Το «κούρεμα» του Δημόσιου Χρέους...
Το πιο πιθανό σενάριο που θα προκύψει από τη συνεδρίαση της Ευρωζώνης την Τετάρτη 26 Οκτωβρίου (αν τα καταφέρουν να βρουν λύση και δεν αναβάλλουν τις αποφάσεις για άλλη μια φορά) είναι το «κούρεμα» του χρέους από 40% έως 60%. ΠΡΟΣΟΧΗ: Ποιου χρέους; ΜΟΝΟ των 120 δις. από τα συνολικά 370 δις ευρώ. Δηλαδή, το όποιο αρχικό όφελος από το κούρεμα θα κυμαίνεται από 48 - 72 δις ευρώ. Ταυτόχρονα για την απαιτούμενη ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών (ούτε λόγος φυσικά για τη διάσωση των Ασφαλιστικών Ταμείων) υπολογίζονται κεφάλαια που θα κυμαίνονται από 90 - 110 δις ευρώ περίπου, τα οποία βεβαίως θα προέλθουν από νέο δανεισμό που θα προστεθεί στο Δημόσιο Χρέος. Οπότε; Ωραίο σχέδιο διάσωσης. Τύφλα να 'χουν τα καζίνο.
By the way που λέει κι ο λαός, με εκείνα τα ψιλοCDS τι γίνεται; Πόσο σίγουρο είναι το γερμανογαλλικό διευθυντήριο ότι το κουρεματάκι θα γίνει μόνο σε εθελοντική βάση κι ότι κάποιες τράπεζες θα αρνηθούν να συμμετάσχουν με αποτέλεσμα την πρόκληση πιστωτικού γεγονότος, έτσι ώστε κάποιοι γνωστοί και μη τζογαδόροι (Έλληνες και ξένοι) που εδώ κι ενάμιση έτος έχουν ποντάρει σημαντικά ποσά, να καταφέρουν τελικά να «πάνε ταμείο»;
Πάντως, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα είναι να μπαίνει κανείς σε σκέψεις και να αρχίσει ν' αντιμετωπίζει με λιγότερη απαξία τα διάφορα συνομοσιολογικά σενάρια περί σχεδίου των ξένων κέντρων συμφερόντων για οικονομική υποδούλωση της χώρας (Α, ρε Αλέκα τι μας κάνεις...)
...και οι ελληνικές τράπεζες
Πέρα από την κατακρήμνιση του βιοτικού επιπέδου, μέσω των νέων εξοντωτικών μέτρων (μισθολογικών, φορολογικών, ασφαλιστικών) που θα ληφθούν, οι άμεσες και αρκετά σημαντικές επιπτώσεις θα είναι ότι αργά ή γρήγορα το τραπεζικό σύστημα θα αφελληνιστεί, διότι το σχέδιο ανεκεφαλαιοποίησής τους προβλέπει ότι εφόσον οι μέτοχοι δεν συμμετέχουν στην αναγκαστική αύξηση κεφαλαίου, το κράτος θα βρει τα απαιτούμενα κεφάλαια (μέσω δανεισμού για να μην ξεχνιόμαστε) με αποτέλεσμα να περιέλθει στην ιδιοκτησία του το σύνολο των τραπεζών (ακόμη και το εξ' αρχής αμφίβολο εγχείρημα συγχώνευσης ALPHA-EUROBANK δεν πρόκειται να γλιτώσει).
Το ελληνικό δημόσιο, με βάση το Μνημόνιο που έχει υπογράψει, είναι υποχρεωμένο εντός διετίας να ξαναπουλήσει τις μετοχές των τραπεζών στην ελεύθερη αγορά (σε ποιους άραγε ΟΕΟ;). Το ερώτημα είναι εάν κατά τη διαδικασία της αύξησης κεφαλαίου των τραπεζών οι μετοχές που θα λάβει το δημόσιο θα είναι κοινές (άρα άμεση εκπαραθύρωση των παλαιών μετόχων και των διοικήσεων των τραπεζών), προνομιούχες (άρα κατ' αρχήν διατήρηση των βασικών μετόχων και των διοικήσεων των τραπεζών) ή ένας συνδυασμός (κάτι μάλλον εντελών απίθανο).
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι σίγουρο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των τραπεζών θα περιέλθει στα χέρια ξένων ιδιοκτητών. Δηλαδή, αυτό που συνέβαινε μέχρι σήμερα, που ένα ποσοστό 40% έως και 80% σε μερικές περιπτώσεις, το μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών ήταν ήδη σε ξένους επενδυτές και επενδυτικά κεφάλαια, θα ολοκληρωθεί στο 100% και μάλιστα ΠΟΛΥ ΦΘΗΝΑ (συνολική κεφαλαιοποίηση του τραπεζικού κλάδου στο Χρηματιστήριο 1,5 - 2 δις. περίπου). Λέτε κάποιοι να τζογάρουν σε αυτό το σενάριο;
Η διαφορά μέχρι σήμερα ήταν ότι οι εύθραυστες πλειοψηφίες των τραπεζών και οι διοικήσεις τους, ήταν στα χέρια του ελληνικού επιχειρηματικού κόσμου, με αποτέλεσμα οι εκάστοτε κυβερνήσεις να μπορούν να τζογάρουν σε ένα παιχνίδι συνενοχής και συνεργασίας, ώστε να καταφέρνουν να υλοποιούν την (ο Θεός να την κάνει...) όποια οικονομική πολιτική τους, για να μπορούν να ελέγχουν αυτή την απομακρυσμένη επαρχία της Ευρωζώνης, γνωστή διεθνώς και ως «Ψωροκώσταινα». Τώρα που οι διοικήσεις, αργά ή γρήγορα, θα αλλάξουν χέρια και θα υπάγονται στα μεγαλολαμόγια του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, αυτές οι «αλλαξοκωλιές» θα κοπούν με συνέπεια...
...οι ελληνικές επιχειρήσεις και οι θυγατρικές τους
Από τη στιγμή που οι ξένοι όμιλοι αποκτήσουν τη διοίκηση των ελληνικών τραπεζών, έχουν δυνητικά πρόσβαση και έλεγχο σε όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και τις θυγατρικές τους, δηλαδή τα πολιτικά κόμματα, που είναι υπερχρεωμένα και σε πολλές περιπτώσεις στο κόκκινο, στις μέχρι χθες ελληνικές τράπεζες. Άρα τα «σούπα, μούπες κ.λπ.» με τα τεράστια ποσά σε θαλασσοδάνεια, με τις δοτές διοικήσεις των τραπεζών και τη διαπλοκή (να μου ζήσεις Επίτιμε...) με το εγχώριο πολιτικό σύστημα τέλος.
Για να μην τρελαινόμαστε κιόλας, τα ξένα συμφέροντα δεν πρόκειται να επιπέσουν ως ιέρακες, πάνω στις μικροκαταθέσεις, τις μικροϊδιοκτησίες και τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, όπως η «συντρόφισσα» Αλέκα και οι λοιπές αριστερές παραφυάδες προσπαθούν να πείσουν τη δύσμοιρη και παραζαλισμένη κοινή γνώμη. Όλοι αυτοί δεν έχουν να φοβούνται από την «επίθεση» του ξένου κεφαλαίου. Ό,τι είναι να πάθουν, θα το πάθουν λόγω της συρρίκνωσης της εσωτερικής αγοράς και της καταβαράθρωσης του βιοτικού επιπέδου του μέσου Έλληνα.
Τα ξένα «μεγαλολαμόγια» ασχολούνται με σοβαρές και μεγάλες δουλειές. Θα θελήσουν να βάλουν χέρι στους σημαντικούς τομείς της οικονομίας, μέσω των υπερχρεωμένων τοπικών μεγαλοομίλων, όπως η ενέργεια, τα τρόφιμα, ο τουρισμός, τα πάσης φύσεως συγκοινωνιακά και άλλα δίκτυα. Και φυσικά θα θελήσουν να βάλουν χέρι και στις θυγατρικές των παραπάνω, τα πολιτικά κόμματα. Τα υπερχρεωμένα κόμματα που μέχρι το 2010 είχαν συνολικά δανεισθεί 260 εκ. ευρώ, ενώ έχουν υποθηκεύσει στις τράπεζες, τις υποτιθέμενες κρατικές χρηματοδοτήσεις μέχρι το 2015 ή κατ' άλλους το 2017! Έτσι, θα συνεχίσουν (όπως τόσα χρόνια) να τζογάρουν με το μέλλον της χώρας είτε συντηρώντας με το σωληνάκι (χωρίς κανένα όφελος) τα απαξιωμένα κι υπερχρεωμένα κόμματα, για να προσπαθήσουν να χειραγωγήσουν τη γενικότερη πορεία της χώρας, ή (το πιο πιθανό) θα τα οδηγήσουν στην χρεοκοπία και θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν νέους ελεγχόμενους πολιτικούς σχηματισμούς.
Μερικά βασανιστικά (για όσους διαθέτουν ακόμη εθνική συνείδηση) ερωτήματα...
Οι «σωτήρες», εγχώριοι και ξένοι, στην προσπάθειά τους να μας πείσουν ότι σκέπτονται τη (για έκτη φορά από το 2010) σωτηρία της Ελλάδας θα πρέπει να μας απαντήσουν σε μερικά ερωτήματα:
1. Τι θα γίνει με τα Συνταξιοδοτικά Ταμεία; Προβλέπεται κάποιας μορφής ανακεφαλαιοποίηση, όπως στις τράπεζες, ή κάποιο άλλο σχέδιο στήριξής τους; Εναλλακτικά, θα αφεθούν στην, όπως μέχρι σήμερα, στήριξή τους από τον όλο και πιο ελλειμματικό πια (σχεδόν ανύπαρκτο) κρατικό προϋπολογισμό, με αποτέλεσμα την περαιτέρω συρρίκνωση των συντάξεων, που σε μερικές περιπτώσεις (εάν λάβουμε υπόψιν τις αυξήσεις τιμών, των έμμεσων και των άμεσων φόρων) θα ισοδυναμεί έως και με «θανατική» καταδίκη για ορισμένες ομάδες συνταξιούχων.
2. Τι θα γίνει με το ΕΣΠΑ; Μέσα στον ορυμαγδό σχεδίων διάσωσης και των δις. που προβλέπεται να διατεθούν για τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος και τη συνέχιση της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους, θα πρέπει να μας πουν πιο θα είναι το παράλληλο σχέδιο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, αλλά και της Ευρωζώνης γενικότερα; Τα δεσμευμένα ποσά του ΕΣΠΑ, θα συνεχίσουν να υφίστανται; Τα όποια προγράμματα έχουν ξεκινήσει στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ θα συνεχίσουν να υλοποιούνται και πώς προβλέπεται να χρηματοδοτηθούν; Σε κάθε περίπτωση, προβλέπεται κάποιο σχέδιο ενίσχυσης της αναιμικής ελληνικής οικονομίας στα πλαίσια της Ευρωζώνης, ή θα αφεθούμε στην τύχη μας και στο βάθος έξοδος από το Ευρώ;
3. Ποιες οι εξελίξεις στα εθνικά θέματα; Μέσα στον ορυμαγδό και το βομβαρδισμό οικονομικών μέτρων και της απότομης αλλαγής της (φαινομενικά αναπτυξιακής) πορείας σε εθνικό και προσωπικό επίπεδο, και την ταυτόχρονη δημιουργία μιας ιδιόμορφης κατάστασης trans και παραζάλης στην ελληνική κοινή γνώμη, τα πολλαπλά ανοικτά εθνικά θέματα διαλανθάνουν της προσοχής, προς όφελος όσων απεργάζονται κάποια σχέδια τζογάροντας, προφανώς όχι με βάση το εθνικό συμφέρον, προς όφελός τους.
α. τι γίνεται με την υπόθεση του «Μακεδονικού» ζητήματος;
β. τι γίνεται με της συνομιλίες για τη λύση του κυπριακού, ειδικά τώρα που λόγω της σημαντικής οικονομικής αναβάθμισης της περιοχής, όλοι οι διεθνείς παίκτες παίρνουν θέσεις;
γ. σε σχέση με το παραπάνω, τι γίνεται με το θέμα της ΑΟΖ, τις έρευνες για πετρέλαιο κι αέριο στα ελληνικά εθνικά ύδατα και τις ελληνοτουρκικές συνομιλίες, ενόψει και της αναζωπύρωσης της τουρκικής επιθετικότητας;
δ. ποιοι οι νέοι σχεδιασμοί για τη στρατηγική τοποθέτηση της χώρας στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου;
ε. σε σχέση με τα παραπάνω πού οδηγείται το διπλωματικό «ειδύλλιο» με το κράτος του Ισραήλ, ποιοι οι στόχοι και τι έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα;
Μπορεί τα παραπάνω ερωτήματα να φαντάζουν «εκ του περισσού» στις δραματικές στιγμές που βιώνουμε σήμερα, αλλά πιστέψτε με είναι θέματα που θα ανακύψουν πολύ σύντομα και πιεστικά, γιατί στην καρέκλα του «κουρέα» δεν θα κουρευτεί μόνο η ελληνική οικονομία. Μαζί πάνε «σετάκι» η ήδη ημιαπωλεσθείσα εθνική κυριαρχία και τα εθνικά θέματα.
Αντιλαμβάνομαι ότι όσα περιγράφονται παραπάνω δεν είναι και τα πιο ευοίωνα σενάρια για το αύριο της χώρας και των Ελλήνων, αλλά καλύτερα να προσπαθήσουμε να έχουμε μια όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστική εικόνα για το πού βρισκόμαστε και τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε, παρά να συνεχίσουμε να βαδίζουμε (όπως μέχρι χθες) στο σκοτάδι και να νομίζουμε ότι βλέποντας φως στην άκρη του τούνελ βλέπουμε τη μακρινή έξοδο από αυτό, ενώ στην πραγματικότητα είναι το φως του τραίνου που έρχεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα να μας συντρίψει... .
Από τον Τάσο Τσιπλάκο
off-the-record.ning.com
No comments:
Post a Comment