Β Ο Υ Κ Ο Λ Ι Κ Ο.....

Πότες θανάρθει η άνοιξη ,
θανάρθει καλοκαίρι...
να περπατήσω τα βουνά ,
ψηλά στις κορφοράχες ,
να πιώ νερό στα δίστρατα
χιονόγαλο στις..βίγλες ,
να σιγαρμέξω ευωδιές
στα δροσερά λειβάδια ,
κι' ανάλαφρα να κοιμηθώ
στων ελατιών τον ίσκιο...

Να σιγοκλαίει η πέρδικα ,
ν' αγκομαχάει ο κούκος ,
κι' ο μαυραητός περήφανος
να ψηλοαγναντεύει ,
τις στράτες . τ' αγριορούμανα
και τις κοντοραχούλες .

Να πάρω τον ανήφορο ,
στον έλατο να φτάσω ,
διαβαίνοντας τις Κορομπλιές ,
Κακόνι και Σπιθάρια ,
πουν' τα Τσιανταίικα μαντριά
κι' οι στάνες των Φουσκαίων ,
και να κονέψω απόγιομα
στο Κόκκινο το Χούμα ,
πούχουν μαντριά ο Τρόχαλος ,
ο Αβγός κι' ο Αντρεούλας ,
κι' αντάμα να καθήσουμε
στου κονακιού τ' απόσκιο...
-Σύμπ' Αντρεούλαμ' τη φωτιά
και φέρε γιοματάρι..
- Το κοντοσούφλι γύρναγε ,
μην τύχει και μας..πάρει...
- Φέρ' το καρβέλι , το τυρί ,
κοσμάρ και ψιμοτύρι ,
και πιάσε κάνα παλιακό
του τραπεζιού τραγούδι...

Και συ ορέ Μήτσο Τρόχαλε ,
λάλα και τη φλογέρα ,
και ρίξε με τον παλιογκρά
πεντέξι στον αγέρα..
ν' ανασαλέψουν τα σκυλιά
ν' αρχίσουν ν' αλιχτάνε ,
να μαζευτούνε τ' άγρια
του λόγγου όλα τα ζλάπια ,
να καμαρώσουν λεβεντιές..
πως πίνουν , πως γλεντάνε ,
να μη χορταίν' τα μάτια τους ,
να μας κρυφοκοιτάνε.....


Λιδορίκι ( Γκιώνα ) 020506. Κ .-