Η ΠΑΛΙΑ ΑΥΛΟΠΟΡΤΑ

 

 

Πνιγμένη στον ξερό κισσό , η παλιά μας η αυλόπορτα ,

σάπισε βυθισμένη στην αχλή , στην εγκατάλειψη ,

θλίψη με πιάνει , αντικρίζοντας τριγύρω τα ξερόχορτα ,

να ‘χουνε κάνει στα όνειρά μου μια πικρή ..κατάληψη …

                      *                    *

Σιωπή ολόγυρα ,κ’ εκεί , που ηχούσαν κάποτε τραγούδια ,

τώρα , μονάχα , τα θλιμμένα των πουλιών τα τιτιβίσματα ,

καθώς περνούν αδιάφορα , απ’ τα ξεραμένα τα λουλούδια ,

που κάποτ’ ήταν της πανέμορφης αυλής μας τα στολίσματα .

                       *                     *

Που’ ναι οι γαρδένιες , οι καμέλιες , κι’ η πελώρια ορτανσία ,

που σαν μωρά παιδιά , νύχτα και μέρα τις κανάκευε η μάνα ,

κι’ αυτός ο αγέρας , θλιβερός , χωρίς των αρωμάτων πανδαισία ,

πένθιμη , λες , ατμόσφαιρα , σαν να χτυπάει λυπητερά καμπάνα…

                      *                     *

Ξεθώριασαν , γιορτές και σχόλες στης ψυχής το καλαντάρι ,

οι φεγγαρόλουστες βραδιές τ΄Αυγούστου ..ξεχασμένες ,

χλωμά αστεράκια οι αγάπες , στ’ ουρανού μου το παγκάρι ,

κι’ οι αναμνήσεις , μες στη στάχτη του ονείρου , στοιβαγμένες ……Κ.-

 

Aθήνα 15-11-2008

Λιδορίκι 26-11-2008 .