Προπολεμικός Λιδορικιώτικος Γάμος , του Γιώργου Πέτρου ( Κωνσταντέλου ) και της Αργυρής Παπαϊωάννου , όπως βλέπετε το γλέντι γίνεται στη μέση στο δρόμο , αριστερά είναι το σπίτι του γαμπρού και δεξιά το Καψαλαϊϊκο και το Βουλγαραίϊκο
Καλησπέρα Λιδορικιώτες όλου του κόσμου …
Καλησπέρα στους φίλους μας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης ..
ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 9 ΙΟΥΛΙΟΥ 2014
Εννιά λοιπόν έχει ο μήνας σήμερα , ακούστε το παλιό όμορφο σχετικό τραγουδάκι και ξεκινήστε την μέρα σας..χαλαρά…χαλαρά , φτιάξτε και το καφεδάκι σας, , βαρύ..κι’ ασήκωτο και φουμάρετε και ένα τσιγαράκι..σέρτικο , και όλα θα πάνε καλά , είπαμε , σήμερα ο μήνας έχει εννιά …
https://www.youtube.com/watch?v=Nnud5Y4w51w
γιατί λέμε “και ο μήνας έχει εννιά…”;
από 24grammata
24grammata.com / από τη ζωή των λέξεων
….και ο μήνας έχει εννιά…
γράφει ο Θωμάς Χριστιάς
Αυτή η φράση που έχει συνδεθεί τόσο πολύ με το ομότιτλο τραγούδι του Μικρασιάτη συνθέτη Μιχάλη Σουγιουλτζόγλου έχει μια σκοτεινή προέλευση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν λέμε “ και ο μήνας έχει εννιά”, εννοούμε ότι ζούμε μια ανέμελη ζωή, χωρίς βάσανα και έννοιες. Εξάλλου, και το νόημα του τραγουδιού του Σουγιούλ αυτό ακριβώς είναι: μια ζωή την έχουμε, άρα πρέπει να τη γλεντήσουμε. Όσο όμως μας είναι γνωστή η φράση αυτή μέσα από αυτό το τραγούδι, άλλο τόσο γνωρίζουμε ότι προϋπήρχε του τραγουδιού. Κατά μια έννοια, ο αριθμός εννιά ταυτίστηκε με την ανεμελιά, επειδή κατά τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του ελληνικού κράτους οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνονταν κάθε εννιά του μήνα, άρα αυτή ήταν σίγουρα μέρα χαράς. Αλλά, και με το σύγχρονο τρόπο μισθοδοσίας, στις αρχές δηλαδή κάθε μήνα ή όπως γίνεται σε αρκετές δημόσιες υπηρεσίες σε δύο δόσεις κάθε δεκαπενθήμερο, σίγουρα το τέλος κάθε μήνα μόνο με ξεγνοιασιά δε μπορεί να συνδεθεί. Αν δε, η λαϊκή σοφία ή ο στιχουργός του τραγουδιού μας είχε αυτή την οικονομική σκοπιά στο μυαλό του, τότε σε περίοδο οικονομικής κρίσης ούτε η ενάτη του μήνα θα ήταν μέρα ανεμελιάς!
Μια άλλη προσέγγιση του αριθμού εννιά σε αυτή τη φράση είναι αυτή της αριθμολαγνίας. Ο αριθμός εννιά είναι τρεις φορές ο μαγικός και με θρησκευτικό περίβλημα αριθμός τρία που προστατεύει τους ανθρώπους από όλα τα δεινά. Μυθολογικά, εννιά ήταν οι μούσες (η Καλλιόπη, η Ευτέρπη, η Κλειώ, η Ερατώ, η Μελπομένη, η Πολύμνια, η Τερψιχόρη, η Θάλεια και η Ουρανία), ενώ ιστορικά τα Μεγάλα Μυστήρια που εορτάζονταν κάθε δεκαπέντε του μήνα Βοηδρομιώνα διαρκούσαν εννιά μέρες. Από φιλοσοφικής σκοπιάς ο αριθμός εννιά (όπως όλοι οι αριθμοί που ενυπάρχουν στα πράγματα ) σύμφωνα με τους Πυθαγορίους συμβολίζει την αρμονία της φύσης.
Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι όλα αυτά είναι περιττά και η επιλογή του αριθμού εννιά στη φράση “και ο μήνας έχει εννιά” είναι τυχαία, στο δε τραγούδι για να κάνει ρίμα. Πιθανόν, αν και ρίμα σχηματίζονταν με οποιοδήποτε δισύλλαβο αριθμό. (π.χ και ο μήνας έχει επτά). Και αν σε αυτή τη φράση σημαίνει ο αριθμός εννιά την ανεμελιά, το ίδιο θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε και για τη φράση “ στις εννιά του μακαρίτη, άλλος μπαίνει μες στο σπίτι” και στη φράση “ …των οπισθίων τα εννιάμερα”.
Μια τελευταία και αρκετά πειστική απόπειρα ερμηνείας της φράσης τη συνδέει με το οθωμανικό παρελθόν. Στο τραγούδι του Μικρασιάτη Σουγιούλ που υπάρχουν τούρκικες λέξεις όπως “ ντουνιάς” (κόσμος) τι θα “καζαντίσουμε” (τι θα κερδίσουμε), ο αριθμός εννιά της ξεγνοιασιάς συνδέεται με τον ένατο μήνα του μουσουλμανικού σεληνιακού ημερολογίου που είναι ο μήνας του Ραμαζανιού. Κατ’ αυτόν το μήνα οι πιστοί μουσουλμάνοι δεν εργάζονται, προσεύχονται όλη μέρα και το βράδυ, με τη δύση του ηλίου, όταν και τερματίζεται η ημερήσια νηστεία, επιτρέπεται το φαγητό σε μεγάλες ποσότητες. Ως και τα σχολεία παραμένουν κλειστά. Η πειστικότητα αυτής της εκδοχής βεβαιώνεται και από το εξής: το ότι η τεμπελιά συνδέεται με αργίες και ημέρες λατρείας του Θεού και των Αγίων το γνωρίζουμε και εμείς οι χριστιανοί με τη φράση “δεν είναι κάθε μέρα του Αη Γιάννη”.
Σε λίγες περισσότερες από εννιά μέρες ο μήνας θα έχει εννιά. Καλό και ξέγνοιαστο μήνα, ως ορίζει, λοιπόν, η φράση και ο αριθμός.
το τραγούδι στην πρώτη εκτέλεση
Στίχοι: Γιώργος Τζαβέλλας.
Μουσική: Μιχάλης Σουγιούλ.
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Γούναρης, Κουρνάζος & Τρίο Κιτάρα. Για πρώτη φορά ακούστηκε στην ταινία “Το σωφεράκι” (1953). Εκεί ο Μανώλης Χιώτης με τον Γιάννη Τατασόπουλο παίζουν και τραγουδούν Σουγιούλ (“Μια ζωή την έχουμε” & “Σβήστε με απ’ το χάρτη”).
Άλλες ερμηνείες: Μαρίκα Νίνου. Η Βίκυ Μοσχολιού στον δίσκο «ΤΟ ΤΡΑΜ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ», 1980.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
1816
Η Αργεντινή κηρύσσει την ανεξαρτησία της από την Ισπανία.
1821
Οι Τούρκοι προχωρούν σε σφαγές Κυπρίων. Απαγχονίζεται ο αρχιεπίσκοπος Κυπριανός και αποκεφαλίζονται τρεις αρχιερείς και οι πρόκριτοι του νησιού.
1929
Η Βουλή των Ελλήνων αποφασίζει την παροχή ψήφου στις γυναίκες για τις δημοτικές εκλογές. Θα ψηφίσουν υπό προϋποθέσεις πέντε χρόνια αργότερα.
