Σε λίγες ώρες , θα 'χουμε αδέρφια την επέτειο του Πολυτεχνείου , κι' όχι βέβαια τη..γιορτή όπως γράφουν μερικοί..πνευματικοί άνθρωποι , τόσα χρόνια πέρασαν άνθρωποι ήρθαν κι' έφυγαν απ' τη ζωή μας , άλλοι άφησαν ..σημάδια κι' άλλοι πέρασαν , ίσως ..απαρατήρητοι , στα παιδιά του ..Νοέμβρη , όπως τα λέμε και τα τιμάμε , θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και μερικά..άλλα παιδιά , που χωρίς τυμπανοκρουσίες και..φανφάρες , έδωσαν κι' αυτά τον αγώνα τους , όπως αυτά πίστευαν και έννοιωθαν , έστω κι' αν δεν ήταν μέσα στη..μάντρα του..Πολυτεχνείου , γιατί το Πολυτεχνείο , κατά την ταπεινή μας γνώμη , δεν ήταν μόνο..αυτό το...κτίριο..Πατησίων και..Στουρνάρη , είχε μιά..νοητή..οριακή..γραμμή που κάλυπτε ολόκληρη την..Ελλάδα , θέλουμε δηλαδή , με λίγα λόγια , να πούμε πως μέσα στα παιδιά του Πολυτεχνείου ήταν και είναι και τα παιδιά που ..πάλαιψαν στον..Κορυδαλλό , στη..Νίκαια , στη..Θεσσαλονίκη , στην...Πάτρα ..παντού...άσχετα αν δεν τα μάθαμε ποτέ , και δεν..προσπάθησαν να ...ξαργυρώσουν τα..κουπόνια του..αγώνα τους...
Ένα απ' αυτά τα παιδιά , ήταν κι' οΔημήτρης ο Κουκουβές , κάπου απ' τη..Νίκαια , η τον...Κορυδαλλό , που κάποιο πρωί , τέλος δεκαετίας του..60 , η αρχές του..70 , εμφανίστηκε απ' το..πουθενά στο χωριό μας , όχι φυσικά γιά...διακοπές , αλλά...εκτοπισμένος , απ' το..ηλίθιο , σύστημα των..υπρεθνικόφρονων..παρατρεχάμενων , της τότε κατάστασης , θα πρέπει να θυμίσουμε πως το Λιδορίκι , το χωριό μας , ΔΥΣΤΥΧΩΣ , και δεν ξέρουμε από ποιόν και γιά ποιούς λόγους , είχε ...χαρακτηρισθεί , και δεν ξέρουμε αν αυτό ..ισχύει και σήμερα , σαν τόπος...εξορίας , εκτόπισης ..αντιφρονούντων, προφανώς..επικίνδυνων....
Έχοντας βέβαια την εμπειρία από..προηγούμενες παρόμοιες περιπτώσεις , δεν ..παραξενευτήκαμε όταν μάθαμε , και κυρίως όταν δεν είδαμε κάποιο...επικίνδυνο..εγκληματία , αιμοβόρο και...αιμοσταγή , παρά ένα μαζεμένο παιδι , κάτω από 30 , που τον έφεραν στο χωριό μας γιά να...σωφρονιστεί , δεν γνωρίζαμε βέβαια τα...ανομολόγητα..εγκλήματά του , αλλά όλοι , λίγο πολύ..φανταζόμασταν , θύμα κι' αυτός των διάφορων...καλοθελητών , όπως και τόσοι άλλοι....
Καλοσυνάτος , ο αξέχαστος φίλος , ο Δημήτρης , εντάχθηκε άνετα στην Λιδορικιώτικη ζωή , με..περιορισμένο όμως...χώρο..δράσης , έπαιζε μαζί μας ποδόσφαιρο , συμμετείχε στις παρέες μας , αλλά ποτέ δεν μας παραπονέθηκε , ούτε μας ανέφερε το..τι , το...γιατί και το...πως , μόνο σιγά-σιγά μας είπε μερικά πράγματα γιά τη ζωή του , την οικογένειά του και πως είχε ανοιξει , με..δάνειο , ένα μαγαζάκι , ήταν επινικελωτής , κάπου στα προάστεια του Πειραιά , Νίκαια..Κορυδαλλό , κάπου εκεί..γύρω....κι' ονειρευόταν ο φίλος ο Δημητράκης , όχι και τίποτα όνειρα...πολυτελείας , δηλαδή , μη φανταστείτε κάτι..τέτοιο , ένα μεροκαματάκι μοναχά , να τα φέρνει...βόλτα και να..ξεπληρώνει και το δάνειο , γιατί πίστευε πως οι...διακοπές του στο Λιδορίκι , θάναι...σύντομες ...
Γελάστηκε όμως ο φίλος μας ο Δημητράκης , έμεινε ενάμισο..χρόνο , περίπου , το..μαγαζί χάθηκε , και τα φτωχικά τα..ονειρά του , πήγαν..περίπατο , κι' η ζωή του..περίπατο κι' αυτή , στο χωριό μας όσοι τον γνώρισαν τον αγάπησαν , μάλιστα έκανε και κουμπαριά με το Μήτσο τον Κατσένιο , το ..μάστορα , στο ραφείο του οποίου πέρναγε πολλές απ' τις ώρες του καθημερινά....
'Οταν πέρασε ο καιρός των...διακοπών , ο Δημήτρης έφυγε απ' το Λιδορίκι , σωφρονισμένος...και...καθαρός , γύρισε στο σπίτι του , και φυσικά συνέχισε τη ζωή του , η..ό,τι είχε απομείνει απ' αυτή , προσωπικά δεν τον ξαναείδα , ούτε και έμαθα κάτι γι' αυτόν , δεν ξέρω όμως γιατί , φέτος στο Λιδορίκι , τη μέρα του Πολυτεχνείου , θυμήθηκα τον παλιό καλό φίλο το Δημήτρη , ρώτησα γι' αυτόν τον μάστορα , τον Μήτσο , καιέμαθα πως ο καλός μας φίλος ο Δημήτρης , έχει χρόνια αρκετα που..έφυγε , αυτή η..ταλαιπωρία του στοίχισε πολύ , η δουλειά του , πήγε κατά διαόλου , όπως κι' η..ζωή του , τον...διέλυσαν ...
Φέτος , έμαθα γιά τα...εγκλήματα του αξέχαστου.. Δημήτρη , ναι αδέρφια , φέτος μου είπε ο μάστορας τους ..ανατριχιαστικούς...λόγους της...ταλαιπωρίας του , είναι αυτό που λέμε..συνήθως : Δι' ασήμαντον...αφορμήν , άνευ..λόγου και...αιτίας , τζάμπα δηλαδή και...βερεσέ.., αδέρφια όπως λέμε στην..λαικιά γλώσσα....
Μου μένει όμως μιά βαθειά...απορία κι' ένα βασανιστικό...ερωτηματικό...πλήρωσε άραγε κανείς , για το έγκλημα αυτό ; και πόσο...κοστολογήθηκε η..ζωή του φίλου μας του...Δημήτρη ;
Φίλε Δημήτρη , δεν σε ξεχάσαμε , σε..θυμόμαστε , έστω και κάθε..17 του Νοέμβρη , δεν ξέρω αν αυτό είναι...αρκετό , πάντως σε...θυμόμαστε , με..αγάπη...........Κ.
No comments:
Post a Comment