Λιδωρίκι: EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ ..

5.2.15

EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ ..

Καλησπέρα Λιδορικιώτες όλου του κόσμου ..

Καλημέρα φίλοι του χωριού μας και της εφημερίδας μας ..

ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2015

Ανατολή Ήλιου: 07:24
Δύση Ήλιου: 17:53
Σελήνη 17 ημερών

Αγάθος, Αγάθη, Αγαθή.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

. Χ.

1859

Η Βλαχία και η Μολδαβία ενώνονται υπό τον Αλεξάντρου Κούζα (Αλέξανδρο Κούζα) και σχηματίζουν τα Ηνωμένα Πριγκιπάτα, πρόδρομο σχήμα της Ρουμανίας.

1930

Εκδίδεται το Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο οι Ελληνίδες αποκτούν δικαίωμα ψήφου στιςδημοτικές και κοινοτικές εκλογές.

1959

Αρχίζουν στη Ζυρίχη ελληνοτουρκικές συνομιλίες για την εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό.

1968

Συνέρχεται στη Βουδαπέστη η 12η Ευρεία Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, που οδήγησε στη διάσπαση του κόμματος σε ΚΚΕ και ΚΚΕ (εσωτερικού).

1991

Αεροσκάφος C-130 της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας συντρίβεται στο Όρος Όθρυς, κατά τη διάρκεια της προσέγγισης στο αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου. Νεκροί και οι 63 επιβαίνοντες, εκ των οποίων 19 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί και 44 στρατεύσιμοι.

1994

Μακελειό του Σεράγεβο. 60 άνθρωποι σκοτώνονται και 200 τραυματίζονται από έκρηξη όλμου στην αγορά της πόλης.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0502#ixzz3QuVoQb5y

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

1840

Τζον Μπόιντ Ντάνλοπ, σκοτσέζος κτηνίατρος και εφευρέτης, που ανακάλυψε το ελαστικό με σαμπρέλα και ίδρυσε τη βιομηχανία που φέρει το όνομά του. (Θαν. 23/10/1921)

1878

Αντρέ Γκουστάβ Σιτροέν, γάλλος μηχανικός και ιδρυτής της φερώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας (Citroen). (Θαν. 3/7/1935)

1919

Ανδρέας Παπανδρέου, ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός (1981-1989, 1993-1996). (Θαν. 23/6/1996)

ΘΑΝΑΤΟΙ

1863

Ζαν Γκαμπριέλ Εϊνάρ, γνωστότερος ως Ιωάννης Γαβριήλ Εϋνάρδος, ελβετός φιλέλληνας. Πρόσφερε χρήματα για τον αγώνα των Ελλήνων και υποστήριζε την ιδέα για την ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας, της οποίας ονομάστηκε επίτιμος διοικητής. (Γεν. 28/12/1775)

2008

Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι, γκουρού, που συνδέθηκε στενά με τους Beatles και άλλους ρόκερς μέσω της διδασκαλίας του για τον υπερβατικό διαλογισμό.(Γεν. 12/1/1917)

2014

Τζένη Βάνου, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Ευγενίας Βραχνού, τραγουδίστρια του ελαφρού τραγουδιού.(Γεν. 10/2/1939)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0502#ixzz3QuWI1qNS

Ιωάννης Γαβριήλ Εϋνάρδος
1775 – 1863

Ιωάννης Γαβριήλ Εϋνάρδος

Γαλλοελβετός τραπεζίτης, θερμός φιλέλληνας και πρωτοπόρος φωτογράφος. Ο Ιωάννης - Γαβριήλ Εϋνάρδος (Jean-Gabriel Eynard στα γαλλικά) γεννήθηκε στη Λυών της Γαλλίας στις 28 Δεκεμβρίου 1775. Η οικογένειά του, ήδη, από 1686 είχε γίνει δεκτή στους αριστοκρατικούς κύκλους της Γενεύης.

Ο Εϋνάρδος δημιούργησε σεβαστή περιουσία από τραπεζικές εργασίες στην Ιταλία. Το 1810 επιστρέφει στη Γενεύη και χτίζει ένα μέγαρο, όπου σήμερα στεγάζεται το Δημαρχείο της πόλης. Τον ίδιο χρόνο γνωρίζεται με τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος κατορθώνει να του εμφυσήσει την αγάπη για το δοκιμαζόμενο έθνος των Ελλήνων.

Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, ο Εϋνάρδος συγκεντρώνει χρήματα για την αγορά πολεμοφοδίων και μέσω των υψηλών γνωριμιών του προσπαθεί να επηρεάσει σημαντικές προσωπικότητες της Ευρώπης για το δίκαιο των ελληνικών θέσεων.

Μετά την Απελευθέρωση λειτουργεί ως άτυπος οικονομικός σύμβουλος του πρώτου Κυβερνήτη και φίλου του Ιωάννη Καποδίστρια. Τον πείθει να δώσει έμφαση στην ανάπτυξη της υπαίθρου, με την παροχή δωρεάν κεφαλαίων, αλλά και καλλιεργητικών δανείων στους αγρότες.

Όμως, οι τοκογλύφοι, που συγκέντρωναν τα χρηματικά κεφάλαια, δάνειζαν με τόκο ως και 50%. Ηταν, λοιπόν, αναγκαία η ίδρυση ενός τραπεζικού οργανισμού, που θα εκλογίκευε την Πίστη. Το 1828 και με κεφάλαια του Εϋνάρδου, τα οποία διαχειριζόταν ο έμπιστος συνεργάτης του Γεώργιος Σταύρου, ιδρύεται η Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα, που επέζησε μόλις 6 χρόνια.

Διάδοχο σχήμα της υπήρξε η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, που λειτούργησε το 1842 και σήμερα είναι η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας. Ο Εϋνάρδος υπήρξε από τους εμπνευστές της δημιουργίας της και ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρός της.

Οι υπηρεσίες του προς τη χώρα μας συνεχίστηκαν το 1847, όταν αντιμετώπισε με σθένος τις υπερβολικές απαιτήσεις των άγγλων τραπεζιτών για το δάνειο του 1832 προς την Ελλάδα. Πλήρωσε ο ίδιος μισό εκατομμύριο χρυσά φράγκα για να τους ικανοποιήσει.

Ο Εϋνάρδος υπήρξε από τους πρωτοπόρους της φωτογραφίας μετά την εφεύρεση της δαγεροτυπίας το 1839. Οι περισσότερες από τις δαγεροτυπίες του, μεταξύ 1842 και 1863, απαθανατίζουν οικογενειακές στιγμές, το μέγαρό του, τοπία, τους υπηρέτες του, καθώς και αρκετές αυτοπροσωπογραφίες του.

Πέθανε στις 5 Φεβρουαρίου 1863 στη Γενεύη. Προς τιμήν του, η Εθνική Τράπεζα έχει ονομάσει «Μέγαρο Εϋνάρδου» το κτίριο που στεγάζει το Μορφωτικό της Ίδρυμα (ΜΙΕΤ), στη συμβολή των οδών Αγίου Κωνσταντίνου και Μενάνδρου, στο κέντρο της Αθήνας. Το όνομά του έχει επίσης δοθεί σε δρόμο του Δήμου Αθηναίων.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/210#ixzz3QuYWGMEV

Τζένη Βάνου
1939 – 2014

Τζένη Βάνου

Σπουδαία ερμηνεύτρια του ελαφρού τραγουδιού, με τη μοναδική βραχνάδα και το τζαζ ηχόχρωμα στη φωνή της. Διακρίθηκε και στο λαϊκό τραγούδι από τις αρχές της δεκαετίας του ‘70. Μεγάλες της επιτυχίες τα τραγούδια «Σε βλέπω στο ποτήρι μου», «Σ' αγαπώ», «Μα αύριο κύριε», «Αγόρι μου», «Χίλιες βραδιές», «Σκλάβα», «Ερωτά μου ανεπανάληπτε», «Αν είναι η αγάπη αμαρτία», «Κι έκλαιγε μαζί μου ο θεός» και «Θέλω κοντά σου να μείνω».

Η Ευγενία Βραχνού, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Φεβρουαρίου 1939. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια μετά το χωρισμό των γονιών της και μεγάλωσε με τη γιαγιά της. Στα 14 της αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, επειδή ο πατέρας της δεν της επέτρεπε να βλέπει τη μητέρα της.

Αρχικά σκόπευε να σπουδάσει στη Φυσικομαθηματική Σχολή. Μετά όμως τη γνωριμία της με τον συνθέτη Μίμη Πλέσσα, τον οποίο θεωρούσε μέντορά της, αποφάσισε να ασχοληθεί με το τραγούδι, παρά την αντίδραση του πατέρα της. Με προτροπή του Πλέσσα έδωσε εξετάσεις στο ΕΙΡ και προσλήφθηκε το 1959 ως τραγουδίστρια της ορχήστρας ελαφράς μουσικής του κρατικού ραδιοφωνικού σταθμού. Το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο με το οποίο έχτισε την καριέρα της ήταν ιδέα του μαέστρου και συνθέτη Γεράσιμου Λαβράνου, με τον οποίο συνεργάστηκε στα πρώτα της βήματα.

