ΠΑΛΙΕΣ ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΕΣ ...

ΟΣΑ  ΘΥΜΑΜΑΙ  

   Πάει , περασε άδοξα και η φετινή Πρωτομαγιά , σαν όλες τις  βουβές  πρωτομαγιές  των  τελευταίων χρόνων , αφού πάνε  πάραπολλά χρόνια που οι νεολιδορικώτες έχουν  γυρίσει την πλάτη τους σε όλα  τα παλιά  όμορφα έθιμα  και  γιορτασματά μας ...

   Που  είναι  αδέρφια  τα  πανηγύρια του  Άι Νικόλα , του  Καλού αλλά  και των Καλτεζιών ; Που είναι το πανηγύρι της  Ζωοδόχου Πηγής , με  το περιφημο  γλέντι   της  Βαθειάς ; Τώρα  έγινε..." μπάρμπεκιου " στον περίβολο της εκκλησίας , ποιο , το  πανέμορφο πανηγύρι που μετά τη  λειτουργία γινόταν  γλέντι τρικούβερτο , τώρα  λέει , έγινε " γεύμα " αγαπης , 

...Όχι  σύντροφοι , η  ΑΓΑΠΗ  ΤΗΣ  ΜΙΑΣ  ΜΕΡΑΣ ΝΑ  ΜΑΣ  ΛΕΊΠΕΙ , Η  ΘΡΗΣΚΑΊΑ  ΜΑς , ΜΙΛΆΕΙ ΓΙΑ  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ ΆΔΟΛΗ  ΑΓΆΠΗ , ΧΩΡΙΣ  ΦΙΓΟΎΡΕΣ , ΦΡΟΥΦΡΟΎ ΚΙ ...ΑΡΏΜΤΑ  , ΕΤΣΙ ΓΙΟΡΤΑΖΑΝ  ΑΔΈΡΦΙΑ  ΤΗΝ  ΠΑΝΑΓΙΑ  ΚΑΙ  ΤΟΥΣ  ΑΓΙΟΥΣ  ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΎ  ΜΑΣ ; ΓΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕ ΝΑ  ΓΙΟΡΤΑΣΕΤΕ  ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑ ΤΟΝ ΚΑΛΌ , ΜΠΟΡΕΙΤΕ ; ΟΧΙ  ΦΥΣΙΚΆ ΕΚΤΟΣ  ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ ΓΕΛΑΔΟΠΑΝΗΓΥΡΟ ΣΑΝ  ΑΥΤΟ  ΤΗΣ  ΚΑΡΟΥΤΑΣ...

   ΟΛΑ , ΔΥΣΤΥΧΏΣ , ΕΧΟΥΝ  ΙΣΟΠΕΔΩΘΕΊ , ΜΑΛΙΣΤΑ  ΙΣΟΠΕΔΩΘΕΙ       ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ....ΘΛΙΒΕΡΟΝ ΜΕΝ ,ΑΛΗΘΙΝΟ ...ΔΕ...

   Γι'αυτό λοιπόν  φίλοι  μου , για  να  μαθαίνουν το  Λιδορικιώτικο  ποιτικό΄..κοινωνικό . και γιατί όχι και  το θρησκευτικο.. παρελθόν  μας που  μας  κράταγε "ΔΕΜΕΝΟΥΣ  " ΜΕΤΑΞΥ  ΜΑΣ , ΚΑΙ  ΒΟΗΘΗΣΑΝ  ΝΑ ΠΕΡΆΣΟΥΝ  ΤΌΣΕΣ  ,ΦΤΩΧΕΙΕΣ , ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ  ΔΥΣΤΥΧΙΕΣ ΧΩΡΙΣ  ΝΑ ΡΑΪΣΕΙ   ΚΡΙΚΟΣ 

   ΚΑΙ   ΤΩΡΑ ;;;;;;

   Σήμερα λοιπόν είχα  ετροιμάσει αυτό  το κείμενο για την ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΆ , αλλα  δυσυχώς ανωτέρα  βία δεν  μου  επέτρεψε η  ανάρτησή του ,δεν  πειράζει και σήμερα  δεν είναι  αργά , και τώρα θα  αναρτήσω και ένα  κείμενο για την  ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΓΙΟΡΤΉ  ΤΗΣ  ΣΤΡΟΥΓΚΑΣ  ΠΟΥ  ΤΗΝ  ΕΧΟΥΜΕ  ΤΕΛΕΙΩΣ ΞΕΧΑΣΜΈΝΗ ...

ΜΙΑ ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΗ...ΡΕΡΕΣΗ

Είχαμε μπει στη δεκαετία του 1950 , το χωριό μας αμόλις είχε αρχίσει ν' ανασαίνει , τα σημάδια της πολύχρονης ταλαιπωρίας ήταν ακόμα ολοφάνερα , οι Λιδορικιώτες έκαναν ξερό κουράγιο και άρχισαν να συμμαζεύουν τα κουρέλια τους και να χτίζουν μιά καινούργια ζωή , ένα καινούργιο Λιδωρίκι , πάνω στα ερείπια και τ' αποκαίδια που άφησαν πίσω τους οι τόσες συμφορές .

Το χαμόγελο , που είχε για χρόνια χαθεί , άρχισε δειλά-δειλά ν' ανθίζει πάλι στα Λιδορικιώτικα χείλια , το χωριό μας ξαναγεννήθηκε απ' τη στάχτη του , κι' οι χωριανοί με το χαμένο , για χρόνια , κέφι και το παραδοσιακό τους χιούμορ άρχισαν να βλέπουν τη ζωή αλλιώτικα , με αισιοδοξία , οι αυλές ξαναγέμισαν με γλάστρες , οι αργαλιοί βρήκαν πάλι το ρυθμό τους και τ' αηδονάκια , που χρόνια είχαν βουβαθή , άρχισαν πάλι να το λένε στη ρεματιά , τα κοπάδια βγήκαν πάλι ελεύθερα στη βοσκή σκορπίζοντας στον πεντακάθαρο αέρα τις μελωδίες των κουδουνιών τους , η όμορφη Λιδορικιώτικη ζωή άρχισε να βρίσκει το ρυθμό της , η νεκρωμένη καρδιά του χωριού μας άρχισε πάλι να χτυπάει...

Aνασκαλίζοντας λοιπόν τις παιδικές αναμνήσεις , μέσα στα τόσα και τόσα ασχημα , που είχαν μαζευτεί στις τρυφερές μας καρδιές , απ' όσα πέρασε τότε ο τόπος μας , απ' τη δυστυχία και τον πόνο , διάλεξα τις πανέμορφες εικόνες από μιά αξέχαστη Λιδορικιώτικη πρωτομαγιά στη Ρέρεση , εικόνες μοναδικές , αναλλοίωτες μετά από τόσα χρόνια πούχουν περάσει , και είναι πράγματι πολλά..πάρα πολλά....

Μέρες πριν οι νοικοκυρές είχαν την έγνοια της εκδρομής , κανόνιζαν το...μενού , τι φαγητό θα φτιάξει η κάθε μιά , σύμφωνα πάντα με τις δυνατότητες που υπήρχαν τότε και ήταν αρκετά περιορισμένες , πίτες , ντολμάδες , φρεσκοζυμωμένο ψωμί κι' ότι άλλο θα βόηθαγε στην πρωτομαγιάτικη ..καλοπέραση , την είχαμε τόσο ανάγκη άλλωστε μετά απ' τις ταλαιπωρίες και τις στερήσεις τόσων χρόνων...

Η μεταφορά θα γινόταν με το λεωφορειοφορτηγό(!!) του Κώστα (;) Κωστόγιαννη , που έκανε δρομολόγια Λιδορίκι-Αρτοτίνα και φυσικά με τα αυτοκίνητα των...σωμάτων ασφαλείας , δηλαδή τζίπ και 3/4 , συμμετέχοντες ; ο Παπακοράκης , οικογενειακώς , ο Γ.Παπαγεωργίου , Μοίραρχος της Χωρ/κής , Δημοσθένης Παπαθανασόπουλος , Έφορος , μετά της συζύγου του Ρεβέκκας , Τραπεζικοί , Ταμειακοί , Δασικοί , Χωροφύλακες και όλοι σχεδόν οι υπάλληλοι που υπηρετούσαν τότε στο χωριό μας και συμμετείχαν πάντα σ' όλες σχεδον τις...κοινωνικές εκδηλώσεις του χωριού μας , που δεν ήταν βέβαια και πολλές....

Άλλη μιά αναμνηστική φωτογραφία από κάποια Πρωτομαγιά στην Πεντάπολη , απ' τα πρώτα χρόνια της ονειρεμένης δεκαετίας του 50....

Αυτός που...σέρνει το χορό είναι ο αείμνηστος Δημοσθένης Παπαθανασόπουλος , Έφορος Δωρίδος γιά πολλά-πολλά χρόνια , η κυρία που κρατάει τον.... πρωτοχορευτή μας είναι δυστυχώς , άγνωστη , ακολουθεί ο Ιωάννης Γεωργίου ( Γαζόγιαννος ) , η Ρεβέκκα Παπαθανασοπούλου , σύζυγος Δημοσθένους , βεβαίως-βεβαίως.. , ο κ. Γάτος , Ταμιακός υπάλληλος , αλλά και πολύ καλός ψάλτης , και τελευταία η αξέχαστη Λιδορικιώτισσα Αγγελική ( Κικούλα ) Ε .Καψάλη , η προτελευταία κυρία θα πρέπει να είναι η σύζυγος του . Γάτου , δυστυχώς η φωτογραφία είναι και πολύ παλιά αλλά είναι και πολύ ταλαιπωρημένη και δεν βοηθάει....

Πρωτομαγιά στην Πεντάπολη , είμαστε στη δεκαετία του 50 , κάπου γύρω απ' το μαγαζάκι του Παπανικολάου , αν θυμόμαστε καλά , σπίτια σχεδόν δεν υπήρχαν εκτός από τους...περιστερώνες που άρχιζε να χτίζει το κράτος , φιλοδοξώντας να δημιουργήσει μιά καινούργια...πόλη , την Πεντάπολη , γιά πολλά-πολλά χρόνια οι Λιδορικιώτες γιόρταζαν την Πρωτομαγιά εκεί , όπου υπήρχαν ελάχιστα σπίτια και απέραντες αλάνες .

Στη φωτογραφία μας από αριστερά , ο αξέχαστος Γιώργος Ε . Καψάλης , ο Γιάννης ( ; ) Σουβλερός , Ταμιακός υπάλληλος , ο αείμνηστος Γιώργος Ζέκιος και η ..ταπεινότητά μου , τροφαντούλης ων ψάχνω στο κοφίνι γιά τι άλλο ; γιά φαί , πίσω στο βάθος διακρίνονται μαθητές , αλλά και μεγάλοι που παρακολουθούσαν τα τότε...πολιτιστικά... δρώμενα( !! ) , όπως θάλεγαν και κάποιοι όψιμοι χωριανοί μας ...λογοτεχνοκουλτουριάρηδες.... κατακαυμένη..Αράχωβα....

'Ολα λοιπόν ήταν 'ετοιμα , τα εκδρομικά φαγητά , στα κοφίνια , οι νταμουζάνες με το απαραίτητο κρασί , απ' όλα τα καλούδια είχε ο μπαξές , μα εκείνο που ήταν άφθονο και περίσσευε , ήταν το κέφι , η δίψα γιά διασκέδαση , όλοι είχαν την ανάγκη να ξεδώσουν , να ξεσκάσουν πνιγμένοι τόσα χρόνια απ' τις στενοχώριες και τις ταλαιπωρίες , ήταν κι' αυτός ένας τρόπος να ξεφύγουν απ' τη δυστυχία και τη μιζέρια που τους κατάτρωγε , τόσα χρόνια , τη ζωή .

Την προηγούμενη μέρα ο Παπαγεωργίου , ο Μοίραρχος , σχωρεμένος από χρόνια , πήγε με το τζίπ και ...επιθεώρησε το χώρο και έκανε και τη σχετική...χωροταξική μελέτη , κι' έτσι λοιπόν δεν πηγαίναμε στα...τυφλά , η επιχείρηση ήταν απόλυτα οργανωμένη παρακαλώ....

Ανήμερα λοιπόν , πρωί-πρωί φορτώθηκαν τα πράγματα , ταχτοποιήθηκαν στα αυτοκίνητα και με πρώτες- πρώτες τις κυρίες βολευτήκαμε όλοι στο λεωφορειάκι του Κωστόγιαννη και τα ...οχήματα της Αστυνομίας , εμείς βέβαια τα παιδιά , χωθήκαμε όπως-όπως όπου υπήρχε χώρος , άλλωστε ποιόν νοιαζόταν για κάθισμα , μας έφτανε η βόλτα με αυτοκίνητο , η καβάλα όπως λέγαμε τότε , λίγο ήταν ;

Η αναχώρηση είχε πανηγυρικό χαρακτήρα , με τα τραγούδια μας , τα καλαμπούρια και τα πειράγματα που συνεχίστηκαν , ασταμάτητα , μέχρι τη Ρέρεση , διαδρομή όχι και τόσο μικρή ( χρονικά τουλάχιστον ) για την εποχή εκείνη , που οι δρόμοι ήταν στα κακά τους χάλια , αλλά και τα αυτοκίνητα σε ακόμα χειρότερα .

Εγώ στριμωγμένος , πίσω- πίσω στο λεωφορειάκι , καθόμουνα κάτω με την πλάτη ακουμπισμένη στα κοφίνια και τις νταμουζάνες , έχοντας ανάμεσα στα ανοιχτά μου πόδια ένα μπακράτσι με γιαούρτι , σκεπασμένο με μιά , κλασσική για την εποχή πιά , μπλέ καρώ πετσέτα και ήμουνα υπεύθυνος για την ασφάλειά του .

Φτάσαμε λοίπόν κάποτε , κόντευε μεσημέρι , στη Ρέρεση βραχνιασμένοι απ' τα τραγούδια και τις φωνές και στρατοπεδεύσαμε στον προκαθορισμένο χώρο , στρώθηκαν οι απαραίτητες κουρελούδες , ανοίχτηκαν τα τροφοδέματα και ξεκίνησε μετά τις ευλογίες του παπά Κοράκη το πανηγύρι , παιχνίδια , τραγούδια , πειράγματα , γέλια και φωνές αντιλαλούσαν στη ρεματιά που ήταν δίπλα μας , ενώ απ' το χάνι , που ήταν λίγο πιό πάνω , μας κοίταγαν και μας χαιρετούσαν .

Όπως ήταν επόμενο , τσάκα-τσάκα στήθηκε χορός και σε λίγο το γλέντι άναψε του καλού καιρού , όλοι ξεφάντωναν σαν μικρά παιδιά , όλες οι έγνοιες είχαν μείνει στο χωριό , εδώ υπήρχε μόνο κέφι , γλέντι και ξενοιασιά , πραγματικό παραλήρημα....

Τα παιδιά παρέες - παρέες παίζαμε όλα τα παιχνίδια της ..εποχής , κρυφτό , κυνηγητό , μακρυά γαιδούρα , μπάλα , στριφογυρίζοντας ανάμεσα στο χορό και τα..τραπέζια τσιμπολογώντας απ' τα απλωμένα πάνω στις κουρελούδες φαγητά , φροντίζοντας να φέρνουμε νερό από έναν άμπλα , που ήταν παρα κάτω κοντά στη ρεματιά , κι' αφού ξεθεωθήκαμε απ' το τρεχαλητό αρχίσαμε το μπίζ και τα σχετικώς πιό ξεκούραστα παιχνίδια ενώ οι μεγάλοι χόρευαν και ταγουδούσαν ασταμάτητα .

Μεταξύ των εκδρομέων ήταν κι' όλη ,σχεδόν , η αστυνομική δύναμη του Λιδορικίου , ένας δε χωροφύλακας , Νιόνιο τον έλεγαν θυμάμαι , ήταν φοβερός καλαμπουρτζής και έκανε διάφορα αστεία νουμεράκια , είχε κι' ένα ψεύτικο μουστάκι , που μιά το φορούσε και μιά τόβγαζε και στην αρχή μας έκανε μεγάλη εντύπωση , σε κάποιο ...χορευτικό λοιπόν νούμερο , σε στυλ καν-καν , τούφυγε το παπούτσι που αφού διέγραψε μιά τροχιά αρκετών μέτρων περνώντας πάνω απ' τα κεφάλια των χορευτών , προσγιαουρτώθηκε ..ανωμάλως μέσα στο μπακράτσι με το γιαούρτι κάνοντας όλους ήταν γύρω απ' αυτό κάτασπρους . Το γέλιο που έπεσε φυσικά και δεν περιγράφεται , όπως είναι δύσκολο να περιγραφεί η ατμόσφαιρα που επικρατούσε όλη την ώρα απ' τη στιγμή που φτάσαμε , σιγά-σιγά κατέβηκαν κι' απ' το χάνι περαστικοί και έγιναν ένα με μας και ήμασταν πιά όλοι μια μεγάλη-μεγάλη παρέα που ξεφάντωνε .

Σιγά-σιγά όμως απ' το φαγητό , το κρασί, το χορό και το τραγούδι άρχισε να εμφανίζεται και η νύστα , πολλοί λοιπόν ξάπλωσαν στον ίσκιο , κάτω απ' τα δέντρα που ήταν γύρω , και πήραν και τον υπνάκο τους ενώ ο χορός , το φαγοπότι και το τραγούδι καλά κρατούσαν .

Μόλις ο ήλιος άρχισε να πέφτει άρχισαν οι ετοιμασίες της επιστροφής , μαζεύτηκαν όλα τα συμπράγκαλα , ο χορός βέβαια συνεχιζόταν , και σε κάποια στιγμή δόθηκε το πρόσταγμα της ...αναχώρησης , που έγινε βέβαια με βαρειά καρδιά , έτσι όμως είναι τα ωραία πράγματα στη ζωή μας , κρατάνε , δυστυχώς ...πολύ-πολύ.. λίγο....

Το άσχημο είναι πως από αυτή την ονειρεμένη Πρωτομαγιά , δεν έχουν περισωθεί φωτογραφίες , γιά να μη σας αφήσουμε όμως παραπονεμένους δημοσιεύουμε δυό φωτογραφίες από Πρωτομαγιά στην Πεντάπολη , με την υπόσχεση ότι θα αναφερθούμε σύντομα και σε άλλες....Πρωτομαγιές...….

Πρωτομαγιάτικες  φωτογραφίες ...

Ευτυχώς  φίλοι μου , που  υπάρχουν στο  χωριό  μας  και  " κάποιοι " χωριανοί μας  " μπον - βιβέρ " που  διατηρούν τις  παλιές  Λιδορικιώτικες  συνήθειες 

ΑΣ  ΕΙΝΑΙ  ΚΑΛΑ  ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ  ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ  ΕΠΙΒΙΏΣΕΙ Η  ΠΑΛΙΑ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗ  ΖΩΗ  -  ΠΑΣΗ  ΘΥΣΙΑ 

ΑΣ  ΜΗ  ΤΟ  ΞΕΧΝΑΜΕ  ΑΥΤΟ 

ΜΗ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΗ ΦΡΑΣΗ ΤΟΥ Κ. ΣΑΡΤΣΕΤΑΚΗ 

ΧΩΡΙΟ    ΑΝΑΔΕΛΦΟΝ .....(ΕΘΝΟΣ ..ΑΝΑΔΕΛΦΟ  ΕΛΕΓΕ ΑΥΤΟΣ )

Καλό  σας  βράδυ 

Αύριο , πρώτα  ο  θεός θα  έχουμε και  τις ." ΣΤΡΟΥΓΚΕΣ " 

WWW.LIDORIKI.COM