ΔΩΡΙΕΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ : ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΕΥΘ, ΚΑΤΡΑΠΑΣ

ΔΩΡΙΕΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ : ΧΑΡΑΛ.ΕΥΘ.ΚΑΤΡΑΠΑΣ

   Ξεκινάμε  φίλοι  μου  την  παρουσίαση των  Δωριέων  Παραδοσιακών μουσικών , οργανοπαιχτών  και  τραγουδιστών με  τον  Μαλανδρινιώτη  κορυφαίο “ κλαριντζή “  Χαράλαμπο Ευθ. Κατράπα ( 1893 – 1960 )

   Ένας απ’ τους πιο σημαντικούς λαϊκούς οργανοπαίχτες της περιοχής μας – ίσως ο σημαντικότερος – ήταν ο κλαριτζής Χαράλαμπος Ευθ. Κατράπας , ο οποίος άφησε εποχή , με την τέχνη και το ταλέντο του , αλλά και την αγάπη και την ανιδιοτελή συμπαράσταση , που έδειχνε πάντοτε στους φτωχούς συμπατριώτες του , όταν για μισό περίπου αιώνα , τους συνόδευε με το μαγικό του κλαρίνο και συμμετείχε – για να μην πω συνέπασχε – στους καημούς και τα ντέρτια τους στις χαρές και τα γλεντοκόπια τους .

   Γεννήθηκε το 1893 στο Μαλανδρίνο κι’ ορφάνεψε από πατέρα στα εφτά του χρόνια. Το πάθος και το μεράκι του για τη μουσική και το κλαρίνο ιδιαίτερα , τα εκδήλωσε από παιδί . Δεν θα’ταν 8 χρόνων όταν μια νύχτα κάποιος θείος του τον βρήκε να κλαίει , έξω από ‘να μαγαζί , μεσ’ από το οποίο ακούγονταν από κάποια λαϊκή ορχήστρα , δημοτικά τραγούδια . Κι’ όταν ο θείος του τον ρώτησε γιατί κλαίει , εκείνος με αναφιλητά του απάντησε : « Πότε θα μεγαλώσω να μάθω κι’εγώ κλαρίνο ; ».

   Κι’ ο Χαράλαμπος μεγάλωσε , έφηβος έφυγε για την Αμερική και με τα πρώτα δολάρια που έβγαλε αγόρασε κλαρίνο . Κι’ άρχισε μόνος , αυτοδίδαχτος , αδιαφορώντας για τα ειρωνικά σχόλια ενός μπάρμπα του Νικολάου ( Μαστρονικολάκη ) που του ‘ λεγε πως « άδικα παιδεύεται , να μαθαίνει το όργανο » . Το πάθος όμως , το μεράκι , η αγάπη κι’ ο ζήλος του για το κλαρίνο , σύντομα καρποφόρησαν και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Αλλά ήταν όμως και η Πατρίδα. Επιστρέφει για στρατιώτης και υπηρετεί 93 ( ενενήντα τρεις ) μήνες κι’ έφτασε με πνευμονική πάθηση. Κομπανία έκανε με τον Ζώη τον Κοντό , βιολί , Γιάννη Βέρα , λαούτο και με σαντούρι το Θανάση Μπούρα , Βιδαβιώτες και οι τρεις. Πολύ παλιά έπαιρνε μαζί του τον Σπύρο Δήμου ( Κουτσοδήμο ), από το Μαλανδρίνο .

   Έβγαλε και δύο κλαρινίστες: Τον Τομαρά απ’ την Αρτοτίνα κι’ ένα Ζήρα που δεν ξέρουμε την καταγωγή του . Με τους συναδέλφους του Τσέλιο , Αγαπητό και Κάρμα , είχε φιλικότατες σχέσεις , ιδιαίτερα με τον Αγαπητό απ’ την ‘Αϊ Θυμιά. Το 1931 χρημάτισε Κοινοτάρχης στο Μαλανδρίνο και με το έργο του ( δρόμος , δάσος , απαλλαγή από ελονοσία ) άφησε εποχή .

   Στον εμφύλιο, τον βρίσκουμε υπέύθυνο του ΕΑΜ – ΕΛΛΑΣ . Με τη διπλωματία και τη νηφαλιότητα που τον διέκρινε , κατάφερε να γλυτώσει το επάγγελμά του . Το σπίτι του ήταν γεμάτο από μουσαφίρηδες κι’ η γυναίκα του η κυρά Βαγγελιά , βρισκόταν συνεχώς στο πόδι να τους περιποιηθεί.

   Αυτός ήταν ο αξέχαστος Κατράπας κι’ αυτές γραμμές ας θεωρηθούν ιερή οφειλή μνήμης για τη μεγάλη του προσφορά στη μουσική ζωή του τόπου μας .

Ο ΚΑΤΡΑΠΑΣ

Που ‘σαι Κατράπα αθάνατε , από το Μαλανδρίνο,

Που τις καρδιές βαλάντωνες σαν έπαιζες κλαρίνο .

Το ‘χες μεράκι από μικρός , κλαρίνο για να μ’άθεις

Και πήγες στην Αμερική , τέλειος να ..ξανάρθεις ..

Με τα συρτά , τα τσάμικα , τα κλέφτικα τα φίνα

Την Πλάκα εξεφάντωνες και όλη την Αθήνα .

Που ‘σαι γέρο Χαράλαμπε , της Ρούμελης καμάρι ,

Που στη Δωρίδα έδινες , πνοή , ζωή και..χάρη .

Σε γάμο στο Λευκαδίτι Δωρίδας , γύρω στα 1936 . Ο Χαρ. Ευθ. Κατράπας με το κλαρίνο του , Ντίνος Κακόπουλος , βιολί , Σπύρος Κακόπουλος , σαντούρι και Γιάννης Κοκκαλιάς λαούτο .

www.lidoriki.com