Στο σκίτσο:Ένας «κοκορόφτερος» Ιταλός καραμπινιέρος προσφέρει κάτι σε ένα μικρό ελληνόπουλο. Αλλά ο πιτσιρικάς αρνείται λέγοντας: «Δεν το θέλω. Σκότωσες τον μπαμπά μου!»
***
Ήρθε και με είδε η Γκετσάλαινα. Πριν έξη μέρες, στις 27 του Σεπτέμβρη, οι ιταλοί εκτέλεσαν το γιό της,τον Περικλή Γκετσάλη, μαζί με τον Λέλο. Κι’ αυτούς για οπλοφορία.
Η Γκετσάλαινα είναι από τη Χειμάρρα. Είχε πέντε γιούς, οι τρεις έπεσαν στον πόλεμο της Αλβανίας.
Ο ένας είναι αιχμάλωτος στην Ιταλία και ο τελευταίος ο Περικλής, που εκτελέσανε τώρα, ήταν αγροφύλακας στον Πύργο Βασιλίσσης.
Οι δύο γέροι και ο Περικλής προσπαθούσαν να θρέψουν με κάθε τρόπο τα τέσσερα ορφανά που είχαν αφήσει οι σκοτωμένοι.
Βέβαια ο Περικλής δεν είχε παραδώσει το όπλο του. Το ίδιο και ο συνάδελφός του ο αγροφύλακας ο Λέλιος. Ένα βράδυ ιταλοί στρατιώτες μπαίνουν στο κτήμα για να κλέψουν σταφύλια.
Ο Γκετσάλης και ο Λέλιος τους εμποδίζουν. Μα εκείνοι είναι πολλοί και δοκιμάζουν να αφοπλίσουν τους δικούς μας.
Ο Περικλής Γκετσάλης με κανένα τρόπο δεν δίνει το όπλο του. Έρχεται στα χέρια με τους ιταλούς που προσπαθούν να του το πάρουν. Τα πράγματα ζορίζουν.
Ο Περικλής παλεύει με όλους για να σώσει το πιστόλι του. Και όταν απελπίζεται πυροβολεί και σκοτώνει έναν απ’ αυτούς.
Και τους δυό, τον Γκετσάλη και τον Λέλο τους καταδίκασαν σε θάνατο.
Η Γκετσάλαινα όμως είναι μια γυναίκα μ’αληθινή λεβεντιά. Ψηλή, στητή, ολοκάθαρη, ο μαύρος κεφαλόδεσμος στο κεφάλι της ταχτικός και σφιχτοδεμένος φαντάζει σαν κορώνα.
Δεν παραπονέθηκε, δεν μοιρολόγησε. Μόνο η ανάσα της ήταν πιο γρήγορη όταν μιλούσε για το παιδί της.
«Οι γιοί μου στάθηκαν πάντα άντρες. Αυτό ήταν το χρέος τους. Ούτε μπορούσε να γίνη αλλιώς.
Το όπλο τους ήταν η αντρειά τους, η λευτεριά τους. Πώς να το παραδώσουν; Έτυχε κακιά ώρα και ήρθε η συμφορά».
Την άκουγα, την κοίταζα και τη θαύμαζα. Η θλίψη έχει αυλακώσει το γερασμένο πρόσωπό της. Μα η αρχοντιά της είναι μεγάλη.
Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας»
Από το βιβλίο-ημερολόγιο της Ιωάννας Τσάτσου «Φύλλα Κατοχής» Έκδοση Ενάτη
Εικόνα από: war of cartoons
https://oikohouse.wordpress.com/
Πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment