Ένα καινούργιο βιβλίο για το Λιδορίκι και τη Λιδορικκιώτικη ζωή , γραμμένο από τον αγαπημένο χωριανό μας Γιώργο Τσιάντα , που παρότι έχει χρόνια φύγει απ’ το χωριό μας , όπως ς δείχνουν τα..γραπτά του , το’ χει ριζωμένο βαθειά στην ψυχή του .
Το βιβλίο , είναι , αυστηρά κρινόμενο , υπέροχο , ο αγαπητός Γιώργος , έχει παρά την κάποια ..ηλικία του , μια μοναδική παιδική..αγνότητα στις περιγραφές της σκληρής ζωής των γεωργοκτηνοτροφικών Λιδορικιώτικων οικογενειών , κι’ ακόμα κάνει εντύπωση και είναι μια πολύ ευχάριστη έκπληξη , το ό,τι , σε αντίθεση με πολλούς χωριανούς μας , που δεν ξέρω για ποιους λόγους ..κρυφο..ρνούνται την καταγωγή τους , αντί να περηφανεύονται γι’ αυτή .
Προσωπικά , ένοιωσα μεγάλη χαρά και συγκίνηση , διαβάζοντας το βιβλίο , γιατί για μένα ήταν ένα..ρεαλιστικότατο ντοκιμαντέρ , μια ..μαγνητική τομογραφία της Λιδορικιώτικης σκληρής τσοπάνικης ζωής , παράλληλα όμως αναβίωσε το παλιό μου απωθημένο , που δεν μπόρεσα να ζήσω παιδί όλα όσα , τόσο ζωντανά και παραστατικά περιγράφει ο Γιώργος , γιατί δυστυχώς , η οικογένειά μου ήταν αστική και όλα ας το βιβλίο υτά για μένα ήταν και έμειναν ένα γλυκό όνειρο που ποτέ δεν..” έστρεξε “.
Θυμάμαι , τις Δευτέρες στο σχολείο , όλοι οι συμμαθητές μου , κυρίως Βαρσωτόπουλα , μας διηγούνταν πως πέρασαν το Σαββατοκύριακο , πηγαίνοντας φαί στον πατέρα ή τον παππού , στα πρόβατα , το ψάξιμο για..φωλιές πουλιών και..” κοτρώνια “ , έτσι λέγανε τα αυγά των πουλιών , για να μη τα φάνε τα φίδια…εγώ τότε , έχοντας τη λαχτάρα να ζήσω όλα αυτά , δεν το κρύβω , ζήλευα τους τυχερούς συμμαθητές και φίλους μου , αλλά με ζήλευαν κι’ αυτοί γιατί έχοντας η οικογένειά μου ζαχαροπλαστείο , ζούσα μέσα στα…” γλυκά “.. κάπως έτσι ήταν η παιδική ζωή στο χωριό μας .
Πέρα όμως απ’ την αξία του βιβλίου για μας τους Λιδορικιώτες , θα πρέπει να αναγνωρίσουμε την μεγάλη λαογραφική και λογοτεχνική του αξία , γιατί κακά τα ψέματα , ο φίλος Γιώργος έχει όλα τα λογοτεχνικά προσόντα και θα είναι ευχής έργον να συνεχίσει τη συγγραφή , γιατί το χωριό μας , δυστυχώς , στερείται τέτοιων σοβαρών προσπαθειών . Περιττό βέβαια να τονίσουμε , πως το βιβλίο είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ σε κάθε Λιδορικιώτικο σπίτι , κυρίως για τα νέα παιδιά που είναι μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουν την αυθεντική Λιδορικιώτικη ζωή , χωρίς..περικοκλάδες και φτηνο…λογίες , που μας πνίγουν τελευταία , δεν γνωρίζω βέβαια πως και που μπορεί κανένας να βρει το βιβλίο , αλλά επειδή η νεολαία δεν πολυ,,διαβάζει , αλλά ..βλέπει , ιντερνετ κλπ , με την έγκριση φυσικά του Γιώργου , είμαι πρόθυμος να το δημοσιεύσω τμηματικά στη..ιστοσελίδα , www.lidoriki.com , γιατί όλοι πρέπει να διαβάσουν το μοναδικό βιβλίο του φίλου Γιώργου .
Για να ΄καταλάβετε την λογοτεχνική αξία του βιβλίου , σας δίνουμε μια μικρή..γεύση ..
“ Η ΜΑΝΑ “
Η μάνα δεν ήξερε γράμματα . Δεν συγχώρησε ποτέ τον πατέρα της που δεν την άφησε να πάει σχολείο . Πήγε , όπως μου έλεγε , μόνο τρεις μέρες και θυμόταν όλα όσα είχε ακούσει . Έκλαιγε και ο πατέρας της έλεγε , τα κορίτσια δεν πάνε στο σχολείο , πάρε το σακούλι με το ψωμί και πήγαινε στο..μαντρί . Ενώ όταν τελείωσα το Γυμνάσιο και έφυγα για την Αθήνα για να σπουδάσω έλεγε στη Μάνα “ που το στέλνεις το παιδί , δεν φτάνουν τόσα γράμματα που έμαθε 12 χρόνια στο..σχολείο “ ;
Καλό σας μεσημέρι και καλό Σαββατοκύριακο
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη ……Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment