Την ίδια εποχή , παρέλαση των μαθητριών του Γυμνασίου μας, με τα ερέιπια και τα αποκαϊδια να φτάνουν μέχρι το δρόμο . Η διμοιρίτης , άγνωστη , πρώτη σειρά από αριστερά , Χριστίνα Μαραζιάρη , Τασία Δούκα , Ξένη Κανιού και ακριβώς πίσω της η Δήμητρα Τσίγκα .
Αρχείο Τασίας Δούκα
Θυμάστε όλοι βέβαια , οι..παλιότεροι φυσικά , τα περίφημα “ επίκαιρα “ που έπαιζαν στους κινηματογράφους και στην προκειμένη περίπτωση , στις κινηματογραφικές προβολές που έκανε το Τ.Ε.Α Λιδορικίου , στη Βαθειά στην ισόγεια αίθουσα που σήμερα είναι η καφετέρια του Σπύρου Πανάγου , ενώ τα γραφεία του ΤΕΑ Λιδορικίου ήταν ακριβώς στον απάνω όροφο .
Τι να πρωτοθυμηθεί κανένας απ’ τα χρόνια εκείνα και φυσικά απ’ τις ταινιούλες με τα ..” επίκαιρα ¨, κινηματογραφημένες δηλαδή ειδησούλες , από διάφορα θέματα , και πρώτα και καλύτερα απ’ τις επισκέψεις Πολιτικών παραγόντων ή των βασιλέων σε..εγκαίνια διαφόρων έργων σε όλη την Ελλάδα . Κάτι δηλαδή με τα σημερινά ..εγκαίνια , κ\όψιμο κορδελών , τίποτα τελικά δεν έχει αλλάξει , παρά μόνο η..τεχνολογία , τώρα έχουμε βιντεάκια , τότε είχαμε το..αντίστοιχο της εποχής , μικρούλες κθνηματογραφικές ταινιούλες .
Μια τέτοια μικρή ταινιούλα σας έχουμε απόψε φίλοι μου , ένα σπάνιο ντοκουμέντο , από όλη τη διαδικασία της θεμελίωσης στις 15-3-1955 , του καινούργιου τότε Γυμνασίου Λιδορικίου . Το θεμέλιο λίθο έβαλε ο τότε υπουργός Μάρτης , παρουσία πολλών Λιδορικιωτών και επισήμων του Νομού .
Αξίζει να το δείτε το ντοκυμαντέρ αυτό , γιατί παρουσιάζεται ανάγλυφη η ρ]εικόνα του χωριού μας , με τα πολλά , ακόμα , καμένα σπίτια και γενικά γεμάτο με ερείπια …μπείτε στην ακόλουθη διεύθυνση και δείτε ένα Λιδορίκι ..αγνώριστο , όπως ήταν 59 χρόνια πριν ..
http://mam.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=3907&thid=17629
Aρχή δεκαετίας του '50, οι μαθήτριες του Γυμνασίου μας , νε τις παραδοσιακές τους φορεσιές , περνάνε μπροστά απ' το τότε Δημοτικό σχολείο , για να παραταχθούν λίγο πριν το Αλωνάκι , απ' όπου ξεκινούσε η παρέλαση , σκεφτείτε πως πίσω απ' τα παιδιά που βλέπετε , υπάρχουν πολλά ακόμα , αφού την εποχή εκείνη το Γυμνάσιό μας είχε 400 περίπου παιδιά . Τα ερείπια όπως βλέπετε είναι πολλά ακόμα στο Λιδορίκι , το καμένο που φαίνεται πίσω αριστερά είναι μάλλον το Μαστρογιανναίϊκο . Δεξιά , στην πρώτη δυάδα είναι η Τασία Δούκα .
Αρχείο Τασίας Δούκα
Για να πάρετε μια..γεύση , απ’ τη Λιδορκιώτικη μαθητική ζωή του Λιδορικίου , αλλά και για τα ..“ βάσανα “ του χτισίματος του Γυμνασίου μας , αναδημοσιεύουμε ΄τις παρακάτω σχετικές ..αναρτήσεις…
ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠ’ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Απολαύστε το :
" Σταματάω στο 1924 , στη χρονιά που ιδρύθηκε το Γυμνάσιο , μια χρονολογία που θα πρέπει να θεωρείται ιστορική για την επαρχία Δωρίδας και σαν βαρυσήμαντο γεγονός για τους κατοίκους της , γιατί έδωσε μια καινούργια πνοή στην παραμελημένη αυτή περιοχή της Ρούμελης . Μέχρι τότε , σ' όλο το Νομό Φωκίδας που ήταν ακόμα ενωμένος με το Νομό Φθιώτιδας , Γυμνάσιο υπήρχε μονάχα στην Άμφισσα , το περίφημο Γιαγτζείο , που είχε γίνει με δωρεά του μεγάλου ευεργέτη Γιαγτζή , κι' εκεί έπρεπε να πάει , όποιο παιδί ήθελε κι είχε " τα δυνάματα " ν' ακολουθήσει γυμνασιακές σπουδές . Όμως αυτό ήταν πολύ δύσκολο , αν όχι αδύνατο , για τα φτωχοπαίδια της άγονης Δωρίδας , που για να πάνε στα Σάλωνα , ιδίως εκείνα απ' τα ορεινά χωριά , θα πρεπε να περπατάνε 20 ώρες ως που να φτάσουν , και τα έξοδα ήταν βαρειά κι' αβάσταχτα , γιατί θα πλήρωναν για ενοίκιο , για διατριβή , για εγγραφές και βιβλία , ενώ στα πιο πολλά σπίτια υπήρχαν μεγάλες στερήσεις και με σκληρή βιοπάλη πάσχιζαν οι φτωχοί ξωμάχοι για το ψωμί της χρονιάς . Έτσι , λιγοστά ήταν τα παιδιά που μπορούσαν να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο , ενώ για τ' άλλα ήταν αδύνατο και να το σκεφτούνε ακόμα .
Γι' αυτό , άλλωστε , έχω και προσωπική εμπειρία , γιατί , όταν τέλειωσα το Ελληνικό σχολείο , επειδή δεν υπήρχε οικονομική δυνατότητα για να πάω στο Γυμνάσιο , κάθισα δυo χρόνια έτσι , κι' ασχολήθηκα με διάφορες δουλειές μέχρι που ιδρύθηκε το Γυμνάσιο στο Λιδορίκι . Πάλι καλά , όμως , που υπήρχαν , εκείνη την εποχή , τα Ελληνικά σχολεία , τα σχολαρχεία , απ' τα οποία είχε τέσσερα και η Δωρίδα και μπόραγαν , κάπως ευκολότερα , τα φτωχοχωριατόπαιδα να φοιτήσουν σ' αυτά και να βελτιώσουν , τις γνώσεις τους για κάποιο καλύτερο μέλλον , γιατί βρίσκονται πιο κοντά στα χωριά και τη βόλευαν οικονομικότερα .
Επί τέλους , είχε φτάσει το πλήρωμα του χρόνου και ιδρύθηκε το Γυμνάσιο στο Λιδορίκι και θα πρέπει να θεωρείται σαν πολυθρύλητο το γεγονός αυτό , γιατί ήταν ευεργέτημα για την περιοχή κι' ανακουφίστηκε κάπως ο κόσμος της Δωρίδας . Τον πρώτο χρόνο λειτούργησε σαν ημιγυμνάσιο με δυο τάξεις - τετρατάξια ήταν τότε τα Γυμνάσια -και φοίτησαν καμιά 40ριά μαθητές στην α΄τάξη με δυο μαθήτριες τη Βασιλική Καγκάλου απ' το Λιδορίκι και την Ελένη Γραββάνη , απ' το Κροκύλειο και καμιά 30ριά στη β' τάξη μαζί με μια μαθήτρια ,την Αφροδίτη Ππαζαχαρίου πάλι απ' το Κροκύλειο . Γυμνασιάρχης διορίστηκε ο Παπαθανασίου πούρθε απ' το Γυμνάσιο της Άμφισσας , στο οποίο υπηρετούσε σαν φιλόλογος , κι' ήταν γνωστός σ' όλους με την προσωνυμία , ο " Μαύρος " , μαθηματικός ο Γεροντόπουλος , που ήταν απ' τη Γαστούνη της Ηλείας , ιστορικός - φιλόλογος ο Πρωτοπαπάς απ' τη Σκαλούλα . Θρησκευτικά μας έκανε ο παπάς ο Νικολάου που ήταν πρόσφυγας απ' τη Μ. Ασία και εφημέριος στο Λιδορίκι μαζί με τον παπά Τσονάκα . Αυτός μας έκανε και Γαλλικά γιατί , όταν έγινε σκέψη για καθηγητή Γαλλικής , είχε πει στον Γυμνασιάρχη " ξέρω εγώ Γαλλικά να διδάξω τους...παίδας ".
Έτσι , με λιγοστό διδακτικό προσωπικό και με φτωχικά μέσα , αλλά με πολλή αισιοδοξία κι' ευοίωνες προοπτικές , άρχισε να λειτουργεί την ιστορική εκείνη χρονιά το Γυμνάσιο Λιδορικίου . Τον άλλο χρόνο έγινε ολοκληρωμένο Γυμνάσιο με παραπάνω από 100 μαθητές αλλά και με πολλές στεναχώριες από άποψη χώρου , γιατί το οίκημα στο οποίο στεγαζόταν ήταν μικρό για τις τέσσερις τάξεις , δοθέντος ότι μαθήματα γίνονταν τότε πρωί κι' απόγευμα , εκτός από Τετάρτη και Σάββατο . Τη δεύτερη χρονιά είχε έρθει Γυμνασιάρχης ο Ηπειρώτης γερο..Χαραλάμπης - ο Παπαθανασίου είχε μετατεθεί στο Γυμνάσιο της Άμφισσας - και μαθηματικός ήταν πάλι ο Γεροντόπουλος , φιλόλογοι οι Μητρόπουλος , Χαραλαμπόπουλος και Ξανάλατος , θεολόγος ο Μητατάκης , φυσικός ο Ππαναστασίου , γυμναστής ο Κώστας Σίδερης και δεν θυμάμαι ποιός άλλος ακόμα , και το Γυμνάσιο άρχισε να λειτουργεί κανονικά και οι μαθητές με τα χρόνια αυξάνονταν και πληθύνονταν .
Το Λιδορίκι , μέχρι τότε που ιδρύθηκε το Γυμνάσιο , ήταν , βέβαια , η πρωτεύουσα της Δωρίδας , όπου είχαν την έδρα τους , κι' όλες οι Αρχές της Επαρχίας και είχε και κάμποσα μαγαζιά κι' αρκετή κίνηση , αλλά ήταν ακόμα , ένα μεγάλο χωριό , χωρίς μεγάλες οικοδομές και οικοδομικό οργασμό , δίχως κάποιο κέντρο αναψυχής και χωρίς και τόσο ευοίωνες προοπτικές για μεγάλη εξέλιξη . Από τότε , όμως , που έγινε το Γυμνάσιο , πήρε άλλη όψη , γιατί μαζεύτηκαν τόσα παιδιά που έδωκαν μεγάλη ζωντάνια , έγιναν και πολλά άλλα μαγαζιά και σημειώθηκε σημαντική οικονομική άνθιση . Φάνηκε , πια , πως ήταν πραγματική πρωτεύουσα γιατί κάθε μέρα κουβαλιόταν πολύς κόσμος απ' όλα τα χωριά είτε για ψώνια , είτε για να τροφοδοτήσουν τα παιδιά είτε για υποθέσεις στις διάφορες αρχές και υπήρχε μεγάλη κίνηση .
Ηλεκτρικό ρεύμα , βέβαια , δεν υπήρχε ούτε στο Λιδορίκι , ούτε και σε κανένα άλλο χωριό της Δωρίδας κι' ούτε σκέψη καν μπορούσε να γίνει , την εποχή εκείνη , για τέτοιο πράγμα . Όλος ο κόσμος τη βόλευε με λάμπες πετρελαίου και κάμποσοι , για πιο πολλή οικονομία , με λυχνάρια , όπως κι' εμείς την πρώτη χρονιά που καθόμασταν στο Μπεσαίϊκο σπίτι κοντά στη Ζωοδόχο Πηγή , γιατί έκαιγαν λιγότερο πετρέλαιο . Υπήρχαν τρία εστιατόρια , του Διαμαντή , του Καραχάλιου και του Βαγγέλη Γιαλακίδη , όλα στη Βαθειά και κάμποσα άλλα κρασοραβερνεία , όπου σύχναζαν οι..μπεκρήδες και τα κοπάναγαν και τόριχναν και στο τραγούδι...
Τα πιο πολλά σπίτια νοίκιαζαν δωμάτια κι' είχαν ένα καλό έσοδο απ' τα νοίκια , γιατί οι μαθητές όλο και πλήθαιναν . Από σπίτι , την πρώτη χρονιά , είχα καθίσει όπως είπα , στου Μπέσα κοντά στην εκκλησιά μαζί με τον Περικλή Υφαντή και το Γιώργο Στάγια από την Περιθιώτισσα , που κι' οι δυο τους πήγαν , άμα τέλειωσαν το Γυμνάσιο , στη Χωροφυλακή κι έφτασαν μέχρι το βαθμό του Συνταγματάρχη . Την άλλη χρονιά έμεινα σ' ένα υπόγειο , κάτω απ' το μαγαζί του Πανάγου , κοντά στη Βαθειά , μαζί με τον Χαράλαμπο Αθανασόπουλο , που κι' αυτός προόδεψε σαν υπάλληλος του Υπουργείου Γεωργίας , την τρίτη χρονιά πάλι με τον Περικλή σ' ένα υπόγειο σπίτι του Γιαλακίδη , του πατέρα του Μήτσου του Σταχτάρα και τον τελευταίο χρόνο στο σπίτι του Καράντζαλου μαζί με τον Κώστα το Σπυρόπουλο και με συνοίκους τους Γιώργο και Αχιλλέα Γιωργούτσο που έγιναν Δικηγόροι , και ο Αχιλλέας μάλιστα χρημάτισε και πετυχημένος Δήμαρχος Βύρωνα , τους αδελφούς Νίκο και Γιάννη Κιούπη και τον Αλέκο Καντά .
Μέχρι πριν να γίνει το Γυμνάσιο στο Λιδορίκι , ήταν πολύ δύσκολο για τα παιδιά της Δωρίδας ν' ακολουθήσουν Γυμνασιακές σπουδές , αν δεν ήταν από εύπορη οικογένεια η δεν είχαν κάποιον στην Αμερική να τους στέλνει εμβάσματα . Γιατί " δωρεάν παιδεία " δεν υπήρχε και τα έξοδα ήταν δυσβάσταχτα , γι' αυτό υπήρχαν πολλά χωριά , που δεν είχαν ούτε ένα παιδί στο Γυμνάσιο . Αλλά και μετά την ίδρυση του Γυμνασίου δεν έλειψαν , βέβαια , οι δυσκολίες , γιατί λιγοστά ήταν τα παιδιά που είχαν την οικονομική ευχέρεια για να τρώνε στα εστιατόρια , ενώ τ' άλλα , τα πιο φτωχά , ήταν υποχρεωμένα να μαγειρεύουν μόνα τους , φτιάχνοντας κάνα τραχανά η καμιά φασολάδα η να την βόλευαν με ψωμοτύρι και καμιά πίτα που τους έστελναν απ' το χωριό με τον ταχυδρόμο η με κάναν αγωγιάτη και πότε-πότε με λίγο χαλβά απ' το μπακάλη και καμιά ρέγγα , το πιο φτηνό προσφάι της φτωχολογιάς .
Προπολεμικό Λιδορίκι .Άμα τύχαινε ν ναι δυο μέρες συνέχεια αργία , τότε κάμποσα παιδιά , ακόμα κι' απ' τα μακρινά ορεινά χωριά , πήγαιναν στα χωριά τους για να την βολέψουν καλύτερα από φαγητό , να προμηθευτούνε τίποτα τρόφιμα και να 'κονομήσουν και κάποιο χαρτζιλίκι . Και τη Δευτέρα , κατά πως θυμάμαι , εμείς τα Κροκυλειώτικα παιδιά - το ίδιο βέβαια γινόταν και από παιδιά από άλλα χωριά - ξεκινάγαμε λίγο μετά τα μεσάνυχτα και περπατάγαμε έξι ώρες ώσπου να φτάσουμε στο Λιδορίκι για νάμαστε στις 8 η ώρα , που θα χτύπαγε το κουδούνι , στο Γυμνάσιο . Κι' ακόμα ως τώρα θυμάμαι το νυχτερινό εκείνο περπάτημα μέσα στο σκοτάδι , με το λαδοφάναρο που το κράταγε ο μπροστάρης , για να βλέπουμε ώσπου να ξημερώσει και πως περνάγαμε ξυπόλυτοι τον " Κόκκινο " , - εκεί που τώρα έχει κατακλυσθεί απ' τη λίμνη του Μόρνου - γιατί γιοφύρι δεν υπήρχε κι' ήταν πολύ επικίνδυνος , άμα ήταν κατεβασμένος , και πως μια φορά , ενώ βρισκόμασταν στη μέση του ποταμού που είχε νερό πάνω απ' το γόνατο, έπεσε απ' τα χέρια του Περικλή το ένα παπούτσι γιατί ζαλίστηκε και το παρέσυρε προς τα κάτω το ρεύμα κι' αν δεν πρόφτανα να το πιάσω έγκαιρα , θα χανόταν και θα πήγαινε " μονοσάνδαλος "στο Λιδορίκι σαν τον μυθικό Ιάσωνα . Και πόσες τέτοιες άλλες περιπέτειες δε μου ‘ρχονται στο νου !
Η διαδρομή μέχρι το Στενό , όπου βρίσκεται το χάνι του Κωσταντέλου και ακόμα λίγο πιο πέρα απ' το γιοφύρι , τη θρυλική " Καμάρα " όπως την ήξερε ο κόσμος , ήταν υποφερτή , από 'κει όμως που ραχίζαμε ν' ανηφορίζουμε προς το Λιδορίκι και ίσαμε τις " Λάκκες " ο δρόμος μας φαινόταν ατέλειωτος και μας κούραζε πολύ καθώς ήμασταν ξενύχτηδες και περπατάγαμε τόσες ώρες κι' έτσι φτάναμε μπαϊλντισμένοι στο Λιδορίκι .
Πρωί-πρωί , λοιπόν , στο Γυμνάσιο , άλλοι διαβασμένοι γιατί μπόρεσαν να ρίξουν καμιά ματιά στο βιβλίο μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι ο μπάρμπα - Σπύρος ο Καραμήτσος κι' άλλοι αδιάβαστοι και με πολλή αγωνία , μπας κι' εκείνος ο ανελέητος κλήρος ξεπεταχτεί απ' το κουτί και τους καλέσει να λογοδοτήσουν για την αφροντισιά τους , κι' όλοι ταλαιπωρημένοι απ' την αγρύπνια και τη νυχτιάτικη πεζοπορία κάναμε κουράγιο ώσπου να σχολάσουμε το μεσημέρι για να ησυχάσουμε κάπως και να πάμε και πάλι τ' απόγευμα για μάθημα . Γιατί , όπως είπαμε , τότε γίνονταν μαθήματα πρωί κι' απόγευμα και δεν περίσσευε πολύς χρόνος γι' αναψυχή και για σουλατσαρίσματα ...
Πολλές , λοιπόν , ήταν οι δυσκολίες , εκείνα τα πρώτα χρόνια , για να τα βγάλει κανένας πέρα και μεγάλη φτώχεια , ανάμεσα σε πολλά παιδιά . Θυμάμαι , πως σε κάποια περίπτωση έγινε συνεισφορά απ' τους μαθητές για ν' αγοραστεί πηλήκιο σ' ένα μαθητή που δεν είχε 50 δραχμές να τ' αγοράσει και σε μια άλλη που κάποιος άλλος δεν είχε κι' αυτός ένα πενηντάρι για να πάρει μέρος στην εκπαιδευτική εκδρομή που έκαμαν οι τελειόφοιτοι στους Δελφούς κι' έτσι δεν μπόρεσε να πάει..Ήταν μεγάλη υπόθεση για την εποχή εκείνη , για πολλά παιδιά , το πενηντάρι !
Παρά ταύτα , υπήρχε όρεξη για μάθηση κι' αισιοδοξία για πρόοδο για ένα καλύτερο μέλλον , κι' έτσι μπόρεσαν πολλά από κείνα τα παιδιά ,παρά τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες , ν' ανεβούν ψηλά και να καταλάβουν αξιόλογες θέσεις στην Κοινωνία . Όμως , πόσα άλλα φτωχά παιδιά , που είχαν ικανότητες κι' όρεξη να μάθουν γράμματα , δεν μπόρεσαν κι' έμειναν με το παράπονο ότι αδικήθηκαν και πόσοι γονείς που είχαν ταλαντούχα παιδιά δεν τα κατάφεραν να τα σπουδάσουν και τους έτρωγε ο καημός , όταν τα 'βλεπαν να ρέβουν στο χωριό και να θάβουν τα όνειρά τους στ' άγονα χωράφια ! Σήμερα , βέβαια , η κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά και τα πράγματα με τη " δωρεάν παιδεία " είναι πολύ ευνοϊκά για τα παιδιά που είχαν ικανότητες και κέφι να σπουδάσουν , γιατί υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους .
Τα Σαψαραίϊκα , στον Ψαλά , όπως ήταν το 1927 , αριστερά στη φωτογραφία η μάντρα του σπιτιού του γιατρού του Σφέτσου .Περιδιαβάζοντας , λοιπόν , νοερά στο παλιό Λιδορίκι , και περπατώντας στον κεντρικό δρόμο και σ' άλλα κατατόπια , ξυπνάνε μέσα μου πολλές θύμησες και ξανασυναντάω παλιούς γνωστούς και συμμαθητές , που , κάποιοι υπάρχουν ακόμα , αλλά οι πιο πολλοί έχουν λείψει και νοιώθω πολλή συγκίνηση . Συναντάω , πρώτα-πρώτα , τον καλοσυνάτο Αντρέα Γκομόζια , με την πολυμελή οικογένεια , που είχε το πρώτο μαγαζί καθώς μπαίναμε στο Λιδορίκι , και συνέχεια πιο πέρα το Μπήλιο . Εκεί , λίγο μετά το Δημ. Σχολείο τον πρόωρα αδικοχαμένο φίλο μου Θύμιο Καψάλη , που είχε το ζαχαροπλαστείο μαζί με το συγχωριανό μου Τάσο Καντά . Στο Αλωνάκι τους Ευσταθίου , το Λατσούδη , τον Πιτσιό-Γιαννο που ολοένα σιγοσφύριζε , το φαρμακοποιό Παπανικολάου , το Ζόγκζα , το Σφέτσο με το κρεοπωλείο , τον Παναγιώτη Ασημακόπουλο που τον " έφαγε " ο εμφύλιος " , τον Αντρέα τον Κολοκύθα με τα τομάρια του και τις εφημερίδες , τον Πλατανιά που είχε το κουρείο στη Βαθειά και δίπλα τον Ανδρίτσο με το καφενείο που χρησιμοποιούνταν και σαν θεατρική αίθουσα από κάνα περιοδεύοντα θίασο . Τότε , εμείς δυο τρεις , επειδή δε διαθέταμε το δίφραγκο για εισιτήριο , φκιάξαμε σε μια κουβαρίστρα κάτι χαρακιές για να μοιάζει με τη σφραγίδα που είχαν τα εισιτήρια κι' αφού τη μελανώσαμε σφραγίζαμε κάτι χαρτάκια από μπλόκ πούμοιαζαν με τα εισιτήρια , κι' έτσι περνάγαμε απ' τον ελεγκτή και παρακολουθούσαμε την παράσταση , ώσπου μας πήραν , κάποτε , μυρουδιά και μας κυνήγησαν . Ως τότε όμως , είχαμε ιδεί κάμποσες παραστάσεις .
Πιο πέρα απ' τη Βαθειά με τον πλάτανο και τη βρύση , όπου ήταν τα εστιατόρια και τα καφενεία , ξαναθυμάμαι κι' άλλους που είχαν μαγαζιά , όπως τους Σκουταίους , με καλά οργανωμένο εμπορικό , τον Καφτάνια , τον Μήτσο τον Καντζιό , τον Δελή κι' άλλους πολλούς ακόμα που μου είναι αδύνατο να τους απαριθμήσω , γιατί θα γιόμιζε η εφημερίδα .
Στη ..νοερή περιπλάνησή μου , συναντάω ακόμα , τους γιατρούς Λαλαγιάννη , Σφέτσο , Κυριαζή , Παπαβασιλείου , το συμβολαιογράφο Ζώη , το μπάρμπα Νικόλα τον Πέτρου , με τις μεγαλόπρεπες μουστάκες του , τον μπατζανάκη του το Νάκο τον Κάρλο , τον Παπαδάκη με την αρχοντική γενειάδα του , που τραγούδαγε τόσο όμορφα άμα τα είχε κοπανίσει και που τον ξεπέρασε στο τραγούδι ο γιος του ο Θόδωρος , τον ψάλτη τον Κολοβό , που έψελνε κάπως..πριονιστά κι' ακαταλαβίστικα το τροπάριο της Ζωοδόχου Πηγής , γιατί ποτέ δεν κατάλαβα τα λόγια του και που τόσο πετυχημένα άκουσα , να τον μιμείται , πριν 5-6 χρόνια , ο Γιάννης Σκούτας , όταν ήμασταν στο Συμβούλιο της Δωρικής Αδελφότητας .
Ά ! κόντεψα να ξεχάσω τον Χαρούλα , τον παράξενο εκείνο τύπο , που τον έπιανε αμόκ άμα άκουγε κανέναν να σφυράει . Και το κάνανε πολλοί αυτό για να τον πειράξουν και τότε τους κυνήγαγε με τις πέτρες με πολύ άγριες διαθέσεις . Δεν θάθελα να τελειώσω τα θυμητάρια , από κείνα τα τόσο ξεμακρυσμένα χρόνια , χωρίς να μνημονεύσω ένα επεισόδιο , που έγινε στις 25 του Μάρτη του 1926 στο προαύλιο της Ζωοδόχου Πηγής , όταν εκφωνούσε ο καθηγητής Μητρόπουλος έξαλλος φώναξε : " Κύριε συνάδελφε βγάλτε το καπέλο σας , είναι ιερός ο λόγος μου " κι' εκείνος το ξανάβγαλε . Πριν από δυο τρία χρόνια , που είχα επισκεφθεί στο σπίτι του στη Νέα Σμύρνη το Γεροντόπουλο , σεβαστό πια πρεσβύτη , παραπάνω από 85 χρονών , του θύμισα αυτό το περιστατικό , που κι' αυτός δεν το είχε ξεχάσει , αν κι' είχαν περάσει 60 χρόνια , και γελάσαμε πολύ .
Είχαν και πίκρες και χαρές εκείνα τα τόσο μακρινά χρόνια της μαθητικής ζωής στο Λιδορίκι κι' οι πίκρες μας έκαναν , πολλές φορές ν' αγανακτούμε και να περιμένουμε μ' αγωνία να περάσει γρήγορα ο καιρός για ν' απολυτρωθούμε . Ωστόσο , όταν περνάμε και τα δύσκολα , ακόμα , χρόνια και χάνονται στ' απύθμενα βάθη του παρελθόντος , σαν ανάμνηση είναι πάντα νοσταλγικά και σε κάτι τέτοιες στοχαστικές στιγμές μπορεί να βρέθηκε ο Ντοστογιέφσκυ , όταν έγραφε " πως θα θελα να ξαναζήσω κάθε λεπτό , κάθε στιγμή είναι μια ευτυχία για τον άνθρωπο " !
Θα ήταν , όμως , στ' αλήθεια , ευτυχισμένος εκειός που θα είχε την τύχη να ξαναζήσει η μπας και μετάνιωνε πικρά , γιατί θα ξανάμπαινε στα βάσανα και θα ξανάρχιζαν οι αβεβαιότητες κι' οι δυσκολίες , οπότε θα έβγαινε δικαιωμένος ο αρχαίος εκείνος σοφός που είπε : " το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού ; ".
Κανένας , βέβαια , δεν μπορεί να ξέρει που βρίσκεται η αλήθεια..
Aυτές ήταν , αγαπημένοι μου φίλοι , οι αναμνήσεις απ' το παλιό Λιδορίκι , του Κροκυλειώτη Δημ Υφαντή , γραμμένες πριν από 30 χρόνια στο " ΛΙΔΩΡΙΚΙ ", υπέροχος λόγος με πληρότητα εικόνων μας έδωσε , στη μικρή αυτή αφήγησή του , μια..γεύση του παλιού καλού καιρού του χωριού μας , με τη λεπτομερή του περιγραφή , των κατοίκων της αγοράς και γενικότερα της Λιδορικιώτικης ζωής , δεν είχαμε τη χαρά να γνωρίσουμε τον συγγραφέα , και πολύ φοβάμαι , πως τώρα θα πρέπει να είναι , μάλλον , πολύ ...αργά , πάντως του χρωστάμε μεγάλη χάρη , για τις πολύτιμες πληροφορίες που μας άφησε .
Βέβαια το Γυμνάσιο Λιδορικίου ήταν ο μεγάλος ..καημός όλων των Δωριέων και παρακάτω σας δίνουμε σε συντομία όλο το…” γολγοθά “ που τράβηξαν οι χωριανοί μας , μέχρι να ..θεμελιωθεί και να τελειοποιηθεί το υπέροχο αυτό κτήριο , διαβάστε λοιπόν την περιπετειώδη..ιστορία του …
ΠΩΣ ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙΟΥ
Ένα " Λεύκωμα " με το ιστορικό της ανέγερσης του Γυμνασίου Λιδορικίου και τα ονόματα όλων όσων βοήθησαν γι' αυτό το σκοπό , είχε ετοιμάσει η Ερανική Επιτροπή να βγάλει το 1967 , αλλά τελικά , δεν το κατόρθωσε . Το βασικό κείμενο του Λευκώματος , το είχε γράψει ο παλιός Πρόεδρος Γιώργος Παπαδόπουλος , αυτός για τον οποίο ο Ιταλός Φρούραρχος Λιδορικίου σημείωσε πως έμοιαζε " με Ρωμαίο Συγκλητικό ".
Ο ακούραστος μπάρμπα Γιώργης , είχε αναλάβει , σαν μέλος της Επιτροπής , την αλληλογραφία , τις δημοσιεύσεις κλπ . Όταν του ζητήθηκε , απ' το " ΛΙΔΩΡΙΚΙ " , το ιστορικό του λευκώματος έγραψε :
" Η έκδοσίς του δεν κατέστη δυνατή , λόγω του μάκρους της πολυετίας που κράτησε ο έρανος και του θανάτου πολλών εκ των μελών της Επιτροπής . Επτά από τα δέκα μέλη της , χρόνο με το χρόνο απεδήμησαν εις Κύριον . Μένομεν εν ζωή ακόμα τρεις : Ο Γιατρός ο Παπαδόπουλος , ο Γιάννης Μποβιάτσης κι' εγώ .
Τα ονόματα των μελών της Επιτροπής είναι εγγεγραμμένα εις μαρμάρινον στήλη ανηρτημένη εντός του Γυμνασίου . Δεν είδαμε όμως , ο εκάστοτε Σύλλογος των Καθηγητών να αισθανθή την υποχρέωσιν να παραστή στην κηδείαν κανενός εκ των θανόντων μελών της και κυρίως εις τον υπηρετήσντα ως Πρόεδρον αυτής αείμνηστον Βασ. Κουλόπουλον , θανόντα πέρυσι .
Τέσσερις πέντε μαθητές θα μπορούσαν να αποτελέσουν την τιμητική φρουρά της κηδείας . Δεν θα τους έβλαπτε , τουναντίον , τούτο θα ήτο προς τιμήν των ".
Το κείμενο που είχε ετοιμάσει ο μπάρμπα Γιώργης για το " ΛΕΎΚΩΜΑ " είναι γραμμένο το 1967 και λέει :
" Το λεύκωμα αυτό αφιερούται προς τιμήν όλων εκείνων , όσοι συνεισέφεραν μεγάλα η μικρά ποσά μέσω της Ερανικής Επιτροπής , δηλαδή της στεγάσεως και παραδόσεως προς λειτουργίαν του Γυμνασίου . Δεν έβλαψεν όμως η καθυστέρησις της εκτυπώσεως και η σιωπηλή παράτασις του εράνου . Κατά το μεσολαβήσαν πενταετές χρονικόν διάστημα προσετέθησαν και άλλα ποσά είς τον έρανον ενεργείας του προ πενταετίας ελθόντος και διαμένοντος έκτοτε εν Ελλάδι θαλερού πρεσβύτου κ. Στ. Κατζιού .
Ο κ.Σταύρος Κατζιός , ως Πρόεδρος της εν Σικάγω Ερανικής Επιτροπής , υπήρξε η ψυχή του εν Αμερική εράνου και διεδραμάτισε πρωτεύοντα ρόλον εις την διεξαγωγήν και τόνωσιν αυτού κατά την εκεί διαμονήν του, αλλά και μετά την εδώ άφιξίν του . Κορύφωμα των ενέργειών του υπήρξεν το προ διετίας ληφθέν τσεκ τριων χιλιάδων δολλαρίων εκ μέρους τριών δωρητών συμπατριωτών μας , ανα χίλια δολλάρια έκαστος , περιπλέον των όσων ούτοι συνεισέφεραν , επίσης γενναιοδώρως , εις τον αρχικόν έρανον .
Αναφέρομεν εδώ , τιμητικώς , τα ονόματά των :
Χρήστος Νικ. Πέτρου , Αλέξιος Ν. Κάζος και Ευθύμιος Λέτσος . Το ποσόν αυτό ενισχυθέν με υπόλοιπον της Ερανικής Επιτροπής εχρησιμοποιήθη αποκλειστικώς εις την εγκατάσρασιν κεντρικής θερμάνσεως ( καλοριφέρ ) εις απάσας τας αιθούσας του Γυμνασίου , πλεονέκτημα , όπερ , ολίγα Γυμνασιακά διδακτήρια της Ελλάδος διαθέτουν .
Ούτω λοιπόν με τον τερματισμόν του έργου της Ερανικής Επιτροπής , σήμερον , δυνάμεθα αναπολούντες τους πολυχρονίους αγώνες και μόχθους , ους καταβάλαμεν ως Ερανική Επιτροπή , διά την ανέγερσιν του Γυμνασιακού Διδακτηρίου , με ικανοποίησιν να είπωμεν ότι επιτελέσαμεν άθλον σημαντικώτατον . Παρεδώσαμεν ένα παμμεγέθες κτιριακόν συγκρότημα τελειοποιημένον και συγχρονισμένον και εφοδιασμένον με όλας τας απαιτήσεις του πολιτισμού .
Αξίζει όμως εδώ να προσθέσωμεν χρονολογικώς το ιστορικόν της ανεγέρσεως του Γυμνασίου , όπερ είναι και ιστορία της Ερανικής Επιτροπής . 152 πρακτικά συνεδριάσεων επραγματοποιήθησαν καθ' όλην την διάρκειαν , αριθμός , ο οποίος πολλά μαρτυρεί περί της εργασίας και της αναπτυχθείσης δραστηριότητος της Επιτροπής .
Η Ερανική Επιτροπή συνεκροτήθη διά Βασιλικού Διατάγματος δημοσιευθέντος εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως υπ' αυξ.αριθμόν 41/27-2-1953 κατόπιν ενεργειών του νεωστί αφιχθέντος Γυμνασιάρχου μας Χαριλάου Παπαδημητρίου . Είναι δίκαιον ν' αναφερθή εν προοιμίω και εξαρθή δεόντως η συμβολή του κ. Παπαδημητρίου ως εμψυχωτού και πρωτεργάτου , του όλου έργου . Με τολμηράν φαντασίαν συνέλαβε την οικτράν εικόνα και τας ανάγκας της αγόνου , κατεστραμμένης και εγκαταλελειμμένης επαρχίας μας , εξήγησε με οξυδέρκειαν τας δυνατότητας μιάς αναγεννήσεως εις τον τομέα της αρμοδιότητός του και , πέραν των παιδαγωγικών καθηκόντων του ανέλαβε μίαν σταυροφορίαν και εσάλπισε το ιερόν κήρυγμα της ανεγέρσεως του Διδακτηρίου του Γυμνασίου ως δικλείδα μελλοντικής αναγεννήσεως του τόπου . Η φωνή του δεν έπεσεν εις το κενόν , εύρε πλόυσίαν ανταπόκρισιν και αναγνώρισιν .
Η Ερανική Επιτροπή απετελέσθη εξ εγκρίτων προσώπων της Κοινότητός μας , 10 τον αριθμόν , συνελθούσα δε συνεκροτήθη εις σώμα . Εξέλεξεν Ποόεδρον τον κ.Χαριλ. Παπαδημητρίου , Γυμνασιάρχην , Αντιπρόεδρον τον κ. Βαιλ. Κουλόπουλον , Συμβολαιογράφον , Γραμματέα τον κ. Δημ. Κατζιόν , έμπορον , Ταμίαν τον κ. Ιωαν. Παπαδόπουλον , ιατρόν , μέλη δε αυτής τους κ.κ. Κων.Πανάγον , Γεωργ.Δημ. Παπαδόπουλον , Γεωργ. Δημ . Ανδρίτσον , Νικ. Σκούταν , Ιωάν. Νικ. Μποβιάτσην και Αθαν. Ι. Κάππον .
Εις επανειλημμένας συνεδριάσεις η Επιτροπή κατέστρωσεν σταδιακόν πρόγραμμα ενεργείας . Ως πρώτη εκκίνησις υπήρξε η πρόσκλησις του επαγγελματοβιοτεχνικού και εμπορικού κόσμου του Λιδορικίου εις την αίθουσαν του Γυμνασίου με άμεσον σκοπόν την έναρξιν του εράνου . Κατόπιν εισηγητικής ομιλίας του κ. Γυμνασιάρχου όλοι οι παρευρισκόμενοι με παλμόν εκρηκτικού ενθουσιασμού άξιον πολλής εξάρσεως προσέφερον εντός ολίγων μόνον στιγμών το ποσόν των δώδεκα τότε εκατομμυρίων δραχμών . Το ποσόν αυτό θ' αποτελέση τον πυρήνα και το έναυσμα της δραστηριότητος της Επιτροπής , όπως στραφεί προς πάσας τας διευθύνσεις .
Ευθύς μετά την επομένην Κυριακήν , ο έρανος εντός του Λιδορικίου ανέρχεται εις τας 45 χιλ. δραχμάς και φθάνει τελικώς εις το ποσόν των υπέρ τας εξήκοντα χιλ. δραχμάς . Η μαρτυρική πρωτεύουσα της Δωρίδος ήρθη , τω όντι , εις το ύψος των περιστάσεων και προεβλήθη ως παράδειγμα προς μίμησιν .
Το Γυμνάσιό μας ολοκληρωμένο , το 1958 , με πολλές βέβαια ελλείψεις , αλλά το όνειρο όλων πήρε σάρκα και ..οστά ...
Η Επιτροπή , παραλλήλως προς τας ενεργείας της μεταξύ των εν Αθήναις και Πειραιεί διαβιούντων συμπατριωτών μας με συγκρότησιν Επιτροπής εκεί αποτελεσθείσης εκ του Προέδρου της ανασυσταθείσης τότε Δωρικής Αδελφότητος και των Προέδρων των άλλων Δωρικών Σωματείων και άλλων εγκρίτων Δωριέων , στρέφει τας ενεργείας της προς τους εν Αμερική διαβιούντας Δωριείς , προς ούς και προσβλέπει ως την κυρίαν οικονομικήν δύναμιν , ήτις θα στηρίξη σοβαρώς το αναληφθέν έργον . Πρώτη ενέργεια υπήρξεν η διά του εν Αμερική Ελληνικού τύπου ψυχολογική προπαρασκευή του εράνου . Την 10ην Δεκεμβρίου 1953 δημοσιεύεται πολύστηλος θερμοτάτη έκκλησις της Επιτροπής εις τας εκεί ημερησίας εφημερίδας , " Ατλαντίς " και " Εθνικός Κήρυξ "ήτις έσχεν ζωηροτάτην απήχησιν εις τας καρδίας όλων των εν Αμερική Δωριέων .
Επακολουθεί βροχή , εκατοντάδων προσωπικών επιστολών προς όλους , ων είχεν τας διευθύνσεις με θερμήν προτροπήν και σύστασιν , όπως συνεννοηθώσιν μεταξύ των , καταρτίσωσιν επιτροπάς και επιδοθώσιν μεθοδικώς είς την διενέργειαν εράνου μεταξύ των εις την παροικίαν των ευρισκομένων Δωριέων . Επιτροπαί Εράνου εις Σικάγον , Μιλγουόκι , Χίμπιν και αλλαχού , αίτινες επιδίδονται με ζήλον εις την διεξαγωγήν του εράνου . Ευρισκόμεθα ήδη εις το τέλος του έτους 1953 . Η Επιτροπή έχει πραγματοποιήσει 18 συνεδριάσεις , κατά τας οποίας ελήφθησαν αποφάσεις προπαρασκευαστικαί διά την όσον οιόν τε ταχυτέραν έναρξιν του έργου . Ούτω διά των ανά χείρας χρημάτων προβαίνει εις την αγοράν του οικοπέδου εκτάσεως δέκα περίπου στρεμμάτων , εις την έκτασιν αυτήν περιλαμβάνεται και το υπό του ιατρού Λαλαγιάννη Αθανασίου δωρηθέν οικόπεδον εκ δύο στρεμμάτων αξίας 5 χιλ. δρχ . Ακολούθως κατά το έτος 1954 , καθώς ο έρανος προχωρεί μέσω της Δωρικής Αδελφότητος εν Αθήναις και εις το εξωτερικόν και έρχονται αι πρώται ενθαρρυντικαί ειδήσεις επιτυχίας του διεξαγομένου εράνου , προβαίνει εις την δέουσαν διά την έναρξιν της οικοδομης προμήθειαν 700 στατήρων ασβέστου , υλοτομεί και αποθηκεύει την απαιτουμένην ξυλείαν , καθώς και λοιπά υλικά οικοδομής , τσιμέντα , σίδηρα κλπ. Δημοπρατεί την εκθεμελίωσιν και ισοπέδωσιν του χώρου , ένθα θα κτισθή το διδακτήριον και εν συνεχεία δημοπρατεί την διά λιθοδομής τοιχοποιίαν της οικοδομής , ήτις επικυρούται εις τον συμπατριώτην μας εργολάβον Κων. Τσώνον ούτινος η μετέπειτα επιμελής εργασία είναι αξία μνείας .