Το τραγούδι που την καθιέρωσε ήταν το «Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου» του Μίμη Πλέσσα, ο οποίος στη συνέχεια υπέγραψε και τον πρώτο μεγάλο της δίσκο, που περιλάμβανε και τη μεγάλη επιτυχία της «Σε βλέπω στο ποτήρι μου». Μάλιστα, με το κομμάτι «Τώρα» του μουσικοσυνθέτη κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1964. Μέλος της κριτικής επιτροπής ήταν ο ηθοποιός Δημήτρης Χορν, ο οποίος ψήφισε «Τζένη Βάνου» και όταν του ζητήθηκε από τα υπόλοιπα μέλη της Επιτροπής να ψηφίσει τραγούδι και όχι πρόσωπο αυτός απάντησε προφητικά: «Μα τα επόμενα 50 χρόνια γι’ αυτήν θα μιλάμε».

Σύντομα καθιερώθηκε ως τραγουδίστρια του ελαφρού τραγουδιού και ερμήνευσε ντουέτα, κυρίως με τον Γιάννη Βογιατζή. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 ο Νίκος Μαμαγκάκης της ζήτησε να τραγουδήσει το «Σ’ αγαπώ» («Ο ήλιος βγαίνει μες στα μάτια σου») για την ταινία του Νίκου Φώσκολου «Λεωφόρος του μίσους». Το τραγούδι γνώρισε μεγάλη επιτυχία και ο Μάνος Χατζιδάκις της πρότεινε να συνεργαστούν. Αυτή αρνήθηκε, επειδή δεν ήθελε να «προδώσει» τον Μίμη Πλέσσα, που την ανέδειξε.

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 πραγματοποιεί τη μεγάλη στροφή της καριέρας της και με τη βοήθεια του Τόλη Βοσκόπουλου περνά στο λαϊκό τραγούδι. Μόλις είχε επιστρέψει από την Αμερική, όπου δούλευε για περίπου μία διετία, χωρισμένη και μόνη με δύο μικρά παιδιά (τον Μιχάλη και την Αθηνά από τον γάμο της με τον επιχειρηματία Βασίλη Ρηγόπουλο), χωρίς δουλειά και χωρίς λεφτά. Σε αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής της συνάντησε μια μέρα τον Τόλη Βοσκόπουλο, ο οποίος τη βοήθησε να ξεκινήσει και πάλι από την αρχή. Της έγραψε δύο λαϊκά τραγούδια («Αγόρι μου» και «Σε παρακαλώ, σήκω και φύγε»), που έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Ο Πλέσσας της γράφει το σουξέ «Σε βλέπω στο ποτήρι μου» και το 1984 παίρνει χρυσό δίσκο με το «Τρένο της ζωής» του Τάκη Μουσαφίρη.

Στην πολύχρονη καριέρα της υπήρξε μούσα πολλών συνθετών. Ερμήνευσε τραγούδια των Μίμη Πλέσσα, Μίκη Θεοδωράκη, Γιώργου Μουζάκη, Κώστα Γιαννίδη, Ζακ Ιακωβίδη, Τάκη Μωράκη, Κώστα Καπνίση κ.ά. Εμφανίστηκε στα μεγαλύτερα κέντρα της παραλιακής, δίπλα σε μεγάλα ονόματα, αλλά ανήκε σ’ εκείνους του καλλιτέχνες που δεν έβγαλαν πολλά λεφτά. «Στις οικονομικές συμφωνίες που έκανα ήμουν χάπατο, χαζή. Ο καθένας μπορεί να με εκμεταλλευτεί» είχε πει με ειλικρίνεια. Βραβεύτηκε για τη δουλειά της στην Ισπανία, την Πολωνία και τη Σοβιετική Ένωση.

Η Τζένη Βάνου άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο «Μεταξά» του Πειραιά στις 5 Φεβρουαρίου 2014, νικημένη από τον καρκίνο.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1186#ixzz3QuYq1ovU

Αντρέ Σιτροέν
1878 – 1935

Αντρέ Σιτροέν

Γάλλος μηχανικός και ιδρυτής της φερώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας.

Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 5 Φεβρουαρίου 1878 και ήταν ο πέμπτος γιος του ολλανδοεβραίου εμπόρου διαμαντιών Λεβί Σιτρούν και της πολωνοεβραίας Μάζρα Κλάινμαν. Όταν ο πατέρας του μετακόμισε στο Παρίσι από το Άμστερνταμ πρόσθεσε στο επώνυμό του ένα διαλυτικό κι έτσι προέκυψε το Σιτροέν.

Ο Αντρέ Σιτροέν (Andre Citroen) έχασε πολύ μικρός τον πατέρα του, που αυτοκτόνησε το 1883. Το 1900 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο του Παρισιού και μέχρι να εισέλθει την παραγωγική διαδικασία επισκέφθηκε τους συγγενείς της μητέρας του στο Λοτζ της Πολωνίας, όπου διατηρούσαν εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας. Εκεί πήρε ιδέες από τον τρόπο λειτουργίας των μηχανών και όταν επέστρεψε στη Γαλλία κατασκεύασε το διπλό ελικοειδές γρανάζι, το οποίο αποτέλεσε τομή στην αυτοκίνηση.

Εκμεταλλεύθηκε την ανακάλυψή του αυτή με την ίδρυση μιας συνεταιρικής επιχείρησης το 1905, που τροφοδοτούσε τις γαλλικές αυτοκινητοβιομηχανίες. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου διηύθυνε τη δική του εταιρεία, που προμήθευε με πολεμικό υλικό το γαλλικό στρατό και απασχολούσε προσωπικό 12.000 ατόμων. Μετά τη λήξη του Πολέμου, το 1918, η επιχείρησή του έμεινε χωρίς αντικείμενο και ο Σιτροέν αποφάσισε να στραφεί στην κατασκευή αυτοκινήτων.

Citroen Type A

Ως σήμα της νέας εταιρείας του υιοθέτησε το διπλό γαλόνι (το διακριτικό του έλληνα λοχία ανεστραμμένο). Η επικρατέστερη εκδοχή για την επιλογή του αυτή είναι ότι το έκανε σε ανάμνηση της ανακάλυψης από τον ίδιο του διπλού ελικοειδούς γραναζιού. Κάποιοι λένε ότι ήθελε να θυμηθεί τη θητεία του στο στρατό και την πολεμική βιομηχανία, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι πρόκειται για μασονικό σύμβολο, καθώς ο Αντρέ Σιτροέν ήταν επίλεκτο μέλος της Στοάς του Παρισιού «Θετική φιλοσοφία».

Το πρώτο μοντέλο που παρουσίασε η νεοσύστατη «Σιτροέν» ήταν το Type A, με ημερήσια παραγωγή 100 αυτοκινήτων, τη μεγαλύτερη από οποιονδήποτε άλλο ευρωπαίο κατασκευαστή. Το μοντέλο πούλησε περίπου 25.000 κομμάτια, μέχρι το 1921, οπότε αποσύρθηκε από την αγορά. Ακολούθησε το 5CV το 1923 και το 11CV το 1934 που ήταν το πρώτο εμπροσθοκίνητο όχημα στην ιστορία της αυτοκίνησης.

Η πανάκριβη εξέλιξη του μοντέλου «γονάτισε» οικονομικά την εταιρεία. Οι πιστωτές άρχισαν τις κατασχέσεις και η Σιτροέν πέρασε στα χέρια της εταιρείας ελαστικών «Μισελέν». Ο Αντρέ Σιτροέν, καταβεβλημένος από τον καρκίνο του στομάχου από τον οποίο έπασχε, πέθανε στο Παρίσι στις 3 Ιουλίου 1935.

Η «Σιτροέν» υπό την καθοδήγηση της «Μισελέν» έγραψε λαμπρές σελίδες στην ιστορία του αυτοκινήτου. Δημιούργησε φανατικούς οπαδούς με το θρυλικό και ταπεινό 2CV, που μόνο η Πόρσε και η Φεράρι είχαν στην κατηγορία των σπορ αυτοκινήτων. Σήμερα, η Σιτροέν συνεχίζει την πορεία της ως μέλος του γαλλικού ομίλου PSA Peugeot-Citroen.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/224#ixzz3Qua4BA42

Αθανάσιος Ευταξίας
1849 – 1931

Αθανάσιος Ευταξίας

Έλληνας πολιτικός, που διετέλεσε για ένα μήνα πρωθυπουργός την περίοδο της δικτατορικής διακυβέρνησης Πάγκαλου.

Ο Αθανάσιος Παπαλουκάς, όπως ήταν το πραγματικό του επώνυμο, γεννήθηκε στο Δαδί (νυν Αμφίκλεια) Φθιώτιδας στις 16 Φεβρουαρίου 1849. Αργότερα άλλαξε το επίθετό του σε Ευταξίας, ορμώμενος από το εκκλησιαστικό αξίωμα του ιερέα πατέρα του. Το 1859 αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα, πρώτα στο Βαρβάκειο (1859-1863) και κατόπιν στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή (1863-1867).

Το 1867 ενεγράφη στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, από την οποία έλαβε πτυχίο το 1871. Στη συνέχεια μετέβη στη Λειψία για μεταπτυχιακές σπουδές στη θεολογία με βασιλική υποτροφία. Δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές του, με αποτέλεσμα να διακοπή η υποτροφία του. Παρέμεινε στη Γερμανία και παρακολούθησε μαθήματα εκκλησιαστικού δικαίου, πολιτικών και οικονομικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Βόννης.

Το 1877 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία, όπου με ζήλο και αυταπάρνηση εργάσθηκε κατά της βουλγαρικής προπαγάνδας. Η εκεί παρουσία του προδόθηκε στις τουρκικές αρχές και αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο να συλληφθεί, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το μακεδονικό έδαφος και να επιστέψει στην ελεύθερη Ελλάδα. Το 1883 άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Αιών και στη συνέχεια στις εφημερίδες Ακρόπολις και Εφημερίς, αρθρογραφώντας για εκκλησιαστικά, πολιτικά και οικονομικά θέματα. Παράλληλα, ήταν ανταποκριτής της γερμανικής εφημερίδας Kölnische Zeitung (Εφημερίδα της Κολωνίας).

Στις εκλογές της 7ης Απριλίου 1885 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Λοκρίδας ως ανεξάρτητος, σπουδαίο κατόρθωμα, όχι μόνο για την εποχή του. Το όφειλε, όπως έλεγε, όχι τόσο στο εκλογικό του πρόγραμμα, όσο σ’ ένα γερό μουλάρι, με το οποίο «όργωσε» κάθε σπιθαμή της εκλογικής του περιφέρειας. Στη συνέχεια προσχώρησε στο «Τρίτο Κόμμα» του Δημητρίου Ράλλη. Επανεξελέγη βουλευτής Λοκρίδος ή Φθιωτοφωκίδος σε όλες σχεδόν τις εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι το 1920 (1890, 1892, 1895, 1899, 1905, 1906, 1910, 1912, 1915 και 1920).

Διετέλεσε κατ’ επανάληψη υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, το 1893 στην κυβέρνηση του Σωτηρίου Σωτηρόπουλου, το 1897 στην κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη και το 1899 στην κυβέρνηση του Γεωργίου Θεοτόκη. Στις 14 Ιανουαρίου 1900 απέτυχε να περάσει την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και παραιτήθηκε. Τον Δεκέμβριο του 1893, μετά το «Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη, ο Ευταξίας μιλώντας στη Βουλή τόνισε: «Το χάος το οικονομικόν θα μας αναγάγη αναγκαίως εις τον διεθνή έλεγχον. Είναι αδύνατον πλέον να αποφύγωμεν αυτόν». Δικαιώθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα γι' αυτή την πρόβλεψή του. Το 1894 νυμφεύθηκε την Αγλαΐα Γεωργακοπούλου, με την οποία απέκτησε τρία τέκνα, τον Γεώργιο, την Ασημίνα, και τη Θάλεια.

Μετά την επανάσταση στου Γουδή ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών επί κυβερνήσεως Κυριακούλη Μαυρομιχάλη (1909-1910) και κατόρθωσε όχι μόνο να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του 1910, αλλά να παρουσιάσει και πλεόνασμα, σπανιότατο γεγονός στη δημοσιονομική ιστορία του νεοελληνικού κράτους. Σ’ αυτό του το κατόρθωμα οφείλει και τη φήμη που τον ακολουθούσε έκτοτε, ως αυθεντία στα οικονομικά. Το 1915 ανέλαβε το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας στην κυβέρνηση του Δημητρίου Γούναρη και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, το Υπουργείο Οικονομικών στη βραχύβια κυβέρνηση του Νικολάου Τριανταφυλλάκου.

Καίτοι αντιβενιζελικός και βασιλόφρων, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου τού ανέθεσε την προεδρία της περίφημης «Επιτροπής των αιματηρών οικονομιών», όπως ονομάστηκε το 12μελές συμβουλευτικό όργανο, που συστάθηκε για την εξυγίανση των οικονομικών του κράτους (24 Μαΐου 1925). Ο Ευταξίας διετέλεσε ακόμη πρόεδρος της σύνταξης του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους, του Εκκλησιαστικού Ταμείου και της «Αεροπορικής Αμύνης», από τον Ιούνιο του 1925 έως τον Ιούνιο του 1926.

Στις 19 Ιουλίου 1926 αποδέχθηκε πρόταση του δικτάτορα στρατηγού Πάγκαλου και ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας. Ήταν μία απέλπιδα προσπάθεια του Πάγκαλου να οδηγήσει τη χώρα σε ομαλό πολιτικό βίο. Δεν παρέμεινε για πολύ στην πρωθυπουργία, καθώς στις 26 Αυγούστου 1926 ο Πάγκαλος ανετράπη από τον στρατηγό Κονδύλη. Ο Ευταξίας συνελήφθη, αλλά μετ’ ολίγο αφέθηκε ελεύθερος. Στις 20 Μαΐου 1929 εξελέγη αριστίνδην γερουσιαστής, με πρόταση του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος εκτιμούσε ιδιαίτερα το ήθος και τις ικανότητές του και παρά την αντίδραση του κόμματός του.

Στο συγγραφικό έργο του Αθανάσιου Ευταξία περιλαμβάνονται τα βιβλία:

Το έργον του Ελληνισμού εν Μακεδονία (1880)
Τα Οικονομικά της Ελλάδος (1893)
Η Ελλάς εν χρεωκοπία (1894)
Η Ελλάς εν τω μεταιχμίω ζωής και θανάτου (1898)
Μεταρρύθμισις και ανόρθωσις (1899)
Το εκκλησιαστικόν ζήτημα της Κύπρου (1901)
Περί εκκλησιαστικής μουσικής (1902)
Η γεωργική εκπαίδευσις (1902)
Προσοχή εις το Άγιον Όρος (1906)
Η διαβάθμισις της γενικής παιδείας και η μέση εκπαίδευσις εν Ελλάδι (1907)
Η εθνική μας μουσική (1907)
Η αναθεώρησις του Συντάγματος (1911)

Ο Αθανάσιος Ευταξίας πέθανε στις 5 Φεβρουαρίου 1931 από «οξεία γρίπη», σε ηλικία 82 ετών. Η κηδεία του έγινε την επομένη στην Αθήνα και του απονεμήθηκαν τιμές αντιστρατήγου.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/597#ixzz3QuaQp6JF

Καυκασιανά Σκίτσα Νο1

Μιχαήλ Ιπόλιτοφ-Ιβάνοφ

Ορχηστρική σουίτα του Μιχαήλ Ιπόλιτοφ-Ιβάνοφ, το πιο γνωστό έργο του ρώσου συνθέτη. Ειδικά το φινάλε «Η Πομπή του Σερδάρη» παίζεται και αυτόνομα και είναι το πιο πολυπαιζόμενο τμήμα του έργου, τόσο στις αίθουσες συναυλιών, όσο και στους ραδιοφωνικούς σταθμούς, που ειδικεύονται στην κλασσική μουσική.

Ο Μιχαήλ Ιπόλιτοφ-Ιβάνοφ (1859-1935) υπήρξε προϊόν της ακαδημαϊκής μουσικής παράδοσης, όπως διαμορφώθηκε στη Ρωσία του 19ου αιώνα, υπό την επιρροή των «Πέντε Δυνατών» (Κούι, Μουσόργκσκι, Μπαλακίρεφ, Ρίμσκι-Κόρσακοφ και Μποροντίν). Μαθητής του Ρίμσκι-Κόρσακοφ, πέρασε πολλά χρόνια στη Γεωργία, όπου δίδαξε και αναδιοργάνωσε το Ωδείο της Τυφλίδας. Η λαϊκή μουσική της ευρύτερης περιοχής είναι εμφανής στο έργο του, από το οποίο ξεχωρίζουν οι δύο σουίτες με την ονομασία «Καυκασιανά Σκίτσα» (Кавказские эскизы).

Η πρώτη γράφτηκε το 1894 και η επίσημη πρώτη της δόθηκε στη Μόσχα στις 5 Φεβρουαρίου του 1895.

Αποτελείται από τέσσερα μέρη: