Στον Αντώνη στις 8 - 8 - 1931 , Λιδορικιώτικη νεολαία απολαμβάνει τη δροσιά του πλάτανου στον Αντώνη , αριστερά πάνω στον πλάτανο διακρίνεται το " πατάρι " που είχε φτιάξει ο Αριστ.Κοράκης - Φάσας , ο παλιότερος μαγαζάτορας του Αντώνη . Απ' την παρέα αναγνωρίστηκαν : από αριστερά , δεύτερος Θύμιος Λαλαγιάννης , τρίτος , Γ. Πέτρου - Τσάρος και πέμπτος ο Μήτσος Δελενίκας .
Αρχείο Αθ. Λαλαγιάννη
Καλησπέρα Λιδορικιώτες
Καλησπέρα στους φίλους του χωριού μας και της εφημερίδας μας ..
ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΗΜΕΡΑ 18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 06:43
Δύση Ήλιου: 20:04
Νέα Σελήνη
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1906
Καταστροφικός σεισμός, μεγέθους 7,8 Ρίχτερ, πλήττει το Σαν Φρανσίσκο. Οι νεκροί υπολογίζονται σε 3.000, ενώ οι άστεγοι σε 300.000.
1932
Η Ελλάδα κηρύσσει χρεοστάσιο. Ύστατη προσπάθεια από την κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου για τη διάσωση της δραχμής.
1951
Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και οι τρεις χώρες της BENELUX (Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο) υπογράφουν στο Παρίσι την ιδρυτική πράξη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), που θα αποτελέσει τον προπομπό της ΕΟΚ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
1988
Επιχείρηση «Αλογάκι της Παναγίας». Ναυμαχία μεταξύ Αμερικανικού και Ιρανικού Ναυτικού στον Περσικό Κόλπο, κατά τη διάρκεια του Ιρανοϊρακινού Πολέμου (1980-1988). Διάρκεσε μία ημέρα και ήταν η μεγαλύτερη ναυμαχία από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Ιρανοί χάνουν 2 πολεμικά και 6 περιπολικά σκάφη, ενώ οι Αμερικανοί ένα ελικόπτερο.
1991
Ο υπουργός Εξωτερικών, Αντώνης Σαμαράς, θέτει ανεπίσημα στο γερμανό ομόλογό του το ζήτημα των κατοχικών αποζημιώσεων.
1996
Δεκαοκτώ έλληνες τουρίστες πέφτουν νεκροί και άλλοι δεκαέξι τραυματίζονται σε τρομοκρατική επίθεση φανατικών ισλαμιστών έξω από το ξενοδοχείο Europa στο Κάιρο. Την ευθύνη αναλαμβάνει η οργάνωση Γκαμά αλ Ισλαμίγια, που έχει ως στόχο ισραηλινούς τουρίστες.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1480
Λουκρητία Βοργία, νόθα κόρη του Πάπα Αλέξανδρου 6ου, που φημολογείται ότι δηλητηρίασε τους τέσσερις συζύγους της. Υπήρξε προστάτιδα των τεχνών την εποχή της Αναγέννησης. (Θαν. 24/6/1519)
1927
Σάμιουελ Χάντινγκτον, αμερικανός πολιτικός επιστήμονας. Κέρδισε παγκόσμια φήμη στις αρχές της δεκαετίας του '90 με το βιβλίο του η «Σύγκρουση των Πολιτισμών», με το οποίο προσπάθησε να εξηγήσει τον μεταψυχροπολεμικό κόσμο με πολιτισμικούς όρους. (Θαν. 24/12/2008)
1973
Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ, αιθίοπας δρομέας, ολυμπιονίκης και παγκόσμιος ρέκορντμαν στα 10 χλμ.
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1935
Παναΐτ Ιστράτι, (Παναγής Βαλσάμης το πραγματικό του όνομα), ο επονομαζόμενος και Γκόργκι των Βαλκανίων, ελληνικής καταγωγής ρουμάνος συγγραφέας. (Κυρά Κυραλίνα) (Γεν. 10/8/1884)
1941
Αλέξανδρος Κορυζής, πρωθυπουργός, που αυτοκτόνησε υπό το βάρος της διαγραφόμενης γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα. (Γεν. 1885)
1955
Άλμπερτ Αϊνστάιν, γερμανός φυσικός, «πατέρας» της θεωρίας της σχετικότητας για την οποία βραβεύτηκε με Νόμπελ το 1921. (Γεν. 14/3/1879)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1804#ixzz3XfetVzWo
Επιχείρηση «Αλογάκι της Παναγίας»
Η ιρανική φρεγάτα Sahand, φλεγόμενη.
4
0
Ναυμαχία Αμερικανών και Ιρανών εντός των χωρικών υδάτων του Ιράν, κατά τη διάρκεια του Ιρανο-Ιρακινού Πολέμου (1980-1988). Διεξήχθη στις 18 Απριλίου 1988 και πρόκειται για τη μεγαλύτερη ναυτική εμπλοκή των ΗΠΑ μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Αμερικανοί έδωσαν στην επιχείρηση την κωδική ονομασία «Praying Mantis», από το ομώνυμο έντομο, γνωστό στην Ελλάδα ως Μάντισσα ή Αλογάκι της Παναγίας.
Τον Απρίλιο του 1988, ο Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ Δύσης και Ανατολής έπνεε τα λοίσθια. Το Ιράν του Αγιατολάχ Χομεϊνί είχε εμπλακεί σ' ένα άπελπι πόλεμο με το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν. Οι ΗΠΑ, που στήριζαν τότε τον Χουσεΐν, βρίσκονταν σε προεκλογική περίοδο, με τον πρόεδρο Ρίγκαν να διανύει το τελευταίο έτος της θητείας του. Στην Ελλάδα κυριαρχούσε το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Στις 14 Απριλίου, την ώρα που υπογραφόταν στη Γενεύη η συμφωνία για την αποχώρηση των Σοβιετικών από το Αφγανιστάν, η αμερικανική φρεγάτα Samuel B. Roberts, που εκτελούσε νηοπομπές στον Περσικό Κόλπο, προσέκρουε σε νάρκη που είχαν ποντίσει οι Ιρανοί. Το πλοίο σχεδόν βυθίστηκε, αλλά το πλήρωμά του διασώθηκε μέχρις ενός. Οι Αμερικανοί αποφάσισαν να απαντήσουν δυναμικά.
