ΣΧΟΛΑΡΧΕΙΟ
Μαθητές και καθηγητές του πάλαι ποτέ "Ελληνικού σχολείου " , του Σχολαρχείου όπως το έλεγαν , πρόδρομο της σημερινής Μέσης Εκπαίδευσης , γύρω στα 1913 . Απ' τους καθηγητές , αριστερά πρώτος είναι κάποιος Ζαχαρίας ή Ζαχαριάς απ' την Αγία Ευθυμία , δεύτερος ο Ευθ. Παπαθανασίου , Δ/ντής τότε του Σχολαρχείου που στη δεκαετία του '30 , τον συναντάμε στο Λιδορίκι Γυμνασιάρχη , ήταν ο πατέρσς της Ασπασίας Παπαθανασίου , της μετέπειτα γνωστής τραγωδού . Πίσω απ' τους καθηγητές αναγνωρίστηκαν Μαρία Αθ. Λαλαγιάννη , αργότερα σύζυγος Αθ. Ψιμάρα , Γιάννης Μπουλούμπασης – Καρατσαμπόγιαννος , και ο Νίκος Παπαδόπουλος - Φουσκονίκος . Αξοπρατήρητο είναι το ότι οι μαθητές φοράνε τσαρούχια αλλά και η αναλογία μαθητών και μαθητριών της εποχής .
Αρχείο Μαρίας Λαλαγιάννη - Ψιμάρα .
*********
Καλησπέρα Λιδορικιώτες …
Καλησπέρα φίλοι του χωριού μας .
ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 21 0ΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 07:38
Δύση Ήλιου: 18:41
Σελήνη 8 ημερών
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz3pDIaKVV0
μ. Χ.
1805
Ο ναύαρχος Οράτιος Νέλσον, επικεφαλής του αγγλικού ναυτικού, καταναυμαχεί τους ηνωμένους στόλους Ισπανίας και Γαλλίας στο Τραφάλγκαρ, αλλά πίπτει επί του πεδίου της μάχης! (Η Ναυμαχία του Τραφάλγκαρ)
1825
Δημοσιεύεται για πρώτη φορά στη «Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος» κριτική του ποιήματος τουΔιονυσίου Σολωμού «Ύμνος εις την Ελευθερία», από τον Σπυρίδωνα Τρικούπη.
1879
Ο Τόμας Έντισον δοκιμάζει με επιτυχία τον πρώτοηλεκτρικό λαμπτήρα πυράκτωσης, ο οποίος λειτουργεί 13½ ώρες προτού σβήσει.
1918
Πραγματοποιείται το πρώτο εργατικό συνέδριο στην Ελλάδα, στο φουαγιέ του Βασιλικού Θεάτρου στην Αθήνα. Η πρώτη Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ απαρτίζεται από τους Α. Μπεναρόγια, Ε. Ευαγγέλου, Ηλ. Δελαζάνο, Ε. Μαχαίρα.
1972
Αεροπλάνο της Ολυμπιακής, που εκτελεί το δρομολόγιο Κέρκυρα - Αθήνα, πέφτει στη θάλασσα έξω από το Ελληνικό. Τα θύματα ανέρχονται σε 37 και οι διασωθέντες σε 16.
1992
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Αντώνης Σαμαράς, ανακοινώνει την παραίτησή του από βουλευτής τηςΝέας Δημοκρατίας, μετά τη διαφωνία του με την κυβέρνηση στο θέμα των Σκοπίων.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2110#ixzz3pDIroJki
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1833
Άλφρεντ Μπέρνχαρντ Νόμπελ, σουηδός χημικός, μηχανικός, εφευρέτης, επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος, που αθλοθέτησε τα ομώνυμα βραβεία, τα οποία απονέμονται κάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου του. (Θαν. 10/12/1896)
1907
Νίκος Εγγονόπουλος, έλληνας ζωγράφος και ποιητής, ο κυριότερος εκφραστής του σουρεαλισμού στη χώρα μας. (Θαν. 31/10/1985)
Ανθολόγιο
1924
Σέλια Κρουζ, κουβανικής καταγωγής αμερικανίδα τραγουδίστρια, γνωστή και ως «βασίλισσα της σάλσα». (Θαν. 16/7/2003)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2110#ixzz3pDJMMS81
ΘΑΝΑΤΟΙ
. Χ.
1969
Τζακ Κέρουακ, αμερικανός συγγραφέας, εμβληματική μορφή του κινήματος των μπίτνικς. («Ο Δρόμος») (Γεν. 12/3/1922)
1980
Χανς Άσπεργκερ, αυστριακός παιδίατρος. (σύνδρομο Άσπεργκερ) (Γεν. 18/2/1906)
1990
Τομ Κάρβελ, ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας (Θωμάς Καρβέλας) στο χώρο του χύμα παγωτού και από τους πρωτοπόρους της δικαιόχρησης (Franchise) με την αλυσίδα Carvel. (Γεν. 14/7/1906)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2110#ixzz3pDJdqsUy
5037
0
Ποίημα του Διονυσίου Σολωμού (1798-1857), οι δύο πρώτες στροφές του οποίου σε μουσική του Νικολάου Μάντζαρου (1795-1872), αποτελούν τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας (1865) και της Κύπρου (1966).
Ο Ύμνος εις την Ελευθερία γράφτηκε από τον 25χρονο Σολωμό στη Ζάκυνθο, πρώτα στα ιταλικά και εν συνεχεία στα ελληνικά, τον Μάιο του 1823, σε μία περίοδο ιδιαίτερης έξαρσης της Ελληνικής Επανάστασης. «…Δε θέλω να περάσει κανενός από το μυαλό πως την ώρα που νικούν οι δικοί μας στο Μαραθώνα, εγώ κάθομαι και τραγουδώ για ένα βοσκόπουλο…» (Ο θάνατος του βοσκού), έγραφε στον φίλο του Γεώργιο Δε Ρώσση την ίδια εποχή.
Το ποίημα του Σολωμού αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές. Το μέτρο είναι τροχαϊκό με εναλλαγές επτασύλλαβων και οκτασύλλαβων στίχων. Σύμφωνα με το περιεχόμενό του μπορεί να χωρισθεί στα εξής μέρη:
Μεταξύ 1828 και 1830, ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν μελοποιήθηκε από τον κερκυραίο μουσουργό Νικόλαο Μάντζαρο για τετράφωνη ανδρική χορωδία και ακουγόταν με ενθουσιασμό σε εθνικές εορτές στα Επτάνησα. Τον Δεκέμβριο του 1844 ο Μάντζαρος παρουσίασε μια νέα μελοποίηση του ποιήματος και την υπέβαλε στον βασιλιά Όθωνα, με την ελπίδα να γίνει το «εθνικό άσμα» της χώρας. Μέχρι τότε ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας ήταν ο Βαυαρικός (η γνωστή μελωδία του Χάιντν, που σήμερα είναι ο εθνικός ύμνος της Γερμανίας και της Αυστρίας). Το έργο έγινε δεκτό μόνο ως σύνθεση και βραβεύτηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος.
Το 1865, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Κέρκυρα, ο Βασιλιάς Γεώργιος Α' άκουσε την εκδοχή της σύνθεσης του Μάντζαρου για ορχήστρα πνευστών από την μπάντα της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας και του έκανε εντύπωση. Ακολούθησε το Βασιλικό Διάταγμα της 4ης Αυγούστου 1865, που το χαρακτήρισε «επίσημον εθνικόν άσμα» και εντελλόταν η εκτέλεσή του «κατά πάσας τας ναυτικάς παρατάξεις του Βασιλικού Ναυτικού». Επίσης, ενημερώθηκαν οι ξένοι πρέσβεις, ώστε να ανακρούεται και από τα ξένα πλοία στις περιπτώσεις απόδοσης τιμών προς τον Βασιλιά της Ελλάδος ή την Ελληνική Σημαία. Από τότε ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού, μελοποιημένος από τον Νικόλαο Μάντζαρο, θεωρείται ως εθνικός ύμνος της Ελλάδας. Από τις 18 Νοεμβρίου 1966 με την απόφαση 6133 του υπουργικού συμβουλίου καθιερώθηκε και ως εθνικός ύμνος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/681#ixzz3pDJrCZ5G
195
0
Αποφασιστικής σημασίας ναυμαχία μεταξύ του αγγλικού και του γαλλοϊσπανικού στόλου, που εντάσσεται στο πλαίσιο των Ναπολεόντειων Πολέμων (1800 - 1815). Διεξήχθη στις 21 Οκτωβρίου 1805 στα ανοιχτά του ακρωτηρίου Τραφάλγκαρ, στη νοτιοδυτική ακτή της Ισπανίας και έληξε με θρίαμβο των Άγγλων, αλλά και με μια μεγάλη απώλεια: τον θάνατο του άγγλου ναυάρχου Οράτιου Νέλσονα.
Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1805 ο γάλλος ναύαρχος Πιέρ Ντε Βιλνέβ έλαβε εντολή να αποπλεύσει με τον στόλο του από το ισπανικό λιμάνι του Κάδιξ, με προορισμό τη Νεάπολη (Νάπολη), όπου θα αποβίβαζε στρατεύματα για τη γαλλική εκστρατεία στη Νότια Ιταλία. Τη νύχτα της 19ης προς την 20η Οκτωβρίου ο γαλλικός στόλος άφησε το Κάδιξ και προσπάθησε να περάσει απαρατήρητος τη Δυτική Μεσόγειο για να μην αναγκαστεί να δώσει μάχη με τον αγγλικό στόλο, που καιροφυλακτούσε. Δεν τα κατάφερε, καθώς τον πρόλαβε ο Νέλσων στα ανοιχτά του ακρωτηρίου Τραφάλγκαρ.
Η αποφασιστική εμπλοκή έγινε το μεσημέρι της 21ης Οκτωβρίου 1805. Από τη μία πλευρά παρατάχθηκαν 33 πλοία του αγγλικού στόλου με 2.148 κανόνια και αρχηγό τον Οράτιο Νέλσονα. Από την άλλη, ο ενωμένος γαλλοϊσπανικός στόλος υπό τον Πιέρ ντε Βιλνέβ, με ίσο αριθμό πλοίων και 2.568 κανόνια. Στις 11:45 π.μ. ο Νέλσων έδωσε το σύνθημα της επίθεσης στους άνδρες του με το μήνυμα: «Η Αγγλία περιμένει από τον καθένα σας να επιτελέσει το καθήκον του».
Ο άγγλος ναύαρχος με ένα ευφυές στρατήγημα διεμβόλισε τις εχθρικές γραμμές από δύο σημεία, νικώντας κατά κράτος στους γαλλοϊσπανούς, που είχαν παρατάξει τα πλοία τους σε μία γραμμή, το ένα πίσω από το άλλο. Όμως, ένα εχθρικό βόλι από το μουσκέτο ενός ελεύθερου σκοπευτή χτύπησε κατάστηθα τον Νέλσονα στη 1:25 μ.μ. Τρεις ώρες αργότερα (4:30 μ.μ.) άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στη ναυαρχίδα του «Βίκτορι», γνωρίζοντας ότι η ναυμαχία έκλινε υπέρ των Άγγλων.
Στις 5:45 το απόγευμα οι εχθροπραξίες σταμάτησαν οριστικά, αφού οι γαλλοϊσπανοί είχαν χάσει 5.781 άνδρες (3.243 νεκροί, 2.538 τραυματίες) και 19 πλοία, ενώ 7.000 είχαν συλληφθεί αιχμάλωτοι, ανάμεσά τους και ο επικεφαλής του στόλου τους ναύαρχος Βιλνέβ. Οι Άγγλοι έχασαν 1.695 άνδρες (449 νεκροί και 1.246 τραυματίες), αλλά κανένα πλοίο.
Η νίκη των Άγγλων ήταν αποφασιστικής σημασίας. Τους κατέστησε κυρίαρχους των θαλασσών για 100 χρόνια ακόμη, ενώ έβαλε τέλος στα σχέδια του Ναπολέοντα για εισβολή στα βρετανικά νησιά.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/327#ixzz3pDKQQbkT
1297
0
Τεχνίτης του χρωστήρα και του στίχου, ένας από τους συνεπέστερους εκπροσώπους του Υπερρεαλισμού στην Ελλάδα. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Οκτωβρίου 1907 και πέρασε τα μαθητικά του χρόνια (1919-1927) εσωτερικός σε σχολείο του Παρισιού.
Στην Αθήνα επέστρεψε το 1927 για να υπηρετήσει τη θητεία του ως ακροβολιστής στο 1o Σύνταγμα Πεζικού. Απολύθηκε το 1928 κι εργάστηκε ως το 1930 ως μεταφραστής σε τράπεζα και ως γραφέας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παράλληλα, φοιτούσε σε Νυχτερινό Γυμνάσιο.
Από το 1930 έως το 1933 εργάστηκε ως σχεδιαστής στη Διεύθυνση Σχεδίων Πόλεως του Υπουργείου Δημοσίων Έργων. Το 1932 γράφτηκε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Κωνσταντίνο Παρθένη, ενώ φοίτησε στο εργαστήριο του Φώτη Κόντογλου και γνωρίστηκε με τον Γιάννη Τσαρούχη και τον Δημήτρη Πικιώνη.
Το 1939 πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση. Με επιρροές από τo μεταφυσικό κόσμο του Ντε Κίρικο και την υπερβατικότητα της βυζαντινής τέχνης προσπαθεί να εκφράσει την παγκοσμιότητα του ελληνισμού, μέσα από την πολυσημία της σουρεαλιστικής γραφής.
Ένα χρόνο νωρίτερα είχε εκδώσει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Μην ομιλείτε εις τον οδηγόν», η οποία προκάλεσε εντονότατες αντιδράσεις κι έλαβε τις διαστάσεις φιλολογικού σκανδάλου. Μερίδα των κριτικών τον ειρωνεύτηκε, όπως και τον Εμπειρίκο άλλωστε, θεωρώντας τη γραφή του πνευματικό παιγνίδι χωρίς βαθύτερο αντίκρισμα.
Μοναδικός του υπερασπιστής υπήρξε ο επίσης υπερεαλιστής Ανδρέας Εμπειρίκος. Του έγραφε: «Νικόλαε Εγγονόπουλε, σε αυτόν τον κόσμο δύο είναι τα μεγαλύτερα και πιο πολύτιμα στοιχεία, ο Έρωτας και το Σπαθί. Όλα τα άλλα έρχονται κατόπιν και τελευταίο από όλα η κριτική. Είσαι πραγματικά μεγάλος ποιητής, άσε λοιπόν οι άλλοι να λένε ότι θέλουν».
Το 1941 πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο και αιχμαλωτίσθηκε από τους Γερμανούς. Μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο εργασίας, απ' όπου δραπέτευσε και επέστρεψε στην Αθήνα με τα πόδια.
Το 1944, με νωπές τις αναμνήσεις του πολέμου, παρουσιάζει τον «Μπολιβάρ», την κορυφαία στιγμή της ποίησής του. Μέσα από τη μορφή του Σιμόν Μπολιβάρ, του απελευθερωτή της Νότιας Αμερικής από τους Ισπανούς, ο Εγγονόπουλος δίνει το διαχρονικό πρότυπο του αγωνιζόμενου ανθρώπου, χωρίς τους περιορισμούς φυλής, χώρας ή εποχής. Σύμφωνα με τον επιγραμματικό χαρακτηρισμό του κριτικού Ανδρέα Καραντώνη, το μακροσκελές αυτό ποίημα αποτελεί τον «Ύμνο εις την Ελευθερία» της γενιάς του '30.
Το 1945 ξεκίνησε πανεπιστημιακή καριέρα στο ΕΜΠ ως βοηθός στην έδρα Διακοσμητικής και Ελευθέρου Σχεδίου. Το 1969 έγινε καθηγητής στην έδρα Ελεύθερου Σχεδίου και εντεταλμένος στην έδρα Γενικής Ιστορίας της Τέχνης. Η ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία έληξε το 1973 με τη συνταξιοδότησή του.
Το 1958 του απονεμήθηκε το πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική του συλλογή «Εν Ανθηρώ Ελληνι Λόγω», ενώ το 1966 τιμήθηκε για το ζωγραφικό του έργο με το Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α'. Το 1979 θα του απονεμηθεί εκ νέου το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική του συλλογή «Στην κοιλάδα με τους ροδώνες».
Πέθανε στις 31 Οκτωβρίου 1985 από ανακοπή καρδίας. Η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Η καλλιτεχνική δημιουργία τού Νίκου Εγγονόπουλου τοποθετείται στην πρωτοπορία του ελληνικού υπερρεαλισμού. Βασικά χαρακτηριστικά του έργου του αποτέλεσαν η ιδιότυπη χρήση της δημοτικής γλώσσας και οι συμβολικές μορφές του, μέσω των οποίων πρόβαλε το αίτημα για μια ελληνοκεντρική σουρεαλιστική ποίηση και μια νέα έκφραση ελληνικότητας.
Ποιήματα του Νίκου Εγγονόπουλου έχουν μεταφρασθεί σε πολλές γλώσσες του κόσμου. Επιπλέον, έχουν μελοποιηθεί από τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Αργύρη Κουνάδη και τον Νίκο Μαμαγκάκη.
114
0
Σπουδαία Κουβανή τραγουδίστρια, η αποκαλούμενη και «βασίλισσα της σάλσα». Θεωρείται από τις σημαντικότερες μορφές της αφροκουβανέζικης μουσικής, καθώς με την ερμηνεία της έκανε το διεθνές κοινό να στρέψει το βλέμμα του στη σάλσα, ένα είδος χορευτικής μουσικής, που αναπτύχθηκε στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του ‘70 από λατινοαμερικάνους μουσικούς. Ήταν πολύ αγαπητή και στην Ελλάδα, όπου είχε πραγματοποιήσει εμφανίσεις.
Η Ούρσουλα Χιλάρια Σέλια ντε λα Καριδάδ Κρους Αλφόνσο ντε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ (Úrsula Hilaria Celia de la Caridad Cruz Alfonso de la Santísima Trinidad), όπως ήταν το πλήρες όνομά της, γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1924 στην Αβάνα της Κούβας. Το 1947 ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές με μαθήματα θεωρίας, φωνητικής και πιάνου. Το κοινό την πρωτάκουσε σε ζωντανές της εμφανίσεις στο κουβανικό ραδιόφωνο. Τη δεκαετία του ‘50 καθιερώθηκε διεθνώς, συμμετέχοντας για περίπου δεκαπέντε χρόνια στο γκρουπ «La Sonora Μatancera».
Όταν ο Φιντέλ Κάστρο ήρθε στη εξουσία το 1959, η Κρουζ και το συγκρότημά της εγκατέλειψαν τη χώρα τους, γιατί διαφωνούσαν με τις πολιτικές του αρχές. ΈΕκτοτε δεν επετράπη στην τραγουδίστρια με το εκρηκτικό ταμπεραμέντο να επισκεφθεί ξανά τα πάτρια εδάφη. «O Κάστρο δεν με συγχώρησε ποτέ», είχε δηλώσει μάλιστα με πικρία, πριν από κάποια χρόνια.
