EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

Καλησπέρα  Λιδορικιώτες 
Καλησπέρα  φίλοι του  Λιδορικιού
ΔΕΥΤΕΡΑ  ΣΗΜΕΡΑ 20  ΙΟΥΝΙΟΥ  2016
Ανατολή Ήλιου: 06:01
Δύση Ήλιου: 20:52
Πανσέληνος

• Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων
• Παγκόσμια Ημέρα Κυματοδρομίας (Σέρφινγκ)
• Παγκόσμια Ημέρα Ουμανιστή (Ανθρωπιστή)
• NEO!Γιορτάζουν:  Κάλλιστος, Τριάδα.

ΣΑΝ   ΣΗΜΕΡΑ 
ΓΕΓΟΝΟΤΑ

μ. Χ.
451

Διεξάγεται η επονομασθείσα «Μάχη των Εθνών» στα Καταλαυνικά πεδία της Γαλατίας. Αντίπαλοι, Ρωμαίοι και Βησιγότθοι υπό τους Φλάβιο Αέτιο και Θευδέριχο από τη μία πλευρά και οι Ούνοι του Αττίλα από την άλλη. Ο Αττίλας υποχρεώνεται σε τακτική υποχώρηση, αλλά γρήγορα θα ανακάμψει και θα προελάσει προς τη Ρώμη. Ο Θευδέριχος πίπτει επί του πεδίου της μάχης.
1824

Οι Τούρκοι καταστρέφουν τα Ψαρά.
1837

Η πριγκίπισσα Αλεξαντρίνα στέφεται βασίλισσα της Μ. Βρετανίας ως Βικτώρια, σηματοδοτώντας τηνεποχή που ονομάστηκε Βικτωριανή.
1940

Η Μαρία Κάλλας υπογράφει το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιό της με τη Λυρική Σκηνή.
1944

Ιδρύεται η αμερικανική Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA).
1978

Καταστροφικός σεισμός, μεγέθους 6,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, πλήττει τη Θεσσαλονίκη. 35 νεκροί ο απολογισμός.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2006#ixzz4C8G6Y4EV
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ 
μ. Χ.
1889

Ιωάννης Παρασκευόπουλος, έλληνας αστρονόμος με καριέρα στη Νότιο Αφρική. Ένας κρατήρας της Σελήνης φέρει το όνομά του (Paraskevopoulos crater). (Θαν. 15/3/1951)
1942

Μπράιαν Γουίλσον, αμερικανός τραγουδιστής, συνθέτης και ηγετική φυσιογνωμία του συγκροτήματος «The Beach Boys».
1967

Νικόλ Κίντμαν, αυστραλή ηθοποιός. («Moulin Rouge», «Ώρες», «Dogville»)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2006#ixzz4C8GVyPda
ΘΑΝΑΤΟΙ
. Χ.
1869

Διομήδης Κυριακός, έλληνας νομικός και πολιτικός, που διατέλεσε και πρωθυπουργός για ένα μήνα το 1863. (Γεν. 1811)
1929

Εμμανουήλ Μπενάκης, έλληνας έμπορος, πολιτικός και εθνικός ευεργέτης. (Γεν. 1843)
1947

Μπέντζαμιν «Μπάγκσι» Σίγκελ, αμερικανός γκάνγκστερ, δημιουργός των καζίνο του Λας Βέγκας.(Γεν. 28/2/1906)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2006#ixzz4C8GoVZIB

