EN AΘΗΝΑΙΣ ..ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΠΑΛΙΟΥ ΦΙΛΟΥ …

....

Θυμήθηκα ένα παλιό φίλο που δεν ζεί σήμερα.
Έφυγε νωρίς....
Ο Ανδρέας Μαμάης μουσικός-ηθοποιός αλλά κυρίως μουσικός.
Ζούσε σε ένα μικρό διαμερισματάκι στην Καλλιθέα και τα βράδυα
έπαιζε πιάνο σε μπαράκια για το μεροκάματο.
Ο Ανδρέας ήταν πολύ κοντά στην αείμνηστη Σοφία Βέμπο.
Πού τον έχανες πού τον έβρισκες στο διαμέρισμα της τραγουδίστριας
της Νίκης απέναντι από το Πολυτεχνείο.
Έπαιζε στο πιάνο της και εκείνη τραγουδούσε...της άρεσε.
Ο Ανδρέας έγραψε και βιβλία για την Βέμπο όπως την έζησε
αλλά και αφηγήσεις δικές της από την ζωή της.
Την αγαπούσε σαν μητέρα του και εκείνη το ίδιο.
Όταν μιλούσε για εκείνη στην παρέα έλαμπε ολόκληρος.
Σε μαγνήτιζε μας έλεγε και ειδικά όταν μιλούσε για την Ελλάδα.
Aς είναι καλά και οι δύο εκεί που είναι!

Προλογίζει το βιβλίο του ο Ανδρέας Μαμάης...
"Έτσι την γνώρισα εγώ τη Βέμπο στα στερνά της χρόνια, κι έμεινε στην ψυχή μου

και στην καρδιά μου ζωντανή και συγκλονιστική όπως ο θρηνητικός ήχος της

καμπάνας της Μεγάλης Παρασκευής,

όπως το «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα Νικητήρια».
Δροσερή σαν τη θαλάσσια αύρα, φλογερή σαν τον ελληνικό ήλιο,

φωτεινή σαν το γαλάζιο ουρανό της πατρίδας μας.
Ένα κομμάτι στον ψυχικό μου κόσμο, δίπλα στη μυρωδιά του κυπαρισσιού,

της μυρτιάς, της βιολέτας, της γλύκας του απογευματινού περιπάτου

σ ένα πλακιώτικο στενό, δίπλα στη θέα του ακροκέραμου στη στέγη κάποιου

παλιού νεοκλασικού σπιτιού της Αθήνας"

Περί... ταμπακέρας

Ο Α. Μαμάης αναφέρεται και σ' αυτό.

Στους «μύθους», δηλαδή,

που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή ότι ο Βασιλιάς Παύλος, ερωτευμένος

με τη Βέμπο, της είχε χαρίσει

μια ταμπακέρα, απ' την οποία δήθεν εμπνεύστηκε εκείνη το τραγούδι και ζήτησε

να της το γράψουν.

Και πολλοί τότε, λέει, ρωτούσαν τη Βέμπο αν αληθεύουν όλ' αυτά -πράγμα που έκανε

τον Γεώργιο Παπανδρέου να την πειράζει κάθε φορά που την έβλεπε λέγοντάς της:

«Ολα καλά, Σοφία, αλλά για την ταμπακέρα δεν μας είπες κουβέντα!»

Κι έτσι έμεινε στο χώρο της πολιτικής,

αλλά και γενικότερα, η παροιμιώδης φράση

«Για την ταμπακέρα δεν είπε κουβέντα».

"Τι μου τη χάρισες αυτή τη ταμπακιέρα
αφού για μένα πονηρά έχεις σκεφτεί
Κι αφού στο βάθος θέλεις να με κάνεις πέρα
τι μου τη χάρισες την ταμπακιέρα αυτή;
Την ταμπακιέρα σου δεν έπρεπε να πάρω
γιατί τη βλέπω και βαθιά μελαγχολώ
Μέχρι που σκέφτομαι να κόψω το τσιγάρο
για να σε διώξω μια στιγμή απ’ το μυαλό.
Ποτέ δε μ’ άφησες να δω μιαν άσπρη μέρα
και σου γουστάρει πάντα να με τυραννάς
Κι ίσως μου χάρισες αυτή την ταμπακιέρα
για να μου γίνει και το κάπνισμα βραχνάς."

Γιαννακόπουλος-Τραϊφόρος

Πίσω στα παλιά !