ΟΣΑ ΘΥΜΑΜΑΙ..
Πλησιάζοντας το μεγαλοβδόμαδο , εδώ και χρόνια τώρα , δεν ξέρω πως τα καταφέρνω και γίνομαι ..παιδί , μάλιστα παιδί που τέτοιες μέρες μαζί με τα άλλα παιδιά τρέχαμε στην εκκλησία , πηγαίναμε μπουκετάκια με λουλούδια για να στολιστεί ο επιτάφιος και περιμέναμε πως και πως να’ρθει η Μεγάλη Παρασκευή , να πάμε με τα κεράκια και τα φαναράκια μας στην περιφορά του που ξεκίναγε ψηλά απ’ τον Άι Γιώργη , στο Βαρούσι και κατέβαινε σαν ένα ποτάμι με λάβα , πυρωμένο , σαν ;ένα ..” πύρινο “ φίδι που σερνόταν πάνω στο παλιό χωματένιο..δρομάκι που έφτανε μέχρι την Παναγία …
Χιλιάδες εικόνες από εκείνες τις εποχές , άλλες..ξεθωριασμένες κι’ άλλες ..” ατράνταχτες “ πεντακάθαρες λες κι’ όλα έγιναν πέρσι..πρόπερσι , εικόνες ..άσχετες μεταξύ τους , από διάφορες εποχές και ηλικίες φυσικά , που όπως κάθομαι και κοιτάζω απ’ το παράθυρο , περνάνε μπρος στα μάτια μου σαν σμήνη από πεταλούδες πολύχρωμες σαν χιονο..νιφάδες που περνούν χορεύοντας , στριφογυρίζοντας στον κατακάθαρο Λιδορικιώτικο ουρανό και χάνονται , αφήνοντάς με ..σαστισμένο να αναρωτιέμαι , είναι άραγε όλα αυτά πραγματικότητα ή απλά είναι γεννήματα της φαντασίας μου ; ερώτημα στο οποίο ποτέ μου δεν μπόρεσα να απαντήσω μέχρι σήμερα , θυμάμαι ακόμα πως καθώς σουρούπωνε , κατεβαίνοντας το κατηφορικό δρομάκι , με τις κακοτοπιές και τα ..αυλάκια , νοιώθαμε την δροσερή , γεμάτη ανοιξιάτικα αρώματα, ανάσα της Γκιώνας να μας ..χαϊδεύει το πρόσωπο και τα μαλλιά ..
Μια εικόνα που δεν φεύγει ποτέ απ’ το μυαλό μου , είναι τα άσπρα κρίνα τ’ Άι Γιωργιού , που φύτρωναν στο πίσω μέρος της εκκλησίας τ’ Άι Γιωργιού , πάνω στο Βαρούσι κάνοντας όλο τον γύρω τόπο ολόλευκο , μαγευτική εικόνα που δεν ξέρω το γιατί , αλλά την κουβαλάω συνεχώς ..μαζί μου , βέβαια τόσο μυαλό είχαμε κι’ εμείς , τα παιδιά , αλλά και οι μεγάλοι και μας επέτρεπαν να φωτογραφιζόμαστε στο μέρος αυτό , που ήταν το παλιό Λιδορικιώτικο νεκροταφείο , ακουμπώντας πάνω στα κάγκελα που είχαν κάποιοι τάφοι ..
Αυτή η εικόνα φίλοι μου , είχε καταντήσει εφιάλτης , βάσανο για μένα , γιατί δεν μπορούσα να ξεκαθαρίσω , ήταν κι’ αυτή , μια γλυκόπικρη ανάμνηση που άλλοτε με γέμιζε με ..νοσταλγίακι’ άλλοτε με θλίψη και μελαγχολία , για όλα αυτά που χάθηκαν πια απ’ τη Λιδορικιώτικη ζωή .
Εδώ σε μια τέτοια φωτογραφία με τον αγαπημένο παλιόφιλο και κουμπάρο ..βεβαίως..βεβαίως , Ηλία Γεωργακόπουλο , γνωστότερον σαν ..Σαψαρ’αγγόνι , του αείμνηστου Κώστα Σαψαρή , βεβαίως..βεβαίως .
**************
Ήταν συνηθισμένο λοιπόν φαινόμενο , τη Λαμπρή και τ’ Άι Γιωργιού , που γίνονταν το πανηγύρι , να μπαίνουμε και να φωτογραφιζόμαστε , στα ολάνθιστα κρίνα, αφού το ιερό αυτό μέρος ήταν..ξέφραγο , όπως πάνω – κάτω , είναι σήμερα και το ηρώον μας στο Αλωνάκι ,τα τελευταία 10-15 , ίσως και περισσότερα , χρόνια , με αποτέλεσμα να βλέπουμε πολλά και διάφορα να συμβαίνουν στον ιερό αυτό χώρο ..χωρίς κανένας υπεύθυνος φυσικά να νοιάζεται ..ως συνήθως
Για να πάρετε μια ιδέα , αλλά και για.. επαλήθευση των..γραφομένων μου , δημοσιεύουμε τις παρακάτω δύο φωτογραφίες της εποχής εκείνης , που είναι βγαλμένες στο χώρο με τα κρίνα , και είναι προσφορά της αγαπημένης χωριανής και ξαδέρφης Μαρίας Πέτρου – Νταλάκα που μένει στις Η.Π.Α , και τα καλοκαίρια έρχεται στο χωριό μας .
Πανηγύρι Άι Γιωργιού στο Βαρούσι το 1958 , μέσα στα ολάνθιστα κρίνα η Κατίνα Νικ. Ασημακόπουλου , ο Αποστόλης Γ. Πέτρου και η αδελφή του Μαρία Πέτρου – Νταλάκα , ποζάρουν τρισευτυχισμένοι για μια αναμνηστική φωτογραφία .
Πάλι στην ίδια περίπου θέση , αλλά άλλη εποχή , αφού τα κρίνα δεν είναι ανθισμένα , από αριστερά , οι Καγκαλοπούλες , Μαρία , Ελένη , Χρυσούλα και η Κατίνα Ασημακοπούλου .
*****************
Εδώ αγαπημένοι μου φίλοι , νομίζω πως θα είναι χρήσιμο να ακούσουμε το υπέροχο κομμάτι “ Οδός Ονείρων “ του αξέχαστου Μάνου Χατζιδάκι , που νοσταλγικά περιγράφει την ..ονειρική οδό ονείρων αναφέροντας το “ δροσερό ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου “ , που μοιάζει βέβαια με όλους τους επιτάφιους των παιδικών μας χρόνων . Δεν ξέρω το γιατί , αλλά κάθε τέτοια εποχή , πενήντα χρόνια τώρα , όταν ακούω το τραγούδι αυτό , αμέσως ο νους μου τρέχει στο φιδωτό χωματένιο μονοπάτι που οδηγούσε απ’ το Βαρούσι στους κάτω Μαχαλάδες, του Λιδορικιού ..τώρα γιατί αυτό το..ταίριασμα , δεν μπορώ να το εξηγήσω , κι’ εσείς όμως , ακούγοντας το υπέροχο τραγούδι και ιδιαίτερα τον πρόλογο του Χατζιδάκι , θα δείτε πως το μυαλό σας το ίδιο δρομολόγιο θα ακολουθήσει και θα σας πάει στον ανθοστολισμένο επιτάφιο του παλιού καλού εκείνου καιρού ..
Δείτε κι’ ακούστε το βίντεο …
https://www.youtube.com/watch?v=DdVYN8k_qgc&feature=kp
Τα χρόνια βέβαια πέρασαν , κοντά μισός αιώνας , τίποτα όμως δεν άλλαξε , τις παλιές ξεθωριασμένες εικόνες που είναι χαραγμένες ανάγλυφα στην παιδική ψυχή , ο επιτάφιος δεν γινόταν πια στον ¨΄Αι Γιώργη , αλλά πιο κάτω στην Παναγία , πάντα με την ίδια διαδικασία , τα παιδιά πηγαίναμε τα μπουκετάκια με τα λουλούδια απ’τις αυλές μας , μόνο που το νεκροταφείο που ήταν πίσω απ‘ τον Άι Γιώργη , εγκαταλείφθηκε , τα κρίνα σιγά – σιγά ξεράθηκαν και όταν μετά από κάμποσα χρόνια , το 2007 , ανέβηκα μια μέρα στον Άι Γιώργη , να δω τα παλιά μας ..λημέρια , έπεσα απ’ τα σύννεφα , έπαθα ..κατάθλιψη , βλέποντας το χάλι που επικρατούσε , και το οποίο φυσικά περιγράψαμε στην ανάρτηση της 12 - 9 – 2007 …διαβάστε ..
12.9.07
ΣΕΡΓΙΑΝΙ....ΣΤΟ..ΒΑΡΟΥΣΙ..ΜΑΣ......
Τι..χρειάζονται , αδέρφια , τα λόγια......
Μπορεί η κατάσταση , στον Αι Γιώργη ,να είναι απαράδεκτη , η θέα όμως είναι..μαγευτική..
Όλα τα ‘χε η...Μαριωρή ...το παγκάκι της έλειπε......
Αριστερά , για όσους δεν το γνωρίζουν , είναι η είσοδος στον προαύλιο χώρο του Αι Γιώργη και δεξιά μας η είσοδος του παλιού νεκροταφείου μας....
Η είσοδος της εκκλησίας μας , ευπρεπής..τουλάχιστον..
Σε ένα τέτοιο , ειδυλλιακό..περίβολο το σάπιο..παγκάκι..έλειπε , κάτι λένε για τη Μαριωρή....
Η δυτική πλευρά του Αι Γιώργη , τέτοια εγκατάλειψη..ούτε στην κορφή της Γκιώνας να ήταν..
Η...ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ δεν χρειάζεται λόγια ..αδέρφια , δοξάστε τους !!!!!!!!
Πλίνθοι και...κέραμοι , ατάκτως...εριμμένοι , και..παλέτες και..διάφορα άλλα..υλικά , που ; πάνω απ' τα οστά των..προγόνων μας......
Το ιερό του Αι Γιώργη μας , με το...γύρω-γύρω..όλοι του , , την..περιφραξούλα του , τα..παλουκάκια του , το γιατί , σ' αυτό το χάλι θα κληθούν να το απάντήσουν όοοολοι αυτοί που ασέλγησαν , κατά καιρούς , και...ασελγούν στο χωριό μας....
Η ..αξιοπρέπειά μας , αδέρφια , μισοχωμένη , τα όσια και τα ..ιερά μας..μισοχωμένα.....δεν ξέρουμε πότε έγινε η..ανάπλαση του ιερού αυτού χώρου , και κυρίως δεν ξέρουμε ποιός ήταν ..ο..εμπνευσμένος αυτός ...δημιουργός , θα μάθουμε όμως και θα τον παραδώσουμε στη..Λιδορικιώτικη...κρίση , πάντως όποιος ή όποιοι κι'αν είναι , θα πρέπει να ντρέπονται....εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε και την ευθύνη..ΟΛΩΝ ΜΑΣ , όλων των Λιδορικιωτών , και ειδικά των Βαρουσιωτών, που επιτρέψαμε να γίνει αυτό το..ανοσιούργημα...
Η επιτάφια στήλη-μνημείο , του 1903 ή 1905 , μισοχωμένη , στο ΠΡΩΤΟ νεκροταφείο του χωριού μας , όπου βρίσκονται τα οστά χιλιάδων Λιδορικιωτών , αν λάβουμε υπόψη μας πως αυτό ήταν το ΜΟΝΑΔΙΚΟ νεκροταφείο του χωριού μας από..ιδρύσεώς του και μέχρι τη δεκαετία του 1930 , αν δεν κάνουμε λάθος , που δημιουργήθηκε το νέο , έξω απ' το χωριό .
Λιδορικιώτες , αδέρφια , οι Έλληνες τιμούσαν και σέβονταν τους νεκρούς , ακόμα και τους..εχθρούς τους , εμείς τι είμαστε ; δεν είμαστε..Έλληνες ;
Αποκατασταθέντος , αδέρφια , του..τεχνικού προβλήματος , χέρι-χέρι ( χωρίς τον...Καρατζαφέρη..φυσικά...) θα..σεργιανίσουμε στο..Βαρούσι μας και ειδικότερα στην παλιά μας εκκλησία του Αι Γιώργη που δυστυχώς δεν είναι , εξωτερικά ..τουλάχιστον , και στην ..καλύτερη των..καταστάσεων...πάμε λοιπόν...
Η πρόθεσή μας , αδέρφια , ήταν να σας δώσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα του πραγματικά πανέμορφου Βαρουσιού μας , αν και όπως θα δείτε ..αύριο , κάνει..μπαμ η..εγκατάλειψή του , πάντως εμείς σεργιανίσαμε , επισημάναμε τα..ζουμερά σημεία , και αύριο θα ‘χετε και τις φωτογραφικές..αποδείξεις , ελπίζουμε να μη μας..προδώσει πάλι η ..φωτο..μηχανή μας....
Ο χώρος , όχι μόνο της εκκλησίας , αλλά και ο ευρύτερος είναι πραγματικά πολύ όμορφος , αλλά τελείως παραμελημένος , μετά το σεργιάνι μας , μας έμεινε μιά πολύ..πικρή γεύση ,αλλά και..οργή , δεν μπορέσαμε , αδέρφια , να καταλάβουμε γιατί το Βαρούσι είναι έτσι που είναι , είναι...β΄..κατηγορίας οι δημότες του ; ή..μήπως είναι παιδιά..κατώτερου ..ΘΕΟΥ ;
Επικοινωνήσαμε . φίλοι μου , με φίλο Αρχιτέκτονα και τον παρακαλέσαμε να μελετήσει το χώρο και ειδικά του νεκροταφείου , και να μας κάνει μια πρόταση , για πλήρη..αναμόρφωση , όχι...παραμόρφωση , με πρώτο-πρώτο ένα σεμνό μνημείο για όλους όσους είναι , δυστυχώς ..ανώνυμα , θαμμένοι στον ιερό αυτό χώρο , όπως ήταν ..αναμενόμενο ο φίλος μας , το όνομα θα σας το πούμε..εν καιρώ , πρόθυμα δέχτηκε να αναλάβει αυτή την..ευθύνη και ..φυσικά...αφιλοκερδώς , μπράβο του .....
Υπάρχει ένα θεατρικό έργο φίλοι μου , του..Μπρεχτ ..του Ίψεν ; δεν μπορώ να θυμηθώ το : Να..ντύσουμε τους..γυμνούς... , εμείς αδέρφια έχουμε ιερό καθήκον να..τιμήσουμε , να..αποκαταστήσουμε τους..νεκρούς....και σ' αυτή την προσπάθεια πρέπει ΟΟΟΛΟΙ να δώσουμε τη μάχη μαζί ....ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΟΙ..........σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για το..ναι..που θα..πείτε....να ‘στε καλά , να περάσετε , ..εύκολο..είναι , ένα όμορφο βράδυ και αρχίστε τις..δημόσιες..σχέσεις για το σκοπό μας , μην ..ξεχνιέστε....
Απ' το Λιδορίκι με ..απέραντη..αγάπη..........Κ.Κ.-
*************
Σοκ , κυριολεκτικά πάθαμε, φίλοι μου , βλέποντας το πανέμορφο αυτό κομμάτι του χωριού μας , το Βαρούσι , στο χάλι που βρισκόταν , έδινε εντύπωση ..εγκαταλειμμένου χώρου , με σκουπίδια , ξερόχορτα και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε και το κυριότερο , κάποιος είχε την φαεινή ιδέα , ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΊΟ ΜΑΣ , ΚΑΙ ΕΝΩ ΥΠΉΡΧΑΝ ΑΚΌΜΑ ΔΕΚΆΔΕΣ ΜΝΉΜΑΤΑ , ΈΦΤΙΑΞΑΝ ..” ΚΡΑΤΗΘΕΊΤΕ : ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ “ , μάλιστα παιδική χαρά , καταστρέφοντας ό,τι άλλο όμορφο υπήρχε …βέβαια με την ανάρτησή μας , μη νομίσετε πως έγινε κάτι , όχι βέβαια , ΚΑΝΕΝΟΣ ΤΟ ΑΥΤΙ ΔΕΝ…ΙΔΡΩΣΕ , όπως ακριβώς το διαβάζετε …η κατάσταση εξακολουθεί ακόμα να είναι η ίδια , άντε και να έχουν μαζέψει κανένα σκουπίδι ..
Βέβαια , θα πρέπει να τονίσουμε , πως όταν επισκεφτήκαμε για πρώτη φορά , το 2007 , τον Άι Γιώργη σε σχετική συζήτηση που κάναμε με χωριανούς απ’το Βαρούσι , μας είπαν πως κάποιος μηχανικός με καταγωγή απ’το χωριό μας υποσχέθηκε ή μάλλον έχει κάνει μελέτη ανάπλασης της περιοχής , κάτι που φυσικά ..έμεινε στα λόγια και τίποτα περισσότερο και τελικά κάπως έτσι ήταν η αλήθεια , αφού έχουν περάσει 7 χρόνια και τίποτα δεν έχει γίνει , όπως βέβαια έχει γίνει και με την ανάπλαση του αλσυλλίου δίπλα στο Δημαρχείο , τα ίδια μας λέγανε και μας λένε ..ακόμα και γι’ αυτό , αλλά όπως θα έχετε δει ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ , είναι κι’ αυτά όλα σας τις..”εργατικές “ κατοικίες που θα γίνονταν , κατά τον αείμνηστο Υπουργό Αλεξανδρή , στον ..Σταυρό , κοντά στον Άγιο Κωνσταντίνο ..από..παραμύθια , μας είχαν ..χορτάσει..
Εμείς όμως , πηγαίναμε κάθε τόσο , για να δούμε τι έγινε , και φεύγαμε πάντα..οργισμένοι κι’ απογοητευμένοι γιατί και οι…” ΜΕΝ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΟΙ…ΔΕΝ “ , ΟΠΩΣ ΑΠΟΔΕΊΧΤΗΚΕ…ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΑΝ ΚΑΙ…ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ …ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ - ΤΙΠΟΤΑ ….ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΟΙ…ΒΑΡΟΥΣΙΩΤΕΣ ….
Πολλά , πάρα πολλά μπορούμε να θυμηθούμε από εκείνους τους καιρούς και πρώτο απ’ όλα την περιφορά του Επιταφίου που είχε μία ξεχωριστή “ γλύκα “ , μια ξεχωριστή ομορφιά, όταν μέσα στην ανοιξιάτικη φύση , με τα τόσα αρώματα και τις τόσες ομορφιές της , άκουγες τα εγκώμια απ’ την υπέροχη , τη μοναδική φωνή του αείμνηστου Παναγιώτη Πανάγου , του δάσκαλου , που όταν έψελνε νόμιζες πως η φωνή ερχόταν κατ΄ευθείαν απ’ τον ουρανό , και όπως δε έψελναν και οι πιστοί , και κυρίως τα παιδάκια τα μικρά , λες και άκουγες τα..χερουβείμ ..
Τα παιδάκια , εκείνες τις ημέρες είχαν προμηθευτεί , με το..λιγοστό τους χαρτζιλίκι , τα περίφημα “ ζωνταφάκια “ , τι ήταν τα..ζωνταφάκια ; ήταν κάτι μικρά λιγοσέλιδα βιβλιαράκια , που περιείχαν τα τροπάρια και τα εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής , και όπως καταλαβαίνετε , το όνομά τους το πήραν απ’ το “ η ζωή εν τάφω “ , ζωνταφάκια λοιπόν , βέβαια εκείνα τα χρόνια τα..σεμνά και..ταπεινά , όλο το εκκλησίασμα συμμετείχε ψέλνοντας τα εγκώμια , και το εσωτερικό της εκκλησίας , κατάμεστο όπως ήταν ανέδιδε ένα συνεχές μελωδικό..βουητό , όπου η θεϊκή φωνή του αείμνηστου Παν. Πανάγου , ήταν το μουσικό αποκορύφωμα , ενώ στο..βάθος , έδιναν το ξεχωριστό τους , αφτιασίδωτο , χρώμα , οι φωνές παιδιών και εκκλησιάσματος .
Αυτά όλα βέβαια , όποιος απ’ τους νεότερους τα ακούει , σίγουρα θα κουνήσει το κεφάλι με..δυσπιστία , γιατί δυστυχώς πάνε πολλά χρόνια τώρα που η εκκλησία μας έχασε αυτή την ξεχωριστή ομορφιά , τη ..γαλήνη και..ηρεμία της με την έλλειψη ψαλτάδων και έχει παραδοθεί “ αμαχητί “ στους ήχους των μεγαφώνων , με πρώτο και χειρότερο , την μετάδοση και μάλιστα στη διαπασών , απ’ τα εξωτερικά μεγάφωνα , κάτι βέβαια που μόνο ..” ηχορύπανση “ μπορεί να θεωρηθεί , γιατί και ο είναι ..απαίσιος και η..ψαλμωδία ακόμα χειρότερη .
Μόλις λοιπόν προχώραγε το απόγευμα , η ΄Λιδορικιώτικη πιτσιρικαρία , με το φαναράκι της και τα..” ζωνταφάκια “στην κωλότσεπη , ανέβαινε στη εκκλησία , που τέτοιες μέρες ήταν..ασφυχτικά γεμάτη , και μέσα οργάνωναν παρεϊτσες για να ψάλλουν τα εγκώμια , το ίδιο βέβαια έκαναν και οι μεγαλύτεροι ..
Τώρα πια άλλαξαν οι καιροί και κυρίως οι..άνθρωποι , τότε , θυμάμαι πως κάποιοι άνθρωποι που μέρα νύχτα ήταν χωμένοι πίσω απ’ τον πάγκο του μαγαζιού τους , και αναφέρομαι συγκεκριμένα στον αξέχαστο χωριανό μας Σάκη Γκομόζια , έδιναν το παρών σε κάθε κοινωνικο..πολιτιστική ή θρησκευτική εκδήλωση . Ο αείμνηστος Σάκης αλλά και όλοι σχεδόν οι επαγγελματίες , ήταν παρόντες σε όλες τις εκδηλώσεις του χωριού κάτι που ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ , ΠΟΥ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΊ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΠΑΡΩΝ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ , ΜΌΝΟ ΣΤΟ..” ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ..” ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ “ (!!!) …..ΠΑΝΗΓΥΡΟ , ΜΕ ΤΙΣ ΛΟΥΛΟΥΔΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ ..κι’ εμείς καθόμαστε και μιλάμε νοσταλγικά για τα..” ΛΑΜΠΡΙΑΤΙΚΑ “ ΚΡΊΝΑ Τ’ Αί …Γώργη και την παλιά όμορφη Λιδορικιώτικη ζωή…ξύλο που…θέλουμε ….
Καλό βράδυ , ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη ……Κ.Κ.-
Καλό Σαββατοκύριακο …..Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment