15.5.15

AΒΟΡΟΣ ΚΑΙ ΑΒΟΡΙΩΤΕΣ


ΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΓΟΝΩΝ

image

ΑΒΟΡΟΣ   ΚΑΙ  ΑΒΟΡΙΩΤΕΣ .

   Παιδί μου Γιώργο Καψάλη ,

                      Είμαι ο Δημήτριος Δημητρακόπουλος , κάτοικος Λιδορικίου και γεννήθηκα στον Άβορο το 1896 . Γράφω ένα περιστατικό που μου είχε διηγηθεί η γιαγιά μου και μιλάει για το 1750 .

   Το 1600, ο Ηγούμενος από τη Βαρνάκοβα , έστειλε τον Ιωάννη Παπαϊωάννου ως δάσκαλο και ιερέα που ήταν ετών 20 . Μετά από τον Παπαϊωάννου έστειλε τον Δημήτριο Τσαμπά , μετά τον Ιωάννη Δούκα ως ιερέα . Μετά τον Παπαϊωάννου ανέλαβε ο Παπαπαναγιώτου , μετά ο Ταράτσας και πολλοί άλλοι . Αυτοί όλοι ήταν κάτοικοι Αιτωλοακαρνανίας , περνούσαν στη Βαρνάκοβα για να κρυφτούν από τους Τούρκους , και ο ηγούμενος τους έστειλε στον Άβορο .

   Στο διάστημα αυτό , που η περιοχή άρχισε να γίνεται επικίνδυνη από τους Τούρκους εφτά (7) Τούρκοι πήγαν στο σπίτι του Παπαϊωάννου . Ο Παπαϊωάννου είπε να τους φτιάξουν ένα ειδικό σπίτι με μικρά παράθυρα τύπου φρουρίου . Τους φτιάξαν το σπίτι που τώρα ακόμα υπάρχει και κατοικούν οι κληρονόμοι Υφαντή . Ο Ηγούμενος , έμαθε ότι πήγαν στον Άβορο οι Τούρκοι και ειδοποιεί τον οπλαρχηγό Μανιώτη που πήγε με σαράντα παλικάρια στο  “ Κεφαλάρι “ στην κορυφή του χωριού και εκεί παρέμεινε και σκεφτόταν με τι τρόπο θα διώξουν τους Τούρκους .

   Τροφή τους πήγαινε η γυναίκα του Ιωαν . Παπαϊωάννου , όλα αυτά το έτος 1750 . Το σχέδιο ήταν να κυλήσουν μια μεγάλη πέτρα ίση με τον όγκο ενός μεγάλου ψυγείου , έτσι μια μέρα ο Μανιώτης μοίρασε τα παλικάρια σε όλα τα σημεία του Άβορου και οι περισσότεροι μείναν να κυλήσουνε την πέτρα . Αφού κύλησαν την πέτρα με ορμή από 60 μέτρα ύψος , αυτή χτύπησε στον τοίχο του σπιτιού και τρομαγμένοι οι Τούρκοι έφυγαν . Φτάνοντας στ’ αλώνια του χωριού , συνάντησαν τον Ιωάννη Δούκα , που ήξερε Τούρκικα , και μίλησε μαζί τους . Εκεί φτάνουν τα παλικάρια του Μανιώτη και τους σκοτώνουν .

   Η τοποθεσία αυτή του Άβορου , λέγεται “ του Μπεσίρη το μνήμα “ και ονομάστηκε έτσι , γιατί τον αρχηγό των Τούρκων τον έλεγαν Μπεσίρη . Τώρα εκεί έχουν αμπέλι οι κληρονόμοι Θεοδώρου Αποστόλου . Τους άλλους τους σκότωσαν στην τοποθεσία “ Βαθύρεμα – Σανίδες “. Ο Παπαϊωάννου έδωσε το φρούριο στον Ιωάννη Δούκα , ο δε Μανιώτης , επειδή τον φιλοξενούσε ο Παπαπαναγιώτου , τον έκανε συμπέθερο , έδωσε την αδερφή του στο γιό του .

           Αυτά μου είχε διηγηθεί  η γιαγιά μου .

                                 Σε   χαιρετώ

                      Δημ . Δημητρακόπουλος

                              Λιδορίκι

ΣΗΜ :  Η επιστολή του αξέχαστου μπάρμπα Μήτσου Δημητρακόπουλου , δημοσιεύτηκε στο “ Λιδωρίκι “ στο φύλλο 14 του Ιανουαρίου 1983 .

   Με  την  ευκαιρία , να  θυμηθούμε  και  ένα..ευτράπελο αλλά  και..σοκαριστικό περιστατικό με  τον  αξέχαστο  μπάρμπα  Μήτσο Δημητρακόπουλο , που  είναι  πραγματικό  και  το  ζήσαμε  όλοι οι Λιδορικιώτες  πριν κάμποσα  χρόνια ..

   Πάνε  αρκετά  χρόνια  τώρα , όταν  πηγαίνοντας  στο  νεκροταφείο για  να  ανάψω τα  καντήλια  στους  τάφους  των δικών  μου , τα  έχασα  γιατί μόλις  μπήκα  απ’ την  πόρτα  του Νεκροταφείου  μας , αντίκρισα μπροστά – μπροστά  ένα  περιποιημένο  τάφο , που ανήκε , όπως έγραφε  επάνω , στον  Δημ.Δημητρακόπουλο , τον  γνωστό  μας  μπάρμπα  Μήτσο . Κυριολεκτικά  τα  έχασα , σοκαρίστικα γιατί πριν  λίγο είχα  συναντήσει στο χωριό τον  μικρότερο  γιό  του  τον  Χρήστο , χαρούμενο και  γελαστό και  μάλιστα  δεν  τον  συλλυπήθηκα …

   Τελειώνοντας  απ’ το  νεκροταφείο , πήγα  στη  Βαθιά  και  εκεί αντάμωσα  το  γιο του  μπάρμπα  Μήτσου το Χρήστο  και..παγωμένος  όπως  ήμουνα  τον πλησίασα  με  σκοπό να  τον  συλλυπηθώ και να  ψευτοδικαιολογηθώ , που  δεν  το  είχα  κάνει  νωρίτερα . Βέβαια  προσπαθώντας να  του..εξηγήσω , ο  Χρήστος  έσκασε  στα  γέλια , γιατί  κατάλαβε τι  ακριβώς  συνέβαινε , γελώντας  λοιπόν  ξεκαρδιστικά και  εγώ  προσπαθούσα  να  τον..συλλυπηθώ , μου  είπε  συνεχίζοντας  να..γελάει : Κατάλαβα , την έπαθες  κι’ εσύ όπως  όλοι οι  Λιδορικιώτες , πήγες  στο  νεκροταφείο  ;

   Μην  ανησυχείς , μου λέει , ο  μπάρμπα  Μήτσος είναι  μια  χαρά , ζει  και..βασιλεύει , αλλά δεν  ξέρω πως  του  ήρθε  και  έφτιαξε  από  τώρα  τον  τάφο  του , για  να  μην έχει  σε  κανέναν  υποχρέωση , αυτός  ήταν ο  αείμνηστος  μπάρμπα Μήτσος Δημητρακόπουλος , που  μια  ζωή  έμενε  δίπλα  στο  νεκροταφείο , γιατί  εκεί  ήταν  το  σπίτι  του …

Από νεκροταφείο -  1954 .

Λιδορίκι , αρχές  δεκαετίας  του ‘50 , Ο  αείμνηστος  Δημ. Δημητρακόπουλος  βόσκει  τα  πρόβατα  του  στο  χώρο  πριν  απ’ το  νεκροταφείο , απ’ όπου  έχει βγει  και  η  φωτογραφία …

Καλό  σας  βράδυ….Κ.Κ.-

No comments: