ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ..ΤΟ ΜΑΓΕΙΡΙΟ

Υπήρχε και ένα μαγειριό (μαγειρείο) στην γειτονιά....έτσι το έλεγαν...ανοιχτό και το μεσημέρι.
Είχε εργατόκοσμο η περιοχή....γηραλέους που έμειναν μόνοι....σπάνια φοιτητές
από την επαρχία ...δαχτυλοδειχτούμενοι τότε με την καλή πάντα έννοια του νέου
που θέλει να μάθει περισσότερα γράμματα....να γίνει γιατρός...δικηγόρος.
Έτσι συμπλήρωνε την πελατεία του ο μαγαζάτορας....
Αυτός και η γυναίκα του τα βολεύανε μια χαρά....και μακαρονάδα σκέτη με ολίγη σάλτσα....και ροβύθια...και γίγαντες....και σκέτο από γιουβέτσι....και φυσικά
την μισή και το κατρούτσο με ρετσίνα.....απαραίτητα με την παραγγελία.
Ήταν απέναντι από το σπίτι μας.....είχε και βαρέλια με κρασί...τόβαζε μόνος του
με μούστο από το Λιόπεσι...πουλούσε και στα σπίτια...ΟΙΝΟΣ ΚΑΤ΄ΟΙΚΟΝ....
Το μολύβι στο αυτί και το μπλοκάκι στην τσέπη πήγαινε για τον λογαριασμό...
"...τι έχουμε;"
Τι να έχει ο πελάτης με κέρματα μόνο στις τσέπες....
..."γράψε ολίγο από γιουβέτσι...μια φέτα και ένα κατρούτσο..."
Δεν μας ξεχνούσε όταν ερχόντουσαν οι μουστιές....
"...φέρε την κατσαρόλα να σου βάλω μούστο να σου φιάξει η μάνα σου μουσταλευριά...."
Και την έφιαχνε πεντανόστιμη....
Καλά τα πήγαινε το μαγεριό για κάμποσα χρόνια....
Μεγάλωνε όμως ο ιδιοκτήτης και βάρυνε....δεν είχανε παιδιά....
Τόκλεισε....έμεινε η πινακίδα....κάτω το μαγαζί πάνω το σπίτι....ερήμωσαν....
Σε κάποιο γηροκομείο η γυναίκα του....αυτός τυχερός έφυγε πρώτος.
Μετά από χρόνια που πέρασα η πολυκατοικία στο σημείο άσχημη...ετοιματζίδικη....
τίποτα δεν θύμιζε από τα παλιά και εκείνο το σημείο της γειτονιάς.

Πίσω στα παλιά