Στις 18 Απριλίου, ανήμερα της εορτής των Ενόπλων Δυνάμεων του Ιράν, μοίρα του αμερικανικού ναυτικού με επικεφαλής το αεροπλανοφόρο Enterprise έπληξε δύο πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου εντός των χωρικών υδάτων του Ιράν (Sassan και Sirri). Στην επιχείρηση, που στέφθηκε από επιτυχία, πήραν μέρος δύο αντιτορπιλικά, δύο φρεγάτες, ένα καταδρομικό, ένα αποβατικό και πολεμικά αεροπλάνα. Οι Αμερικανοί πρώτα εξουδετέρωσαν τα αντιεροπορικά σοβιετικής κατασκευής και στη συνέχεια έδωσαν την ευκαιρία στο προσωπικό να διαφύγει από την πλατφόρμα.
Το Ιράν απάντησε στέλνοντας ταχύπλοα σκάφη να επιτεθούν σε αμερικανικούς στόχους στην περιοχή. Κατόρθωσαν να πλήξουν και να προξενήσουν ζημιές σ’ ένα αμερικανικό πλοίο συνοδείας, ένα εμπορικό με παναμαϊκή σημαία κι ένα αγγλικό τάνκερ. Αμέσως, από το Enterprise απονηώθηκαν δύο πολεμικά τύπου Α-6 Intruder, τα οποίο βομβάρδισαν τα ιρανικά ταχύπλοα, βυθίζοντας ένα και προκαλώντας ζημίες σε πολλά άλλα.
Η ναυμαχία άρχισε να κλιμακώνεται, όταν η ιρανική πυραυλάκατος Josan ήλθε αντιμέτωπη με το αμερικανικό αντιτορπιλλικό Wainwright. Ο πλοίαρχος του Wainwright ζήτησε από το Ιρανικό πλοίο να αποχωρήσει, αλλιώς θα διέταζε τη βύθισή του. Η απάντηση των Ιρανών ήταν η ρίψη ενός πυραύλου Harpoon. Οι Αμερικανοί ανταπέδωσαν τα πυρά, καταστρέφοντας αρχικά την υπερδομή του Josan και στη συνέχεια κατόρθωσαν να το βυθίσουν.
Κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας, δύο ιρανικά F-4 έκαναν την εμφάνισή τους στον ουρανό. Το πρώτο αποχώρησε, όταν εγκλωβίστηκε από το ραντάρ του Wainwright, ενώ το δεύτερο δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί, καθώς επλήγη από πύραυλο και λαβωμένο επεχείρησε να προσγειωθεί στην παραθαλάσσια πόλη Μπαντάρ Αμπάς.
Η ναυμαχία συνεχίσθηκε όταν στο θέατρο των επιχειρήσεων έκανε την εμφάνισή της η ιρανική φρεγάτα Sahand. Έγινε αντιληπτή από αεροπλάνο αναγνώρισης και δέχθηκε συντονισμένα πυρά, τόσο από αέρος όσο και από θαλάσσης. Έγινε παρανάλωμα του πυρός και αμέσως βυθίστηκε.
Αργά το απόγευμα μία άλλη ιρανική φρεγάτα, η Sabalan, εκτόξευσε ένα πύραυλο εδάφους - αέρους εναντίον αμερικανικών αεροπλάνων, τα οποία ανταπέδωσαν τα πυρά, με αποτέλεσμα το πλοίο να υποστεί σημαντικές ζημιές και να καταφύγει σε ιρανικό λιμάνι για επισκευές.
Αμέσως μετά δόθηκε εντολή στις αμερικανικές ναυτικές δυνάμεις να αποκλιμακώσουν την κατάσταση, για να δώσουν την ευκαιρία στο Ιράν να απεμπλακεί. Πράγματι, το βράδυ της ίδιας μέρας η ναυτική αντιπαράθεση σταμάτησε και η επιχείρηση «Αλογάκι της Παναγίας» έλαβε τέλος.
Οι απώλειες για τους Ιρανούς ανήλθαν σε 56 νεκρούς, 5 πλοία βυθισμένα, ένα πλοίο με σοβαρές ζημιές και δύο πλατφόρμες πετρελαίου κατεστραμμένες. Οι Αμερικανοί έχασαν ένα ελικόπτερο τύπου Cobra με το διμελές πλήρωμά του, το οποίο σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους κατέπεσε και συνετρίβη λόγω μηχανικής βλάβης.
Η αμερικανική επίθεση εναντίον του Ιράν έπαιξε αποφασιστικό ρόλο, σύμφωνα με τους αναλυτές, στον τερματισμό του Ιρανο-Ιρακινού Πολέμου (20 Αυγούστου 1988). ΗΠΑ και Ιράν προσέφυγαν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ζητώντας επανορθώσεις η μία από την άλλη, για παραβίαση της Συνθήκης Φιλίας που είχαν υπογράψει οι δύο χώρες το 1955. Το δικαστήριο με την απόφαση της 6ης Νοεμβρίου του 2003 απέρριψε και τις δύο προσφυγές, επειδή αμφότερες παραβίασαν τη Συνθήκη Φιλίας, αλλά και κανόνες του διεθνούς δικαίου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/615#ixzz3Xff6DlOR
Ο μεγάλος σεισμός του Σαν Φρανσίσκο
Η χειρότερη φυσική καταστροφή στην ιστορία των ΗΠΑ, που όμως έθεσε τις βάσεις της σύγχρονης Σεισμολογίας. Ο σεισμός και η επακολουθήσασα μεγάλη πυρκαϊά κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του Σαν Φρανσίσκο, της επονομαζόμενης και «Πύλης του Ειρηνικού». Στις αρχές του 20ου αιώνα η πόλη ήταν το οικονομικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο της αμερικανικής Δύσης.
Η ισχυρή σεισμική δόνηση εκδηλώθηκε στις 5:12 το πρωί της 18ης Απριλίου 1906 και διήρκεσε 48 δευτερόλεπτα. Το επίκεντρό της εντοπίστηκε στη θαλάσσια περιοχή του Σαν Φρανσίσκο, τρία χιλιόμετρα δυτικά της πόλης. Ήταν μεγέθους 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, ενώ άλλοι επιστήμονες ανεβάζουν το μέγεθός του στα 8,3 Ρίχτερ. Προκλήθηκε από το ρήγμα του Αγίου Ανδρέα, που αποτελεί και σήμερα τον φόβο και τον τρόμο των κατοίκων της Καλιφόρνιας.
Οι αρχές ανακοίνωσαν μόνο 375 θανάτους, φοβούμενες ότι η αποκάλυψη του ακριβούς αριθμού των θυμάτων θα έπληττε την εικόνα της πόλης, που εκείνη την εποχή ήταν η ταχύτερα αναπτυσσόμενη περιοχή των ΗΠΑ. Επιπλέον, εκατοντάδες θύματα στην περίφημη κινέζικη γειτονιά της «Τσάιναταουν» αγνοήθηκαν για ρατσιστικούς λόγους. Πολύ αργότερα, ερευνητές που μελέτησαν το ιστορικό του σεισμού, αλλά και τα αρχεία της πόλης, υπολόγισαν τον αριθμό των θυμάτων σε περίπου 3000.
Ο ισχυρός σεισμός μετέτρεψε σε ερείπια το 80% των κτιρίων του Σαν Φρανσίσκο. Σ' αυτό συνέβαλε και η μεγάλη πυρκαϊά, που ακολούθησε και προκλήθηκε από τους σπασμένους σωλήνες του γκαζιού. Αποτέλεσμα, οι άστεγοι να πλησιάσουν τους 300.000, σε μια πόλη που αριθμούσε 410.000 ψυχές.
Οι ζημιές ανήλθαν σε 400 εκατομμύρια δολάρια (6,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε τιμές του 2006) και οι ασφαλιστικές αποζημιώσεις σε 235 εκατομμύρια δολάρια (4,9 δισεκατομμύρια δολάρια σε τιμές του 2005). Οι αποζημιώσεις αφορούσαν μόνο ασφάλιση πυρός, καθώς δεν ασφαλίζονταν κίνδυνοι από σεισμό. Μόνο οι Loyds του Λονδίνου κατέβαλαν αποζημιώσεις ύψους 50 εκατομμυρίων δολαρίων (1 δισεκατομμύριο δολάρια σε τιμές 2005), ζητώντας από τους πράκτορές τους να ικανοποιήσουν όλες τις απαιτήσεις των ασφαλισμένων.
Αν και το Σαν Φρανσίσκο ανοικοδομήθηκε ταχύτατα, η μεγάλη καταστροφή προκάλεσε τη μετακίνηση της εμπορικής και βιομηχανικής δραστηριότητας προς τον νότο. Στην πορεία του χρόνου, το Λος Άντζελες έγινε το σημείο αναφοράς για την πολιτεία της Καλιφόρνιας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/248#ixzz3XffYYmyV
Άλμπερτ Αϊνστάιν
1879 – 1955
53
0
Γερμανός φυσικός, τιμημένος με Νόμπελ Φυσικής το 1921. Υπήρξε μία από τις πιο δημιουργικές διάνοιες στην ιστορία της ανθρωπότητας και άνοιξε νέους δρόμους στην επιστήμη.
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν (Albert Einstein) γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1879 στο Ουλμ της Γερμανικής Αυτοκρατορίας από εβραίους γονείς: τον επιχειρηματία Χέρμαν Αϊνστάιν (1847-1902) και την Παουλίνε Κοχ (1858-1920), μία αξιόλογη πιανίστρια, που έστρεψε από νωρίς τον γιο της στην κλασική μουσική. Σε ηλικία 5 ετών, ο μικρός Αλβέρτος ξεκίνησε μαθήματα βιολιού και μέχρι το τέλος της ζωής του δεν αποχωριζόταν το αγαπημένο του όργανο.
Τίποτε δεν φανέρωνε την ιδιοφυία του όταν ήταν μικρός. Αντίθετα, οι γονείς του είχαν αρχίσει να πείθονται ότι ο καρπός της ένωσής τους ήταν ένα καθυστερημένο αγόρι. Πώς αλλιώς να εξηγούσαν το ότι άρχισε να μιλά σε ηλικία 3 ετών;
Ο Αλβέρτος μεγάλωσε στο Μόναχο. Άτακτο παιδί στο σχολείο. Και στα μαθήματα επιεικώς μέτριος. Όχι από τεμπελιά. Από «άποψη». Έλεγε και ξανάλεγε ότι το σχολείο δεν είναι τίποτε άλλο παρά «ένα στρατιωτικό καψόνι για ανεγκέφαλους». Έτσι, προτιμούσε να μελετά στο σπίτι. Τι άλλαξε την εικόνα των γονιών του (και μαζί την εικόνα της ανθρωπότητας για το Σύμπαν); Δύο πατρικά δώρα: μία πυξίδα κι ένα βιβλίο γεωμετρίας.
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν το 1893 (14 ετών)
Ώρες ατελείωτες ο πεντάχρονος Αλβέρτος παρατηρεί τον «μπούσουλα» που του χάρισε ο πατέρας του. Το ερώτημα που τριβελίζει το ανήσυχο παιδικό μυαλό είναι πώς και γιατί μία βελόνα μπορεί να δείχνει προς την ίδια κατεύθυνση. Λίγα χρόνια αργότερα, μάλιστα, δίνει ο ίδιος την ερμηνεία: «Δεν μπορεί, μία μυστηριώδης δύναμη που υπάρχει στο χώρο την οδηγεί». Όσο για το βιβλίο της γεωμετρίας, ήταν δώρο γενεθλίων, την ημέρα που ο Αλβέρτος συμπλήρωνε τα 12 χρόνια του. Εντυπωσιάστηκε από το πώς «μαγικές», μη προφανείς, προτάσεις μπορούν να αποδειχθούν με τη λογική και με απλά αξιώματα. Από τότε αγαπημένα του βιβλία έγιναν τα συγγράμματα γεωμετρίας και οι εκλαϊκευμένες επιστημονικές εκδόσεις.
Συμβιβαζόμενος με τις επιταγές του εκπαιδευτικού συστήματος, φοίτησε στο γυμνάσιο του Αράου της Ελβετίας και σπούδασε φυσική στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης. Εκεί, το 1901, στα 22 του χρόνια, νυμφεύθηκε τη σερβικής καταγωγής συμφοιτήτριά του Μίλεβα Μάριτς (1875 - 1948). Όπως φάνηκε αργότερα, τους ένωσε μάλλον ο έρωτας για τη φυσική, παρά κάποιο τρελό ερωτικό πάθος. «Οι θεωρίες μας» έλεγε (με έμφαση στον πληθυντικό) όταν αναφερόταν στα επιστημονικά ευρήματά του.
Η Μίλεβα ήταν η ισχυρή γυναίκα πίσω από τον ισχυρό άνδρα. Το επιστημονικό alter ego του, με το οποίο απέκτησε δύο παιδιά, τον πολιτικό μηχανικό Χανς Άλμπερτ Αϊνστάιν (1904-1973) και τον Έντουαρντ Αϊνστάιν (1910-1965), αλλά και τη μελαγχολία που γεννά ένας αποτυχημένος γάμος. Ούτε η επιστημονική μούσα του, όμως, ήταν ευτυχισμένη. Οι καταθλιπτικές κρίσεις της Μίλεβα διαδέχονταν η μία την άλλη (απ’ ό,τι έλεγαν, τα ψυχολογικά προβλήματα ήταν «κληρονομιά» από τη μητέρα της).
Το 1902, ο Αϊνστάιν προσελήφθη «με τα χίλια βάσανα» στο ομοσπονδιακό γραφείο ευρεσιτεχνιών. Ήταν η ευκαιρία της ζωής του. Η θέση - κλειδί για να μελετήσει πάμπολλους φακέλους με διπλώματα ευρεσιτεχνίας διαφόρων επιστημόνων και η αφορμή για να ξεκινήσει την έρευνά του. Το 1905 δημοσιεύει στο επιστημονικό περιοδικό «Χρονικά της Φυσικής» το επαναστατικής φύσης άρθρο του για την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας, που συγκλονίζει την επιστημονική κοινότητα. Η κεντρική ιδέα της θεωρίας ήταν ότι, αν για όλα τα συστήματα αναφοράς η ταχύτητα του φωτός είναι σταθερή και αν όλοι οι φυσικοί νόμοι είναι ίδιοι, τότε τόσο ο χρόνος, όσο και η κίνηση, εξαρτώνται από το σύστημα αναφοράς στο οποίο μετρούνται (η τιμή τους δηλαδή σχετίζεται προς τον εκάστοτε παρατηρητή).
Τον ίδιο χρόνο δημοσιεύει ένα νέο άρθρο, σύμφωνα με το οποίο αν ένα σώμα χάσει ένα ποσό ενέργειας με μορφή ακτινοβολίας, η μάζα του μειώνεται κατά ποσό E/c2 (c = ταχύτητα του φωτός). Το 1907 παρουσιάζει τη διάσημη εξίσωσή του E = mc2, (όπου E = Ενέργεια, m = μάζα και c = ταχύτητα του φωτός), η οποία ήταν καθοριστική για την παραγωγή της πυρηνικής ενέργειας και την κατασκευή της ατομικής βόμβας, στην οποία ωστόσο δεν συμμετείχε.Το 1909 διορίζεται έκτακτος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης κι ένα χρόνο μετά καθηγητής της θεωρητικής φυσικής στο γερμανικό Πανεπιστήμιο της Πράγας, θέση την οποία κράτησε ως το 1912. Ύστερα από τις πιέσεις και την επιμονή διαπρεπών επιστημόνων της εποχής, δέχθηκε να διδάξει στο Ινστιτούτο του Αυτοκράτορα Γουλιέλμου στο Βερολίνο και να γίνει μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Το Βερολίνο ήταν πλέον η έδρα του. Εκεί χώρισε (το 1914) κι εκεί νυμφεύθηκε για δεύτερη φορά (το 1919), όχι κάποια συνάδελφό του, αλλά την εξαδέλφη του Έλσα Λέβενταλ (1876-1936).
Το 1916 δημοσιεύει τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, που είναι μία διευρυμένη εκδοχή της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας. Σύμφωνα με τη νέα θεωρία, η ύλη προκαλεί καμπύλωση του χώρου. Η βαρύτητα δεν είναι δύναμη, αλλά αποτέλεσμα του γεγονότος ότι τα κινούμενα σώματα ακολουθούν τη συντομότερη οδό μέσα στον καμπυλωμένο χώρο.
Λέγεται ότι στη διαμόρφωση των μαθηματικών σχέσεων αυτής της θεωρίας μεγάλη ήταν η συμβολή του σπουδαίου έλληνα μαθηματικού Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή (1873-1950), με τον οποίο διατηρούσε φιλία. Ο Αϊνστάιν, όπως και ο ίδιος παραδεχόταν, δεν είχε πολύ καλές σχέσεις με τα θεωρητικά μαθηματικά. Ίσως γι’ αυτό φρόντιζε να δημιουργεί φιλίες με σπουδαίους μαθηματικούς (Καραθεοδωρή, Μινκόφσκι, Μπλούμενταλ, Χίλμπερτ).
Ο Αϊνστάιν είναι τώρα ένας καταξιωμένος επιστήμονας, που ανοίγει νέους δρόμους στην επιστήμη. Στις 10 Δεκεμβρίου 1921 η Βασιλική Ακαδημία της Σουηδίας του απονέμει το Νομπέλ Φυσικής για τις εργασίες του στο φωτοηλεκτρικό φαινόμενο, με τις οποίες απέδειξε ότι το φως συμπεριφέρεται ταυτόχρονα ως ένας κυματισμός και μία ροή σωματιδίων, ανοίγοντας το δρόμο κυρίως στην έρευνα σχετικά με τα ραντάρ.
O Αϊνστάιν με τη σύζυγό του Έλσα
Στην ιδιωτική ζωή του, όμως, για άλλη μία φορά δυστυχεί. Ο γάμος με την εξαδέλφη του χαρίζει τη γαλήνη της συμβατικότητας και όχι τον έρωτα. «Είμαι άτυχος με τις γυναίκες» εξομολογείται σ’ ένα φίλο του. Η Έλσα είναι περισσότερο φίλη. Και δεν έχει και τόσο καλή γνώμη γι’ αυτόν: «Η καημένη η Μίλεβα έπεφτε σε μελαγχολία, επειδή ο Αλβέρτος είναι από αυτούς τους εγωκεντρικούς επιστήμονες που κοιτάζουν μόνο τη δουλειά τους και τις γυναίκες τις έχουν για υπηρέτριες».
Ο Αϊνστάιν αρχίζει να ταξιδεύει διαρκώς, από την Αμερική ως την Άπω Ανατολή κι εξηγεί με πάθος τις θεωρίες του. Οι ναζιστές, που έχουν καταλάβει την εξουσία στη Γερμανία από τις αρχές του 1933, τον θεωρούν απειλή, όχι μόνο για τις εβραϊκές ρίζες του, αλλά και για το κοφτερό του μυαλό. Τον καθαιρούν απ’ όλες τις θέσεις που κατέχει και του δημεύουν την περιουσία. Ο Αϊνστάιν αναγκάζεται να εγκαταλείψει για πάντα τη Γερμανία. Με ενδιάμεσους σταθμούς τη Γαλλία, το Βέλγιο και τη Μεγάλη Βρετανία, θα εγκατασταθεί τελικά στις Ηνωμένες Πολιτείες (Οκτώβριος 1933), όπου θα γίνει δεκτός με τιμές και θα διοριστεί διευθυντής στο Ινστιτούτο Προκεχωρημένων Σπουδών του Πανεπιστημίου του Πρίνστον.
Τον Αύγουστο του 1939, με επιστολή του προειδοποιεί τον αμερικανό πρόεδρο Φραγκλίνο Ρούζβελτ για τον κίνδυνο κατασκευής ατομικής βόμβας από τους Γερμανούς, που, όπως επισημαίνει, θα έχει ολέθριες συνέπειες για την ανθρωπότητα. Τον παροτρύνει, ωστόσο, να χρηματοδοτήσει την έρευνα για την κατασκευή ατομικής βόμβας. Τελειώνοντας την επιστολή του γράφει: «Όταν θα είναι έτοιμη η δοκιμή της πρώτης ατομικής βόμβας να καλέσετε σ’ ένα ερημονήσι του Ειρηνικού εκπροσώπους της Γερμανίας, της Ιαπωνίας, των συμμάχων, καθώς και ουδέτερους παρατηρητές. Ρίξτε τότε τη βόμβα στο ερημονήσι μπροστά σ’ όλους αυτούς. Είμαι σίγουρος ότι όταν ο εχθρός πληροφορηθεί τα αποτελέσματα, θα συνθηκολογήσει χωρίς άλλο. Κι έτσι θα αποφύγουμε το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων και θα έχουμε και τα χέρια μας καθαρά όταν θα γίνει ειρήνη».
Μετά το τραγικό αποτέλεσμα της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου 1941), είπε στη γραμματέα του: «Καλύτερα να έκοβα τα χέρια μου, παρά να έστελνα εκείνο το γράμμα στον Ρούζβελτ». Από τότε, εκτός από το ερευνητικό του έργο, προσηλώθηκε στην υπεράσπιση της παγκόσμιας ειρήνης. Στις 11 Απριλίου 1955 υπέγραψε με τον Μπέρτραντ Ράσελ τη γνωστή δήλωση, με την οποία καλούσε τις κυβερνήσεις των μεγάλων δυνάμεων να βρουν ειρηνικό τρόπο για την επίλυση των διαφορών τους.Οι φιλειρηνικές θέσεις του έστρεψαν εναντίον του τη διαβόητη Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών του γερουσιαστή Μακάρθι, ο οποίος τον χαρακτήρισε κομουνιστή και πράκτορα των Σοβιετικών. Το 1965 διαπιστώθηκε ότι ο φάκελλος που είχε ανοίξει γι’ αυτόν το FBI περιείχε 1280 σελίδες.
Ο Αϊνστάιν δεν απαρνήθηκε ποτέ την εβραϊκή καταγωγή του. Έδρασε όσο μπορούσε για τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ και όταν ο πρωθυπουργός του νεοσύστατου κράτους Νταβίντ Μπεν Γκουριόν του πρότεινε το 1952 να αναλάβει την προεδρία του, αυτός αρνήθηκε, προβάλλοντας τα επιχειρήματα ότι ήταν αρκετά ηλικιωμένος και ότι είχε περιορισμένες πολιτικές ικανότητες.
Το 1948 διαγνώστηκε με ανεύρυσμα αορτής και η εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκε δεν έλυσε το πρόβλημα. Η υγεία του έβαινε διαρκώς επιδεινούμενη. Όταν το ανεύρυσμα παρουσιάστηκε και πάλι αρνήθηκε νέα χειρουργική επέμβαση, δηλώντας ότι προτιμούσε να φύγει από τη ζωή όταν έλθει η ώρα του. Αυτό συνέβη στις 18 Απριλίου 1955, στο νοσοκομείο του Πρίνστον.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1248#ixzz3XfhKw3da
Λουκρητία Βοργία
1480 – 1519
55
0
Πατρόνα της Αναγέννησης, προστάτιδα των τεχνών και μία από τις πιο αινιγματικές γυναίκες όλων των εποχών. Καρπός μιας σκανδαλώδους σχέσης, η Λουκρητία Βοργία (Lucrezia Borgia) γεννήθηκε στις 18 Απριλίου του 1480 στη Ρώμη. Ήταν νόθα κόρη του πάπα Αλέξανδρου ΣΤ’, κατά κόσμον Ροντρίγκο Βοργία, και αδελφή του Καίσαρα Βοργία – μια οικογένεια από τις πιο λαμπρές, αλλά και αδίστακτες της εποχής.
Στο χορό εξουσίας και αίματος που έκανε διαβόητους τους Βοργίες, η Λουκρητία κατηγορήθηκε ότι συνωμότησε στην εξόντωση των συζύγων της, ότι δηλητηρίασε τους αντιπάλους του πατέρα της κι ότι διατηρούσε αιμομικτικές σχέσεις με τον αδερφό της.
Ο πρώτος γάμος της, σε ηλικία 13 ετών, με τον Τζιοβάνι Σφόρτσα Πεζάρο ακυρώθηκε από τον πατέρα της πέντε χρόνια αργότερα και τότε η Λουκρητία αναγκάστηκε να παντρευτεί τον Αλφόνσο του Αραγκόν, νόθο γιο του βασιλιά της Νάπολης. Ο δεύτερος σύζυγός της δολοφονήθηκε το 1500 από τον ίδιο το σωματοφύλακά του, κατόπιν εντολής του αδελφού της Καίσαρα.
Μεταξύ των δύο γάμων, η Λουκρητία είχε συνάψει σχέση με έναν νεαρό παπικό ακόλουθο, τον Πέντρο Καλντερόν. Στη σχέση αυτή δόθηκε δραματικό τέλος από τους Βοργίες. Ο Πέντρο μαχαιρώθηκε και αργότερα βρέθηκε στον Τίβερη, με τα χέρια και τα πόδια του δεμένα.
Σύμφωνα με τα νέα σχέδια της οικογένειάς της, το 1501 η Λουκρητία παντρεύτηκε τον Αλφόνσο του Εστ, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων για την προίκα της. Μετά το θάνατο του πατέρα του, το 1505, ο Αλφόνσο έγινε Δούκας της Φεράρα και η Λουκρητία, Δούκισσα.
Στη Φεράρα, η Λουκρητία κατάφερε επιτέλους να «δραπετεύσει» από το διεφθαρμένο οικογενειακό της περιβάλλον. Δημιούργησε μία λαμπρή αυλή, που προσέλκυσε τους επιφανέστερους καλλιτέχνες, συγγραφείς και λόγιους της εποχής εκείνης, κερδίζοντας την εκτίμησή τους με την ομορφιά και την ευγένειά της. Υπήρξε αφοσιωμένη σύζυγος και απέκτησε επτά παιδιά... Η τελευταία γέννα, όμως, ήταν μοιραία. Πέθανε, κατά τη διάρκεια του τοκετού, στις 24 Ιουνίου του 1519.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν υπάρχει καμία ιστορική απόδειξη που να επιβεβαιώνει τα όσα της καταμαρτυρούν. Εντούτοις, το όνομά της έμεινε στην ιστορία ως συνώνυμο της ακολασίας και της ίντριγκας. Έτσι απεικονίζεται, τόσο στο δράμα του Βίκτορος Ουγκώ, όσο και στην όπερα του Ντονιτσέτι, δύο μεγάλα έργα που βασίζονται σ’ αυτούς τους μύθους.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/114#ixzz3XfhcSPtK
Αλέξανδρος Κορυζής
1885 – 1941
79
0
Τραπεζίτης και πολιτικός, διορισμένος πρωθυπουργός, που είπε το δεύτερο ΟΧΙ.
Γεννήθηκε το 1885 στον Πόρο και καταγόταν από αρβανίτικη οικογένεια πολιτικών. Τα εγκύκλια μαθήματα τα διδάχθηκε στον Πόρο και την Αθήνα. Το 1903 διορίσθηκε στην Εθνική Τράπεζα, ενώ παράλληλα σπούδαζε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως έφεδρος ανθυπολοχαγός και τιμήθηκε για τη δράση του.
Μετά την αφυπηρέτησή του ανήλθε ταχέως τα κλιμάκια της Εθνικής Τράπεζας και το 1921 έφθασε στο βαθμό του οργανωτικού διευθυντή. Με την ιδιότητά του αυτή διατέλεσε οικονομικός σύμβουλος του Ύπατου Αρμοστή στη Σμύρνη Αριστείδη Στεργιάδη και οργάνωσε το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη μικρασιατική πόλη.
Υπήρξε από τους πρωτοπόρους της αγροτικής πίστης στην Ελλάδα και συνέβαλε στην ίδρυση του Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού (ΑΣΟ) το 1925 και της Αγροτικής Τράπεζας (1929), της οποίας διατέλεσε και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου. Εκτός από άνθρωπος της δράσης ήταν και συγγραφέας μελετών οικονομικού περιεχομένου.
Στην πολιτική εισήλθε το 1933, όταν διατέλεσε για τρεις μέρες Υπουργός Οικονομικών (7 - 10 Μαρτίου) στη βραχύβια κυβέρνηση του βενιζελικού Αλέξανδρου Οθωναίου, ενώ στη συνέχεια συντάχθηκε με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Στις 5 Αυγούστου 1936 διορίστηκε από τον δικτάτορα Μεταξά Υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως και παρέμεινε στη θέση αυτή έως τις 12 Ιουλίου 1939, όταν παραιτήθηκε για να αναλάβει τη διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας.
Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Ιωάννη Μεταξά (29 Ιανουαρίου 1941) κι ενώ η χώρα βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ιταλία, διορίστηκε πρωθυπουργός από τον βασιλιά Γεώργιο Β', με εισήγηση του ισχυρού άνδρα του καθεστώτος Κωνσταντίνου Μανιαδάκη. Παράλληλα, ανέλαβε τα Υπουργεία Εξωτερικών, Παιδείας, Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας, όπως και ο προκάτοχός του.
Κατά τη διάρκεια της σύντομης θητείας του στην πρωθυπουργία αντιμετώπισε με επιτυχία την εαρινή επίθεση των Ιταλών (9 Μαρτίου 1941) και είπε το δεύτερο ΟΧΙ, αυτή τη φορά στους Γερμανούς (6 Απριλίου 1941), όταν ο πρεσβευτής του Τρίτου Ράιχ στην Ελλάδα Βίκτωρ Έρμπαχ - Σένμπεροχ του επέδωσε τελεσίγραφο για την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. Από την ημέρα αυτή, η Ελλάδα άρχισε ένα διμέτωπο αγώνα με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς, κερδίζοντας τον θαυμασμό των Συμμάχων.
Όλη αυτή η δύσκολη κατάσταση είχε δημιουργήσει βαρύ φορτίο στους ώμους του Κορυζή, που δεν είχε μεγάλη πείρα στην πολιτική. Σε αυτό το σημείο εστιαζόταν και η κριτική που ασκήθηκε στον βασιλιά για την επιλογή του στην πρωθυπουργία ενός άπειρου άνδρα σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, όπου έπρεπε να παρθούν αποφάσεις ζωής και θανάτου.
Στις 18 Απριλίου 1941 συγκλήθηκε σύσκεψη στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» (όπου η έδρα τότε της κυβερνήσεως) για να εκτιμηθεί η πολεμική κατάσταση κι ενώ φαινόταν θέμα ημερών, αν όχι ολίγων ωρών, η διάσπαση του μετώπου από τους Γερμανούς. Ο Κορυζής προσφέρθηκε να παραιτηθεί και είχε μια έντονη συζήτηση με τον βασιλιά. Ξαφνικά σηκώθηκε και αποχώρησε από τη σύσκεψη, αφού πρώτα φίλησε το χέρι του ανώτατου άρχοντα. Κατευθύνθηκε στην οικία του, που βρισκόταν στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας και κλείστηκε στο γραφείο του.
Λίγα λεπτά αργότερα κατέφθασε στο σπίτι του ο διάδοχος Παύλος με εντολή του πατέρα του, ο οποίος είχε αντιληφθεί την παράξενη συμπεριφορά του. Δεν πρόλαβε να χαιρετίσει τη σύζυγό του στο κατώφλι του σπιτιού του και ακούστηκε ο πυροβολισμός του τέλους. Ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής είχε αυτοκτονήσει με δύο σφαίρες στην καρδιά, σε ηλικία 56 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/334#ixzz3Xfhv6kJH
Φρειδερίκη
1917 – 1981
35
0
Βασίλισσα των Ελλήνων (1947-1964) και βασιλομήτωρ μετά το θάνατο του συζύγου της βασιλιά Παύλου. Ισχυρή και παρεμβατική προσωπικότητα, ήρθε σε σύγκρουση πλειστάκις με την πολιτική ηγεσία της χώρας.
Η Φρειδερίκη, Λουίζα, Τύρα, Βικτώρια, Μαργαρίτα, Σοφία, Καικιλία, Όλγα, Ισαβέλλα, Χριστίνα γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1917 στον μεσαιωνικό πύργο Μπλάνκεμπουργκ της Γερμανίας. Ήταν κόρη του Δούκα του Μπραουνσβάιχ Ερνέστου Αυγούστου Γ', αρχηγού του Οίκου του Ανοβέρου και της πριγκίπισσας Βικτώριας Λουίζας της Πρωσίας, μοναχοκόρης του Γερμανού αυτοκράτορα Γουλιέλμου Β' και της Αυγούστας Βικτωρίας του Σλέσβιχ-Χολστάιν. Η Φρειδερίκη έφερε τους τίτλους: Πριγκίπισσα του Ανοβέρου, Πριγκίπισσα της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας και Δούκισσα του Μπραουνβάιχ.
Μεγάλωσε στην Αυστρία και έκανε κολεγιακές σπουδές στο Λονδίνο και τη Φλωρεντία. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1937 μνηστεύτηκε τον θείο της και τότε διάδοχο του ελληνικού θρόνου πρίγκηπα Παύλο, τον οποίο παντρεύτηκε στις 9 Ιανουαρίου 1938. Από τον γάμο αυτό γεννήθηκαν τρία παιδιά: Η Πριγκίπισσα Σοφία (γεν. 2 /11/1938), νυν Βασίλισσα της Ισπανίας. Ο Πρίγκηπας Κωνσταντίνος (γεν. 2/6/1940), μετέπειτα Βασιλεύς των Ελλήνων ως Κωνσταντίνος Β' και σήμερα τέως Βασιλεύς των Ελλήνων. Και η Πριγκίπισσα Ειρήνη (γεν. 11/5/1942).
Με την άφιξή της στην Ελλάδα, η Φρειδερίκη επιδόθηκε σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Ίδρυσε τη «Φανέλα του Στρατιώτου», μέσω της οποίας έστειλε 127.000 δέματα στον μαχόμενο ελληνικό στρατό (1940-1941). Τον Απρίλιο του 1941 και προτού εισέλθουν τα γερμανικά στρατεύματα στην Αθήνα, μαζί με τη βασιλική οικογένεια ακολούθησε την κυβέρνηση του Εμμανουήλ Τσουδερού, αρχικά στην Κρήτη και στη συνέχεια στο εξωτερικό (Αίγυπτο και Νότιο Αφρική).
Επανήλθε στην Ελλάδα με όλη τη βασιλική οικογένεια στις 27 Σεπτεμβρίου 1946, μετά το δημοψήφισμα της 1ης Σεπτεμβρίου 1946, που αποκατέστησε τον Γεώργιο Β' στο θρόνο του. Η προτεστάντισσα Φρειδερίκη ασπάσθηκε το Ορθόδοξο Χριστιανικό Δόγμα και βαπτίστηκε τον Φεβρουάριο του 1947. Μετά τον θάνατο του Γεωργίου Α' και την ανάρρηση στο θρόνο του Παύλου (1 Απριλίου 1947), ονομάστηκε Βασίλισσα των Ελλήνων και διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο στο πλευρό του συζύγου της.
Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου (1946-1949) επέδειξε σημαντική δραστηριότητα, τόσο με τις επισκέψεις της στις πολεμικές ζώνες, όσο και με το φιλανθρωπικό της έργο. Προκάλεσε τη μήνη της Κομμουνιστικής Αριστεράς με την ίδρυση των «Παιδοπόλεων», όπου φιλοξενούνταν ορφανά του Εμφυλίου και παιδιά φτωχών οικογενειών, αλλά και επαναπατριζόμενα ορφανά του λεγόμενου «Παιδομαζώματος». Υπολογίζεται ότι 33.000 παιδιά φιλοξενήθηκαν στις 53 «Παιδοπόλεις» της Φρειδερίκης, που τους παρείχαν τροφή, διαμονή και εκπαίδευση.
Ισχυρή προσωπικότητα, η Φρειδερίκη είχε ενεργό ρόλο στην πολιτική, προκαλώντας τριβές, που συχνά κατήγγειλαν ο Τύπος και τα κόμματα, τόσο με πολιτικούς του συντηρητικού χώρου, όπως ο Παπάγος και ο Καραμανλής (ρήξη με το Παλάτι και φυγή του στο Παρίσι το 1963), όσο και του κεντρώου χώρου, όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου. Μετά τον θάνατο του βασιλιά Παύλου στις 6 Μαρτίου 1964, δεν περιορίσθηκε στο ρόλο της βασιλομήτορος, αλλά με την ομάδα των έμπιστων αυλικών της επηρέαζε σε σημαντικό βαθμό τον νεαρό βασιλιά Κωνσταντίνο.
Μετά το αποτυχημένο αντικίνημα του Κωνσταντίνου (13 Δεκεμβρίου 1967) για την ανατροπή της δικτατορίας, ακολούθησε τη βασιλική οικογένεια στο εξωτερικό. Παρέμεινε και μετά τη μεταπολίτευση, αφού ο ελληνικός λαός με συντριπτική πλειοψηφία στο δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου 1974 κατάργησε τη μοναρχία. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ασχολήθηκε με τον μυστικισμό και τις θρησκείες της Ανατολής, πραγματοποιώντας πολλά ταξίδια στην Ινδία.
Πέθανε από καρδιακή προσβολή στα ανάκτορα Θαρθουέλα της Μαδρίτης στις 6 Φεβρουαρίου 1981, κατά τη διάρκεια εγχείρισης καταρράκτη ή ανόρθωσης βλεφαρίδων, όπως έγραψαν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης. Η σορός της με άδεια της κυβέρνησης Ράλλη μεταφέρθηκε και τάφηκε στο Κτήμα Τατοΐου στις 12 Φεβρουαρίου 1981. Την κηδεία παρακολούθησαν η οικογένεια της, εστεμμένοι και περίπου 3.000 φιλοβασιλικοί.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/335#ixzz3XfiKEIht
ΓΙΟΡΤΕΣ - ΓΛΕΝΤΙΑ - ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΑ
Προπολεμικό Λιδορίκι , φωτογραφία από κάποια γιορτή , κάποιο γλέντι . Πολύ πιθανό να είναι από πανηγύρι στον Αϊ Γιώργη , στο αλώνι πίσω απ' την εκκλησία . Πάντως οι δύο οργανοπαίχτες από αριστερά , είναι σίγουρα οι Καρμαίοι , ο πρώτος ο Κώστας με το λαούτο και ο δεύτερος ο Μήτσος με το κλαρίνο .
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Κυριακή
19/4
03:00
13°C
48%
4 Μπφ ΒΔ
24 Km/h
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
09:00
12°C
48%
2 Μπφ B
9 Km/h
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
15:00
19°C
38%
3 Μπφ NA
16 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
21:00
13°C
68%
2 Μπφ Α
9 Km/h
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
Γλέντι και χορός στο Αλωνάκι , δεξιά το μαγαζί του Θαν. Λατσούδη και στο βάθος το Πιτσαίϊκο σπίτι . Κλασσική φωτογραφία απ'την προπολεμική Λιδορικιώτικη ζωή.
Αρχείο Γ.Κωστοπαναγιώτου – Πισλή
Οι σημερινές μας φωτογραφίες είναι παρμένες απ’ την “ Τράπεζα Λιδορικιώτικης Φωτογραφίας “ - photolidoriki.blogspot.com
“ Καταθέστε “ και σεις χωριανοί και φίλοι μου , παλιές φωτογραφίες απ’ τη Λιδορικιώτικη ζωή στη Τράπεζα Λιδορικιώτικης Φωτογραφίας , για να μείνουν …” ζωντανές “…
TO ΣΗΜΕΡΙΝΌ ΜΑΣ…ΣΧΟΛΙΟ
Διαβάσαμε στην Ώρα της Φωκίδας , αγαπημένοι μου φίλοι , ένα δημοσίευμα με τον παρακάτω τίτλο , που εκ πρώτης όψεως είναι πολύ ανθρώπινο και συγκινητικό , γιατί αφορά στις “ ζωές “ συνανθρώπων μας που δυστυχώς βρίσκονται σε άθλια κατάσταση , αλλά απ' την άλλη μάλλον μπερδεύει τα πράγματα ...
“ Έκκληση Καπεντζώνη στους Προέδρους της Δωρίδας για άδεια κτίρια - Έτοιμοι να δεχτούν μετανάστες “
Πιστεύουμε , πως όλοι μας “ αυθόρμητα “ θα λέγαμε το ίδιο κάνοντας ό,τι μπορούμε για να ανακουφίσουμε τον πόνο και τη δυστυχία τους , υπάρχει όμως ένα μεγάλο ερώτημα : ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΛΛΑ..ΜΠΟΡΟΥΜΕ ; Θα μπορούσε άραγε ένα εγκαταλειμμένο κτίριο , σε όποια κατάσταση κι’ αν βρίσκεται σε κάποιο απομακρυσμένο Δωρικό χωριό , με τα τόσα προβλήματα που δυστυχώς υπάρχουν , να βοηθήσει και να ανακουφίσει τους δυστυχισμένους ανθρώπους , που έχουν μωρά παιδιά και οικογένειες ; Που δεν γνωρίζουν τη γλώσσα μας και βέβαια θα είναι πολύ δύσκολο , αν όχι ακατόρθωτο , να βρουν κάποια απασχόληση για να εξασφαλίσουν τα προς το..ζην ; Φυσικά και όχι , γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να εξασφαλιστούν κάποιες απαραίτητες προϋποθέσεις και μετά το΄..οίκημα , γιατί αλλιώς κινδυνεύουν να το πάθουν οι δύστυχοι πρόσφυγες όπως ένας Έλληνας οπλαρχηγός του 1821 , όταν ένας φιλέλληνας στρατηγός που θαύμαζε τον οπλαρχηγό , του έστειλε δώρο , με τον ιπποκόμο του το καλύτερό του άλογο .Πράγματι το παρέλαβε ο οπλαρχηγός και είπε στον ιπποκόμο να περιμένει λίγο , φώναξε λοιπόν τον γραμματικό του και του υπαγόρευε ένα μικρό κείμενο που απευθυνόταν στον Φιλέλληνα : Φίλε μου , για το δώΝΑ ΖΗΣΟΘ]Υρο σου σ’ευχαριστώ πολύ , αλλά ή μου στέλνεις και κριθάρι ή σου στέλνω το…τομάρι “ , γιατί προφανώς δεν είχε τον τρόπο να ταίσει ένα τέτοιο ζώο.
Κάπως έτσι λοιπόν θα το πάθουν όσοι πρόσφυγες από ανάγκη φυσικά , πάνε σε κάποια χωρία που πιθανόν να έχουν κάποιες..αποθήκες ή αχυρώνες άδειες ..γιατί καλός είναι ένας χώρος για να μείνουν , αλλά απο εκί καί πέρα ; Τι γίνεται ;
Ατύχησε δυστυχώς και πάλι ο κ. Δήμαρχός μας , βιάστηκε , για να αποκτήσει την.."πρωτιά " και δεν το μελέτησε το θέμα , γιατί πριν κάνει τέτοια εξαγγελία θα έπρεπε να μελετήσει το πρόβλημα και να δει αν υπάρχουν προοπτικές και δυνατότητες να βοηθηθούν αυτοί οι δυστυχισμένοι συνάνθρωποί μας , που δεν ήλθαν φυσικά στην Ελλάδα για να .." ΛΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ " , όπως είπε η αρμοδία υπουργός ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΈΣ ΤΟΥΣ .
Με την ευκαιρία θα θέλαμε να κάνουμε γνωστό σε όσους δεν γνωρίζουν , πως το Λιδορίκι ήταν πάντα πρωτοπόρο στην κοινωνικόπολιτιστική αλληλεγγύη , παραδίνοντας.." ΜΑΘΗΜΑΤΑ " , και μάλιστα , η Λιδορικιώτικη Ανθρωπιστική βοήθεια προς τους συνανθρώπους μας της Πελοπποννήσου που καταστράφηκαν απ' τις φωτιές , ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΠΟΥ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΑ ΚΑΜΜΕΝΑ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 2007 , με ένα φορτυγό γενάτο είδη πρώτης ανάγκης , που συγκεντρώθηκαν μέσα σε δύο μέρες ΑΠ' ΤΟΥ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ , ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠ' ΤΟΝ ΔΉΜΟ .
Τα πράγματα παραδόθηκαν στα καμμένα σπίτια των κατοίκων πολλών χωριών της Ηλείας και μάλιστα τότε όλα τα κανάλια που πήγαν μετά από μας και ρώτησαν ποιοι ήταν αυτοί που ήρθαν πρώτοι κοντα σας γιαγιά ; ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ : ΔΕΝ ΞΈΡΩ ΠΑΙΔΑΚΙ' Μ , ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΔΩΣΑΝ ΤΑ ΟΝΌΜΑΤΑ ΤΟΥΣ , ΑΠΛΑ ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ " ΑΝΩΝΥΜΟΙ " ΛΙΔΟΡΙΚΏΤΕΕ !!!!!
Για την ιστορία ανααφέρουμε πως οι τρεις ανώνυμοι Λιδορικιώτες , που πήγαν και παρέδωσαν τα πράγματα ήταν , Ο Θύμιος Κλωσσας - Τζιμάκος , Σάκης Ζέκιος , ο και..οδηγός του φορτηγού και η..ταπεινότητά μου ...
Επαναλαμβάνουμε λοιπόν σε πως σε τέτοιες " ευαίσθητες " περιπτώσεις , καλύτερα ΝΑ ΠΡΑΤΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ , ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΜΦΙΒΟΛΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ , θα μου πείτε πως ο κόσμος ..'ΞΕΧΝΆΕΙ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ..ΓΡΗΓΟΡΑ , πάνω σ'αυτό στηρίζονται συνήθως οι διάφοροι αιρετοί φίλοι μου .και κάνουν ό,τι κάνουν ..
Πάντως , για να έχετε " σφαιρική εικόνα " των πραγμάτων, αλλά και να καταλάβετε τον διαφορετικό τρόπο σκέψης των απλών,..ανωνύμων ευαίσθητων ανθρώπων που ενεργούν , κατά κανόνα συναισθηματικά , όπως και κάποιων αιρετών που σχεδόν πάντα ενεργούν με..σκοπιμότητα , κάποιο βράδυ θα αναδημοσιεύσουμε όλα όσα συνέβησαν τότε και " τα πονηρά παιχνίδια " του Δήμου μας ( έτος 2007 )
΄Καλό σας ξημέρωμα και καλή αυριανή
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη…..Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment