AΛΛΟΤΕ ΚΑΙ.. ΤΩΡΑ ...

Δεκαετία του 60 , οι μαθητές του Γυμνασίου μας βοηθάνε στο..στήσιμο της πρώτης Λιδορικιώτικης βιβλιοθήκης , Κ.Λατσούδης, Ανδρ. Κωστόγιαννης , Αλέκος Λαλαγιάννης , Γ.Γεροδήμος , Χρ.Τσιλίκης κ.α συναρμολογούν τα ..ράφια , τώρα ούτε ξέρει κανείς αν και ..που υπάρχουν τα βιβλία εκείνα...

ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ...

Διάβαζα προ ημερών,μάλλον ξαναδιάβαζα , ένα βιβλίο του Αλέκου Χρυσοστομίδη< Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΘΕΑΤΡΙΝΟΥ > που αναφέρεται στη ζωή και γενικά στην καλλιτεχνική πορεία του γνωστού ηθοποιού, που δεν ζει πια , Ζαννίνο , και πραγματικά μελαγχόλησα διαβάζοντας σε κάποιο σημείο μια αναφορά στο χωριό μας ,το Λιδορίκι.
Αναφέρεται στά θρυλικά...μπουλούκια που περιόδευαν σέ όλη την Ελλάδα διασκεδάζοντας,με τον τρόπο τους , τους ...επαρχιώτες θεατρόφιλους που πραγματικά διψούσαν για θεάματα.
Όλα τα περιστατικά αυτά αναφέρονταν στις λατρεμένες δεκαετίες του 50,του 60 και ίσως και 70 ,εποχές που το χωριό μας ήταν σε πλήρη άνθιση και που προσωπικά θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που τα έζησα και μάλιστα από πολύ κοντά.
Δυό φορές το χρόνο ,χειμώνα και καλοκαίρι , ερχόταν στο Λιδορίκι ο ...οικογενειακός θίασος Προβελέγγιου , που απαρτιζόταν από τον Άγγελο Προβελέγγιο , πατέρα και θιασάρχη, την σύζυγό του Καίτη ,την κόρη τους Νανά Προβελεγγίου - Κατέχη ,τον γιό τους Κώστα και τον γαμπρό τους ,σύζυγο της Νανάς , Νίκο Κατέχη .
Στο θίασο , βέβαια , συμμετείχαν και κάποιοι άλλοι ηθοποιοί όπως ο Ζαννίνο με τη σύζυγό του και πάντα ,σχεδόν ,ένας νεαρός ,τότε ,γαλανομάτης , μάλλον κοντός και φαλακρός ,ο Μίμης ο Θειόπουλος που είναι και ο στιχουργός όλων των παλαιών επιτυχιών του Τόλη του Βοσκόπουλου.
Τον περασμένο λοιπόν χειμώνα , συνάντησα τυχαία στο κέντρο της Αθήνας τον Μίμη το Θειόπουλο, του μίλησα , του εξήγησα ποιός είμαι και καθήσαμε για αρκετή ώρα σε ένα μαγαζί ,στη Θεμιστοκλέους , και γυρνώντας 50 χρόνια πίσω θυμηθήκαμε πολλά και διάφορα από τα περάσματά του απ' το χωριό μας ,που το θυμόταν με πολλή αγάπη και νοσταλγία , όπως και τους θεατρόφιλους Λιδορικιώτες .
Με τη σειρά μου κι εγώ ,διαβάζοντας το βιβλίο ,γύρισα πίσω στα παιδικά μου χρόνια με τα μπουλούκια , τους Καραγκιοζοπαίχτες , τους πλανόδιους παλαιστές ( Πεχλιβάνηδες ) ,τον Σαμψών , τον Τρομάρα , τους ταχυδακτυλουργούς ( μάγους τους λέγαμε τότε ), τους ακροβάτες και τον περιβόητο Τούρτουλα και δεν το κρύβω , μελαγχόλησα.
Μελαγχόλησα γιατί ,τηρουμένων των αναλογιών , διαπίστωσα οτι το χωριό μας ήταν τότε σε πολύ καλύτερη μοίρα , παρά τις τόσες δυσκολίες της εποχής , πάνω απ' όλα όμως είχε μιά κοι-νωνικοπολιτιστική ομοιογένεια ,που δυστυχώς σήμερα δεν έχει ,και μη βιαστεί κανείς να με χαρακτηρίσει...ρατσιστή γιατί δεν είμαι , απλώς είμαι ας πούμε....ένας ονειροπόλος νοσταλγός της παλιάς όμορφης Λιδορικιώτικης ζωής, που είχα τη μεγάλη τύχη...να τη ζήσω.

Γιά κάντε τον κόπο και ρωτήστε ένα Λιδορικιώτη ,απόμπότε έχει να δει..κινηματογράφο και..θέατρο ; Πολύ φοβάμαι πως δεν θα..θυμάται , και τι να πει ο άνθρωπός ; γιά τις ..Παραβάθειες..θεατρικές παραστάσεις της..αρπαχτής , μετά..φαγητού , κοντοσουβλίου , ψιμοτυρίου κι...παγουμεν'ς μπύρας ; αυτό φίλοι μου μπορεί να είναι...θέατρο , αλλά φυσικά δεν είναι θετρική παράσταση , και είναι απορίας άξιον , πως οι διάφοροι αρμοδιο..υπεύθυνοι , μετά από..τις νίλες τριών-τεσσάρων χρόνων , δεν κατάλαβαν κάποια απλά, πολύ..απλά πραγματάκια , πως δηλαδή , καλή είναι η Βαθειά , καλή και..άγια , αλλά γιά...χαβαλέ και ..ψευτοπανήγυρα , που καμιά , μα ..καμιά σχέση δεν έχουν με τα όμορφα παραδοσιακά μας πανηγύρια , άντε και..να..βγάζουμε και..κάνα λόγο και να..φωτογραφιζόμαστε , όχι όμως γιά συναυλίες και παραστάσεις..γι' αυτά υπάρχει , δυστυχώς μόνο , το γήπεδο στα Σχολεία μας , μόνο γιά την καλοκαιρινή περίοδο , και η αίθουσα του Δήμου , που όμως δεν ..ευκολοδιατίθεται , άρα προς τα εκεί θα πρέπει να βλέπουμε όταν θέλουμε να κάνουμε μιά εκδήλωση ..αξιοπρεπή .

Προ ημερών βρεθήκαμε γιά λίγο στο ..εντευκτήριο του ..αφανούς Πολιτιστικού Συλλόγου , που συστεγάζεται με τον Αετό και το..χορευτικό , σε κάποια γωνιά , υπάρχουν κάποια βιβλία , έτσι..στοιβαγμένα σε ράφια , και μας κυρίεψε η..πίκρα , γιατί αυτά , ίσως , αλλά και τα περισσότερα βιβλία της Δημοτικής βιβλιοθήκης , συγκεντρώθηκαν με ..ιδρώτα και άιμα , πριν από ..ΣΑΡΑΝΤΑ , και πλέον , χρόνια , και βέβαια όχι γιά να...παραπεταχτούν , τραγική η διαπίστωση , αλλά είναι ..πραγματικότητα...

Κοντολογίς , αδέρφια , έχουμε γυρίσει πάλι στις αρχές της δεκαετίας του..60 , πολιτιστικά βέβαια , γιατί αλλοιώς...πάμε ..καλά..και μπαράκια έχουμε , κι..τικίλις κι...ρούμια , κι ' απ' ούλα τα..πιουτά..

Άν ζούσε , αγαπημένοι μου φίλοι , ο αξέχαστος Λιδορικιώτης ..ευπατρίδης ο Γιάννης Γκομόζιας , ξέρετε πως θα περιέγραφε την περιρρέουσα κοινωνικοπολιτιστική..κατάσταση του χωριού μας ; με δυό μόνο απλές λεξούλες : ΛΑΜΠΟΥΣΑ...ΔΥΣΤΥΧΙΑ !!!

Α...και μιά απαραίτητη διευκρίνιση , τον τίτλο του ευπατρίδη ο μοναδικός και αλησμόνητος Γκομοζόγιαννος , τον είχε κερδίσει με την παρουσία , τη συμπεριφορά και την..κουλτούρα του γενικά , όοχι , δεν του τον ..έδωσαν οι..ευγενο..χρίστες της..Γκιώνας , έτσι γιά να μη γίνει καμιά...παρανόηση...
Τώρα ,δυστυχώς , κανένας δεν νοιάζεται για...θεάματα , το μόνο που μας απασχολεί είναι ο...άρτος ,η τικίλα ( όχι τεκίλα ) το κοντοσούβλι ,το ψιμοτύρι , άντε..και κανένα τζερτζελοπανήγυρο βαφτισμένο...στην πολιτιστική κολυμβήθρα των...εκπολιτιστών μας.

Μεγάλη η προσφορά των κυριών , εκείνα τα δύσκολα πρωτομεταπολεμικά χρόνια , είχαν δημιουργήσει μιά..ζεστή ανθρώπινη αγκαλιά , τον Φιλανθρωπικό Σύλλογο , που βοήθησε , σμνά και ..αθόρυβα , πολλούς χωριανούς μας , εκείνη την εποχή...

Μιά αναμνηστική φωτογραφία από σχολική θεατρική παράσταση , ο " ΠΑΠΑΦΛΕΣΑΣ " νομίζω , στη δεκαετία του 50 , με την ευκαιρία , τι είναι αυτό που εμποδίζει τώρα να γίνονται..σχολικές θεατρικές παραστάσεις ; υπάρχει κάποιος ..συγκεκριμένος λόγος ; η...άπλά..ας το πάρει το...ποτάμι...

..Επειδή..πολλοί φίλοι μας , που έτυχε να παρευρεθούν , τα τελευταία χρόνια , στα..παραδοσιακά..πανηγύρια των..πολιτιστικών , και..όχι μόνον ,...τριήμερων , μας ρωτάνε αν έτσι..γίνονταν και παλιά τα Λιδορικιώτικα πανηγύρια , σας δίνουμε μιά σχετική φωτογραφία , βγαλμένη πριν από 55 χρόνια , στο Αλωνάκι , ναι...μη σας κάνει εντύπωση , στο...Αλωνάκι , που τότε ακόμα , ήταν πλατεία , γιατί τώρα βέβαια δεν ..είναι πιά , τώρα εσείς φίλοι μου θα κρίνετε αν έχει καμιά σχέση αυτή η φωτογραφία , με τις αντίστοιχες ..σημερινές , άλλα ..έθιμα , άλλοι..άνθρωποι , άλλη...Λιδορικιώτικη ζωή...

Καλό σας βράδυ , αγαπημένοι μου φίλοι , να περνάτε καλά.....

Απ' το χωριό μας με αγάπη και...νοσταλγία ......Κ.-