Πρωϊ στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς που έχει και μπακαλική....
Μια ηλικιωμένη ψωνίζει ένα ψωμί ...ένα γάλα...ένα πακέτο μακαρόνια
και κάτι άλλο....
Τα πηγαίνει στον ψιλικατζή και του λέει....
"....αυτά και να τα γράψεις παιδί μου...."
Δεν μίλησε αυτός απλά τα έγραψε στο τετράδιο.....τι να σχολιάσεις...
Δεν πήρε ούτε τσιγάρα....ούτε εφημερίδα ...ούτε κάρτα κινητής τηλεφωνίας...
Το τετράδιο του ψιλικατζή είχε πολλές σελίδες γραμμένες....
Πώς να μην γυρίσεις πίσω στα παλιά και να μην πάς στην γειτονιά
της Ομόνοιας όταν εσύ πήγαινες στο μπακάλικο με το τεφτέρι
πίσω στην κωλότσεπη μαζί με την σφεντόνα;
"....αυτά που γράφει στο χαρτί θέλω και να τα γράψεις..."
Και τα έγραφε ο μπακάλης και κάθε δεκαπέντε τον πληρώναμε....
Δεν έκανε εντύπωση σε κανένα το τεφτέρι εκείνα τα χρόνια....
οι περισσότεροι στην γειτονιά το είχανε στο συρτάρι....ήταν απαραίτητο
αξεσουάρ μεταπολεμικό.....
Για τον χασάπη σπάνια υπήρχε τεφτέρι γιατί σε έβλεπε αργά και που
και μόνο για κατεψυγμένα πολικής καταψύξεως και άνευ ημερομηνίας
λήξεως....μπορεί το αρνί Ν.Ζηλανδίας να είχε την ηλικία της γιαγιάς σου....
Τίποτα δεν άλλαξε....
Πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment