Ο “ ΘΗΣΑΥΡΟΣ “ ΤΟΥ ΑΞΕΧΑΣΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΣΦΕΤΣΟΥ..

 

  Προπολεμικό Λιδορίκι , συνεδρίαση της..Μικρής..Βουλής , υπό τον…πλάτανον..

Διαβάζοντας παρακάτω , αγαπημένοι μου φίλοι , τα όσα..ελέχθησαν , στην αξέχαστη εκείνη πρωινο..Κυριακάτικη , συνάντησή μας , με τον αγαπημένο κι’ αλησμόνητο , μπάρμπα Σπύρο Σφέτσο , τον…Καλέρη , όπως όλοι οι παλιότεροι Λιδορικιώτες , τον ξέραμε , και που αφορούσαν στην…ανακήρυξη του χωριού μας σε ..Πρωτεύουσα της Ελλάδας , προσθέστε και τα..ακόλουθα ..

  Ποιμενική , και όχι΄μόνον , συντροφία , στο Παπαδοπουλαίϊκο , στ’ Αλωνάκι..

   Αφού λοιπόν , τέλειωσε την ..ιστορική του αφήγηση ο μπάρμπα Σπύρος , είχαμε πιεί , φυσικά , και το..καφεδάκι μας , ήσυχα – ήσυχα , εκείνος ήπιε και..κονιακάκι , έτσι για..θερμαντικό , γιατί είχε..ψοφόκρυο , μου εξομολογήθηκε , πως , από χρόνια , είχε αρχίσει να  καταγράφει , σε ένα πρόχειρο τετράδιο , όσες παλιές Λιδορικιώτικες ιστορίες θυμόταν , και υπήρχαν και υπάρχουν πολλές τέτοιες , κι’ ακόμα ..μάζευε ό,τι σχετικό , με την παλιότερη Λιδορικιώτικη ζωή , άκουγε , πολλές , μάλιστα φορές , ρωτώντας και..μαθαίνοντας διάφορα..

   Αφού λοιπόν απο..σώσαμε την ..πρωτεύουσο..κουβέντα , είχε σχεδόν..μεσημεριάσει , κι’ ήταν ώρα γιά…φαί , μου είπε , πως όλα αυτά τα Λιδορικιώτικα , που έχει γραμμένα , και είναι…μπόλικα , θα τα καθαρογράψω , γιά να διαβάζονται , σε ένα βιβλιαράκι , και επειδή αν’ψιέ , βλέπω πως σ’ ανδιαφέρουνε τα παλιά του χωριού μας , θα συμπληρώσω , ό,τι ακόμα μπορώ , κι’ άμα..πεθάνω , θ’ αφήσω παραγγελιά στο γιο μου τον Κώστα , να στα ..δώσει ..και κάνε ότ’ καταλαβαίν’ς….

  ..Πνεύμα και…εξουσία , στη Βαθειά , Γιαλακιδαίϊκο , εν ..έτει 1928 !!

   Με συγκίνησε , στ’ αλήθεια , αυτή η προσφορά του μπάρμπα Σπύρου , και , διατί να το..κρύψω..άλλωστε , το είχα ..δέσει και..κόμπο , με ‘τρωγε , βλέπεις , και η..περιέργεια , να διαβάσω όλες εκείνες τις ..απίθανες ζευζεκο..ιστορίες , με το Σαψαρή , το Γκομοζανδρέα , το Διαμαντή , κι’ όλους εκείνους τους περίφημους..πλακαντζήδες , της Βαθειάς και των…πέριξ..

   Τότε βέβαια , που τα λέγαμε όλα αυτά , τον σχωρεμένο πιά Κώστα , το γιο του μπάρμπα Σπύρου , ούτε που τον ..γνώριζα , πέρασε καιρός , ο μπάρμπα Σπύρος ..έφυγε , και τα τελευταία χρόνια , που πηγαίνω πολύ στο χωριό μας , τον γνώρισα , πολλές φορές δε , πίναμε καφέ παρέα , στου Γιώργου του Γεροδήμου , και μάλιστα και πολλές φορές αναφερόμαστε στον πατέρα του , που είχε ήδη φύγει , αλλά ποτέ δεν έτυχε να μου κάνει συζήτηση για το..περίφημο βιβλιαράκι ..

 

Σωτήριον..έτος 1930 , απολαμβάνοντας τη χειμωνιάτικη λιακάδα στο Παπαδοπουλαίϊκο , στ’ Αλωνάκι..

 

   Τελευταία-τελευταία , όμως , περνώντας ένα πρωί , με φώναξε ο Κώστας γιά καφέ , κάτσαμε και στην κουβέντα απάνω μου λέει : Ξέρεις Κώστα , πεθαίνοντας ο γέρος , μου είπε να σου δώσω ένα βιβλιαράκι , με Λιδορικιώτικες παλιές ιστορίες , μού ‘πε μάλιστα πως τα ‘χετε ..κουβεντιάσει…

    Βέβαια , του απάντησα , όλο..χαρά , που επί τέλους θα ‘παιρνα το..βιβλίο : μου είχε πει πως θα αφήσει παραγγελιά να μου το ..δώσεις …κάνε τον κόπο και..φέρτο μου…

   Και εκεί..έπεσε ο..κεραυνός  !!!

   Ναι , βρε..Κώστα , αλλά έχω..φάει τον τόπο και δεν μπορώ να το…βρω…

   Καταλαβαίνετε , φυσικά , την απογοήτευσή μου , κατα..βαραθρώθηκα..αλλά δεν μπορούσα ΄, βέβαια , να κάνω και ..κάτι , απλά τον παρακάλεσα , να ματαξανακάνει μιά..προσπάθεια , μπας και…βρεθεί..

   Έτσι λοιπόν..πέρασε λίγος καιρός , τα λέγαμε καθημερινά , σχεδόν , με τον Κώστα , αλλά γιά το βιβλιαράκι..κουβέντα , και πίστεψα πια , πως δεν ήταν..γραφτό να το..πάρω , ώσπου ένα πρωί , που περνούσα απ’ τη Βαθειά , ο Κώστας , όλο..χαρά , με φώναξε : έλα , μου λέει , έλα να δεις τι ..σου ‘χω..πήγα και πράγματι το είχε βρεί , ήταν ένα πολύ χοντρό τετράδιο , χειρόγραφο , με 130 και πλέον , σελίδες , γεμάτες από..πολύτιμα ..Λιδορικιώτικα..πετράδια..

   Μου το..παρέδωσε λοιπόν , ο Κώστας , σύμφωνα με την επιθυμία του αξέχαστου μπάρμπα Σπύρου , λέγοντας μου πως μου ανήκει , το πήρα βέβαια , αλλά δεν το κράτησα , απλά το φωτοτύπησα , και το επέστρεψα στον Κώστα , αφού ήταν οικογενειακό του..κειμήλιο , και έπρεπε να μείνει στην οικογένεια ..

   Επιθυμία πάντως , δική μου , αλλά και του Κώστα , ήταν να μπορέσουμε να εκδώσουμε ένα βιβλίο με αυτές τις Λιδορικιώτικες ιστορίες , κάτι που δεν έγινε , εν τω μεταξύ ..έφυγε κι΄ο Κώστας , αλλά θα προσπαθήσουμε , μία-μία και..σιγά-σιγά , να τις δημοσιεύσουμε , έτσι γιά να..μείνουν..

   Μιά λοιπόν , απ’ αυτές τις ιστορίες , σε..ελεύθερη διασκευή , φυσικά , είναι κι’ αυτή που ακολουθεί..όπως επίσης κι ‘ αυτή που δημοσιεύσαμε σήμερα , σχετικά με το..Καγκαλαίϊκο παρατσούκλι…Βζών’ς….και θα ακολουθήσουν..πολλές ..πολλές άλλες ..

   Καλό σας  βράδυ ….Κ.-