'Ενα άρθρο του Παναγιώτη Βενάρδου στην Αυγή (9.1.1983)
Ο 'Ατλας ήταν γιος του Ιαπετού και της Ωκεανίδας Κλυμένης και αδελφός του Προμηθέα. Και τιμωρήθηκε από τον Δία να κρατάει στους ώμους του τον ουρανό ! "'Ατλας" είναι και το όνομα ενός ξενοδοχείου από την εποχή του μεσοπολέμου που ξέμεινε -αξιοπρεπές και ευυπόλυπτο αυτό- στην οδό Σοφοκλέους 30, μετά την Αθηνάς, ανάμεσα στα λαδάδικα, τις αποθήκες χοντρικού εμπορίου και τα στέκια του αγοραίου έρωτα. Είναι ένα ξενοδοχείο που έχει συνδεθεί με τη μεταπολεμική ιστορία του τόπου, αλλά είναι σ' ελάχιστους γνωστή η υπαρξή του όπως και το παρελθόν του. Μέσα στις 20 καμαρές του είχαν βρει φιλόξενη και έμπιστη στέγη, κατά διαστήματα, στα χρόνια του εμφυλίου μέχρι την επτάχρονη δικτατορία εκατοντάδες πατριώτες που έρχονταν στην Αθήνα ρακένδυτοι και άρρωστοι από τη Μακρόνησο, τα άλλα ξερονήσια και τις φυλακές.
Ο "'Ατλας" στάθηκε, μ' άλλα λόγια, ένα "κέντρο διερχομένων" αποφυλακιζόμενων και εξόριστων αγωνιστών που σήκωναν στους ώμους τους στα προμηθεικά εκείνα χρόνια του κινήματος, τον ουρανό ! Πολλοί στήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα. 'Αλλοι δολοφονήθηκαν και άλλοι υπέκυψαν από τα βασανιστήρια και τις κακουχίες στα διάφορα κολαστήρια. Με την πτώση της χούντας βρέθηκαν στο ξενοδοχείο καμιά δεκαριά περίπου αγωνιστές, χωρίς οικογένεια. Το ξενοδοχείο είχε γίνει πια γι' αυτούς δεύτερο σπίτι. Με τα χρόνια όμως ο αριθμός μειωνόταν -άλλοι πήγαν στο χωριό και άλλοι πέθαναν- μέχρι που σήμερα έχουν απομείνει μόνο τρεις. 'Από αυτούς, "αρχαιότερος" είναι ο συναταξιούχος δημοσιογράφος Θανάσης Χατζής ο οποίος πέρασε φέτος εκεί την 22η Πρωτοχρονιά -από το 1960 όταν απελευθερώθηκε έπειτα από άλλα 14 χρόνια σε φυλακές και εξορίες. Το ξενοδοχείο σαν επιχείρηση είχε αρχικά ο γνωστός αγωνιστής γιατρός Γιάννης Κακάτσης από το 1940 με εξαίρεση τα χρόνια της Κατοχής που επιτάχθηκε. Και όταν ο Κακάτσης εκτελέστηκε από τους κυβερνητικούς στις 27 Σεπτεμβρίου 1948, το ανέλαβε η αδελφή του Βασιλική με τον άνδρα της παλιό αντάρτη και λαϊκό βιολιστή λεβέντη Θόδωρο Καμάρα με τ' όνομα, που πέθανε ξαφνικά στις 14 Αυγούστου 1978. Ο Καμάρας παραλίγο να εκτελεστεί το 1947. Απόμαχη της δουλειάς σήμερα, η Βασιλική Καμάρα - το ξενοδοχείο διευθύνει τώρα ο ανιψιός της, συνονόματος γιος του Γιάννη Κακάτση - θυμάται κάθε στιγμή από εκείνα τα εφιαλτικά χρόνια. Θυμάται λ.χ. τους αποφυλακιζόμενους, ταλαιπωρημένους, εξουθενωμένους, εξαντλημένους, άρρωστους να διψάνε για λίγη ανθρωπιά, μια καλή κουβέντα, για νέα από άλλους συντρόφους τους. Θυμάται τις εφόδους που έκανε η Αστυνομία για να διαπιστώσει αν πράγματι οι αποφυλακιζόμενοι έμεναν στο ξενοδοχείο, σύμφωνα με την υποχρεωτική δήλωση του τόπου διαμονής τους στο τμήμα της περιοχής. Και δεν θα ξεχάσει ποτέ το πρωινό της 21ης Απριλίου που ήρθαν και πήραν τον άντρα της την ώρα που ξυριζόταν - καθώς και άλλους αριστερούς ένοικους - για να τον δει πάλι έπειτα από τρία χρόνια. Τότε ο Θανάσης Χατζής ήταν στο νοσοκομείο και γλίτωσε τη σύλληψη. Ο παλαιότερος ένοικος ήταν ο Στάθης Παπαγεωργίου 76 χρονών - ζούσε στο ξενοδοχείο από το 1955 - ο οποίος πρόσφατα πήγε στο χωριό του, τα Αντίκυρα Λιβαδιάς. - Είμαστε μαζί με τον Παπαγεωργίου - λέει ο Θανάσης Χατζής, κάπου 25 χρόνια. Πρώτα στην Ακροναυπλία και σε διάφορα στρατόπεδα και έπειτα στο ίδιο δωματιάκι του ξενοδοχείου... Ο ίδιος δείχνει τη Βασιλική Καμάρα και λέει : "Πόσες φορές η Βασιλική δεν γλίτωσε συντρόφους μας. Πόσες φορές με παρεμβάσεις της απέτρεψε τους αστυνομικούς να ψάξουν "γιατί αυτός που ζητούσαν απουσίαζε"... Και οι δυό μαζί τώρα σκαλίζουν τη μνήμη τους και αναφέρουν σκόρπια ονόματα αγωνιστών που πέρασαν κατά διαστήματα και κατά εποχές από εκεί. Θυμούνται τον βουλευτή Τσαρουχά, που δολοφόνησε η χούντα. Τον Νίκο Καλτσούνη που όταν πέθανε πριν 6 χρόνια είχε στις τσέπες του όλες κι όλες 460 δρχ. Τον Γιώργο Πρωτοπαππά, αγαπημένο αδελφό του καπετάνιου Κικίτσα, που τον ακολούθησε στον τάφο έπειτα από μερικούς μήνες. Τον Χρ. Θωμόπουλο, το λαικό ποιητή Κ. Γιαννικόπουλο, τον Στ. Ζαβιτσάνο που έφευγαν από το ξενοδοχείο ο ένας μετά τον άλλον βαριά άρρωστοι για το νοσοκομείο και δεν ξαναγύρισαν... Αναφέρουν ακόμα εκείνους που δεν ξεχνουν και διατηρούν άσβηστη την ανάμνηση του οδυνηρού περασματός τους. Τους αγωνιστές του ανανεωτικού χώρου πρώην δήμαρχο Μένιο Αλεξιάδη, τον άλλοτε βουλευτή της ΕΔΑ Πασχάλη Δούκα, τον 'Αγγελο Λασκαρίδη, τον Αντωνόπουλο, τον Παν. Αφαλή, τον Χρ. Ράπτη, τον Βαγγέλη Σακελλάρη, τον Φιλίππου, τη Ζωή Μπαϊράμη,τον Δημ. Τραχανή, τον 'Αγγελο Αγγελόπουλο, τον Μανώλη Χατζηαποστόλου, τον Γιάννη Λιακατά, τον Μανώλη Μαγκώνη, τον Νιόνιο Σκληρό, κ.α. Θυμούνται όλους εκείνους που έρχονται στην Αθήνα και δεν παραλείπουν να περάσουν και να πουν ένα "γεια χαρά"... Παναγιώτης Βερνάρδος "Κατά πληροφορίαν εις τα ξενοδοχεία Άτλας και Άνεσις επί της οδού Σοφοκλέους μερικοί δικαιολογούνται ως φύλακες των ξενοδοχείων ενώ τουναντίον είναι πληροφοριοδόται των Ελασιτών ρίπτοντες κατά διαστήματα πυροβολισμούς συνθηματικούς." Διεύθυνσις Αστυνομίας Αθηνών - Δελτίον πληροφοριών της 20.12.1944.
Πηγή:www.lifo.gr
No comments:
Post a Comment