Από το 1962 που εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Νέα Υόρκη άρχισε να αποκτά φανατικούς θαυμαστές για το μέταλλο της φωνής της και τις παθιασμένες ερμηνείες της. Το 1966 ξεκίνησε τη συνεργασία της με το συγκρότημα του Τίτο Πουέντε, με τον οποίο ηχογράφησε 8 δίσκους. Μετά τη λήξη της συνεργασίας τους, συνέχισε τη σόλο καριέρα της με πολυάριθμες δισκογραφικές δουλειές και ενδιαφέρουσες συνεργασίες. Πολύτιμος βοηθός ο σύζυγός της Πέδρο Νάιτ (παντρεύτηκαν το 1962), ο οποίος έπαιζε τρομπέτα στην ορχήστρα της και παράλληλα εκτελούσε καθήκοντα μάνατζερ.
Το σήμα κατατεθέν της Σέλια Κρουζ ήταν οι εντυπωσιακές της εμφανίσεις. Αγαπούσε ιδιαίτερα τα πολύχρωμα ρούχα, παπούτσια και περούκες. Στην πολύχρονη καριέρα της ηχογράφησε πάνω από 70 άλμπουμ και βραβεύτηκε με 7 Γκράμι. Επίσης, εμφανίστηκε στις ταινίες «The Mambo Kings» (1992) και «The Perez Family» (1995).
Η Σέλια Κρουζ πέθανε στο Νιου Τζέρσεϊ στις 16 Ιουλίου 2003, σε ηλικία 79 ετών. Έπασχε από καρκίνο στον εγκέφαλο και στα τέλη του 2002 είχε υποβληθεί σε εγχείρηση για την αφαίρεση όγκου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1034#ixzz3pDL24Gxl
458
0
Σουηδός χημικός, μηχανικός, εφευρέτης, επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος. Απέκτησε 350 πατέντες, με πιο γνωστές αυτές για την ανακάλυψη της δυναμίτιδας και του πυροκροτητή. Ως επιχειρηματίας δραστηριοποιήθηκε στην πολεμική βιομηχανία και άφησε το 94% της τεράστιας περιουσίας του στο Ίδρυμα Νομπέλ, που απονέμει κάθε χρόνο από το 1901 τα ομώνυμα βραβεία.
Ο Άλφρεντ Νομπέλ (Alfred Nobel) γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1833 και ήταν το τέταρτο από τα οκτώ παιδιά του μηχανικού Ιμάνουελ Νομπέλ και της Άντριετ Άλσελ. Από μικρός διδάχθηκε τις βασικές αρχές της μηχανικής από τον πατέρα του, που είχε έφεση προς τις εφευρέσεις. Το 1842 εγκατέλειψε τη Στοκχόλμη με τη μητέρα και τα αδέλφια του για να συναντήσει τον πατέρα του στην Αγία Πετρούπολη. Ο Ιμάνουελ Νομπέλ είχε εγκατασταθεί στη ρωσική μεγαλούπολη από το 1837 και είχε πλουτίσει από την ανακάλυψη του κόντρα-πλακέ, ενώ πειραματιζόταν με την τορπίλη.
Ο νεαρός Άλφρεντ σπουδάζοντας κατ’ οίκον σε ηλικία μόλις 16 ετών είχε εξελιχθεί σε ικανότατο χημικό, ενώ μιλούσε με ευχέρεια Αγγλικά, Ρωσικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά και βεβαίως Ρωσικά. Το 1850 μετέβη στο Παρίσι για να συμπληρώσει τις σπουδές του στη χημεία και τον επόμενο χρόνο βρέθηκε στις ΗΠΑ, όπου εργάστηκε στην κατασκευή του σιδερένιου πολεμικού πλοίου «Monitor» υπό τη διεύθυνση του συμπατριώτη του μηχανικού Τζον Έρικσον. Στις ΗΠΑ έλαβε και την πρώτη του πατέντα για τον γκαζομετρητή. Μετά την επιστροφή του στη Ρωσία απασχολήθηκε στο εργοστάσιο του πατέρα του μέχρι την ημέρα της χρεωκοπίας του το 1859.
Ο Άλφρεντ Νόμπελ επέστρεψε με την οικογένειά του στη Σουηδία και εγκαταστάθηκε στη Στοκχόλμη. Εκεί αποφάσισε να ασχοληθεί με τη βιομηχανική παραγωγή της νιτρογλυκερίνης. Λίγο μετά την έναρξη λειτουργίας του εργοστασίου το 1864 μία έκρηξη στοίχισε τη ζωή στο μικρότερο αδελφό του Εμίλ και σε τέσσερις εργαζόμενους. Το εργοστάσιο καταστράφηκε ολοσχερώς και η σουηδική κυβέρνηση του απαγόρευσε να το ξαναχτίσει.
Τότε, ο Νομπέλ εγκαταστάθηκε σε μια μαούνα στο λιμάνι της Στοκχόλμης και προσπάθησε να αναπτύξει μια ασφαλή μέθοδο παραγωγής της νιτρογλυκερίνης. Μια τυχαία ανακάλυψή του τον οδήγησε στην ανάπτυξη της δυναμίτιδας και του πυροκροτητή, του μηχανισμού με τον οποίο εκρήγνυται η δυναμίτιδα. Αφού κατοχύρωσε τις δύο εφευρέσεις του με διπλώματα ευρεσιτεχνίας στη Μεγάλη Βρετανία (1867) και τις ΗΠΑ (1868), δημιούργησε μια πιο δυναμική μορφή δυναμίτιδας, τη ζελατινοδυναμίτιδα, ενώ τελειοποίησε τον πυροκροτητή.
Οι δραστηριότητές του σε παγκόσμια κλίμακα σχετικά με τις εκρηκτικές ύλες, καθώς και η ιδιοκτησία πετρελαιοφόρων περιοχών στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, απέφεραν στον Νομπέλ μια τεράστια περιουσία. Το 1884 εξελέγη μέλος της Βασιλικής Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών και το 1893 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Ουψάλα. Πολυάσχολος, αλλά και μοναχικός ως χαρακτήρας, ο Νομπέλ βίωσε δύο φορές την απόρριψη από τις γυναίκες που αγαπούσε και παρέμεινε δεδηλωμένος εργένης μέχρι τον θάνατό του, που επισυνέβη στις 10 Δεκεμβρίου 1896 στο Σαν Ρέμο, εξαιτίας εγκεφαλικής αιμορραγίας.
Παρόλο που διαπνεόταν από φιλειρηνικά συναισθήματα και ήλπιζε ότι η καταστρεπτική δύναμη των εφευρέσεών του θα μπορούσε να συντελέσει στο να δοθεί ένα τέλος στους πολέμους, έβλεπε με απαισιοδοξία το μέλλον του ανθρωπίνου γένους. Οι διαπιστώσεις του αυτές, αλλά και σχόλια του Τύπου που τον χαρακτήριζαν «Έμπορο του Θανάτου», τον οδήγησαν να φροντίσει την υστεροφημία του. Με τη διαθήκη της 27ης Νοεμβρίου 1895 διέθεσε το 94% της τεράστιας περιουσίας του για να υλοποιηθεί αυτό που θεωρείται σήμερα η μεγαλύτερη τιμητική διάκριση στον κόσμο: Το Βραβείο Νομπέλ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/573#ixzz3pDLLbM4R
60
0
Πρωτοπόρος αμερικανός αεροπόρος, στον οποίο πιστώνεται η πρώτη προσνήωση και απονήωση αεροπλάνου πάνω σε πλοίο. Οι πτήσεις του αυτές άνοιξαν τον δρόμο στην κατασκευή του αεροπλανοφόρου.
Ο Γιουτζίν Μπέρτον Ιλάι (Eugene Burton Ely), γεννήθηκε στο Ουίλιαμσμπεργκ της Αϊόβα στις 21 Οκτωβρίου 1886 και σπούδασε μηχανικός στο Πολιτειακό Κολέγιο της Αϊόβα. Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε ως πωλητής αυτοκινήτων και οδηγός αγώνων στον Σαν Φρανσίσκο.
Στις αρχές του 1910 μετακόμισε βορειότερα στο Πόρτλαντ του Όρεγκον, αναζητώντας καλύτερη τύχη και έπιασε δουλειά στην έκθεση αυτοκινήτων του Χένρι Γουέμι. Λίγο μετά, το αφεντικό του αγόρασε ένα τετρακύλινδρο διπλάνο τύπου «Κέρτις» («Curtiss») και ο Ιλάι, έχοντας άγνοια κινδύνου, προσφέρθηκε να το πιλοτάρει με μόνο εφόδιο τη λατρεία του για την ταχύτητα και τη συμμετοχή του σε αγώνες αυτοκινήτου. Φυσικό ήταν να τα κάνει θάλασσα και το αεροπλάνο να υποστεί σημαντικές ζημιές, όταν κατέπεσε στην παρθενική του πτήση.
Η πrώτη απονήωση
Ο Γουέμι εξοργίστηκε για την απώλεια της επένδυσής του και τον απέλυσε. Αυτός δεν το έβαλε κάτω. Αγόρασε το σχεδόν κατεστραμμένο αεροπλάνο από το πρώην αφεντικό του και μέσα σε λίγους μήνες βάλθηκε, όχι μόνο να επισκευάσει το αεροπλάνο, αλλά και να μάθει να πετά. Τον Ιούνιο του 1910 με το ανακαινισμένο «Κέρτις» πέταξε από το Πόρτλαντ ως τη Μινεσότα και συναντήθηκε με τον κατασκευαστή του Γκλεν Κέρτις. Αυτός εντυπωσιάστηκε από τις επιδόσεις του και τον προσέλαβε στην εταιρεία του.
Τον Οκτώβριο του 1910, ο Ιλάι και ο Κέρτις συναντήθηκαν στην Ουάσιγκτον με στελέχη του Υπουργείου Ναυτικών, για να συζητήσουν τη δυνατότητα ίδρυσης Αεροπορίας του Ναυτικού. Πρώτα έπρεπε να επιλύσουν το πρόβλημα της προσνήωσης και απονήωσης ενός αεροπλάνου πάνω σε πλοίο. Μέσα σε σύντομο χρόνο πραγματοποίησαν δύο πειραματικές πτήσεις που αποδείχθηκαν επιτυχημένες.
Η πρώτη δοκιμή έγινε στις 10 Νοεμβρίου 1910. Ο Ιλάι με ένα διπλάνο «Κέρτις» απονηώθηκε από μια ξύλινη εξέδρα, που είχε κατασκευαστεί ειδικά στο κατάστρωμα του καταδρομικού «Μπέρμιγχαμ», το οποίο βρισκόταν εν στάσει στα ανοιχτά της Βιρτζίνια. Δύο μήνες αργότερα, στις 18 Ιανουαρίου 1911, ο Ιλάι απογειώθηκε από το Σαν Φρανσίσκο και προσνηώθηκε σε μια ξύλινη εξέδρα στο πρυμναίο κατάστρωμα του θωρηκτού «Πενσυλβάνια», που ναυλοχούσε στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο. Κατά την προσνήωσή του χρησιμοποίησε διάταξη αγκίστρωσης από συρματόσχοινα (όπως και τα σύγχρονα αεροπλάνα, που επιχειρούν από αεροπλανοφόρα), δεμένα σε σάκους γεμάτους άμμο. Στη συνέχεια, ο πρωτοπόρος αεροπόρος απονηώθηκε και επέστρεψε πάλι στην ξηρά.
Ο Γιουτζίν Ιλάι, μετά τη διπλή του επιτυχία, συνέχισε να πετά ως πιλότος επιδείξεων. Σε μια τέτοια επίδειξη στο Μέικον της Τζόρτζια (19 Οκτωβρίου 1911), το αεροπλάνο του συνετρίβη και ο Ιλάι βρήκε ακαριαίο θάνατο, σε ηλικία μόλις 25 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/331#ixzz3pDLh0DNc
Οι τέσσερις μεγαλύτερες τάξεις του Δημ. Σχολείου , με δύο απ' τους δασκάλους του στα 1963 . Οι μαθητές της φωτογραφίας είναι γεννημένοι ως το 1954 . Οι δάσκαλοι είναι , αριστερά Μ. Καρυδάκη , και δεξιά ο Σπ. Παπανδρέου απ' την Αμυγδαλιά
Αρχείο Κ.Λατσούδη
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
21:00
18°C
78%
2 Μπφ BA
9 Km/h
ΒΡΟΧΗ
Πέμπτη
22/10
03:00
17°C
92%
3 Μπφ Α
16 Km/h
ΒΡΟΧΗ
09:00
16°C
99%
3 Μπφ Α
16 Km/h
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
15:00
17°C
100%
3 Μπφ Α
16 Km/h
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
21:00
17°C
96%
3 Μπφ Δ
16 Km/h
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
“ …ΚΑΙ ΠΟΥ ΛΕΣ ΕΥΤΥΧΊΑ …”
Κάπως έτσι αγαπημένοι μου φίλοι , ξεκινήσαμε , Ελληνικός Λαός , φυσικά , με όνειρα και ελπίδες για μια καλύτερη Πατρίδα , για μια… καλύτερη ζωή , δυστυχώς όμως το όνειρό μας δεν..” έστρεξε “ , όπως λέει κι’ ο Λαός μας και πάμε απ’ το κακό στο χειρότερο ..
Στην πολυκατοικία μας , φίλοι μου , έμενε παλιότερα , για πολλές δεκαετίας , μια ευγενική , καλοσυνάτη , μοναχική ηλικιωμένη κυρία , μια λιγόσωμη γυναίκα που κέρδιζε αμέσως τη συμπάθειά σου ..η κυρία Ευτυχία ..αξιοπρεπής , περιποιημένη , προσωποποίηση της ..” αξιοπρεπούς..ένδειας “ όπως ΄θα ‘ λεγε και ο μακαρίτης ο Γκομοζόγιαννος ..
Ξαφνικά όμως , με τον ερχομό της κρίσης , χωρίς καν να το καταλάβουμε στην πολυκατοικία , και είμαστε και 63 διαμερίσματα ζωή να ‘χουμε , βέβαια , απ’ ό,τι γνωρίζουμε η κυρία Ευτυχία δεν πρέπει να είχε συγγενείς και κανένας δεν ρώτησε ποτέ γι’ αυτή ..
Θα μου πείτε , πως μου ΄’ρθε , τέτοια ώρα στο νου η κυρία Ευτυχία , και με τον δίκιο σας , αλλά πριν από μερικές μέρες , δύο στενά παραδίπλα μας , χαζοπερπατώντας , ως συνήθως , άκουσα μια πολύ γνώριμη φωνή να φωνάζει το όνομά μου , κύριε..Κώστα , κύριε ..Κώστα , γύρισα και είδα την κ. Ευτυχία να με κοιτάζει με το απέραντο χαμόγελό της…
Την πλησίασα , με αγκάλιασε και συγκινημένη με ρώτησε πως είμαι , γιατί γνώριζε για τις περιπέτειες της υγείας μου και καταχάρηκε , όταν της είπα πως είμαι πολύ καλά , αν και όπως μου είπε , κι’ αυτή με βρήκε καλά και μάλιστα με..έφτυσε για να μη..βασκαθώ..
Της είπα πως μας έλειψε στην πολυκατοικία , και μου εξήγησε , πως με την κρίση και το..πετσόκομμα , της μικρής σύνταξής της, τα χρήματα πια δεν της έφταναν και βρήκε παραδίπλα μας ένα δωματιάκι , φτηνό και μετακόμισε , αλλά μου είπε , πάντα ρωτούσα για σας κύριε Κώστα…
Η ώρα που συναντηθήκαμε , ήταν..μεσημεριανή , 12.30 – 1:00 , και πρόσεξα πως κρατούσε στο χέρι της μια τσάντα χάρτινη , δεν είπαμε τίποτα περισσότερο , αλλά μετά ,τη συναντούσα σχεδόν κάθε μέρα την ίδια περίπου ώρα , με την ίδια χάρτινη τσάντα στο χέρι της , που την πρόσεχε σαν κόρη..οφθαλμού , έτσι λοιπόν όπως κοίταξα για λίγο την τσάντα , την είδα να με κοιτάζει λίγο..κοκκινισμένη , ένοιωσα πως αμέσως έχασε την καλή της διάθεση , και αμέσως αφού κατάλαβε πως κάτι ..κατάλαβα , μου άνοιξε την καρδιά της ..
Δεν ξέρω κύριε Κώστα , τι έχεις καταλάβει βλέποντάς με καθημερινά με την τσάντα στο χέρι , αλλά θα πρέπει να σου εκμυστηρευτώ , πως αρκετό καιρό τώρα , τα λεφτά μου δεν φτάνουν , όπως και σε όλο τον κόσμο φυσικά , και επειδή δεν έχω κανένα στον κόσμο , πηγαίνω καθημερινά και παίρνω φαγητό απ’ την εκκλησία του Προφήτη Ηλία ..την ώρα δε που μιλούσε , είχε χαμηλωμένα τα μάτια της , που μάλλον ήταν και λίγο..βουρκωμένα ..ενώ ο τρόπος που με κοίταζε ήταν σαν να μου ΄λεγε , να μη πω σε κανένα το μυστικό της ..
Αχ γλυκιά μου κυρία Ευτυχία ….
Tις σημερινές μας φωτογραφίες , αλλά και χιλιάδες άλλες , θα τις βρείτε ατην " Τράπεζα Λιδορικιώτικης φωτογραφίας " photolidoriki.blogspot.com , " καταθέστε " και σεις τις παλιές σας φωτογραφίες στην Τράπεζά μας , για να περισωθούν και να μέινουν..αιώνια
Καλό σας απόγευμα , να περνάτε καλά
Απ’ το “Λιδωριίκι “ με αγάπη …..Κ.Κ.
www.lidoriki.com
Μαθητές και καθηγητές του πάλαι ποτέ "Ελληνικού σχολείου " , του Σχολαρχείου όπως το έλεγαν , πρόδρομο της σημερινής Μέσης Εκπαίδευσης , γύρω στα 1913 . Απ' τους καθηγητές , αριστερά πρώτος είναι κάποιος Ζαχαρίας ή Ζαχαριάς απ' την Αγία Ευθυμία , δεύτερος ο Ευθ. Παπαθανασίου , Δ/ντής τότε του Σχολαρχείου που στη δεκαετία του '30 , τον συναντάμε στο Λιδορίκι Γυμνασιάρχη , ήταν ο πατέρσς της Ασπασίας Παπαθανασίου , της μετέπειτα γνωστής τραγωδού . Πίσω απ' τους καθηγητές αναγνωρίστηκαν Μαρία Αθ. Λαλαγιάννη , αργότερα σύζυγος Αθ. Ψιμάρα , Γιάννης Μπουλούμπασης – Καρατσαμπόγιαννος , και ο Νίκος Παπαδόπουλος - Φουσκονίκος . Αξοπρατήρητο είναι το ότι οι μαθητές φοράνε τσαρούχια αλλά και η αναλογία μαθητών και μαθητριών της εποχής .
Αρχείο Μαρίας Λαλαγιάννη - Ψιμάρα .
*********
Καλησπέρα Λιδορικιώτες …
Καλησπέρα φίλοι του χωριού μας .
ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 21 0ΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 07:38
Δύση Ήλιου: 18:41
Σελήνη 8 ημερών
- NEO!Γιορτάζουν: Θεοδότη, Θεόδοτος, Ιλαρίων, Ούρσουλα, Ορσαλία,Σωκράτης, Σωκρατία.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz3pDIaKVV0
μ. Χ.
1805
Ο ναύαρχος Οράτιος Νέλσον, επικεφαλής του αγγλικού ναυτικού, καταναυμαχεί τους ηνωμένους στόλους Ισπανίας και Γαλλίας στο Τραφάλγκαρ, αλλά πίπτει επί του πεδίου της μάχης! (Η Ναυμαχία του Τραφάλγκαρ)
1825
Δημοσιεύεται για πρώτη φορά στη «Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος» κριτική του ποιήματος τουΔιονυσίου Σολωμού «Ύμνος εις την Ελευθερία», από τον Σπυρίδωνα Τρικούπη.
1879
Ο Τόμας Έντισον δοκιμάζει με επιτυχία τον πρώτοηλεκτρικό λαμπτήρα πυράκτωσης, ο οποίος λειτουργεί 13½ ώρες προτού σβήσει.
1918
Πραγματοποιείται το πρώτο εργατικό συνέδριο στην Ελλάδα, στο φουαγιέ του Βασιλικού Θεάτρου στην Αθήνα. Η πρώτη Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ απαρτίζεται από τους Α. Μπεναρόγια, Ε. Ευαγγέλου, Ηλ. Δελαζάνο, Ε. Μαχαίρα.
1972
Αεροπλάνο της Ολυμπιακής, που εκτελεί το δρομολόγιο Κέρκυρα - Αθήνα, πέφτει στη θάλασσα έξω από το Ελληνικό. Τα θύματα ανέρχονται σε 37 και οι διασωθέντες σε 16.
1992
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Αντώνης Σαμαράς, ανακοινώνει την παραίτησή του από βουλευτής τηςΝέας Δημοκρατίας, μετά τη διαφωνία του με την κυβέρνηση στο θέμα των Σκοπίων.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2110#ixzz3pDIroJki
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1833
Άλφρεντ Μπέρνχαρντ Νόμπελ, σουηδός χημικός, μηχανικός, εφευρέτης, επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος, που αθλοθέτησε τα ομώνυμα βραβεία, τα οποία απονέμονται κάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου του. (Θαν. 10/12/1896)
1907
Νίκος Εγγονόπουλος, έλληνας ζωγράφος και ποιητής, ο κυριότερος εκφραστής του σουρεαλισμού στη χώρα μας. (Θαν. 31/10/1985)
Ανθολόγιο
1924
Σέλια Κρουζ, κουβανικής καταγωγής αμερικανίδα τραγουδίστρια, γνωστή και ως «βασίλισσα της σάλσα». (Θαν. 16/7/2003)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2110#ixzz3pDJMMS81
ΘΑΝΑΤΟΙ
. Χ.
1969
Τζακ Κέρουακ, αμερικανός συγγραφέας, εμβληματική μορφή του κινήματος των μπίτνικς. («Ο Δρόμος») (Γεν. 12/3/1922)
1980
Χανς Άσπεργκερ, αυστριακός παιδίατρος. (σύνδρομο Άσπεργκερ) (Γεν. 18/2/1906)
1990
Τομ Κάρβελ, ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας (Θωμάς Καρβέλας) στο χώρο του χύμα παγωτού και από τους πρωτοπόρους της δικαιόχρησης (Franchise) με την αλυσίδα Carvel. (Γεν. 14/7/1906)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2110#ixzz3pDJdqsUy
Ύμνος εις την Ελευθερίαν
5037
0
Ποίημα του Διονυσίου Σολωμού (1798-1857), οι δύο πρώτες στροφές του οποίου σε μουσική του Νικολάου Μάντζαρου (1795-1872), αποτελούν τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας (1865) και της Κύπρου (1966).
Ο Ύμνος εις την Ελευθερία γράφτηκε από τον 25χρονο Σολωμό στη Ζάκυνθο, πρώτα στα ιταλικά και εν συνεχεία στα ελληνικά, τον Μάιο του 1823, σε μία περίοδο ιδιαίτερης έξαρσης της Ελληνικής Επανάστασης. «…Δε θέλω να περάσει κανενός από το μυαλό πως την ώρα που νικούν οι δικοί μας στο Μαραθώνα, εγώ κάθομαι και τραγουδώ για ένα βοσκόπουλο…» (Ο θάνατος του βοσκού), έγραφε στον φίλο του Γεώργιο Δε Ρώσση την ίδια εποχή.
Το ποίημα του Σολωμού αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές. Το μέτρο είναι τροχαϊκό με εναλλαγές επτασύλλαβων και οκτασύλλαβων στίχων. Σύμφωνα με το περιεχόμενό του μπορεί να χωρισθεί στα εξής μέρη:
- Προοίμιο (στρ. 1-34). Ο ποιητής παρουσιάζει τη θεά ελευθερία, θυμίζει τα περασμένα μαρτύρια του Ελληνισμού, την εξέγερση των σκλάβων, τη χαρά του Ελληνισμού, την έχθρα των Ευρωπαίων ηγεμόνων και την περιφρονητική αδιαφορία των Ελλήνων για τα φιλότουρκα αισθήματά τους.
- Η περιγραφή της Μάχης της Τριπολιτσάς (στρ. 35-74).
- Η μάχη της Κορίνθου και η καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια (στρ. 75-87).
- Η πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου στα 1822 και ο πνιγμός των Τούρκων στον ποταμό Αχελώο (στρ. 88-122).
- Τα πολεμικά κατορθώματα στη θάλασσα, η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας κοντά στην Τένεδο και ο απαγχονισμός του Γρηγορίου Ε'. (στρ. 123-138).
- Επίλογος (στρ. 139-158). Ο ποιητής συμβουλεύει τους αγωνιστές να απαλλαγούν από τη διχόνοια και προτρέπει τους δυνατούς της Ευρώπης να αφήσουν την Ελλάδα να ελευθερωθεί (Γιάννης Ν. Παππάς: «Για να γνωρίσουμε το Σολωμό», εκδ. Μεταίχμιο).
Μεταξύ 1828 και 1830, ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν μελοποιήθηκε από τον κερκυραίο μουσουργό Νικόλαο Μάντζαρο για τετράφωνη ανδρική χορωδία και ακουγόταν με ενθουσιασμό σε εθνικές εορτές στα Επτάνησα. Τον Δεκέμβριο του 1844 ο Μάντζαρος παρουσίασε μια νέα μελοποίηση του ποιήματος και την υπέβαλε στον βασιλιά Όθωνα, με την ελπίδα να γίνει το «εθνικό άσμα» της χώρας. Μέχρι τότε ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας ήταν ο Βαυαρικός (η γνωστή μελωδία του Χάιντν, που σήμερα είναι ο εθνικός ύμνος της Γερμανίας και της Αυστρίας). Το έργο έγινε δεκτό μόνο ως σύνθεση και βραβεύτηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος.
Το 1865, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Κέρκυρα, ο Βασιλιάς Γεώργιος Α' άκουσε την εκδοχή της σύνθεσης του Μάντζαρου για ορχήστρα πνευστών από την μπάντα της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας και του έκανε εντύπωση. Ακολούθησε το Βασιλικό Διάταγμα της 4ης Αυγούστου 1865, που το χαρακτήρισε «επίσημον εθνικόν άσμα» και εντελλόταν η εκτέλεσή του «κατά πάσας τας ναυτικάς παρατάξεις του Βασιλικού Ναυτικού». Επίσης, ενημερώθηκαν οι ξένοι πρέσβεις, ώστε να ανακρούεται και από τα ξένα πλοία στις περιπτώσεις απόδοσης τιμών προς τον Βασιλιά της Ελλάδος ή την Ελληνική Σημαία. Από τότε ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού, μελοποιημένος από τον Νικόλαο Μάντζαρο, θεωρείται ως εθνικός ύμνος της Ελλάδας. Από τις 18 Νοεμβρίου 1966 με την απόφαση 6133 του υπουργικού συμβουλίου καθιερώθηκε και ως εθνικός ύμνος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/681#ixzz3pDJrCZ5G
Η Ναυμαχία του Τραφάλγκαρ
195
0
Αποφασιστικής σημασίας ναυμαχία μεταξύ του αγγλικού και του γαλλοϊσπανικού στόλου, που εντάσσεται στο πλαίσιο των Ναπολεόντειων Πολέμων (1800 - 1815). Διεξήχθη στις 21 Οκτωβρίου 1805 στα ανοιχτά του ακρωτηρίου Τραφάλγκαρ, στη νοτιοδυτική ακτή της Ισπανίας και έληξε με θρίαμβο των Άγγλων, αλλά και με μια μεγάλη απώλεια: τον θάνατο του άγγλου ναυάρχου Οράτιου Νέλσονα.
Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1805 ο γάλλος ναύαρχος Πιέρ Ντε Βιλνέβ έλαβε εντολή να αποπλεύσει με τον στόλο του από το ισπανικό λιμάνι του Κάδιξ, με προορισμό τη Νεάπολη (Νάπολη), όπου θα αποβίβαζε στρατεύματα για τη γαλλική εκστρατεία στη Νότια Ιταλία. Τη νύχτα της 19ης προς την 20η Οκτωβρίου ο γαλλικός στόλος άφησε το Κάδιξ και προσπάθησε να περάσει απαρατήρητος τη Δυτική Μεσόγειο για να μην αναγκαστεί να δώσει μάχη με τον αγγλικό στόλο, που καιροφυλακτούσε. Δεν τα κατάφερε, καθώς τον πρόλαβε ο Νέλσων στα ανοιχτά του ακρωτηρίου Τραφάλγκαρ.
Η αποφασιστική εμπλοκή έγινε το μεσημέρι της 21ης Οκτωβρίου 1805. Από τη μία πλευρά παρατάχθηκαν 33 πλοία του αγγλικού στόλου με 2.148 κανόνια και αρχηγό τον Οράτιο Νέλσονα. Από την άλλη, ο ενωμένος γαλλοϊσπανικός στόλος υπό τον Πιέρ ντε Βιλνέβ, με ίσο αριθμό πλοίων και 2.568 κανόνια. Στις 11:45 π.μ. ο Νέλσων έδωσε το σύνθημα της επίθεσης στους άνδρες του με το μήνυμα: «Η Αγγλία περιμένει από τον καθένα σας να επιτελέσει το καθήκον του».
Ο άγγλος ναύαρχος με ένα ευφυές στρατήγημα διεμβόλισε τις εχθρικές γραμμές από δύο σημεία, νικώντας κατά κράτος στους γαλλοϊσπανούς, που είχαν παρατάξει τα πλοία τους σε μία γραμμή, το ένα πίσω από το άλλο. Όμως, ένα εχθρικό βόλι από το μουσκέτο ενός ελεύθερου σκοπευτή χτύπησε κατάστηθα τον Νέλσονα στη 1:25 μ.μ. Τρεις ώρες αργότερα (4:30 μ.μ.) άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στη ναυαρχίδα του «Βίκτορι», γνωρίζοντας ότι η ναυμαχία έκλινε υπέρ των Άγγλων.
Στις 5:45 το απόγευμα οι εχθροπραξίες σταμάτησαν οριστικά, αφού οι γαλλοϊσπανοί είχαν χάσει 5.781 άνδρες (3.243 νεκροί, 2.538 τραυματίες) και 19 πλοία, ενώ 7.000 είχαν συλληφθεί αιχμάλωτοι, ανάμεσά τους και ο επικεφαλής του στόλου τους ναύαρχος Βιλνέβ. Οι Άγγλοι έχασαν 1.695 άνδρες (449 νεκροί και 1.246 τραυματίες), αλλά κανένα πλοίο.
Η νίκη των Άγγλων ήταν αποφασιστικής σημασίας. Τους κατέστησε κυρίαρχους των θαλασσών για 100 χρόνια ακόμη, ενώ έβαλε τέλος στα σχέδια του Ναπολέοντα για εισβολή στα βρετανικά νησιά.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/327#ixzz3pDKQQbkT
Νίκος Εγγονόπουλος
1907 – 1985
1297
0
Τεχνίτης του χρωστήρα και του στίχου, ένας από τους συνεπέστερους εκπροσώπους του Υπερρεαλισμού στην Ελλάδα. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Οκτωβρίου 1907 και πέρασε τα μαθητικά του χρόνια (1919-1927) εσωτερικός σε σχολείο του Παρισιού.
Στην Αθήνα επέστρεψε το 1927 για να υπηρετήσει τη θητεία του ως ακροβολιστής στο 1o Σύνταγμα Πεζικού. Απολύθηκε το 1928 κι εργάστηκε ως το 1930 ως μεταφραστής σε τράπεζα και ως γραφέας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παράλληλα, φοιτούσε σε Νυχτερινό Γυμνάσιο.
Από το 1930 έως το 1933 εργάστηκε ως σχεδιαστής στη Διεύθυνση Σχεδίων Πόλεως του Υπουργείου Δημοσίων Έργων. Το 1932 γράφτηκε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Κωνσταντίνο Παρθένη, ενώ φοίτησε στο εργαστήριο του Φώτη Κόντογλου και γνωρίστηκε με τον Γιάννη Τσαρούχη και τον Δημήτρη Πικιώνη.
Το 1939 πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση. Με επιρροές από τo μεταφυσικό κόσμο του Ντε Κίρικο και την υπερβατικότητα της βυζαντινής τέχνης προσπαθεί να εκφράσει την παγκοσμιότητα του ελληνισμού, μέσα από την πολυσημία της σουρεαλιστικής γραφής.
Ένα χρόνο νωρίτερα είχε εκδώσει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Μην ομιλείτε εις τον οδηγόν», η οποία προκάλεσε εντονότατες αντιδράσεις κι έλαβε τις διαστάσεις φιλολογικού σκανδάλου. Μερίδα των κριτικών τον ειρωνεύτηκε, όπως και τον Εμπειρίκο άλλωστε, θεωρώντας τη γραφή του πνευματικό παιγνίδι χωρίς βαθύτερο αντίκρισμα.
Μοναδικός του υπερασπιστής υπήρξε ο επίσης υπερεαλιστής Ανδρέας Εμπειρίκος. Του έγραφε: «Νικόλαε Εγγονόπουλε, σε αυτόν τον κόσμο δύο είναι τα μεγαλύτερα και πιο πολύτιμα στοιχεία, ο Έρωτας και το Σπαθί. Όλα τα άλλα έρχονται κατόπιν και τελευταίο από όλα η κριτική. Είσαι πραγματικά μεγάλος ποιητής, άσε λοιπόν οι άλλοι να λένε ότι θέλουν».
Το 1941 πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο και αιχμαλωτίσθηκε από τους Γερμανούς. Μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο εργασίας, απ' όπου δραπέτευσε και επέστρεψε στην Αθήνα με τα πόδια.
Το 1944, με νωπές τις αναμνήσεις του πολέμου, παρουσιάζει τον «Μπολιβάρ», την κορυφαία στιγμή της ποίησής του. Μέσα από τη μορφή του Σιμόν Μπολιβάρ, του απελευθερωτή της Νότιας Αμερικής από τους Ισπανούς, ο Εγγονόπουλος δίνει το διαχρονικό πρότυπο του αγωνιζόμενου ανθρώπου, χωρίς τους περιορισμούς φυλής, χώρας ή εποχής. Σύμφωνα με τον επιγραμματικό χαρακτηρισμό του κριτικού Ανδρέα Καραντώνη, το μακροσκελές αυτό ποίημα αποτελεί τον «Ύμνο εις την Ελευθερία» της γενιάς του '30.
Το 1945 ξεκίνησε πανεπιστημιακή καριέρα στο ΕΜΠ ως βοηθός στην έδρα Διακοσμητικής και Ελευθέρου Σχεδίου. Το 1969 έγινε καθηγητής στην έδρα Ελεύθερου Σχεδίου και εντεταλμένος στην έδρα Γενικής Ιστορίας της Τέχνης. Η ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία έληξε το 1973 με τη συνταξιοδότησή του.
Το 1958 του απονεμήθηκε το πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική του συλλογή «Εν Ανθηρώ Ελληνι Λόγω», ενώ το 1966 τιμήθηκε για το ζωγραφικό του έργο με το Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α'. Το 1979 θα του απονεμηθεί εκ νέου το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική του συλλογή «Στην κοιλάδα με τους ροδώνες».
Πέθανε στις 31 Οκτωβρίου 1985 από ανακοπή καρδίας. Η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Η καλλιτεχνική δημιουργία τού Νίκου Εγγονόπουλου τοποθετείται στην πρωτοπορία του ελληνικού υπερρεαλισμού. Βασικά χαρακτηριστικά του έργου του αποτέλεσαν η ιδιότυπη χρήση της δημοτικής γλώσσας και οι συμβολικές μορφές του, μέσω των οποίων πρόβαλε το αίτημα για μια ελληνοκεντρική σουρεαλιστική ποίηση και μια νέα έκφραση ελληνικότητας.
Ποιήματα του Νίκου Εγγονόπουλου έχουν μεταφρασθεί σε πολλές γλώσσες του κόσμου. Επιπλέον, έχουν μελοποιηθεί από τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Αργύρη Κουνάδη και τον Νίκο Μαμαγκάκη.
Βασική Εργογραφία
- Ποιήματα (εκδόσεις «Ίκαρος»)
- Στην κοιλάδα με τους ροδώνες (εκδόσεις «Ίκαρος»)
- Πεζά Κείμενα (εκδόσεις «Ύψιλον»)
Δισκογραφία
- Ο Εγγονόπουλος διαβάζει Εγγονόπουλο («Λύρα»)
Σέλια Κρουζ
1924 – 2003
114
0
Σπουδαία Κουβανή τραγουδίστρια, η αποκαλούμενη και «βασίλισσα της σάλσα». Θεωρείται από τις σημαντικότερες μορφές της αφροκουβανέζικης μουσικής, καθώς με την ερμηνεία της έκανε το διεθνές κοινό να στρέψει το βλέμμα του στη σάλσα, ένα είδος χορευτικής μουσικής, που αναπτύχθηκε στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του ‘70 από λατινοαμερικάνους μουσικούς. Ήταν πολύ αγαπητή και στην Ελλάδα, όπου είχε πραγματοποιήσει εμφανίσεις.
Η Ούρσουλα Χιλάρια Σέλια ντε λα Καριδάδ Κρους Αλφόνσο ντε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ (Úrsula Hilaria Celia de la Caridad Cruz Alfonso de la Santísima Trinidad), όπως ήταν το πλήρες όνομά της, γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1924 στην Αβάνα της Κούβας. Το 1947 ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές με μαθήματα θεωρίας, φωνητικής και πιάνου. Το κοινό την πρωτάκουσε σε ζωντανές της εμφανίσεις στο κουβανικό ραδιόφωνο. Τη δεκαετία του ‘50 καθιερώθηκε διεθνώς, συμμετέχοντας για περίπου δεκαπέντε χρόνια στο γκρουπ «La Sonora Μatancera».
Όταν ο Φιντέλ Κάστρο ήρθε στη εξουσία το 1959, η Κρουζ και το συγκρότημά της εγκατέλειψαν τη χώρα τους, γιατί διαφωνούσαν με τις πολιτικές του αρχές. ΈΕκτοτε δεν επετράπη στην τραγουδίστρια με το εκρηκτικό ταμπεραμέντο να επισκεφθεί ξανά τα πάτρια εδάφη. «O Κάστρο δεν με συγχώρησε ποτέ», είχε δηλώσει μάλιστα με πικρία, πριν από κάποια χρόνια.
Από το 1962 που εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Νέα Υόρκη άρχισε να αποκτά φανατικούς θαυμαστές για το μέταλλο της φωνής της και τις παθιασμένες ερμηνείες της. Το 1966 ξεκίνησε τη συνεργασία της με το συγκρότημα του Τίτο Πουέντε, με τον οποίο ηχογράφησε 8 δίσκους. Μετά τη λήξη της συνεργασίας τους, συνέχισε τη σόλο καριέρα της με πολυάριθμες δισκογραφικές δουλειές και ενδιαφέρουσες συνεργασίες. Πολύτιμος βοηθός ο σύζυγός της Πέδρο Νάιτ (παντρεύτηκαν το 1962), ο οποίος έπαιζε τρομπέτα στην ορχήστρα της και παράλληλα εκτελούσε καθήκοντα μάνατζερ.
Το σήμα κατατεθέν της Σέλια Κρουζ ήταν οι εντυπωσιακές της εμφανίσεις. Αγαπούσε ιδιαίτερα τα πολύχρωμα ρούχα, παπούτσια και περούκες. Στην πολύχρονη καριέρα της ηχογράφησε πάνω από 70 άλμπουμ και βραβεύτηκε με 7 Γκράμι. Επίσης, εμφανίστηκε στις ταινίες «The Mambo Kings» (1992) και «The Perez Family» (1995).
Η Σέλια Κρουζ πέθανε στο Νιου Τζέρσεϊ στις 16 Ιουλίου 2003, σε ηλικία 79 ετών. Έπασχε από καρκίνο στον εγκέφαλο και στα τέλη του 2002 είχε υποβληθεί σε εγχείρηση για την αφαίρεση όγκου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1034#ixzz3pDL24Gxl
Άλφρεντ Νομπέλ
1833 – 1896
458
0
Σουηδός χημικός, μηχανικός, εφευρέτης, επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος. Απέκτησε 350 πατέντες, με πιο γνωστές αυτές για την ανακάλυψη της δυναμίτιδας και του πυροκροτητή. Ως επιχειρηματίας δραστηριοποιήθηκε στην πολεμική βιομηχανία και άφησε το 94% της τεράστιας περιουσίας του στο Ίδρυμα Νομπέλ, που απονέμει κάθε χρόνο από το 1901 τα ομώνυμα βραβεία.
Ο Άλφρεντ Νομπέλ (Alfred Nobel) γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1833 και ήταν το τέταρτο από τα οκτώ παιδιά του μηχανικού Ιμάνουελ Νομπέλ και της Άντριετ Άλσελ. Από μικρός διδάχθηκε τις βασικές αρχές της μηχανικής από τον πατέρα του, που είχε έφεση προς τις εφευρέσεις. Το 1842 εγκατέλειψε τη Στοκχόλμη με τη μητέρα και τα αδέλφια του για να συναντήσει τον πατέρα του στην Αγία Πετρούπολη. Ο Ιμάνουελ Νομπέλ είχε εγκατασταθεί στη ρωσική μεγαλούπολη από το 1837 και είχε πλουτίσει από την ανακάλυψη του κόντρα-πλακέ, ενώ πειραματιζόταν με την τορπίλη.
Ο νεαρός Άλφρεντ σπουδάζοντας κατ’ οίκον σε ηλικία μόλις 16 ετών είχε εξελιχθεί σε ικανότατο χημικό, ενώ μιλούσε με ευχέρεια Αγγλικά, Ρωσικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά και βεβαίως Ρωσικά. Το 1850 μετέβη στο Παρίσι για να συμπληρώσει τις σπουδές του στη χημεία και τον επόμενο χρόνο βρέθηκε στις ΗΠΑ, όπου εργάστηκε στην κατασκευή του σιδερένιου πολεμικού πλοίου «Monitor» υπό τη διεύθυνση του συμπατριώτη του μηχανικού Τζον Έρικσον. Στις ΗΠΑ έλαβε και την πρώτη του πατέντα για τον γκαζομετρητή. Μετά την επιστροφή του στη Ρωσία απασχολήθηκε στο εργοστάσιο του πατέρα του μέχρι την ημέρα της χρεωκοπίας του το 1859.
Ο Άλφρεντ Νόμπελ επέστρεψε με την οικογένειά του στη Σουηδία και εγκαταστάθηκε στη Στοκχόλμη. Εκεί αποφάσισε να ασχοληθεί με τη βιομηχανική παραγωγή της νιτρογλυκερίνης. Λίγο μετά την έναρξη λειτουργίας του εργοστασίου το 1864 μία έκρηξη στοίχισε τη ζωή στο μικρότερο αδελφό του Εμίλ και σε τέσσερις εργαζόμενους. Το εργοστάσιο καταστράφηκε ολοσχερώς και η σουηδική κυβέρνηση του απαγόρευσε να το ξαναχτίσει.
Τότε, ο Νομπέλ εγκαταστάθηκε σε μια μαούνα στο λιμάνι της Στοκχόλμης και προσπάθησε να αναπτύξει μια ασφαλή μέθοδο παραγωγής της νιτρογλυκερίνης. Μια τυχαία ανακάλυψή του τον οδήγησε στην ανάπτυξη της δυναμίτιδας και του πυροκροτητή, του μηχανισμού με τον οποίο εκρήγνυται η δυναμίτιδα. Αφού κατοχύρωσε τις δύο εφευρέσεις του με διπλώματα ευρεσιτεχνίας στη Μεγάλη Βρετανία (1867) και τις ΗΠΑ (1868), δημιούργησε μια πιο δυναμική μορφή δυναμίτιδας, τη ζελατινοδυναμίτιδα, ενώ τελειοποίησε τον πυροκροτητή.
Οι δραστηριότητές του σε παγκόσμια κλίμακα σχετικά με τις εκρηκτικές ύλες, καθώς και η ιδιοκτησία πετρελαιοφόρων περιοχών στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, απέφεραν στον Νομπέλ μια τεράστια περιουσία. Το 1884 εξελέγη μέλος της Βασιλικής Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών και το 1893 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Ουψάλα. Πολυάσχολος, αλλά και μοναχικός ως χαρακτήρας, ο Νομπέλ βίωσε δύο φορές την απόρριψη από τις γυναίκες που αγαπούσε και παρέμεινε δεδηλωμένος εργένης μέχρι τον θάνατό του, που επισυνέβη στις 10 Δεκεμβρίου 1896 στο Σαν Ρέμο, εξαιτίας εγκεφαλικής αιμορραγίας.
Παρόλο που διαπνεόταν από φιλειρηνικά συναισθήματα και ήλπιζε ότι η καταστρεπτική δύναμη των εφευρέσεών του θα μπορούσε να συντελέσει στο να δοθεί ένα τέλος στους πολέμους, έβλεπε με απαισιοδοξία το μέλλον του ανθρωπίνου γένους. Οι διαπιστώσεις του αυτές, αλλά και σχόλια του Τύπου που τον χαρακτήριζαν «Έμπορο του Θανάτου», τον οδήγησαν να φροντίσει την υστεροφημία του. Με τη διαθήκη της 27ης Νοεμβρίου 1895 διέθεσε το 94% της τεράστιας περιουσίας του για να υλοποιηθεί αυτό που θεωρείται σήμερα η μεγαλύτερη τιμητική διάκριση στον κόσμο: Το Βραβείο Νομπέλ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/573#ixzz3pDLLbM4R
Γιουτζίν Ιλάι
1886 – 1911
60
0
Πρωτοπόρος αμερικανός αεροπόρος, στον οποίο πιστώνεται η πρώτη προσνήωση και απονήωση αεροπλάνου πάνω σε πλοίο. Οι πτήσεις του αυτές άνοιξαν τον δρόμο στην κατασκευή του αεροπλανοφόρου.
Ο Γιουτζίν Μπέρτον Ιλάι (Eugene Burton Ely), γεννήθηκε στο Ουίλιαμσμπεργκ της Αϊόβα στις 21 Οκτωβρίου 1886 και σπούδασε μηχανικός στο Πολιτειακό Κολέγιο της Αϊόβα. Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε ως πωλητής αυτοκινήτων και οδηγός αγώνων στον Σαν Φρανσίσκο.
Στις αρχές του 1910 μετακόμισε βορειότερα στο Πόρτλαντ του Όρεγκον, αναζητώντας καλύτερη τύχη και έπιασε δουλειά στην έκθεση αυτοκινήτων του Χένρι Γουέμι. Λίγο μετά, το αφεντικό του αγόρασε ένα τετρακύλινδρο διπλάνο τύπου «Κέρτις» («Curtiss») και ο Ιλάι, έχοντας άγνοια κινδύνου, προσφέρθηκε να το πιλοτάρει με μόνο εφόδιο τη λατρεία του για την ταχύτητα και τη συμμετοχή του σε αγώνες αυτοκινήτου. Φυσικό ήταν να τα κάνει θάλασσα και το αεροπλάνο να υποστεί σημαντικές ζημιές, όταν κατέπεσε στην παρθενική του πτήση.
Η πrώτη απονήωση
Ο Γουέμι εξοργίστηκε για την απώλεια της επένδυσής του και τον απέλυσε. Αυτός δεν το έβαλε κάτω. Αγόρασε το σχεδόν κατεστραμμένο αεροπλάνο από το πρώην αφεντικό του και μέσα σε λίγους μήνες βάλθηκε, όχι μόνο να επισκευάσει το αεροπλάνο, αλλά και να μάθει να πετά. Τον Ιούνιο του 1910 με το ανακαινισμένο «Κέρτις» πέταξε από το Πόρτλαντ ως τη Μινεσότα και συναντήθηκε με τον κατασκευαστή του Γκλεν Κέρτις. Αυτός εντυπωσιάστηκε από τις επιδόσεις του και τον προσέλαβε στην εταιρεία του.
Τον Οκτώβριο του 1910, ο Ιλάι και ο Κέρτις συναντήθηκαν στην Ουάσιγκτον με στελέχη του Υπουργείου Ναυτικών, για να συζητήσουν τη δυνατότητα ίδρυσης Αεροπορίας του Ναυτικού. Πρώτα έπρεπε να επιλύσουν το πρόβλημα της προσνήωσης και απονήωσης ενός αεροπλάνου πάνω σε πλοίο. Μέσα σε σύντομο χρόνο πραγματοποίησαν δύο πειραματικές πτήσεις που αποδείχθηκαν επιτυχημένες.
Η πρώτη δοκιμή έγινε στις 10 Νοεμβρίου 1910. Ο Ιλάι με ένα διπλάνο «Κέρτις» απονηώθηκε από μια ξύλινη εξέδρα, που είχε κατασκευαστεί ειδικά στο κατάστρωμα του καταδρομικού «Μπέρμιγχαμ», το οποίο βρισκόταν εν στάσει στα ανοιχτά της Βιρτζίνια. Δύο μήνες αργότερα, στις 18 Ιανουαρίου 1911, ο Ιλάι απογειώθηκε από το Σαν Φρανσίσκο και προσνηώθηκε σε μια ξύλινη εξέδρα στο πρυμναίο κατάστρωμα του θωρηκτού «Πενσυλβάνια», που ναυλοχούσε στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο. Κατά την προσνήωσή του χρησιμοποίησε διάταξη αγκίστρωσης από συρματόσχοινα (όπως και τα σύγχρονα αεροπλάνα, που επιχειρούν από αεροπλανοφόρα), δεμένα σε σάκους γεμάτους άμμο. Στη συνέχεια, ο πρωτοπόρος αεροπόρος απονηώθηκε και επέστρεψε πάλι στην ξηρά.
Ο Γιουτζίν Ιλάι, μετά τη διπλή του επιτυχία, συνέχισε να πετά ως πιλότος επιδείξεων. Σε μια τέτοια επίδειξη στο Μέικον της Τζόρτζια (19 Οκτωβρίου 1911), το αεροπλάνο του συνετρίβη και ο Ιλάι βρήκε ακαριαίο θάνατο, σε ηλικία μόλις 25 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/331#ixzz3pDLh0DNc
Οι τέσσερις μεγαλύτερες τάξεις του Δημ. Σχολείου , με δύο απ' τους δασκάλους του στα 1963 . Οι μαθητές της φωτογραφίας είναι γεννημένοι ως το 1954 . Οι δάσκαλοι είναι , αριστερά Μ. Καρυδάκη , και δεξιά ο Σπ. Παπανδρέου απ' την Αμυγδαλιά
Αρχείο Κ.Λατσούδη
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
21:00
18°C
78%
2 Μπφ BA
9 Km/h
ΒΡΟΧΗ
Πέμπτη
22/10
03:00
17°C
92%
3 Μπφ Α
16 Km/h
ΒΡΟΧΗ
09:00
16°C
99%
3 Μπφ Α
16 Km/h
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
15:00
17°C
100%
3 Μπφ Α
16 Km/h
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
21:00
17°C
96%
3 Μπφ Δ
16 Km/h
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
“ …ΚΑΙ ΠΟΥ ΛΕΣ ΕΥΤΥΧΊΑ …”
Κάπως έτσι αγαπημένοι μου φίλοι , ξεκινήσαμε , Ελληνικός Λαός , φυσικά , με όνειρα και ελπίδες για μια καλύτερη Πατρίδα , για μια… καλύτερη ζωή , δυστυχώς όμως το όνειρό μας δεν..” έστρεξε “ , όπως λέει κι’ ο Λαός μας και πάμε απ’ το κακό στο χειρότερο ..
Στην πολυκατοικία μας , φίλοι μου , έμενε παλιότερα , για πολλές δεκαετίας , μια ευγενική , καλοσυνάτη , μοναχική ηλικιωμένη κυρία , μια λιγόσωμη γυναίκα που κέρδιζε αμέσως τη συμπάθειά σου ..η κυρία Ευτυχία ..αξιοπρεπής , περιποιημένη , προσωποποίηση της ..” αξιοπρεπούς..ένδειας “ όπως ΄θα ‘ λεγε και ο μακαρίτης ο Γκομοζόγιαννος ..
Ξαφνικά όμως , με τον ερχομό της κρίσης , χωρίς καν να το καταλάβουμε στην πολυκατοικία , και είμαστε και 63 διαμερίσματα ζωή να ‘χουμε , βέβαια , απ’ ό,τι γνωρίζουμε η κυρία Ευτυχία δεν πρέπει να είχε συγγενείς και κανένας δεν ρώτησε ποτέ γι’ αυτή ..
Θα μου πείτε , πως μου ΄’ρθε , τέτοια ώρα στο νου η κυρία Ευτυχία , και με τον δίκιο σας , αλλά πριν από μερικές μέρες , δύο στενά παραδίπλα μας , χαζοπερπατώντας , ως συνήθως , άκουσα μια πολύ γνώριμη φωνή να φωνάζει το όνομά μου , κύριε..Κώστα , κύριε ..Κώστα , γύρισα και είδα την κ. Ευτυχία να με κοιτάζει με το απέραντο χαμόγελό της…
Την πλησίασα , με αγκάλιασε και συγκινημένη με ρώτησε πως είμαι , γιατί γνώριζε για τις περιπέτειες της υγείας μου και καταχάρηκε , όταν της είπα πως είμαι πολύ καλά , αν και όπως μου είπε , κι’ αυτή με βρήκε καλά και μάλιστα με..έφτυσε για να μη..βασκαθώ..
Της είπα πως μας έλειψε στην πολυκατοικία , και μου εξήγησε , πως με την κρίση και το..πετσόκομμα , της μικρής σύνταξής της, τα χρήματα πια δεν της έφταναν και βρήκε παραδίπλα μας ένα δωματιάκι , φτηνό και μετακόμισε , αλλά μου είπε , πάντα ρωτούσα για σας κύριε Κώστα…
Η ώρα που συναντηθήκαμε , ήταν..μεσημεριανή , 12.30 – 1:00 , και πρόσεξα πως κρατούσε στο χέρι της μια τσάντα χάρτινη , δεν είπαμε τίποτα περισσότερο , αλλά μετά ,τη συναντούσα σχεδόν κάθε μέρα την ίδια περίπου ώρα , με την ίδια χάρτινη τσάντα στο χέρι της , που την πρόσεχε σαν κόρη..οφθαλμού , έτσι λοιπόν όπως κοίταξα για λίγο την τσάντα , την είδα να με κοιτάζει λίγο..κοκκινισμένη , ένοιωσα πως αμέσως έχασε την καλή της διάθεση , και αμέσως αφού κατάλαβε πως κάτι ..κατάλαβα , μου άνοιξε την καρδιά της ..
Δεν ξέρω κύριε Κώστα , τι έχεις καταλάβει βλέποντάς με καθημερινά με την τσάντα στο χέρι , αλλά θα πρέπει να σου εκμυστηρευτώ , πως αρκετό καιρό τώρα , τα λεφτά μου δεν φτάνουν , όπως και σε όλο τον κόσμο φυσικά , και επειδή δεν έχω κανένα στον κόσμο , πηγαίνω καθημερινά και παίρνω φαγητό απ’ την εκκλησία του Προφήτη Ηλία ..την ώρα δε που μιλούσε , είχε χαμηλωμένα τα μάτια της , που μάλλον ήταν και λίγο..βουρκωμένα ..ενώ ο τρόπος που με κοίταζε ήταν σαν να μου ΄λεγε , να μη πω σε κανένα το μυστικό της ..
Αχ γλυκιά μου κυρία Ευτυχία ….
Tις σημερινές μας φωτογραφίες , αλλά και χιλιάδες άλλες , θα τις βρείτε ατην " Τράπεζα Λιδορικιώτικης φωτογραφίας " photolidoriki.blogspot.com , " καταθέστε " και σεις τις παλιές σας φωτογραφίες στην Τράπεζά μας , για να περισωθούν και να μέινουν..αιώνια
Καλό σας απόγευμα , να περνάτε καλά
Απ’ το “Λιδωριίκι “ με αγάπη …..Κ.Κ.
www.lidoriki.com
No comments:
Post a Comment