>Η σημερινή κατάντια της εξωτερικής πολιτικής της Αθήνας έναντι της Άγκυρας
<a href="http://xblasterads1.com/www/delivery/ck.php?n=afb8fa64&amp;cb=INSERT_RANDOM_NUMBER_HERE" target="_blank"><img alt="" border="0" src="http://xblasterads1.com/www/delivery/avw.php?zoneid=195&amp;cb=INSERT_RANDOM_NUMBER_HERE&amp;n=afb8fa64" /></a>
Σε πρώτο επίπεδο, οι τοποθετήσεις του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Αναστάσιου Μητσιάλη για το μείζον πολιτικό ζήτημα της Κύπρου, που έγιναν μάλιστα μετά από συνάντησή του με τον Κύπριο πρόεδρο στη Λευκωσία, προκαλούν λύπη. Ο έντιμος κύριος Γενικός, εξισώνοντας τα θύματα του Αττίλα με τον Αττίλα και παραπέμποντας και στον "τουρκοκυπριακό λαό", κατέδειξε ότι δεν κατέχει ούτε καν τα στοιχειώδη του "επαγγέλματός" του, δηλαδή τη διπλωματική τέχνη να κάνει μια δημόσια διατύπωση χωρίς να τοποθετήσει το πόδι του στο στόμα του. Εννοούσε κάτι άλλο από αυτό που είπε, δικαιολογήθηκε και τον δικαιολόγησαν, αργότερα. Όμως αυτή η διπλωματική του ανεπάρκεια δεν πρέπει να ξενίζει. Τον έζησαν για τέσσερα χρόνια, από το 1987 έως το 1991, χιλιάδες ομογενείς μας στο Λονδίνο, όταν ο κύριος αυτός ασκούσε εκεί προξενικά καθήκοντα. Ποια υπήρξε η κρίση της ομογένειας για το έργο του και την εκεί παρουσία του; Κατά την ομογενειακή λονδρέζικη εφημερίδα Τa Nea online, o κύριος Αναστάσιος Μητσιάλης υπήρξε ο χειρότερος πρόξενος που πέρασε ποτέ από το Λονδίνο! Ούτε και πρέπει να ξενίζει πως ο Αναστάσιος Μητσιάλης εξελίχθηκε στην ιεραρχία και έγινε Γενικός Διευθυντής του ΥΠΕΞ. Μιλάμε για το, κατά τον αείμνηστο Γ. Σεφέρη (πρώην διπλωμάτη που δεν έγινε ποτέ Γ.Δ. διότι τα βρόντηξε και έφυγε), "τετρομαγμένο Υπουργείο". Εκεί όπου πάντοτε κυριαρχούσε η ευθυνοφοβία και ο φόβος: "Μικρά μυαλά, μικρές λεπτομέρειες και φόβος, φόβος, Θεέ μου, όλους τους συνέχει ο φόβος". (Γ. Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο).
Σε πολιτικό επίπεδο, οι τοποθετήσεις του έντιμου κύριου Γενικού σηματοδοτούν τη σημερινή κατάντια της εξωτερικής πολιτικής της Αθήνας έναντι της Άγκυρας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τούρκος ομόλογος του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, υπερασπιζόμενος την παντελή κατάρρευση της βαθυστόχαστης πολιτικής του περί "στρατηγικού βάθους" και "μηδενικών προβλημάτων" με τους γείτονες, επικαλείται τις "εξαιρετικές σχέσεις" μεταξύ Άγκυρας και Αθηνών ως παράδειγμα για να αντικρούσει τις επιθέσεις που συνεχώς δέχεται. Και γιατί όχι; Μόνο έναντι μιας ήδη φιλανδοποιημένης Ελλάδας διατηρεί αξιοπιστία η τουρκική εξωτερική πολιτική.
Πέραν των με κάθε ευκαιρία τεμενάδων του Ευάγγελου Βενιζέλου προς τον Νταβούτογλου είχαμε, και με την ευκαιρία της λήξης της εξάμηνης ελληνικής προεδρίας της ΕΕ, το πιο πρόσφατο δείγμα γραφής του ραγιαδισμού του αθηναϊκού κράτους έναντι στην Άγκυρα. Είναι προς τον προεδρεύοντα της ΕΕ, Έλληνα ΥΠΕΞ αλλά και αντιπρόεδρο της ελληνικής κυβέρνησης κ. Βενιζέλο, που η ισλαμοφασίζουσα, και ταυτόχρονα υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ Τουρκία, κατέθεσε, έστω και τυπικά, το 64 σελίδων έγγραφό της στο οποίο περιέγραφε την Κύπρο ως "θανούσα". Στο έγγραφο αυτό, που κατατέθηκε με αφορμή το τελευταίο Συμβούλιο Σύνδεσης Τουρκίας-ΕΕ η Άγκυρα απαιτούσε, επίσης, με το γνωστό πλέον στον κ. Βενιζελο, efendi edasi, να ενσωματωθούν ως πρωτογενές ευρωπαϊκό δίκαιο παρεκκλίσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο που απαιτούσε η Άγκυρα, σε περίπτωση επίλυσης του Κυπριακού. Δυστυχώς συνεχίζεται μια επαίσχυντη παράδοση Ελλαδιτών διπλωματών, που άρχισε με τον κατ' εξοχή λοιδορό του κυπριακού ελληνισμού, τον Άγγελο Βλάχο, και που συνέχισαν άλλοι, είτε ως πρέσβεις της χούντας στην Κύπρο, ως Γενικοί Διευθυντές του ΥΠΕΞ, ως υπουργοί Εξωτερικών ή ως υψηλόβαθμοι διπλωμάτες. Κλασικά παραδείγματα, πέραν του Βλάχου, υπήρξαν ο Χρ. Ξανθόπουλος-Παλαμάς και ο Κωνσταντίνος Παναγιωτάκος. Οι δύο τελευταίοι, που υπηρέτησαν τυφλά τη χούντα, συνεργάστηκαν με την Τουρκία στη διάρκεια της επταετίας, με στόχο την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος της Κύπρου, που συνεπαγόταν και τη δολοφονία του Μακαρίου. Άλλοι, όπως το περιβόητο γαλαζοαίματο δίδυμο Σωσσίδη-Νικολαερίζη της δεκαετίας 1960, ανταγωνίζονταν ο ένας τον άλλο στον φιλοατλαντισμό (όπως και στην παραπλάνηση του πολιτικά ασταθούς Γ. Παπανδρέου) ώστε να διασφαλίσουν την κάλπικη, αλλά πάντοτε «ατόφια» Ένωση, παραδίδοντας στους Τουρκαλλάδες ολίγη Κύπρο, ολίγη Θράκη και ολόκληρο το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου! Και όλα στο όνομα ενός λανθάνοντος αντικομμουνισμού, αλλά και τυφλού αντιμακαριακού μένους.
Όλοι αυτοί είχαν βέβαια ως συνεργάτες τα παλικάρια της φάκης στην Κύπρο, των οποίων ο πνευματικός ηγέτης δήλωνε το 1973 στον τότε πρέσβη της χούντας στη Λευκωσία Ευστάθιο Λαγάκο, «να φύγει αυτός (ο Μακάριος), κι εγώ ας βλέπω πίσω από τα σίδερα της φυλακής να καίγεται η Λευκωσία». Δυστυχώς ο ηγέτης αυτός πέθανε προτού το όνειρό του γίνει πραγματικότητα από τη Χούντα και τους Αττίλες.
Ως προς τους λαγόκαρδους Εοκαβήτες, αυτοί έτρεξαν στην αμερικανική πρεσβεία μετά την πρώτη τουρκική εισβολή, επαιτώντας προστασία από τον Αμερικανό πρέσβη Roger Davis και προσφέροντάς του, από συνήθειο, γη και ύδωρ.
Η Διαφύλαξη της ελευθερίας του Κυπριακού Ελληνισμού
Οι νοοτροπίες οι κακές συνήθειες παραμένουν. Και ο κύριος Α.Μ. αποτελεί υψηλόβαθμο μέλος ενός υπουργείου που αρνείται να υψώσει το εθνικό του ανάστημα και το οποίο δεν φαίνεται να πιστεύει ότι η Ελλάδα έχει εθνικά συμφέροντα που πρέπει να υπερασπισθεί, ένα εκ των οποίων είναι και η διαφύλαξη της ελευθερίας του κυπριακού ελληνισμού.
Ευελπιστούμε ότι εάν ο ελληνισμός της Κύπρου ξαναβρεθεί αντιμέτωπος με το φάσμα της κατάλυσης του κράτους του, του μοναδικού θεσμού ελευθερίας που διαθέτει, να μην έχει και πάλι ως αντίπαλό του, όπως και το 2004, το ελληνικό ΥΠΕΞ και την ελληνική πρεσβεία στη Λευκωσία. Τότε, κατά πληροφορίες, η ελληνική πρεσβεία αναζητούσε δόλιους τρόπους να διοχετεύσει αμαρτωλό χρήμα στη Λευκωσία προς υποστήριξη του κρατοκτόνου σχεδίου Ανάν. Κάποιοι φωστήρες σκέφθηκαν να μιμηθούν τους καιρούς της χούντας, όταν αμαρτωλό χρήμα κατέληγε στην Κύπρο μέσω αθλητικών φορέων. Στην Αθήνα όμως η προσπάθεια δεν βρήκε ανταπόκριση από αντίστοιχο φορέα. Ας έχει λοιπόν τον νου του ο κύριος Α.Μ. Κοντός ψαλμός αλληλούια.
Η παρέμβαση της Ελένης
Στην ΕΕ μόνο η Ελένη Θεοχάρους είχε το πολιτικό ανάστημα να καταγγείλει δημόσια τις αγυρτίες της Άγκυρας. Το έπραξε παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού, όταν αυτός παρέδιδε την ελληνική προεδρία στους Ιταλούς. Ρώτησε η κυρία Θεοχάρους τι μέτρα λήφθηκαν από την ΕΕ και την Ελλάδα, ως προεδρεύουσα χώρα. Ο Έλληνας πρωθυπουργός απέφυγε να δώσει απάντηση. Από την πλευρά της, η κ. Θεοχάρους επισήμανε τα εξής: «Κατανοώ ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα, βρέθηκε σε δύσκολη θέση λόγω της στάσης του κ. Βενιζέλου, όμως σε πολύ πιο δύσκολη θέση βρίσκεται η Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία πεισματικά η Τουρκία επιδιώκει να διαλύσει και είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε. Και αυτό πράττουμε».
Μάριος Ευρυβιάδης
No comments:
Post a Comment