ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΑΠ’ ΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ ‘70

Γράφει  η  Ελένη  Μίαρη – Μπούρα

΄Εντεκα η ώρα το βράδυ βαριεστημένη από την .......τόση  συγκίνηση του πακέτου στην τηλεόραση, αποφασίζω να πάω για ύπνο ...όμως ας ρίξω μια ματιά στα μαιλ μου
να περάσει λίγο ακόμα η ώρα,  μπα καλύτερα να μπω στην αγαπημένη εφημερίδα να μάθω νέα από το αξέχαστο Λιδωρίκι να περιπλανηθώ με την φαντασία μου, εκεί κάτω από τον ξάστερο ουρανό του, ανάμεσα στα σοκάκια , στο αλωνάκι να .......περιμένω το λεωφορείο από την Αθήνα να φέρει τους γονείς μου και τους θείους μου να περάσουμε όλοι μαζί το πρώτο μας Πάσχα στο Λιδωρίκι...... μα που βρίσκομαι ακριβώς τόσο γρήγορα γυρνούν πίσω οι λεπτοδείκτες του χρόνου ;

Μεγάλη Τρίτη 1978, άνοιξη ,βρίσκομαι για πρώτη φορά παραμονές Πάσχα μαζί με τον  σύζυγό μου μακριά από τους δικούς μας .
Είμαι στο μπαλκόνι του σπιτιού μου απέναντι από την πλατεία ,του σπιτιού με τα τεράστια κόκκινα παντζούρια που το λάτρεψα, αφήνω το βλέμμα μου να ταξιδέψει απέναντι στην εκκλησία του Αϊ  Γιώργη ,στο καταπράσινο χορτάρι ,στα πρόβατα που βόσκανε ανέμελα -τι θαυμάσιος πίνακας της φύσης - όμως ένα δυνατό κορνάρισμα με έφερε   στην πραγματικότητα .
Γιώργο ήρθε το πούλμαν τρέχα, να τους κατεβαίνουν οι δικοί μας .
Ναι σκεπτόμουν φέτος θα περάσω το ομορφότερο Πάσχα της ζωής μου, ήμουν και  νιόπαντρη βλέπεις,
Ο μπαμπάς από την άλλη μέρα φρόντισε για το αρνί από το κρεοπωλείο απέναντί μας
την σούβλα από του Κουτσιούμπα και τα σχετικά με το σούβλισμα,
Οι θείοι μου από το πρώτο βράδυ εκκλησιάζονταν στην όμορφη εκκλησία της Ζωοδόχου  Πηγής , ¨όταν γύριζαν ,ό θείος μου σχολίαζε ....τέτοια ψαλμωδία δεν έχω ξαναακούσει - για να λέμε την αλήθεια σε μερικά από τα ψαλλόμενα δούλευε και  κασετόφωνο- αλλά γιατί να του χαλάσω την διάθεση και μόνο η κατανυκτική ατμόσφαιρα μέσα και  έξω από την εκκλησία σε έφερνε πιο κονταά στο Θείο δράμα ,
Το χωριό είχε γεμίσει κόσμο ο καιρός θαυμάσιος ,Μεγάλο Σάββατο η ώρα της Ανάστασης  έχει μείνει στη θύμησή μου τυπωμένη με την φωνή του Παππα Γιάννη ..Χριστός Ανέστη εκ νεκρών
θανάτω θάνατον πατήσας..........τις λαμπάδες να ανεβοκατεβαίνουν λες και το άγιο φως τους ήθελε να ενωθεί με το φως των αστεριών που τρεμόπαιζε σε κάθε δυνατό ήχο των κροτίδων -  ΜΑΓΕΙΑ -.
Επιτέλους έφθασε το Πάσχα .Παραφουσκωμένη από την μαγειρίτσα άργησα να ξυπνήσω
Οι γονείς μου είχαν πιάσει δουλειά .Η σούβλα στο πίσω μέρος του σπιτιού υποσχόταν τρελά  φαγοπότια . Μπαμπά... δεν πρόλαβα να σχολιάσω τα δρώμενα και χονδρές σταγόνες
βροχής έπεσαν στο μέτωπό μου .
Το τι επακολούθησε δεν είναι δύσκολο να το καταλάβετε
Σαν τρελοί αρπάξαμε άλλος  την σούβλα με το αρνί άλλος την σούβλα με το κοκορέτσι και καταλήξαμε που αλλού στου Βαγγέλα που αποτελείωσε το πασχαλινό Γεύμα μας.
Αυτό ήταν το πρώτο Πασχα μας στο πανέμορφο Λιδωρίκι ,που τόσο βαθειά έχω μέσα  στην ψυχή μου δίπλα στον αγαπημένο μου Γιώργο .
Καλό Πάσχα φίλε μου Κώστα σε σένα και την Οικογένειά σου .

 

Η  αγαπημένη  φίλη , με  την  οποία  δεν  καταφέραμε  να..γνωριστούμε τελικά , έζησε  στο  χωριό  μας  μια πενταετία περίπου , 1977- 1982 , όταν  υπηρέτησε ο  αείμνηστος  σύζυγός  της  Γιώργος  Μπούρας  στο Δημ. Ταμείο Λιδορίκίου , και  αγάπησαν  πολύ  το  χωριό  μας  , κάτι που  φυσικά η  αγαπητή  Ελένη  το δείχνει  και το…διατυμπανίζει , γνωριστήκαμε  τυχαία , μέσω  της  σελίδας μου  και  ακόμα δεν  καταφέραμε  να  ανταμώσουμε , που θα  πάει  όμως ….

    Της  ευχόμαστε  απ’ την  καρδιά  καλό  Πάσχα και  να  μη ξεχνάει το..Λιδορίκι …Κ.Κ.-