ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ

  Συνεχίζουμε  αγαπημένοι  μου  φίλοι , τη  δημοσίευση  ποιημάτων , λόγω  της  προχθεσινής παγκόσμιας  ημέρας  της  Ποίησης

   ΠΟΙΗΜΑΤΑ  ΕΡΩΤΙΚΑ

Ἡ ἀγάπη

Ἄ! Τί ὠφελεῖ νὰ καρτερᾷς ὄρθιος στὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ
καὶ μὲ τὰ μάτια στοὺς νεκροὺς τοὺς δρόμους στυλωμένα·
ἂν εἶναι νὰ ῾ρθεῖ, θὲ νά᾿ ρθεῖ, δίχως νὰ νιώσεις ἀπὸ ποῦ,
καὶ πίσω σου πλησιάζοντας μὲ βήματα σβησμένα.
*****
Θὲ νὰ σοῦ κλείσει ἀπαλά, μὲ τ᾿ ἄσπρα χέρια της τὰ δυό,
τὰ μάτια ποὺ κουράστηκαν στοὺς δρόμους νὰ κοιτᾶνε,
κι ὅταν γελώντας νὰ τῆς πεῖς θὰ σὲ ρωτήσει: «ποιὰ εἶμ᾿ ἐγώ;»
ἀπ᾿ τῆς καρδιᾶς τὸ σκίρτημα θὰ καταλάβεις ποιά ῾ναι.
  *****
Δὲν ὠφελεῖ νὰ καρτερᾷς... Ἂν εἶναι νὰ ῾ρθεῖ, θὲ νά ῾ρθεῖ.
Κλειστὰ ὅλα νά ῾ναι, θὰ τὴ δεῖς ἄξαφνα μπρός σου νὰ βρεθεῖ
κι ἀνοίγοντας τὰ μπράτσα της πρώτη θὰ σ᾿ ἀγκαλιάσει.
   *****
Εἰδέ, κι ἂν ἔχεις φωτεινό, τὸ σπίτι γιὰ νὰ τὴ δεχθεῖς,
καὶ σὰν φανεῖ τρέξεις σ᾿ αὐτήν, κι ἐμπρὸς στὰ πόδια της συρθεῖς,
ἂν εἶναι νὰ ῾ρθεῖ, θὲ νά ῾ρθεῖ, - ἀλλιῶς θὰ προσπεράσει
Κώστας  Ουράνης
   *********

ΣΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΑΓΑΠΗ..

Σαν έρθει η αγάπη , που προσμένεις μια ζωή ,
έτσι..απαλά , αθόρυβα , στη μέση του χειμώνα ,
θα τη γνωρίσεις , κι’ η καρδιά σου η ..νεκρή ,
με μιας θ’ ανθίσει , σαν πανέμορφη ανεμώνα .
            *                  *                  *

Θα‘ρθει σαν άνοιξη ανθισμένη ,  στο χιονιά ,
ευωδιαστά περβόλια , θα δροσίσουν την ψυχή σου ,
με ‘να της χάδι , θα σ’ αγγίξει  την καρδιά ,
κι’ όλα θ’ αλλάξουνε , στην άδεια τη ζωή σου .
            *                  *                   *

Μη την γυρέψεις , θα’ρθει μόνη να σε βρει ,
χίλιοι χειμώνες στη ζωή σου κι’ αν περάσουν ,
θα σε ‘βρει εκείνη , στην κατάλληλη στιγμή ,
πριν , η καρδιά και το κορμί σου , να γεράσουν .
              *                   *                  *

Έτοιμος να ‘σαι πάντα , την αγάπη να δεχτείς ,
έχε στο χέρι ένα λουλούδι και χαμόγελο στα χείλη ,
δεν έχει αξία αν θα ‘ναι αργά  ή , θαν’ νωρίς ,
δέξου το θείο..δώρο , που η μοίρα θα σου στείλει ……Κ.-


Κωνσταντίνος  Ευθ. Καψάλης

Αθήνα 29-30/ 4 / 2009
" Τραγουδώντας  στη  Ζωή "
     Λιδορίκι     2010
     ***********
  ΔΥΟ  ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΑ  ΠΟΙΉΜΑΤΑ  ΤΗΣ  ΜΑΡΙΑΣ  ΠΟΛΥΔΟΎΡΗ
  ΔΕΝ  ΤΡΑΓΟΥΔΩ  ΠΑΑΡΑ  ΓΙΑΤΙ  Μ’ΑΓΑΠΗΣΕΣ
 
  ΠΟΙΟΣ   ΞΕΡΕΙ

*************
    ΚΩΣΤΑ  ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ 
        ΤΟ  ΒΡΑΔΥ


********’
    Κ Α Λ Ο Κ Α Ι Ρ Ι       1966…
Μη με φιλάς στα μάτια μούχες πει,θυμάσαι;
κι’ ήταν ακόμα στα μισά το καλοκαίρι,
την άλλη άνοιξη , ποιός άραγε το ξέρει,
που τάχα θάμαι εγώ ,  κι’εσύ που θάσαι.
    *****
Πεθαίνει η αγάπη το χειμώνα,μούπες,χάνεται,
και κάποια άλλη, με την άνοιξη γεννιέται, .
κάθε παλιός καημός περνάει,ξεχνιέται,
σαν η καρδιά σε άλλα δίχτυα πιάνεται…
    ******
Και ‘κείνο το καυτό τ΄Αυγούστου απόγευμα,
που όλα τα πύρωνε η ανάσα σου, τριγύρω,
απ’του κορμιού σου, μεθυσμένος,τ΄άγιο μύρο,
έγειρα και σε φίλησα ,στο .. λιόγερμα.
    ******
Ένα σου δάκρυ,τότε,καστανό,ακριβό πετράδι,
κύλισε στα βουβά, τα βουρκωμένα σου τα μάτια,
κι΄΄ολα τα νεκρωμένα,του κορμιού μου, τα κομμάτια,
πήραν ζωή, με μιας,απ΄τής ανάσας σου το χάδι.. .
    ********
Πέρασαν χρόνια,κύλισε η ζωή,μα μένει ακόμα,
μες’στη ψυχή, ολοζώντανο,τ’απόγευμα εκείνο,
κι’ενώ, της περασμένης μου ζωής, τα πάντα σβήνω,
ακόμα η φλόγα εκείνου του φιλιού, μου καίει το στόμα……..K.-

Κωνσταντίνος  Ευθ. Καψάλης
Αθήνα 080506
“ Τραγουδώντας   στη  Ζωή ‘
   Λιδορίκι  2010
   **********

Σ' αγαπώ

Σ' αγαπώ-δεν μπορώ
τίποτ' άλλο να πω
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο!
    ***
Μπρος στα πόδια σου εδώ
με λαχτάρα σκορπώ
τον πολύφυλλο ανθό
της ζωής μου.
     ****
Ω μελίσσι μου, πιες
απ' αυτόν τις γλυκές,
τις αγνές ευωδιές
της ψυχής μου!
    *****
Τα δυο χέρια μου-να!
στα προσφέρω δετά,
για να γείρεις γλυκά
το κεφάλι,
    *****
κ' η καρδιά μου σκιρτά
κι όλη ζήλια ζητά
να σου γίνει ως αυτά
προσκεφάλι!
    *****
Και για στρώμα, καλέ,
πάρε όλην εμέ-
σβήσ' τη φλόγα σε με
της φωτιάς σου,
*****
ενώ δίπλα σου εγώ
τη ζωή θ' αγροικώ
να κυλάει στο ρυθμό
της καρδιάς σου!
*****
Σ' αγαπώ-τι μπορώ
ακριβέ, να σου πω,
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο;

Μυρτιώτισσα
******
ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ…

(Κ.Π Καβάφης)

« Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με-
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη ,
κ’επιθυμία παλιά ξαναπερνά στο αίμα
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ’αισθάνονται τα χέρια σαν ν’αγγίζουν πάλι.
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με τη νύχτα,
Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται…»
*****
Καλό σας  ξημέρωμα …Κ.Κ.-
Συνεχίζεται…
____________________________________________________________