16χρονη ηθοποιό Μίλντρεντ Χάρις, στα 35 του την καλλονή Λολίτα Μακ Μάρεϊ (αργότερα Λίτα Γκρέι) και στα 44 τη 19χρονη ηθοποιό Πολέτ Γκοντάρ. Τέταρτη και τελευταία σύζυγός του υπήρξε η Ούνα Ο’ Νιλ, κόρη του θεατρικού συγγραφέα Ευγένιου Ο’ Νιλ. Όταν παντρεύτηκαν εκείνος ήταν 54 χρονών κι εκείνη 18. Παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα της, ο γάμος τους διάρκεσε μέχρι τον θάνατο του Τσάπλιν και μάλιστα το ζευγάρι απέκτησε οκτώ παιδιά.
Ο Τσάπλιν δεν έλαβε ποτέ ένα κανονικό βραβείο Όσκαρ. Τιμήθηκε το 1927 από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, που απονέμει τα Όσκαρ, για την «ιδιοφυή, συγγραφή, σκηνοθεσία και παραγωγή» της ταινίας «Το τσίρκο» και το 1972 για την «ανυπολόγιστη συμβολή του στην εξέλιξη του κινηματογράφου ως της μεγαλύτερης μορφής τέχνης του 20ου αιώνα». Το 1975 χρίστηκε ιππότης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από τη βασίλισσα Ελισάβετ κι έγινε «σερ».
Ο Τσάρλι Τσάπλιν πέθανε τα Χριστούγεννα του 1977 στο Βεβέ της Ελβετίας, σε ηλικία 88 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1285#ixzz460iIK6gs
Η πολιορκία και η πτώση της
Μασάδα
Του φρούριο της Μασάδα
177
0
Το τελευταίο επεισόδιο του Α’ Ιουδαϊκο-Ρωμαϊκού Πολέμου, που διάρκεσε επτά χρόνια (66-73). Η κατάληψη του οχυρού βράχου Μασάδα από τους Ρωμαίους και η ομαδική αυτοκτονία των υπερασπιστών του, θυμίζει - τηρουμένων των αναλογιών - τον δικό μας Χορό του Ζαλόγγου.
Το 66 μία ομάδα Σικάριων (εξτρεμιστική σέχτα Εβραίων Ζηλωτών) υπό τον Ελεάζαρ μπεν Γιαΐρ κατέλαβε τον οχυρό βραχώδη λόφο Μασάδα κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα και σκότωσε τους Ρωμαίους φρουρούς του, δίνοντας το σύνθημα για την εξέγερση. Ο Νέρων δεν άφησε την πρόκληση αναπάντητη κι έστειλε τις ρωμαϊκές λεγεώνες υπό τον ικανό στρατηγό και μετέπειτα αυτοκράτορα Τίτο Βεσπασιανό να καταστείλει την εξέγερση των ανυπότακτων Ιουδαίων.
Ο Βεσπασιανός πέρασε δια πυρός και σιδήρου την περιοχή της Παλαιστίνης και μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 κατόρθωσε να καταστείλει την εξέγερση. Η μοναδική ανυπότακτη περιοχή παρέμενε το οχυρό Μασάδα. Οι Ρωμαίοι έστειλαν τότε την επίλεκτη 10η λεγεώνα, με επικεφαλής τον κυβερνήτη της Ιουδαίας Λούκιο Φλάβιο Σίλβα.
Ο Λούκιος προετοίμασε με προσοχή την επίθεσή του, λόγω της ιδιομορφίας του λόφου. Πρώτα έχτισε ένα τείχος γύρω από τη Μασάδα για να αποκόψει τελείως τη διαφυγή των πολιορκημένων και στη συνέχεια άρχισε να κατασκευάζει ένα γιγαντιαίο ξύλινο πύργο με πολιορκητικό κριό ύψους 114 μέτρων, όσο σχεδόν και το ύψος του λόφου.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών, οι Ρωμαίοι στρατιώτες δέχονταν βροχή από πέτρες και αναμμένους πυρσούς από τους υπερασπιστές της Μασάδα, με αποτέλεσμα να έχουν αρκετές απώλειες και να καθυστερεί το έργο. Τότε, ο Λούκιος αποφάσισε να χρησιμοποιήσει Ιουδαίους αιχμαλώτους στην κατασκευή του πολιορκητικού πύργου, γνωρίζοντας ότι οι έγκλειστοι δεν θα έκαναν κακό στους συμπατριώτες τους. Όπως και συνέβη.
Μόλις ολοκληρώθηκε ο πύργος με τον πολιορκητικό κριό άρχισε αμέσως η επίθεση εναντίον του φρουρίου της Μασάδα. Πολύ γρήγορα, οι υπερασπιστές του βρέθηκαν σε δύσκολή θέση, καθώς με την πάροδο του χρόνου (πλησίασε τον ένα χρόνο η πολιορκία) ξέμεναν από τροφή και νερό. Δυνατότητα διαφυγής δεν υπήρχε πλέον κι έτσι αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν ομαδικά για να μην πέσουν στα χέρια των Ρωμαίων. Όμως, η Ιουδαϊκή θρησκεία απαγόρευε την αυτοκτονία κι έτσι άρχισαν να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Όταν στις 16 Απριλίου του 73 οι Ρωμαίοι μπήκαν στο φρούριο μέτρησαν 960 πτώματα και αντίκρισαν τις αποθήκες καμένες. Διασώθηκαν μόνον δύο γυναίκες και πέντε παιδιά.
Τα γεγονότα της Μασάδα εξιστόρησε ο ελληνιστής ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος (37-100), στο βιβλίο του «Περί του Ιουδαϊκού Πολέμου», που έγραψε πρώτα στα αραμαϊκά και στη συνέχεια μετέφρασε στα ελληνικά. Ο ίδιος ήταν αντίθετος στην εξέγερση των συμπατριωτών του εναντίον των Ρωμαίων.
Η θυσία των υπερασπιστών της Μασάδα αποτελεί για τον Εβραϊκό λαό ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της μακραίωνης ιστορίας του και σύμφωνα με τους ιστορικούς βοήθησε στη σφυρηλάτηση της εθνικής συνείδησής του.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/764#ixzz460igfxJw
Τζέρι Ράφερτι
1947 – 2011
100
0
Σκωτσέζος τραγουδοποιός, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 με τον τραγούδι Baker Street και τον δίσκο City to City. Ανήκε στον ευρύτερο χώρο του προοδευτικού ροκ (progressive rock).
O Τζέραλντ «Τζέρι» Ράφερτι (Gerry Rafferty) γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1947 στο Πέισλι της Σκωτίας και ήταν το τρίτο παιδί της οικογένειάς του. Ο ιρλανδικής καταγωγής πατέρας του Τζόζεφ Ράφερτι δούλευε ως ανθρακωρύχος και οδηγός φορτηγού. Παρότι κουφός, του άρεσε να τραγουδά κυρίως ιρλανδικά επαναστατικά τραγούδια. Ήταν γερό ποτήρι και συχνά κακομεταχειριζόταν το νεαρό αγόρι, που δεν το συμπαθούσε ιδιαίτερα, καθώς είχε προέλθει από μία ανεπιθύμητη γέννα. Την ανατροφή και την προστασία του ανέλαβε η σκωτσέζα μάνα του Μέρι Σκίφινγκτον, η οποία του εμφύσησε την αγάπη για τη μουσική, μαθαίνοντάς του ιρλανδικά και σκωτσέζικα παραδοσιακά τραγούδια. Ο Τζέρι από μικρός άρχισε να σκαρώνει μελωδίες, επηρεασμένος από τα τραγούδια των Beatles και του Μπομπ Ντίλαν.
Με τον θάνατο του πατέρα του το 1963, ο νεαρός Τζέρι εγκαταλείπει το σχολείο. Αρχικά δουλεύει σε χασάπικο και στη συνέχεια ως κατώτερος εφοριακός υπάλληλος. Τα Σαββατοκύριακα, μαζί με τον παλιό συμμαθητή του Τζο Ίγκαν παίζουν σ’ ένα τοπικό γκρουπ, τους Mavericks. Κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας γνωρίζει τη 15χρονη κομμώτρια Κάρλα Βεντίλα, κόρη ιταλών μεταναστών. Θα παντρευτούν το 1970 και δύο χρόνια αργότερα θα αποκτήσουν μία κόρη, τη Μάρθα.
Στα μέσα της δεκαετίας του ‘60 βρίσκουμε τον Τζέρι Ράφερτι ως πλανόδιο μουσικό στο Μετρό του Λονδίνου. Παράλληλα, σχηματίζει το γκρουπ Humblebums με τον μετέπειτα ηθοποιό Μπίλι Κόνολι, αλλά δεν γνωρίζει επιτυχία, παρά τα τρία άλμπουμ που ηχογράφησαν. Απαρατήρητο περνά και το προσωπικό άλμπουμ με τίτλο «Can I have My Money Back», όπως και το σινγκλ «Benjamin Day» / «There's Nobody Here» με το συγκρότημα των The Fifth Column, στο οποίο συμμετέχει και ο παλιόφιλός του Τζο Ίγκαν.
To 1972 μαζί με τον Ίγκαν σχηματίζουν τους Stealers Wheel και γνωρίζουν επιτυχία με το τραγούδι «Stuck In The Middle With You», που θα επανέλθει στο προσκήνιο είκοσι χρόνια αργότερα, όταν ο Κουέντιν Ταραντίνο θα το συμπεριλάβει στο σάουντρακ της ταινίας του Reservoir Dogs. Ήταν ένα πολλά υποσχόμενο συγκρότημα, που θεωρήθηκε ως η βρετανική απάντηση στους αμερικανούς Crosby, Stills, Nash and Young. Θα διαλυθεί το 1975, εξαιτίας των ασφυκτικών όρων που έθεσε στο συμβόλαιό τους η δισκογραφική τους εταιρεία Α&Μ. Ο Ράφερτι μισούσε τη δημοσιότητα και τις συναυλίες.
Στις 20 Ιανουαρίου 1978, ο Τζέρι Ράφερτι επανέρχεται στη δισκογραφία με το άλμπουμ «City to City», που περιλαμβάνει την μπαλάντα «Baker Street», σήμα κατατεθέν της μουσικής του διαδρομής. Το τραγούδι αναφέρεται στον γνωστό δρόμο του Λονδίνου και χαρακτηρίζεται από το οκτάμετρο ριφ (σύντομη μελωδική φράση), που παίζει το σαξόφωνο του Ράφαελ Ρέιβενσκροφτ και το κιθαριστικό σόλο του Χιου Μπερνς. Το 2008 συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο του Rolling Stone με τα 100 κορυφαία κιθαριστικά τραγούδια όλων των εποχών. Το άλμπουμ θα πούλησε πάνω από 5,5 εκατομμύρια αντίτυπα και στις 8 Ιουλίου 1978 εκθρόνισε το περίφημο σάουντρακ της ταινίας Saturday Night Fever από την κορυφή του αμερικάνικου πίνακα επιτυχιών. Ήταν μία ανάσα δροσιάς για τους φίλους του καλού τραγουδιού, μέσα στον ασφυκτικό κλοιό που είχε επιβάλλει η ντίσκο στη λαϊκή μουσική στα τέλη της δεκαετίας του ‘70.
Επιτυχία θα γνωρίσει και το επόμενο άλμπουμ του «Νιght Owl» (1979), όχι όμως και τα επακολουθήσαντα, εξαιτίας της απροθυμίας του Ράφερτι να τα υποστηρίξει με συναυλίες. Τελευταίες δημιουργικές αναλαμπές της καριέρας του, η συμμετοχή στο σάουντρακ της ταινίας «Local Hero» («Το Ίνδαλμα της Πόλης») το 1983 και η ενασχόλησή του με την παραγωγή του πρώτου επιτυχημένου σινγκλ των Proclaimers, «Letter from America» (1987).
Από το 2008 πύκνωσαν τα δημοσιεύματα του αγγλικού τύπου για την κατάσταση της υγείας του. Ο Τζέρι Ράφερτι, έχοντας κληρονομήσει την κακιά συνήθεια του πατέρα του, μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία, εξαιτίας ηπατικών προβλημάτων. Τα προηγούμενα χρόνια είχε απορρίψει συνεργασίες με καλλιτέχνες, όπως ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ και ο Έρικ Κλάπτον, επειδή «δεν τους θεωρούσε και τόσο καλούς». Το 1990 χώρισε από τη σύζυγό του, η οποία δεν μπορούσε να αντέξει τον εκρηκτικό του χαρακτήρα από την κατάχρηση αλκοόλ. Πέθανε, τελικά, στις 4 Ιανουαρίου 2011, σε ηλικία 63 ετών.
Δισκογραφία
- Can I Have My Money Back (1972)
- City to City (1978)
- Night Owl (1979)
- Snakes & Ladders (1980)
- Sleepwalking (1982)
- North & South (1988)
- On a Wing and a Prayer (1992)
- Over My Head (1994)
- The Best of Gerry Rafferty (1998)
- Another World (2000)
- The Best of 1970-1982: Days Gone Down (2006)
- Life Goes On (2009)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/411#ixzz460j06WOb
Αρχείο Κ.Καψάλη
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙΚυριακή
17/4
03:00
12°C
52%
ΑΠΝΟΙΑ
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
09:00
15°C
59%
ΑΠΝΟΙΑ
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
15:00
23°C
41%
1 Μπφ N
3 Km/h
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
21:00
17°C
86%
ΑΠΝΟΙΑ
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ..
" ...ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ...ΚΛΑΙΣ..."
Όσο πληειάζει φίλοι μου το καλοκαίρι , με πνίγουν οι παλιές όμορφες αναμνήσεις του χωριού μας κυρίως αλλα και τόσων άλλων που έκαναν τις εποχές εκείνες νοσταλγικές ..
Το μεγαλύτερο πάντως καλοκαιρινό γεγονός των δεκαετιών '50 και '60 , ήταν αναμφισβήτητα τα Πανδωρικά Συνέδρια , με τη μεγλποπρέπειά τους , τους υψηλούς κλεσμένους , την πολυκοσμία αλλά όμως και την παρουσία πολλών δημοσιογράφων , μικρού κι μεγάλου..βεληνεκούς , που έρχονταν κάθε χρόνο σχεδόν οι ίδιοι γιατί φυσικά ,,καλοπερνούσαν ...και είχαμε πιάσει φιλίες
Μεγάλα μετέπειτα δημοσιογραφικα ονόματα πέρασαν απ' το χωριό μας και άφησαν και εξαιρετικές εντυπώσεις ..
Εμείς με το αξέχαστο αδελφό μου Γιώργο , είχαμε πρόσφατα ( 1965 ) επανακάμψει στο χωριό μας , σαν τραπεζικοί πλέον και είχαμε , χάριν του Γιώργου κι εγώ , με τους τότε πολλούς νεαρούς δημοσιογράφους που ξεκινούσαν με όνειρα και φιλοδοξίες , που άλλοι μεν τα κατάφεραν και άλλοι όχι ..
Ένας απ' αυτούς , ο Κώστας Ρουβινέτης ασχολιόταν και με το...στίχο , και περίμενε μάλιστα να γυριστούν σε δίσκο ( 45αρι ) κάποια τργουδια του , βέβαια θα πρέπει εδώ να πούμε , πως το σαραναπεντάρι μ είχε δύο τργούδια , απ' τη μια μεριά το..δυνατό , που πήγαινε για..σουξέ , κι' απ την άλλη το..δευτερότερο μ πράγματι ένα καλοκαίρι , στο Συνλέδριο κατέφθασε ο Κώστας ο Ρουβινέτης με ένα σαρανταπεντεράκι στο φακελάκι του , όλς χαρά μ ανακοινώνοντάς μας πως το πρώτο του τραγούδι είχε ήδη..δισκογραφηθεί , απ' τη μια πλευρά είχε ένα τραγούδι με μεγάλο , γνωστό τραγουδιστλή , κι' απ' την άλλη το τραγούδι του Κώστα , με τίτλο " ΚΑΠΟΥ ΣΤΑ ΠΕΤΡΛΩΝΑ ..."και τραγουδούσε ένας νεαρός άγνωστος τραγουδιστής ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ ....!!!
Το τραγούδι ήταν πολύ ωραίο αλλά όχι.." πιασάρικο " , το δισκάκι δε το είχα για πολλά χρόνια αλλά κάποια στιγμή..χάθηκε ...έχουν περάσει δε από τότε γύρω στα 50 περίπου χρόνια ...
Καλό σας βράδυ , να περνάτε καλά
Απ' το " Λιδωρίκι ' με αγάπη ....Κ.Κ.-
www.lidoriki.com
ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ ...!!!
Ψάχνοντας αγαπημέμοι μου φίλοι , για να βρώ το δισκάκι αυτό για σας , στάθηκα πολύ τυχερός το βρήκα και μάλιστα έχει κι την ΕΝΣΔΕΙΞΗ " ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΟ "
Είναι η προσφορά μας για σας με όλη μας την αγάπη...
Βρήκα το ίδιο τραγούδι που το τραγούδησε ένα χρόνο μετά , με την.." ενοχλητική τότε - παραποιημένη , φωνή του ο Νταλάρας , ακούστε τα και τα δύο , δεν έχουν καμία σχέση νεταξύ τους ..
Καλη ακρόαση και καλό σας βράδυ
Κωνσταντίνος Ευθ.Καψάλης
No comments:
Post a Comment