OMOΡΦΗ ΜΟΥ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΕΊΝΑ....

ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΧΡΗΣΤΕΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Οδοιπορικό-σοκ με τους street workers του ΟΚΑΝΑ

Το οδοιπορικό μας στους δρόμους της Αθήνας με τους «ήρωες» των χρηστών ξεκίνησε από την οδό Ιάσονος, διασχίσαμε την Αγησιλάου, την Κεραμεικού και φτάσαμε στον Αγιο Γεώργιο στη δεξιά πλευρά απέναντι από την πλατεία Κουμουνδούρου.

Μαζί με τους street workers του ΟΚΑΝΑ περιδιαβήκαμε τα στέκια των ναρκωτικών. Εκεί όπου ναρκομανείς «παίρνουν» τη δόση τους σε κοινή θέα.
Εικόνες θλιβερές και συνάμα σοκαριστικές. «Ηρθε η άκρη!», φωνάζει δυνατά ένας χρήστης στον πεζόδρομο της Μασσαλίας δίπλα στο Πνευματικό Κέντρο. Ολοι τρέχουν προς το σημείο που στέκεται η «άκρη» για να πάρουν τη δόση τους. Πόσο κοστίζει το μπαλάκι (δόση); «Πέντε ευρώ, αλλά νωρίς το πρωί μπορείς να το αγοράσεις με τέσσερα ευρώ. Το μεσημέρι και το βράδυ ανεβαίνει η τιμή».
Εικόνες σκληρές, σχεδόν απάνθρωπες εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας στη μία το μεσημέρι. Η Χριστιάνα ετοιμάζει τη δόση της, σηκώνει τη φούστα της και «χτυπά» στη βουβωνική χώρα. Μαζί με τον φίλο της, τον Αντώνη, πλησιάζουν τα μέλη της ομάδας των street workers και ζητούν επιπλέον προφυλακτικά και ενέσεις για να λάβουν την απάντηση: «Δεν υπάρχουν άλλα, αύριο θα πάρετε καινούργιο κιτ με όλα τα υλικά».
Αλλαγές
Η οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα τα τελευταία έξι χρόνια έχει αλλάξει το είδος των ναρκωτικών που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά η οποία έχει προσαρμοστεί γρήγορα στη μεταβαλλόμενη οικονομική πραγματικότητα. Το «ταϊλανδέζικο» και η κοκαΐνη έγιναν τα κύρια ναρκωτικά και αποτελούν αντικείμενο διακίνησης, ενώ η shisha, η λεγόμενη «κοκαΐνη των φτωχών», παράγεται τοπικά και διακινείται σε συγκεκριμένες περιοχές του κέντρου της πόλης.
Η Κωνσταντίνα Καρανίκα, ο Αλέξης Βλάχος και ο Στέλιος Φούντας, street workers του ΟΚΑΝΑ, «περπατούν» σε δρόμους όπου συχνάζουν χρήστες

Μια δόση πωλείται σε σχήμα μικρής μπάλας και ζυγίζει όχι περισσότερο από 0,01 του γραμμαρίου αναγκάζοντας τους χρήστες να αγοράσουν αρκετές φορές την ημέρα για να κρατηθούν από τον εθισμό τους. Καθεμία κοστίζει περίπου πέντε ευρώ, ανάλογα, βέβαια, με το είδος του ναρκωτικού. «Τα ναρκωτικά και γενικότερα η χρήση είναι εμπόριο. Οταν μια ουσία δεν προχωράει, είναι ακριβή, θα βρεθεί κάποια άλλη φθηνότερη, πιο βλαβερή την οποία όμως θα μπορούν να την αγοράσουν οι χρήστες. Ετσι έχουμε φτάσει στη shisha και σε διάφορα άλλα ναρκωτικά που είναι ακόμη πιο θανατηφόρα», εξηγεί η Κωνσταντίνα Καρανίκα ενώ ο Σωτήρης Παπαδόπουλος συμπληρώνει: «Οταν ο άλλος είναι εξαθλιωμένος και ψάχνει να βρει τη δόση του, θα πάρει ό,τι να 'ναι. Αυτό είναι ένα πρόβλημα το οποίο μπορούν να υποστηρίξουν παρεμβάσεις σαν τις δικές μας».
Βρισκόμαστε στο πεδίον του Αρεως γύρω στις δύο το μεσημέρι. Εικόνα εξαθλίωσης κι εδώ. Περίπου εκατό χρήστες, διασκορπισμένοι στο πάρκο, κάποιοι κρυμμένοι πίσω από τα δέντρα, άλλοι κάθονται στα παγκάκια περιμένοντας να «πάρουν» τη δόση τους. Εδώ την τιμητική της έχει η shisha. Δεν θέλουν να μιλήσουν: «Αφησέ με ήσυχο, φύγετε από εδώ», απαντούν κι όταν επιμένουμε γίνονται πιο επιθετικοί. Ούτε κουβέντα για φωτογραφία.
Η Κωνσταντίνα Καρανίκα, ο Σωτήρης Παπαδόπουλος, ο Αλέξης Βλάχος και ο Στέλιος Φούντας, τέσσερις street workers του ΟΚΑΝΑ «περπατούν» καθημερινά σε πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας, σε πεζόδρομους και πλατείες όπου συχνάζουν χρήστες προκειμένου να τους παρέχουν συμβουλευτική σε θέματα ασφαλούς χρήσης και ασφαλούς σεξ, να τους διανείμουν υλικό προφύλαξης καθώς και να τους κινητοποιήσουν, ώστε να αξιοποιήσουν τις υπηρεσίες της Μονάδας Αμεσης Βοήθειας και Υποστήριξης του Σταθμού Φροντίδας αλλά και των άλλων φορέων για ένταξη σε θεραπευτικό πρόγραμμα.
Από το 1997
Ο σταθμός Φροντίδας Εξαρτημένων Ατόμων ξεκίνησε να λειτουργεί από τον Απρίλιο του 2003 ωστόσο οι street workers βγήκαν στους δρόμους το 1997. Οι χρήστες μπορούν να επισκέπτονται τον σταθμό καθημερινά και έχουν τη δυνατότητα να καλύπτουν βασικές ανάγκες μεταξύ άλλων: Σίτιση, ατομική υγιεινή και καθαριότητα καθώς και ιατρική φροντίδα σε συνεργασία με τη ΜΑΒΥ και άλλους συναφείς χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας.

«Μπέμπα»
Κάνω χρήση 41 χρόνια, είμαι άστεγη
Τον τελευταίο χρόνο ο Σταθμός Φροντίδας Εξαρτημένων Ατόμων στην οδό Καποδιστρίου 46 έχει αποκτήσει έναν ιδιαίτερο φύλακα, τη «Μπέμπα», η οποία κοιμάται κάθε βράδυ στην είσοδο του κτιρίου. «Με φωνάζουν Μπέμπα γιατί έμοιαζα στην Μπέμπα Μπλανς. Ο κόσμος στα μπουζούκια μου χάρισε το όνομα. Hμουν τριών ετών όταν πέθαναν οι γονείς μου. Μεγάλωσα σε ορφανοτροφείο, στο Χατζηκυριάκειο. Κάνω χρήση 41 χρόνια.
Δούλευα σε μπαρ, είχα δικό μου οίκο ανοχής για οχτώ χρόνια και μου τον έκλεισε η αστυνομία. Εδώ και τρία χρόνια είμαι άστεγη. Κοιμάμαι εδώ, έξω από την πόρτα του ΟΚΑΝΑ. Πώς δεν φοβάμαι, αλλά είναι τα φώτα, οι κοπέλες που δουλεύουνε στις γωνίες κι έτσι νιώθω προστασία. Μ' έχει ενοχλήσει μια φορά ένας τύπος. Επεσε πάνω μου να με ληστέψει, τον έπιασα από τον σβέρκο και αν είχα σουγιά θα τον σουγιάδιαζα και θα πήγαινα φυλακή. Ετρεξε κι έφυγε».
Αλεξάνδρα
Ο εφιάλτης ξεκίνησε σε ηλικία 40 ετών
Η «Μπέμπα», ο νυχτερινός φύλακας στον Σταθμό Φροντίδας Εξαρτημένων Ατόμων, κοιμάται κάθε βράδυ στα σκαλιά της εισόδου

Ξεκίνησα πολύ αργά τα ναρκωτικά, γύρω στα 40 μου χρόνια, λέει η Αλεξάνδρα. Πριν ήμουν ενάντια σε όλα αυτά, πού και πού έκανα ένα τσιγάρο. Είναι δικαιολογία ότι σκοτώθηκε ο γιος μου αλλά τότε ξεκίνησα τα ναρκωτικά συστηματικά. Ζούσα στη Γερμανία πολλά χρόνια όπου εργαζόμουν ως καθηγήτρια. Σπούδασα στη φιλοσοφική και θεολογική σχολή εδώ στην Αθήνα και στη συνέχεια έκανα μάστερ στη θρησκειολογία στο Βερολίνο. Τη δόση μου την εξασφαλίζω κλέβοντας σούπερ μάρκετ. Μετά πουλάω τα κλοπιμαία σε διάφορα μίνι μάρκετ.
Τα τελευταία δύο χρόνια είμαι άστεγη και μέχρι πριν από δύο εβδομάδες ζούσα στο Πεδίον του Αρεως όπου έπινα shisha. Εφυγα γιατί δεν άντεχα άλλο το ξύλο. Ο φίλος μου είναι Αφγανός, με χτυπούσε συνέχεια. Κουράστηκα, γι' αυτό τον παράτησα και ήρθα στην Κεραμεικού. Εδώ κάνω ηρωίνη αλλά δεν με πειράζει. Κοιμάμαι σ' ένα ερειπωμένο σπίτι λίγο πιο κάτω κι ελπίζω ότι δεν θα με βρει ο φίλος μου. Θα αρχίσει πάλι να με δέρνει και θα με αναγκάσει να επιστρέψω σε αυτόν.
Δημήτρης
Δεν είχα καταλάβει την εξάρτηση
Είμαι χρήστης τα τελευταία 25 χρόνια, εξηγεί ο Δημήτρης. Την πρώτη χρονιά έκανα μια μυτιά κάθε μέρα. Δεν είχα καταλάβει ότι ήμουν εξαρτημένος, ώσπου μια μέρα δεν πήρα τη δόση μου κι άρχισα να πονάω σε όλο μου το σώμα. Επί τέσσερις ώρες η κοπέλα μου μου έκανε μασάζ αλλά δεν καταλάβαινα τίποτε. Στις τρεις το πρωί βρήκα τη δόση μου και μέσα σε δέκα λεπτά σταμάτησα να πονάω, είχα ενέργεια! Εκεί κατάλαβα τι μου είχε συμβεί.
Κάποια στιγμή κατάφερα να απεξαρτηθώ και για επτά χρόνια ήμουν καθαρός. Ενα βράδυ ήπια κάτι ξίδια και ξανάρχισα. Είμαι ΟΚ, αυτήν τη στιγμή δε σκέφτομαι την απεξάρτηση. Με την ηρωίνη είμαι καλά, δεν με ρίχνει, δεν αισθάνομαι τίποτε. Αυτό θέλω. Εχω να κάνω έρωτα με την κοπέλα μου εδώ και δύο χρόνια, αλλά δεν με νοιάζει. Μου τα καλύπτει όλα η ηρωίνη.
Εφυγα από το Πεδίον του Αρεως όπου έπινα shisha γιατί δεν άντεχα άλλο το ξύλο, 
λέει η Αλεξάνδρα στον work streeter Σ. Παπαδόπουλο

Χρύσα Κλειτσιώτη
Φωτογραφίες: Θάλεια Γαλανοπούλου

http://www.ethnos.gr