1955
Εννέα επιστήμονες διεθνούς κύρους υψώνουν τη φωνή τους κατά των κινδύνων ενός ατομικού πολέμου. Μεταξύ αυτών που υπογράφουν την έκκληση περιλαμβάνονται ο άγγλος φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσελ και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, που πέθανε τον περασμένο Απρίλιο. Τρεις ημέρες αργότερα θα υπογραφεί παρόμοια έκκληση από μια σύνοδο προσωπικοτήτων που έχουν τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ (Μανιφέστο Ράσελ - Αϊνστάιν).
1956
Ισχυρός σεισμός μεγέθους 7,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ πλήττει τη Σαντορίνη, με αποτέλεσμα 53 άνθρωποι να βρουν τον θάνατο και περισσότεροι από 100 να τραυματισθούν. Από τον σεισμό προκαλείται τεράστιο παλιρροϊκό κύμα, που απλώνεται στα νησιά των Κυκλάδων, τη Ρόδο, την Κρήτη και τις ακτές της Νότιας Πελοποννήσου.
1961
Υπογράφεται στην Αθήνα η σύνδεση Ελλάδας - ΕΟΚ.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
Πιοτρ Καπίτσα, ρώσος φυσικός, ο πρώτος που κατόρθωσε να δημιουργήσει μαγνητικά πεδία υψηλής έντασης. Τιμήθηκε με Νόμπελ Φυσικής το 1978 για την θεμελιακή συμβολή του σε θέματα που αφορούν την περιοχή των χαμηλών θερμοκρασιών (υπερευστότητα υγρού ηλίου). (Θαν. 8/4/1984)
1935
Μερσέντες Σόσα, τραγουδίστρια από την Αργεντινή, γνωστή και με το προσωνύμιο La Negra (Η Νέγρα). (Θαν. 4/10/2009)
1956
Τομ Χανκς, αμερικανός ηθοποιός.
ΘΑΝΑΤΟΙ
1771
Μιχαήλ Μπακνανάς, κηπουρός από την Αθήνα, που θανατώθηκε από τους Τούρκους κι έγινε νεομάρτυρας από την Εκκλησία. Δρόμος στον Νέο Κόσμο και στάση του τραμ στην ίδια περιοχή φέρουν το όνομά του. (Γεν. 1753)
1932
Κινγκ Καμπ Ζιλέτ, αμερικανός εφευρέτης του ξυραφιού με λεπίδα ασφαλείας και ιδρυτής της βιομηχανίας ξυριστικών ειδών «Gillette». (Γεν. 5/1/1855)
2000
Απόστολος Βακαλόπουλος, διακεκριμένος ιστορικός του νεώτερου ελληνισμού. (Γεν. 1909)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0907#ixzz36yTU5zVA
7,5 Ρίχτερ στην Αμοργό
Μισογκρεμισμένα σπίτια στη σεισμόπληκτη Σαντορίνη
Ο μεγαλύτερος σε μέγεθος σεισμός στον ευρωπαϊκό χώρο τον 20ο αιώνα. Εκδηλώθηκε τα ξημερώματα της 9ης Ιουλίου 1956 κι έπληξε, κυρίως, τη Σαντορίνη. Συνοδεύτηκε από τσουνάμι ύψους 25 μέτρων και προκάλεσε θύματα και σημαντικές καταστροφές.
Ο Εγκέλαδος προειδοποίησε το μεσημέρι της 8ης Ιουλίου με μία σεισμική δόνηση της τάξης των 4,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, με επίκεντρο τη θαλάσσια περιοχή νότια της Αμοργού. Δεν φαίνεται να ανησύχησε ιδιαίτερα τον πληθυσμό των Κυκλάδων, που συνέχισε τις καθημερινές του δραστηριότητες.
Τα ξημερώματα της 9ης Ιουλίου (05:11) εκδηλώθηκε ο κυρίως σεισμός από τον ίδιο εστιακό χώρο και κατέλαβε εξ απήνης τους κατοίκους των Κυκλάδων, που εκείνη την ώρα βρίσκονταν στις αγκάλες του Μορφέως. Ήταν μεγέθους 7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και έντασης 9 βαθμών της κλίμακας Μερκάλι. Όπως έγραψαν χαρακτηριστικά οι εφημερίδες της εποχής, η σεισμική δόνηση ισοδυναμούσε με την έκρηξη 10.000 ατομικών βομβών.
Ο σεισμός έπληξε κατά βάση τη Σαντορίνη, όπου καταμετρήθηκαν 53 νεκροί και καταγράφηκαν οι σοβαρότερες ζημιές. Το 35% των σπιτιών κατέρρευσαν και το 45% παρουσίασαν μεγάλες ή μικρές ζημιές. Ολοσχερώς καταστράφηκαν σχεδόν όλα τα δημόσια κτίρια. Εκτός από τη Σαντορίνη, σοβαρές βλάβες υπέστησαν τα νησιά Αμοργός, Ανάφη, Αστυπάλαια, Ίος, Πάρος, Νάξος, Κάλυμνος, Λέρος, Πάτμος και Λειψοί. Συνολικά, καταστράφηκαν 529 σπίτια, 1.482 έπαθαν σοβαρές βλάβες και 1.750 ελαφρές. Οι τραυματίες ξεπέρασαν τους 100.
Ο κύριος σεισμός συνοδεύτηκε από μεγάλο θαλάσσιο κύμα βαρύτητας (τσουνάμι), το ύψους του οποίου έφθασε τα 25 μέτρα στη νοτιοανατολική ακτή της Αμοργού, τα 20 μ. στη βορειοδυτική ακτή της Αστυπάλαιας, τα 10 μ. στη Φολέγανδρο και ήταν ασθενέστερο σε διάφορες άλλες ακτές του Νοτίου Αιγαίου μέχρι τη Σμύρνη. Από το τσουνάμι μία γυναίκα έχασε τη ζωή της στην Κάλυμνο, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής. Το τσουνάμι εξασθενημένο έφθασε μέχρι την Καλαμάτα και κατέστρεψε πολλές μικρές βάρκες που βρίσκονταν στο λιμάνι.
Ο σεισμός έβαλε σε δοκιμασία τον κρατικό μηχανισμό, που δεν είχε συνέλθει ακόμη από τους μεγάλους σεισμούς του 1953 στη Ζάκυνθο, την Κεφαλλονιά και την Ιθάκη. Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής κήρυξε τη Σαντορίνη σε κατάσταση «τοπικής συμφοράς μεγάλης εκτάσεως» και επισκέφθηκε ο ίδιος την πληγείσα περιοχή στις 14 Ιουλίου.
Πολλές χώρες προσφέρθηκαν να στείλουν βοήθεια για την ανακούφιση των σεισμοπλήκτων. Η μόνη χώρα της οποίας τη βοήθεια αρνήθηκε η Ελλάδα ήταν η Μεγάλη Βρετανία, ίσως λόγω του Κυπριακού, που τότε βρισκόταν σε έξαρση με την εξέγερση της ΕΟΚΑ.
Μία από τις πιο σημαντικές παρενέργειες του μεγάλου σεισμού ήταν η μεγάλη εσωτερική μετανάστευση του πληθυσμού της Σαντορίνης, κυρίως προς την Αθήνα.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/797#ixzz36yTh5B00
Μιχαήλ Μπακνανάς ή Πακνανάς
1753 – 1771
Κηπουρός από την Αθήνα, που έπεσε θύμα των Τούρκων κατακτητών και αναγορεύτηκε σε νεομάρτυρα από την Εκκλησία. Η μνήμη του εορτάζεται στις 30 Ιουνίου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα (περιοχή Θησείου) το 1753 από φτωχούς γονείς. Έμεινε αγράμματος κι έγινε κηπουρός, πουλώντας τα προϊόντα του στα χωριά της Αττικής. Κάποια ημέρα, ενώ επέστρεφε στην Αθήνα, συνελήφθη από τους Τούρκους με την κατηγορία ότι προμήθευε με μπαρούτι του Κλέφτες των ορεινών της Αττικής, σε μια περίοδο που υπήρχε επαναστατικός αναβρασμός λόγω των Ορλοφικών. Οδηγήθηκε ενώπιον του καδή και διαμαρτυρήθηκε ότι είχε πέσει θύμα συκοφαντίας. Ο δικαστής δεν τον πίστεψε και τον καταδίκασε σε θάνατο, εκτός και αν δεχόταν να αρνηθεί την πίστη του και να ασπασθεί το Ισλάμ.
Ο νεαρός Αθηναίος απάντησε με ύφος αγέρωχο: «Δεν τουρκεύω». Περιφερόμενος και εξευτελιζόμενος στους δρόμους της Αθήνας, οδηγήθηκε στον τόπο του μαρτυρίου του. Στην αρχή ο δήμιος του έδωσε μια ευκαιρία. Τον χτύπησε με αντεστραμμένο το ξίφος στο λαιμό για να τον εκφοβίσει, προσδοκώντας τη μεταστροφή του. Όμως, ο γενναίος Μιχαήλ τον παρότρυνε με θάρρος, λέγοντάς του: «Χτύπα για την πίστη». Τελικά, ο δήμιος τον αποκεφάλισε στις 9 Ιουλίου 1771, ημέρα που η Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του. Στον πρώτο νοτιοανατολικό στύλο του Ολυμπιείου (Στύλοι του Ολυμπίου Διός) υπάρχει χαραγμένη η φράση: «1771 Ιουλίου 9 Αποκεφαλίσθη ο Πακνανάς Μιχάλης».
Το 2003 ο νεομάρτυρας Μιχαήλ ο Αθηναίος (Μπακνανάς ή Πακνανάς) ανακηρύχθηκε προστάτης των διαιτολόγων και διατροφολόγων. Προς τιμήν του, ένας από τους κεντρικότερους δρόμος στη συνοικία της Αθήνας «Νέος Κόσμος» φέρει το όνομά του (Οδός Μπακνανά), καθώς και η παρακείμενη στάση του τραμ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/272#ixzz36yU2JSMA
Η ιστορία του Τουρνουά Τένις «Γουίμπλεντον»
-
ΤΟ ΤΟΥΡΝΟΥΑ
Το Τουρνουά του Γουίμπλεντον είναι το πιο παλιό στην ιστορία του τένις και αναμφισβήτητα αυτό με τη μεγαλύτερη αίγλη. Διεξάγεται κάθε χρόνο στο ομώνυμο προάστιο του Λονδίνου στα τέλη Ιουνίου και διαρκεί δύο εβδομάδες. Είναι το τρίτο κατά σειρά της σειράς του γκραντ-σλάμ (Αυστραλιανό, Ρολάν Γκαρός, Γουίμπλεντον και Αμερικανικό), που περιλαμβάνει τα τέσσερα πιο διακεκριμένα τουρνουά τένις του κόσμου και το μόνο που γίνεται σε χόρτο.
Διεξήχθη για πρώτη φορά το 1877, με διοργανωτή τον Παναγγλικό Σύλλογο Τένις και Κρόκετ, σ' ένα χώρο που βρισκόταν δίπλα στην οδό Γουόρπλ του Γουίμπλεντον. Τη χρονιά εκείνη έγινε μόνο το τουρνουά των ανδρών, στο οποίο συμμετείχαν 22 παίκτες. Ο πρώτος γύρος ξεκίνησε στις 9 Ιουλίου και ο τελικός έγινε στις 19 Ιουλίου, με αντιπάλους τον Σπένσερ Γκορ και τον Γουίλιαμ Μάρσαλ. Έπειτα από αγώνα, που διήρκεσε μόλις 48 λεπτά, ο Γκορ επιβλήθηκε άνετα του Μάρσαλ με 3-0 σετ (6-1, 6-2, 6-4), ενώπιον 300 θεατών.
Το 1884 προστέθηκαν τα τουρνουά γυναικών, διπλού ανδρών και γυναικών, και από το 1913 το τουρνουά του μικτού. Το 1905 έγινε διεθνές, ενώ από το 1922 οι εγκαταστάσεις του μεταφέρθηκαν δίπλα στην οδό Τσερτς του Γουίμπλεντον, όπου παραμένουν έως σήμερα. Μέχρι το 1967 στο Γουίμπλεντον συμμετείχαν μόνο ερασιτέχνες τενίστες, ενώ από τον επόμενο χρόνο άνοιξε και στους επαγγελματίες.
Οι Άγγλοι υπερηφανεύονται για το τουρνουά τους, όχι όμως και για τις επιδόσεις των αθλητών τους, καθώς από την εποχή του Φρεντ Πέρι, το 1936, κανείς βρετανός δεν έχει κατακτήσει το Γουίμπλεντον και καμία βρετανίδα από το 1966, όταν είχε σηκώσει το βαρύτιμο έπαθλο η Βιρτζίνια Γουέιντ.
Το Τουρνουά Τένις του Γουίμπλεντον διεξάγεται κάθε χρόνο τη Δευτέρα μεταξύ της 20ης και 26ης Ιουνίου, έξι εβδομάδες πριν από την πρώτη Δευτέρα του Αυγούστου. Συμμετέχουν 128 τενίστριες και 128 τενίστες, κατά τεκμήριο οι καλύτεροι του κόσμου. Για τους λοιπούς που θα γίνει δεκτή η συμμετοχή τους υπάρχει ένα προκαταρκτικό τουρνουά, μία εβδομάδα πριν από την κύρια διοργάνωση, για να διεκδικήσουν την πρόκρισή τους στο κυρίως ταμπλό.
Οι αγώνες γίνονται σε 19 γήπεδα, που όλα έχουν επιφάνεια από γρασίδι. Το Γουίμπλεντον αγωνιστικά ευνοεί τους παίχτες με δυνατό σερβίς και βολέ, εξαιτίας της ταχύτητας και της χαμηλής αναπήδησης της μπάλας. Το Κεντρικό Γήπεδο, όπου διεξάγεται και ο τελικός, είναι χωρητικότητας 14.000 θεατών, το Νο1 11.000, ενώ 3.000 θεατές χωρά το Νο2 το τρίτο μεγαλύτερο γήπεδο, το επονομαζόμενο Νεκροταφείο των Πρωταθλητών για τις πολλές και μεγάλες εκπλήξεις που έχουν γίνει με θύματα μεγάλους τενίστες και τενίστριες. Το Γουίμπλεντον αγωνιστικά ευνοεί τους παίχτες με δυνατό σερβίς και βολέ, εξαιτίας της ταχύτητας και της χαμηλής αναπήδησης της μπάλας.
Τις περισσότερες κατακτήσεις στους άνδρες έχουν ο άγγλος Γουίλιαμ Ρένσοου και ο ελληνοαμερικανός Πιτ Σάμπρας από 7. Στις γυναίκες, η τσεχοσλοβάκα και κατόπιν αμερικανίδα Μαρτίνα Ναβρατίλοβα έχει 9 κατακτήσεις.
Από ελληνικής πλευράς, ο κύπριος Μάρκος Παγδατής έχει επιτύχει την καλύτερη εμφάνιση, φτάνοντας ως τον ημιτελικό της διοργάνωσης το 2006. Από πλευράς γυναικών, η χανιώτισσα Ελένη Δανιηλίδου έφθασε μέχρι τον τέταρτο γύρο (στις 16 καλύτερες της διοργάνωσης) το 2002. Από τους ομογενείς αθλητές μας, εκτός του μοναδικού Σάμπρα, αξιοσημείωτη είναι η παρουσία του ελληνοαυστραλού Μαρκ Φιλιππούση, που έφθασε στον τελικό το 2003.
Για τους θεατές που γεμίζουν κάθε χρόνο τα γήπεδα του Γουίμπλεντον, αγαπημένο σνακ εδώ χρόνια αποτελούν οι φράουλες με κρέμα. 28 τόνοι φράουλας και 7 τόνοι κρέμας καταναλώθηκαν στη διοργάνωση του 2005.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/164#ixzz36yUQd5tM
Μερσέντες Σόσα
1935 – 2009
Τραγουδίστρια από την Αργεντινή, ένα από τα σύμβολα της σύγχρονης λατινοαμερικάνικης μουσικής. Η επονομαζόμενη και Νέγρα (La Negra), λόγω των πυκνών μαύρων μαλλιών της, κατάφερε να κάνει γνωστούς σε όλη τη Γη τους μοναδικούς ήχους της παραδοσιακής μουσικής της Αργεντινής, αλλά και όλης της Νοτίου Αμερικής. Μεγάλη η προσφορά της και στο πολιτικό τραγούδι, το οποίο υπηρέτησε με συνέπεια τα μαύρα χρόνια της δικτατορίας Βιδέλα (1976-1983).
H Αϊδέ Μερσέντες Σόσα (Haydée Mercedes Sosa) γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου 1935 στο Σαν Μιγκέλ ντε Τουκουμάν, μία πόλη της βορειοδυτικής Αργεντινής, κοντά στα σύνορα με τη Βολιβία. Παιδί αγροτικής οικογένειας, έζησε τα παιδικά της χρόνια μέσα στη φτώχεια και την ανέχεια. «Γνώρισα τη φτώχεια», έλεγε η ίδια σε συνέντευξή της στον Ριζοσπάστη (21/9/1990). «Είδα τη φτώχεια του πατέρα και της μάνας μου. Είδα να 'ρχεται το τέλος του μήνα και να μην έχουν τίποτα σχεδόν να μας δώσουν να φάμε. Όμως, ήμαστε μια πραγματική οικογένεια, δεμένοι μεταξύ μας. Αυτή η ατμόσφαιρα μου επέτρεψε να μην τρέφω μνησικακία για τον κόσμο».
Το 1950, σε ηλικία 15 ετών, κέρδισε ένα τοπικό διαγωνισμό τραγουδιού κι έτσι από πολύ μικρή ξεκίνησε τη μεγάλη καριέρα της στο τραγούδι. Το 1959 ηχογράφησε τον πρώτο της δίσκο La Voz de la Zafra, με φολκλορικά τραγούδια της πατρίδας της. Στη δεκαετία του '60 έγινε γνωστή, μέσα από το μουσικοπολιτικό κίνημα του Nuevo Canciοnero (Νέο Τραγούδι), στο οποίο πρωτοστάτησε μαζί με τον πρώτο της σύζυγο Μανουέλ Όσκαρ Μάτους, με τον οποίο απέκτησε ένα γιο.
Η Μερσέντες Σόσα θεωρούσε σημαντικότατη τη συνεισφορά του κινήματος στο στίχο. «Μέχρι τότε οι στίχοι των τραγουδιών, εκτός από τα τραγούδια του Αταουάλπα Γιουπάνκι, αρνούνταν να δουν τον άνθρωπο. Ήταν στίχοι ποιμενικοί, παγανιστικοί. Μίλαγαν για τα τοπία, τα άλογα, τον κάμπο. Αλλά ο άνθρωπος δεν ήταν ποτέ σε πρώτο πλάνο μέσα σ' αυτό το τοπίο. Με το Νουέβο Κανσιονέρο ο άνθρωπος έρχεται επιτέλους να καταλάβει την πρώτη θέση στο στίχο. Είναι αυτός το σημαντικό πρόσωπο».
Το 1972 κυκλοφόρησε τον δίσκο Ηasta la Victoria, το πιο πολιτικοποιημένο, ίσως, άλμπουμ της. Το πολιτικό τραγούδι το υπηρέτησε με σθένος και συνέπεια σε όλη τη ζωή της, ακόμα και στα πιο μαύρα χρόνια της στρατιωτικής χούντας του στρατηγού Βιδέλα. Για την ανυπότακτη δράση της κυνηγήθηκε από το στρατιωτικό καθεστώς και το 1979 κατά τη διάρκεια συναυλίας της στην Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Λα Πλάτα συνελήφθη μαζί με φοιτητές και σύρθηκε στα κρατητήρια. Αναγκάστηκε να καταφύγει αυτοεξόριστη στο Παρίσι και τη Μαδρίτη, όπου έμεινε μέχρι το 1983, οπότε επέστρεψε στην πατρίδα της.
Έκτοτε, ηχογράφησε συνολικά 40 δίσκους, διευρύνοντας το ρεπερτόριό της. Ένωσε το φολκλόρ με τις μπαλάντες, το ροκ, τη μουσική της πόλης, ενώ έσπασε τα «σύνορα» που χωρίζουν είδη και γενιές. Ερμήνευσε πολύ γνωστά τραγούδια, όπως τα Cancion con todos, Alfonsina y el mar, Gracias a la vida, Solo le pido a Dios, Al jardin de la republica και Duerme negrito.
H Σόσα στήριζε με θέρμη τους νεότερους καλλιτέχνες της πατρίδας της, ενώ ήταν πάντα πρόθυμη να τους δανείζει τα δικά της τραγούδια, ώστε η αργεντίνικη παραδοσιακή μουσική να φτάσει και στις νεότερες γενιές μέσα από πιο σύγχρονα ακούσματα. Στην πενηντάχρονη καριέρα της συνεργάστηκε με καλλιτέχνες από όλο το φάσμα της μουσικής, όπως με τους Λουτσιάνο Παβαρότι, Στινγκ, Λούτσιο Ντάλα, Σακίρα, Αντρέα Μποτσέλι, Καετάνο Βελόσο, Μάρτα Άργκεριχ και Τζόαν Μπαέζ.
Στη χώρα μας εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις 12 Σεπτεμβρίου 1986 στην Καισαριανή, στο πλαίσιο του 12ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή. Έκτοτε πραγματοποίησε άλλες συναυλίες (Λυκαβηττός, Κατράκειο, Θεσσαλονίκη, Ηρώδειο), ενώ συνεργάστηκε και με έλληνες καλλιτέχνες (Μαρία Φαραντούρη, Χάρις Αλεξίου, Νάνα Μούσχουρη κ.ά.). Τελευταία της συνεργασία με έλληνα καλλιτέχνη ήταν με το συγκρότημα Απουριμάκ, που αποτελείται από λατινοαμερικάνους και έλληνες μουσικούς. Ερμήνευσε στα ελληνικά το τραγούδι Βράχια Γυμνά, που περιέχεται στον δίσκο Στις γειτονιές του νότου (2001).
Η Μερσέντες Σόσα άφησε την τελευταία της πνοή στις 4 Οκτωβρίου 2009, σε κλινική του Μπουένος Άιρες, όπου νοσηλευόταν. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, ενώ η κατάσταση της υγείας της είχε επιδεινωθεί πολύ τις τελευταίες μέρες της ζωής της, εξαιτίας επιπλοκών στα νεφρά
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/495#ixzz36yUvKI9d
Απολαύστε τραγούδια της αξέχαστης Μερσέντες Σόσα
https://www.youtube.com/watch?v=SSKKK0aqBnI
https://www.youtube.com/watch?v=cIrGQD84F1g
Καλό σας απόγευμα , να περνάτε καλά
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη …..κ.κ.-
No comments:
Post a Comment