ΟΙ ΦΙΛΟΙ
Πήγαιναν τα σύγνεφα έρημα το δείλι ,
τα βουνά βουβά στην ατμοσφαίρα ,
ταξιδεύαν μου - αμίλητοι - οι φίλοι
στον αγέρα .
Είπα : οι φίλοι μου! η ζωή μου τρέμει -
οι τελευταίοι παν μονάχοι τους οι τόποι,
άπιαστες οι γνωριμίες μου ανέμοι
κι οι ανθρώποι .
Όνειρο ήταν , πλάνη το πως
ζούμε , φτάνει η ζωή μας φίλους ναχει ,
χώρια η αντάμα πάμε , όπως
και μονάχοι .
Όπως τα σύγνεφα έρημα στο δείλι ,
τα βουνά βουβά στην ατμοσφαίρα ,
όπως αμίλητοι πάνε μου οι φίλοι
στον αγέρα...
( Ουλαλούμ )
No comments:
Post a Comment