Ωσαύτως επιφορτίζεται ο κ. Γυμνασιάρχης , όπως κατά την μετάβασίν του εις Αθήνας προς πλαισίωσιν της εκεί Επιτροπής κατά την ημέραν της διενεργείας του εράνου , επισκεφθή τας αρμοδίας υπηρεσίας του Υπουργείου Παιδείας και παρακαλέση , όπως εγκρίνουν αυτεπιστασίαν του όλου έργου υπό της Ερανικής Επιτροπής . Η μελέτη , ην είχεν εκπονήσει το Υπουργείον προέβλεπεν δαπάνην άνω των δύο εκατομμυρίων δραχμών , ποσόν όπερ θα ήτο ανεπίτευκτον ερανικώς και το έργον θα έμενε ημιτελές , εάν τούτο εδίδετο εις εργολάβον .
Ο κ. Παπαδημητρίου συνήντησε κατανόησιν υπό του Υπουργείου και ούτω εξησφαλίσθη η ανασύνταξις της μελέτης και η αυτεπιστασία και κατά στάδια πρόοδος του έργου . Με προπαρασκευαστικήν εργασίαν διέρρευσε και το 1954.
Επραγματοποιήθησαν 17 συνεδριάσεις υπό την προεδρίαν του κ. Παπαδημητρίου , οπότε ούτος εκλεγείς εκπαιδευτικός Σύμβουλος και εν συνεχεία Πρόεδρος της ΟΛΜΕ παρέμεινεν έκτοτε είς Αθήνας και του λοιπού θα προεδρεύη ο μέχρι σήμερον Αντιπρόεδρος κ . Κουλόπουλος .
Ο κ.Παπαδημητρίου επέρασε από τον τόπον μας ως μία μεγάλη αγαθοποιός δύναμις και η μνήμη μας θα τον συνοδεύη ευγνωμόνως εφεξής .
Κατ' αρχάς του έτους 1955 , η Ερανική Επιτροπή έχουσα εις χειρας της ικανόν ποσόν εμβασμάτων εξ Αθηνών και του εξωτερικού αποφασίζει , όπως προβή εις την θεμελίωσιν του διδακτηρίου και ορίζει την 13ην Μαρτίου , ημέραν Κυριακήν ως τελετήν αυτής . Πράγματι η τελετή αυτή έλαβεν χώραν την ορισθείσαν ημέραν και προσέλαβε πανηγυρικόν χαρακτήρα . Παρέστησαν όλαι αι αρχαί του Νομού , πλήθος κόσμου εκ των γύρω χωρίων και εξ Αθηνών . Ήλθον δε προς τούτο πλείσται προσωπικότητες και αντιπρόσωποι του Τύπου . Μετά την επί τόπου της καταθέσεως του θεμελίου λίθου ωμίλησαν κατά σειράν ο προεδρεύων της Ερανικής Επιτροπής κ. Κουλόπουλος , ο εκ των μελών της Επιτροπής κ. Γ. Παπαδόπουλος , ο Βουλευτής Αθαν. Ψιμάρας , ο Πρόεδρος της Δ. Αδελφότητος κ. Παν .Ζούκος , ο ποιητής κ. Γ.Κελεπούρης , ο Γυμνασιάρχης κ . Χαριλ. Παπαδημητρίου , ο αιδεσ. Σπ. Κοράκης , ο Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης εξ Αμερικής κ. Γαμβρίλης και τελευταίος ο Υφυπ. Τύπου κ. Γ. Λύχνος .
Όλοι οι ομιληταί διά λόγων θερμών εξήρον την μεγίστην σπουδαιότητα του έργου , όπερ περατούμενον θα καταυγάζη ως φάρος και με τον πυρσόν της ακτινοβολίας του θα φωτίζει το πνεύμα των επερχομένων γενεών της Δωρικής νεολαίας εις το διηνεκές .
Έκτοτε πολλά επετελέσθησαν , με γοργόν ρυθμόν αρχίζει η οικοδόμησις . Περάτωσις του πρώτου ορόφου του κτιρίου επιτυγχάνεται μέχρι τέλους Ιουλίου 1955 . Συνεχίζεται η τοιχοποιία , συνεχίζεται ο έρανος και αναλόγως των εισφορών του εράνου εκάστου έτους προχωρεί και το έργον . Θα ήτο ανεπίκαιρου ενδιαφέροντος η λεπτομερειακή εξιστόρησις της κατά στάδια εργασίας και προόδου του έργου της οικοδομής . Τούτο μόνον σημειούμεν , ότι τα έτη 1955- 1956 - 1957 - 1958 είναι τα πλέον μεστά εις οργασμόν και απόδοσιν εράνου και έργου . Τέλος Οκτωβρίου 1958 το όλον κτιριακόν συγκρότημα είχε περατωθή και αι οκτώ αίθουσαι του κυρίου κτιρίου είναι έτοιμοι και εσωτερικώς τελειοποιημέναι και παραδίδονται προς εγκατάστασιν και λειτουργίαν του Γυμνασίου . Κατ' αυτήν την χρονολογίαν ο έρανος τόσον εις την Αμερικήν , όσον και εν Ελλάδι είχεν ανέλθει εις 755 χιλιάδας δραχμάς , συνολικώς , ποσόν , το οποίον η Ερανική Επιτροπή διεχειρίσθη με πόνον και σεβασμόν προς την προσωπικήν θυσίαν του καθενός και όλα μετουσιώθησαν εις έργον ωφέλιμον και διά τον σκοπόν , τον οποίον εδόθησαν .
Εις το σημείον αυτό η Ερανική Επιτροπή θα ηδύνατο να θεωρήση το αναληφθέν υπ' αυτής έργον τερματισθέν , κατόπιν ήρχισε πλέον να εκδηλούται το ενδιαφέρον του Κράτους , όπως έλθη αρωγόν προς συνέχισιν και συμπλήρωσιν των κενών του όλου έργου . Δεν το έπραξεν όμως . Θεωρεί ότι , εφ' όσον υπάρχουν ακόμη πιθανότητες συνσχίσεως του εν Αμερική εράνου , είχεν καθληκον να εξακολουθήση το έργον της .
Τον Νοέμβριον 1959 αφικνείται ενταύθα ο κ. Σταύρος Κατζιός , Πρόεδρος της εν Σικάγω Ερανικής Επιτροπής , όστις εγχειρίζει εις τον Ταμίαν της Επιτροπής μας τσεκ 1076 δολλαρίων . Και αυτός συμφωνεί με την γνώμην της Επιτροπής , ότι αύτη πρέπει να συνεχίση υφισταμένη και ότι ο ίδιος έχει υποσχέσεις θετικάς ενισχύσεως του εράνου υπό των εν Αμερική σημαινόντων προσώπων και ότι η Ερανική Επιτροπή Σικάγου εξακολουθεί να υφίσταται . Τον κ Κατζιόν ελθόντα η Ερανική Επιτροπή τον εδεξιώθη και του εξέφρασεν την χαράν και την ευγνωμοσύνην της διά τους κόπους του υπέρ του εράνου και την μεγίστην απόδοσιν αυτών . Τον κ. Κατζιόν ετίμησε και το Γυμνάσιον το οποίον διοργάνωσεν ωραίαν σχολικήν τελετήν εν μέσω συγκινητικής ατμοσφαίρας .
Τα ακόλουθα έτη Κρατική μερίμνη τελειοποιούνται οι βοηθητικοί χώροι αφοδευτηρίων κλπ . Επίσης τελειοποιούνται εσωτερικώς αι αίθουσαι των καθηγητών , καθώς και η αίθουσα Χημείας , παραλλήλως η Ερανική Επιτροπή διά των εις χείρας της χρημάτων , προβαίνει εις την πρόσθετον αγοράν προς Ανατολάς μεν της οικίας Τσακαλάκη μετά της περιοχής της δύο και ημίση περίπου στρεμμ΄;των , βορείως δε του αγρού Κ.Μαργέλλου . Ούτω η έκτασις της περιοχής του Γυμνασίου υπερβαίνει τα 15 στρέμματα . Κρατική μερίμνη εν συνεχεία έγινεν η περιμάνδρωσις της περιοχής , καθώς και η διάνοιξις και διαμόρφωσις εκτεταμένου εξωτερικού Γυμναστηρίου , ούτινος αι εργασίαι συνεχίζονται .
Ώς εν αρχή ανεφέραμεν , η παράτασις της θητείας της Επιτροπής δεν έβλαψεν . Αι τρεις χιλιάδες δολλαρίων των ευγενών δωρητών με το εις χείρας μας υπόλοιπον επέτρεψεν , όπως εγκατασταθή κεντρική θέρμανσις εν τω διδακτηρίω δαπάνης 160 χιλιάδων δραχμών , πλεονέκτημα μέγα δι' οιοδήποτε Γυμνάσιον εν Ελλάδι .
Το άρτιον και μεγαλοπρεπές αυτό οικοδόμημα , όπερ , ως σύνολον εντυπωσιάζει και από εξωτερικήν εμφάνισιν και από εσωτερικήν πληρότητα , είναι έργον του πατριωτισμού και των φιλογενών αισθημάτων των απανταχού Δωριέων και κατά κύριον λόγον των εν Αμερική εγκατεστημένων .
Αποδίδοντες τον οφειλόμενον έπαινον υποκλινόμεθα ενώπιον της ευγενείας , της φιλοπατρίας και των γεννείων και φιλοδώρων αισθημάτων της σεμνής Δωρικής ψυχής . Βαθυτάτη είναι η ευγνωμοσύνη μας προς όλους εκείνους , οίτινες επρωτοστάτησαν διά την επιτυχή έκβασιν του εράνου .
Εις την εντοιχισμένην εν τω Γυμνασίω μαρμαρίνην στήλην , καθώς και εις άλλην σελίδα του ανα χείρας λευκώματος είναι αναγεγραμμένα όλων τα ονόματα , όσοι λόγω του ύψους της εισφοράς των εδικαιούντο συμφώνως με την διακήρυξιν της Επιτροπής , να τύχουν τοιαύτης διακρίσεως .
Όλοι πρέπει να αισθανόμεθα υπερήφανοι , διότι συμμετέσχομεν εις την πατριωτικήν αυτήν εκδήλωσιν , της οποίας το περατωθέν ήδη ιερόν τέμενος θα ίσταται επιβλητικόν και ασάλευτον εις διάρκειαν χρόνου σύμβολον αξιότητος του¨"΄διάβα " της εποχής μας .
Ένα χρέος ιερόν επετελέσαμεν έναντι του τόπου της γεννήσεώς μας .΄Εν πολυετούς διαρκείας μέρος της ζωής μας ηναλώθη εις την σκέψιν και την φροντίδα της ανεγέρσεως του Γυμνασίου μας .
Ως Ερανική Επιτροπή αισθανόμεθα βαθείαν ικανοποίησιν , διότι συνετελέσαμεν , 'ο,τι το καθήκον μας επέβαλεν .
Λιδωρίκιον Δεκέμβριος 1967 .
Η Ερανική Επιτροπή .
Αυτή λοιπόν , αγαπημένοι μας φίλοι , είναι η σύντομη αλλά τόσο κατατοπιστική..περιήγηση στη όλη διαδικασία ανέγερσης του Γυμνασίου μας , που έγινε με.."ιδρώτα και αίμα " κυριολεκτικά , πέρα όμως από αυτά που ολοζώντανα περιγράφει ο αξέχαστος μπάρμπα Γιώργης Παπαδόπουλος , υπάρχουν και οι..αναμνήσεις όλων όσων έζησαν την εποχή εκείνη από κοντά τα πράγματα , και μπορούν να βεβαιώσουν το ..πάθος όλων των Λιδορικιωτών και γενικότερα των Δωριέων , για την εκπλήρωση αυτού του ιερού...τάματος .
Πολλά χρωστάμε , αδέρφια , στα ξενιτεμένα μας αδέρφια χωρίς βέβαια να παραγνωρίζουμε την προσφορά των Δωριέων της Ελλάδας , που υπήρξε μεγάλη , η ανταπόκριση όμως των ξενιτεμένων μας , ήταν και συγκλονιστική αλλά και , κυρίως , ουσιαστική , γιατί κακά τα ψέματα , αν δεν υπήρχε αυτή η ανταπόκριση της ομογένειάς μας , φοβάμαι πως θάταν αμφίβολη η πραγματοποίηση αυτού του..ονείρου .
Χρήσιμο όμως θα ήταν να έχουμε και μια..σημερινή εικόνα της κατάστασης του ιερού...τεμένους , όπως το λέει ο μπάρμπα Γιώργης , κάτι που θα γίνει σύντομα ..
Δείτε όλη την τελετή θεμελίωσης του Γυμνασίου μας στις 13 – 3 – 1955 , και φυσικά το χωριό μας της εποχής εκείνης σε ένα μικρό φιλμάκι με τα “ επίκαιρα “ της εποχής .http://mam.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=3907&thid=17629
Καλό σας βράδυ , να είστε όλοι καλά ….Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment