Ανασκαλεύοντας , αγαπημένοι μου φίλοι , τους..θησαυρούς της εφημερίδας " ΛΙΔΩΡΙΚΙ " του Γιώργου Καψάλη , που αποτελεί πραγματικά..θησαυροφυλάκιο , πέσαμε πάνω σε μιά υπέροχη ...ανάμνηση της χωριανής και φίλης μας Τούλας Ξηρομάμου-Λαβίδα , που δημοσιεύτηκε στο φύλλο 22 του Σεπτεμβρίου 1983 , πριν 25 χρόνια δηλαδή , αλλά αξίζει να τη διαβάσετε , είναι ένα..πολύτιμο...ντοκυμαντέρ ..
" Θυμάμαι , ξυπνήσαμε το πρωί γιά να πάμε σχολείο , αλλά μόλις φτάσαμε , είδαμε πως το σχολείο ήταν γεμάτο φαντάρους που συγκεντρώνονταν εκεί γιά να φύγουν γιά το μέτωπο . Στην πόρτα , μας περίμενε ο δάσκαλός μας Γιάννης Σφέτσος η Ταγάιας , όπως τον ξέραμε , και μας είπε : " Παιδιά έχουμε πόλεμο με τους Ιταλούς , πηγαίνετε στα σπίτια σας και όταν βαρέσει η καμπάνα , τότε να έρθετε . Και πήγαμε ξανά το ..'42 , αν θυμάμαι καλά...Εκείνη λοιπόν τη μέρα , την 28η Οκτωβρίου , οι γυναίκες έκλαιγαν με τρομερές φωνές γιά τους άντρες και τ' αδέρφια τους που έφευγαν γιά το μέτωπο , ενώ όσοι άντρες ήταν στα χωράφια , τα παρατούσαν όλα στη μέση και παίρνοντας μαζί τους άλογα και μουλάρια , έφευγαν γιά το μέτωπο .
Θυμάμαι , είχαμε ένα δυνατό μουλάρι , που το πήραν πρώτο απ' όλα , πρώτα κι απ' τον πατέρα μου ακόμα . Ο πατέρας μου πήγε προς τα Βουλγαρικά σύνορα , αργότερα , νομίζω τον Γενάρη . Θυμάμαι τους πρώτους μήνες τις νίκες των φαντάρων μας . Κάθε πόλη που έπεφτε , χτυπούσαν οι καμπάνες . Έπεσε το Τεπελένι , πήραμε την Κλεισούρα , πάει η Κορυτσά , και όλο "αέρα-αέρα " φωνάζαμε , μεγάλοι και μικροί , ώσπου , δυστυχώς , ήρθε ο Απρίλης του ΄41, που έχει χαραχτεί γιά πάντα στη μνήμη μου , και εντυπωσίασε βαθειά το παιδικό μυαλό μου . Ενώ πρώτα οι φάλαγγες των τζέιμς πήγαιναν προς τα σύνορα , άρχισαν να οπισθοχωρούν ολοταχώς προς την Αθήνα . Ήταν οι Άγγλοι σύμμαχοι . Μάλιστα ένα απόγευμα βλέπουμε ένα αυτοκίνητο να κατρακυλάει λίγο πιό κάτω απ' τον Αντώνη , μέχρι που έφτασε στο ρέμα , κοντά στον " Κούστη " . Τότε άκουσα να λένε πως γίνεται οπισθοχώρηση και πως το αυτοκίνητο , επειδή έπαθε βλάβη , το γκρέμισαν , γιά να μη το βρούν οι Γερμανοί .
Σιγά-σιγά , άρχισε ο πανικός , κι' αυτά τα καταραμένα στούκας άρχισαν να γαζώνουν την περιοχή ολόκληρη από το Λιδορίκι έξω , μέχρι τον Μαλανδρινιώτικο κάμπο . Ο κόσμος είχε σκορπίσει τρομαγμένος δεξιά κι' αριστερά , να κρυφτεί . Εμάς , επειδή ο πατέρας μας ήταν στον πόλεμο , μας είχε αναλάβει ο Κουσταροθόδωρος , καθώς και τα πρόβατα του πατέρα μας . Ο πατέρας μας άργησε να έρθει τρεις μήνες , γιατί τον είχανε πιάσει οι Γερμανοί , εμείς νομίζαμε ότι είχε σκοτωθεί .
Τέλος πάντων κι' ο μπάρμπα Θόθωρος κι' άλλοι πολλοί τότε πήγαν προς τις λογγιές , απέναντι απ' τα Ζεκέικα τα περιβόλια , και κοιμηθήκαμε εκεί το βράδυ . Σιγά-σιγά άρχισαν να εμφανίζονται και οι φαντάροι μας , κατάκοποι , βρώμικοι και κουρασμένοι από διάφορα μέρη και περιμέναμε μέχρι να κοπάσει η θύελλα από τα στούκας .
Τότε μου λέει η μάνα μου " δεν πας παιδάκι μου μέχρι το χωριό να πάρεις μερικά πράγματα , τρόφιμα και κάνα ρούχο . Και κοίτα μήπως δεις το Ζήσιμο να πάρει και μερικά κοκοτάκια γιά το παιδί ". ( Είχαμε τότε τον Ηλία τον αδερφό μου άρρωστο με σαράντα πυρετό και ήθελε σώνει και καλά κοκοτάκια ! ).
Τέλος πάντων , φτάνω στο σπίτι , παίρνω τα πράγματα και πριν προλάβω να φτάσω λίγα μέτρα πιό κάτω ξεμυτάνε τα στούκας πάλι στο σταυρό . Πετούσαν πολύ χαμηλά κι' άρχισαν να κατεβαίνουν κατακόρυφα , λες και σημαδεύαν το κεφάλι μου και , πως μού 'κοψε , κρύβομαι κάτω από μιά τσαγαλιά του Καντά και περίμενα μέχρι που φύγαν γιά λίγο . Ξεκινάω πάλι , και μόλις είχα φτάσει στου Κατσαμπούρα το περιβόλι από κάτω , να 'τα πάλι ! Άρχισαν να ρίχνουν τις σφαίρες βροχή και εκεί τα 'χασα πιά , αλλά γιά καλή μου τύχη , μες στο ρέμα από κάτω ήταν δυό φαντάροι κρυμμένοι και μου φωνάζανε " έλα γρήγορα και τρύπωσε παιδάκι μου ".
" Αχ παιδάκι μου " λέει ο ένας , " τη γλύτωσα απ' την Αλβανία αλλά θα μας φαν στο δρόμο ".
Τέλος , κάποτε έφτασα στους δικούς μου και δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτά τα σμήνη από αεροπλάνα που πέρασαν γιά να βομβαρδίσουν τον Πειραιά . "
Απλή , γλαφυρή , ολοζώντανη περιγραφή , ενός ανέμελου παιδιού που έζησε την τρέλλα του πολέμου , και βρέθηκε μέσα στον ανεμοστρόβιλο της Γερμανικής μανίας , μιά καταγραφή..ανεπεξέργαστη , αφκιασίδωτη ...αμοντάριστη , όπως θα λέγαμε σήμερα , αν ήταν ..βιντεάκι γυρισμένο με τα ...φοβισμένα παιδικά μάτια της καλής μας Τούλας ....
Καλό σας ξημέρωμα .......Κ.-
No comments:
Post a Comment