ΣΤΟ ΚΟΥΠΙ…

 

Του Λευτέρη Π. Παπαδόπουλου

Στο κουπί ήμασταν, στο κουπί είμαστε, στο κουπί θα είμαστε. Πολύ δύσκολα και ύστερα από δύο δεκαετίες, τουλάχιστον, θα μπορέσουμε να πάμε μερικά βήματα μπροστά. Συνηθίσαμε στο βολικό, στο εύκολο, στο «άσ' τα γι' αύριο», στο «δε βαριέσαι». Φταίει κι αυτός ο μόρτης ο ήλιος, που μας πετάει έξω από τα σπίτια μας, φταίει και ο Δεκέμβριος, που είναι μαλακός, φιλικός και δεν έχει καμιά σχέση με τον Δεκέμβρη της Αυστρίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Δανίας. Αλλά, πάνω απ' όλα, φταίμε εμείς οι ίδιοι. Απαξάπαντες.

Παίρνω παράδειγμα τον εαυτό μου: δουλεύω από 7 χρονών παιδί. Πουλούσα τσιγάρα, παστέλια, χαλβά, στους γερμανούς κατακτητές. Δεν σταμάτησα ποτέ να τρέχω για το μεροκάματο. Και είμαι, πλέον, μέγας οικονομολόγος. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μπακαλικής. Διδάσκω: «τόσα βγάλαμε, τόσα θα ξοδέψουμε και ό,τι μας περισσέψει θα το βάλουμε στην άκρη για ώρα ανάγκης». Τα ίδια μπακαλίστικα μαθήματα διδάσκουν και όλοι οι συνομήλικοί μου, που μεγάλωσαν με κόπους και θυσίες. Και είναι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι.

Δεν συμβαίνουν αυτά που λέω στις νεότερες γενιές! Ιδίως οι εικοσάρηδες, οι τριαντάρηδες έμαθαν αλλιώς. Σπίτι, αυτοκίνητο, χαρτζιλίκι, καφετέρια, γκόμενες. Εμείς τα κάναμε έτσι τα παιδιά μας. Εμείς, οι γονείς τους. Κι εμάς μάς πήραν στο λαιμό τους οι πολιτικοί. Αφθονο χρήμα, δανεικό. Και δουλειά στα χωράφια από μετανάστες. Και επιδοτήσεις αβέρτα. Και καφενέδες και σκυλάδικα με «αρτίστες» και «προσεχώς Βουλγάρες».

Και να πώς καταντήσαμε: βγαίνει ο τεχνοκράτης Πρωθυπουργός της Ιταλίας και λέει «προς Θεού, μη γίνουμε σαν την Ελλάδα!». Είμαστε παράδειγμα προς αποφυγήν. Και θα είμαστε. Δε βλέπω το παραμικρό ν' αλλάζει γύρω μου. Ο Παπαδήμος βελτίωσε κάπως το γενικό κλίμα και οι πολιτικοί δεν τρώνε κεσέδες με γιαούρτι στα μούτρα. Αλλά από φράγκα, ζερό, που λέει και η Μιλένα. Θα πάρουμε 8 δισεκατομμύρια από την έκτη δόση και θα δώσουμε 8,3 στις υποχρεώσεις μας! Πέφτουμε έξω, συνεχώς, στα έσοδα. Και πώς να μην πέφτουμε; Τα έλεγα και προχτές: πληρώνουν μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Αντε και μερικοί επιχειρηματίες. Οι εκατομμύρια επαγγελματίες της γειτονιάς συναλλάσσονται με μαύρα. Και οι πλουτοκράτες έχουν τα μεγαλύτερα σαΐνια της πιάτσας για τα λογιστικά τους. Πώς να τους πιάσουν οι διαλυμένες φορολογικές υπηρεσίες;

Η φάμπρικα με τους φοροτεχνικούς μού θυμίζει την ιστορία με το ντοπάρισμα των αθλητών: η πολιτεία κυνηγάει τους ντοπαρισμένους, αλλά την ίδια στιγμή οι φαρμακευτικές εταιρείες παρασκευάζουν ουσίες που δεν γίνεται να τις ανιχνεύσεις κανείς. Κι έρχονται μετά οι «αρμόδιοι» και βγάζουν «δεκάρικους» ότι οι αθλητές μας, πλέον, θα είναι «καθαροί»! Σαν την «κάθαρση» που έκανε ο Γερουλάνος στο ποδόσφαιρο και σαν την Ελλάδα που την έβλεπε «Δανία του Νότου» ο πάλαι ποτέ Παπανδρέου...

tanea.gr