ΓΙΑΤΙ...ΤΑΧΑ..

 

 ...Φθινοπωριάτικη ..μοναξιά καθρεφτισμένη στ' ακίνητα νερά του ποταμιού...

 

Τάχα γιατί , ότι αγαπάμε μας…πονάει ,

γιατί διψάμε , σαν μας λείπει …το νερό…

κοίτα τριγύρω , όσο μακριά το μάτι φτάνει..

περβόλι απέραντο , είν’ ο κόσμος..δροσερό..

 

Τάχα ..γιατί να χάνονται οι αγάπες οι μεγάλες ,

που πάνε ; τόσα δάκρυα , που κύλησαν γι’ αυτές..

ποτάμια καυτερά , σαρώσαν , κι’ άλλες…κι’άλλες

ψυχές , αλύτρωτες , θλιμένες .. ιδανικά..μοναχικές…

 

Τάχα..γιατί , μεσ’ τη ζωή άλλοι γελάνε κι’ άλλοι..κλαίνε ,

γιατί να γεύονται , οι λίγοι της αγάπης τους..καρπούς..

πόσοι και πόσοι πικραμένοι πέρασαν , χαθήκανε μα..λένε..

τάχα γιατί.. δεν είν’ απλόχερη η μοίρα και γι’ αυτούς..

 

Τάχα ..γιατί της Κυριακής η μοναξιά..διπλοπονάει..

το Κυριακάτικο το δάκρυ..κατακαίει τις..καρδιές…

κι’ αυτό το..Κυριακόβραδο ..Θεέ μου..δεν..περνάει..

με συντροφιά , μονάχα αναμνήσεις..μακρινές…….K

 

Λιδορίκι 11 06 07…