Του Αγίου Πνεύματος

Η Φιλοξενία του Αβραάμ (η Ορθόδοξη απεικόνιση της Αγίας Τριάδας)
2905
1

Την επομένη της Πεντηκοστής, ημέρα Δευτέρα, η Εκκλησία τιμά το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας και την Αγία Τριάδα εν γένει.
Το Άγιο Πνεύμα αποτελεί με τον Πατέρα και τον Υιό τον Τριαδικό Θεό του Χριστιανισμού. Είναι ομοούσιο και ομότιμο προς τα δύο άλλα πρόσωπα και διακρίνεται από αυτά κατά την υπόσταση («Μονάς εν τριάδι και τριάς εν μονάδι»). Ο μονοθεϊσμός του Χριστιανισμού είναι τριαδολογικός και όχι μοναδολογικός, όπως του Ιουδαϊσμού και του Μωαμεθανισμού.
Το Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως (381), γνωστότερο ως «Πιστεύω», ορίζει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι κύριο και ζωοποιό, συνδοξάζεται και συμπροσκυνείται με τον Πατέρα και τον Υιό και εκπορεύεται από τον Πατέρα («... Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των προφητών...»).
Η ιδιαιτερότητα του τρόπου ύπαρξης του Αγίου Πνεύματος (εκπόρευση από τον Πατέρα), παρερμηνεύθηκε από τους αρειανόφρονες Βησιγότθους της Ισπανίας, οι οποίοι υποστήριξαν ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται όχι μόνο από τον Πατέρα, αλλά και από τον Υιό («filioque»). Προσέθεσαν τη φράση αυτή στο Σύμβολο της Πίστεως στη Σύνοδο του Τολέδο (589) και επηρέσαν ολόκληρη τη θεολογία του δυτικού κόσμου. Η δογματική αυτή διαφορά μεταξύ Δυτικού και Ανατολικού Χριστιανισμού προκάλεσε το Σχίσμα του 1054.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτρέπει την απεικόνιση του Αγίου Πνεύματος μόνο σε δύο περιπτώσεις: Ως περιστερά στην απεικόνιση των Θεοφανείων και ως πύρινη γλώσσα στην απεικόνιση της Πεντηκοστής.
Η ημέρα της εορτής του Αγίου Πνεύματος είναι αργία σε πολλές χριστιανικές χώρες της υφηλίου. Στη χώρα μας αρχικά ήταν αργία μόνο για τους δημοσίους υπαλλήλους, μιας και το Άγιο Πνεύμα αποτελεί τον προστάτη τους, αλλά με την πάροδο του χρόνου επεκτάθηκε και σε πολλούς κλάδους του ιδιωτικού τομέα.
Την ημέρα του Αγίου Πνεύματος πανηγυρίζουν οι εκκλησίες με την ονομασία Αγία Τριάδα και γιορτάζουν τα θήλεα με το όνομα Τριάδα.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/781#ixzz4C8GwVzQw

Η καταστροφή των Ψαρών

Πίνακας λαϊκού ζωγράφου
2427
0

Κατά το τέταρτο έτος της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ο σουλτάνος Μαχμούτ βρισκόταν σε αδυναμία να καταστείλει την Επανάσταση και ζήτησε τη βοήθεια του υποτελούς του Μεχμέτ Αλή Πασά της Αιγύπτου. Το Μάρτιο του 1824 συνήφθη μεταξύ των δύο ανδρών συμφωνία, με την οποία ο Μεχμέτ Αλή δεχόταν να συμπράξει, υπό τον όρο να του παραχωρηθεί η Κρήτη, η Κύπρος και να διορισθεί ο θετός γιος του, Ιμπραήμ, διοικητής της Πελοποννήσου. Την ίδια ώρα, οι ελληνικές δυνάμεις, ευρισκόμενες στη δίνη του Εμφυλίου Πολέμου, είχαν φθαρεί και αποσυντονισθεί.
Οι Τουρκοαιγύπτιοι έδιδαν πρωταρχική σημασία στις κατά θάλασσα επιχειρήσεις, γιατί αν δεν καταστρεφόταν ο ελληνικός στόλος και δεν εξουδετερώνονταν οι ναυτικές βάσεις των Ελλήνων, δεν θα ήταν δυνατό να ευδοκιμήσουν οι κατά ξηρά προσπάθειές τους. Αποφασίσθηκε, λοιπόν, ο αιγυπτιακός στόλος υπό τον περιβόητο Χουσεΐν να προσβάλλει την Κάσο και ο τουρκικός υπό τον Χοσρέφ Πασά τα Ψαρά.
Τα Ψαρά, ένα μικρό νησί στα βορειοδυτικά της Χίου, είχε σπουδαία θαλασσινή παράδοση και ήταν η τρίτη ναυτική δύναμη της Ελλάδας, μετά την Ύδρα και τις Σπέτσες, με ονομαστούς πυρπολητές, όπως ο Παπανικολής, ο Κανάρης και ο Πιπίνος. Ο Χοσρέφ είχε εντολή από τον σουλτάνο να εξαφανίσει από προσώπου γης τα Ψαρά, που τόσα προβλήματα δημιουργούσαν στον δυσκίνητο τουρκικό στόλο.
Το πρωί της 20ης Ιουνίου ο τουρκικός στόλος απέπλευσε από το Σίγρι Μυτιλήνης με προορισμό τα Ψαρά. Απετελείτο από 176 πλοία (πολεμικά και φορτηγά) και 12 χιλιάδες άνδρες (τούρκους και τουρκαλβανούς). Η τουρκική αρμάδα έφθασε στον αβαθή ορμίσκο Κάναλος, στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού, το απόγευμα της ίδιας μέρας. Τη στιγμή εκείνη, άρχισε μία εκ των πλέον δραματικών δοκιμασιών του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Έπειτα από ισχυρό κανιοβολισμό, οι Τούρκοι πέτυχαν την απόβαση των αγημάτων τους.
Οι κάτοικοι του νησιού ανέρχονταν σε 30.000, οι 7.000 ντόπιοι και οι υπόλοιποι πρόσφυγες από τη Χίο και τις ακτές της Μικράς Ασίας. Το υπερασπίζονταν 1.300 Ψαριανοί, 700 πάροικοι και 1027 μισθοφόροι από τη Μακεδονία και τη Θεσσαλία.
Οι μαχητές των Ψαρών υπέπεσαν σε ένα σοβαρό λάθος, καθώς αποφάσισαν να περιορισθεί ο αγώνας στην άμυνα της νήσου. Έτσι, έθεσαν σε απραξία τον στόλο και δεν χρησιμοποίησαν καθόλου τα πυρπολικά. Μάλιστα, αφαίρεσαν τα πηδάλια των πλοίων. Ακόμη, διασκόρπισαν τις δυνάμεις τους στην ξηρά και δεν έδιωξαν τα γυναικόπαιδα.
Οι αποβιβασθέντες Τούρκοι του Χοσρέφ κατέβαλαν με σχετική ευκολία τους αμυνομένους και μέσα σε δύο μέρες είχαν καταλάβει το νησί. Επακολούθησε η φοβερή καταστροφή. Το πλήθος έσπευσε να σωθεί στα λίγα πλοία, από τα οποία δεν είχαν αφαιρεθεί τα πηδάλια. Λίγοι τα κατέφεραν, καθώς ο στόλος του Χοσρέφ είχε περικυκλώσει το νησί.
Μόνη εστία αντίστασης παρέμεινε το Παλαιόκαστρο, η οχυρή θέση που δεσπόζει της Χώρας. Οι υπερασπιστές του, ανάμεσά τους και πολλά γυναικόπαιδα, αμύνθηκαν σθεναρά εναντίον 6.000 Τούρκων που τους πολιορκούσαν. Όταν η αμυντική γραμμή τους έσπασε και το φρούριο πλημμύρισε από Τούρκους, ο Αντώνιος Βρατσάνος έβαλε φωτιά στην πυριταδοποθήκη για να μην πέσουν στα χέρια των εισβολέων.
Η καταστροφή και η σφαγή που ακολούθησε υπήρξε τρομερή. Από τους 30.000 κατοίκους του νησιού, οι 18.000 θανατώθηκαν ή πωλήθηκαν ως σκλάβοι. Την εικόνα της καταστροφής δίνει με τον πιο παραστατικό τρόπο ο εθνικός ποιητής Διονύσιος Σολωμός στο περίφημο επίγραμμά του:

Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
περπατώντας η Δόξα μονάχη
μελετά τα λαμπρά παλληκάρια
και στην κόμη στεφάνι φορεί
γινωμένο από λίγα χορτάρια
πούχαν μείνει στην έρημη γη.

Από τα περίπου 100 πλοία των Ψαριανών, μόνο 16 διασώθηκαν, καθώς και 7 πυρπολικά με τον Κανάρη. Όσοι από τους κατοίκους των Ψαρών γλίτωσαν από το γιαταγάνι των Οθωμανών εγκαταστάθηκαν στη Μονεμβασιά και μετά την απελευθέρωση στην Αρχαία Ερέτρια, που πήρε την ονομασία Νέα Ψαρά.
Η Καταστροφή των Ψαρών υπήρξε δεινό πλήγμα για την Επανάσταση. Χάθηκε μία από τις σημαντικές βάσεις του ελληνικού ναυτικού, ενώ διέτρεξαν άμεσο κίνδυνο οι υπόλοιποι. Η άμεση κινητοποίηση και η αντίδραση των υπόλοιπων δυνάμεων της μαχόμενης Ελλάδας έσωσε την κατάσταση.

Προσπάθεια ανακατάληψης

Μετά την καταστροφή των Ψαρών, Νικόλαος Γύζης
Το ολοκαύτωμα των Ψαρών συγκλόνισε την επαναστατημένη Ελλάδα και ιδιαίτερα τα νησιά, που απειλούνταν πλέον άμεσα από τον οθωμανικό στόλο. Όμως, ο Χοσρέφ Πασάς, αντί να επιτεθεί στη Σάμο, όπως ήταν σχεδιασμένο, προτίμησε να επιστρέψει στη Λέσβο για να γιορτάσει το μπαϊράμι. Με πρωτοβουλία τότε του υδραίου Λάζαρου Κουντουριώτη συγκροτήθηκε στόλος υπό τους Σαχτούρη και Μιαούλη, προκειμένου να ανακαταλάβει το μαρτυρικό νησί και να εκδικηθεί τους Οθωμανούς για τη μεγάλη σφαγή.
Οι ναυτικές μοίρες των δύο ναυάρχων συναντήθηκαν στο ακρωτήρι Λιμνιονάρι των Ψαρών τα ξημερώματα της 3ης Ιουλίου 1824. Σε σύσκεψη, που ακολούθησε, αποφασίσθηκε να πραγματοποιηθεί άμεση απόβαση στο νησί. Το ελληνικό αποβατικό σώμα αριθμούσε 1500 άνδρες, ενώ τα Ψαρά υπερασπίζονταν 600 Τουρκαλβανοί. Οι Έλληνες κατέβαλαν δια περιπάτου τους υπερασπιστές του νησιού, οι περισσότεροι από τους οποίους κατέφυγαν στα τουρκικά πλοία, που ναυλοχούσαν στο λιμάνι των Ψαρών. Γύρω στους 150 δεν μπόρεσαν να φθάσουν στα πλοία και ταμπουρώθηκαν στα σπίτια των Ψαρών, προσπαθώντας να αποκρούσουν τους επιτιθέμενους Έλληνες, που είχαν καταλάβει όλες τις οχυρωματικές θέσεις, μεταξύ αυτών και το Παλαιόκαστρο.
Τα πληρώματα των 25 εχθρικών πλοίων, προσπάθησαν να αντιδράσουν, αλλά όταν πληροφορήθηκαν από τους πανικόβλητους τουρκαλβανούς, ότι οι έλληνες ήταν κύριοι σχεδόν όλου του νησιού, έλυσαν τους κάβους και προσπάθησαν να διαφύγουν στην Λέσβο. Ο Μιαούλης τους κατεδίωξε και στ' ανοιχτά της Χίου συνήφθη ναυμαχία, που κράτησε σχεδόν 5 ώρες, με νικηφόρο αποτέλεσμα για τους έλληνες. Μόνο 5 από τα 20 τουρκικά σκάφη έφθασαν σώα στον προορισμό τους, ενώ σύμφωνα με τις αναφορές του Μιαούλη οι απώλειές τους ξεπέρασαν τους 1000 άνδρες. Οι έλληνες είχαν μόνο ένα νεκρό και έξι τραυματίες.
Μετά τη νικηφόρα ναυμαχία, ο Μιαούλης και τα πλοία του επέστρεψαν στα Ψαρά. Αντί, όμως, οι ελληνικές δυνάμεις να φροντίσουν να διώξουν τους λίγους τουρκαλβανούς που παρέμειναν οχυρωμένοι στα σπίτια και να γίνουν κύριοι του νησιού, άρχισαν το πλιάτσικο. Ναύτες και πλοίαρχοι επιδόθηκαν σε αρπαγή κανονιών, τροφίμων και εμπορευμάτων, όσων είχαν απομείνει στο νησί, για να τα μεταφέρουν ο καθένας στα πλοία του. Τα περισσότερα κανόνια ήταν λάφυρα των Οθωμανών από την καταστροφή του ψαριανού στόλου, ενώ τα τρόφιμα και τα εμπορεύματα τα είχαν αρπάξει οι τουρκαλβανοί από τα σπίτια πλουσίων Ψαριανών, μετά το Ολοκαύτωμα.
Η διαταγή του ναυάρχου Μιαούλη να θεωρηθούν τα κανόνια περιουσία του ελληνικού κράτους δεν εκτελέσθηκε ποτέ. Η διαμάχη για τη μοιρασιά της λείας παρέλυσε την πειθαρχία του στόλου. Με επιστολή του στους προκρίτους της Ύδρας, στις 6 Ιουλίου, ο Μιαούλης διεκτραγωδούσε την κατάσταση: «…Σας αφήνω να στοχασθήτε οποία ακαταστασία, ασυμφωνία και ιδιοτέλεια βασιλεύει εις τον στόλο μας και αν εις τοιαύτην κατάστασιν ευρισκομένου του στόλου εμπορούμεν να βάλωμεν βάσιν και να ελπίζομεν εις αυτόν…».
Προφητική διαπίστωση, που θα επαληθευθεί μια μέρα αργότερα. Στις 7 Ιουλίου, η γολέτα του Τομπάζη, που έπλεε μεταξύ Χίου και Ψαρών, ειδοποίησε ότι μοίρα του οθωμανικού στόλου κατευθυνόταν προς τα Ψαρά. Ο Μιαούλης διέταξε τον στόλο να τεθεί σε πολεμική ετοιμότητα. Από τα 51 ελληνικά πλοία μόνο τα 14 πειθάρχησαν. Ο τουρκικός στόλος κατόρθωσε να επιβιβάσει ενισχύσεις στο νησί, που ενώθηκαν με τους ολίγους πολιορκούμενους τουρκαλβανούς. Στις 10 Ιουλίου 1824 ο Μιαούλης βλέποντας την κακή κατάσταση του στόλου έλυσε την πολιορκία και εγκατέλειψε την περιοχή με τα πλοία του. Κατέφυγε στο Σούνιο, όπου περίμενε διαταγές από την Ύδρα, ενώ τα υπόλοιπα ελληνικά πλοία κατευθύνθηκαν προς το Κάβο-Ντόρο.
Έτσι, η εκστρατεία του ελληνικού στόλου για την ανακατάληψη των Ψαρών δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, εκτός από την καταστροφή της τουρκικής ναυτικής μοίρας. Το νησί θα παραμείνει υπό οθωμανική κυριαρχία ως το 1912, οπότε θα ενσωματωθεί στον εθνικό κορμό κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/156#ixzz4C8HNobN7

Ο μεγάλος σεισμός της Θεσσαλονίκης

618
0

Πολύνεκρη σεισμική δόνηση, που σημειώθηκε στις 23:04 της 20ης Ιουνίου 1978 με επίκεντρο μεταξύ των λιμνών Αγίου Βασιλείου και Βόλβης και συγκλόνισε τη Βόρειο Ελλάδα. Μεγέθους 6,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και εντάσεως 8 έως 9 βαθμών της κλίμακας Μερκάλι, ήταν ο πρώτος μεγάλος σεισμός που προσέβαλε μία σύγχρονη ελληνική πόλη, με εξαιρετικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες. Εκτός από την πόλη της Θεσσαλονίκης, μεγάλες ζημιές προκλήθηκαν στους νομούς Θεσσαλονίκης, Κιλκίς, Σερρών και Χαλκιδικής.
Μετά την εκδήλωση του σεισμού επικράτησε πανικός και πρωτοφανές χάος στη Θεσσαλονίκη, αφού όλοι οι κάτοικοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και προσπαθούσαν με κάθε μέσο να φύγουν από την πόλη. Οι τηλεφωνικές επικοινωνίες και η ηλεκτροδότηση διακόπηκαν σε πολλές περιοχές της Θεσσαλονίκης. Εκείνη τη νύχτα στη συμπρωτεύουσα η κρατική μηχανή είχε «ρετάρει» και το σχέδιο εκτάκτων αναγκών «Ξενοκράτης» ήταν νεκρό γράμμα.
Στη Θεσσαλονίκη, μία οκταώροφη πολυκατοικία στην πλατεία Ιπποδρομίου  κατέρρευσε, με αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο 29 από τους ενοίκους της. Άλλοι 20 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, με αποτέλεσμα ο συνολικός αριθμός των θυμάτων του σεισμού της 20ης Ιουνίου να φθάσει τους 49. Οι τραυματίες ανήλθαν σε 220. Οι υλικές ζημιές ξεπέρασαν το ένα δισεκατομμύριο ευρώ με σημερινές τιμές. 9.480 οικοδομές υπέστησαν μη επισκευάσιμες βλάβες (3.170 στη Θεσσαλονίκη, μεταξύ των οποίων 35 σχολεία), 23.589 σοβαρότερες βλάβες (13.918) και 67.541 ελαφρότερες (49.071 στη Θεσσαλονίκη). Σημαντικές φθορές υπέστησαν και τα βυζαντινά μνημεία της πόλης, που είχαν να συντηρηθούν από τηναπελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912.
Ο σεισμός έγινε αισθητός σε πολλά μέρη της Ελλάδας, αλλά και της Βουλγαρίας, της νότιας Γιουγκοσλαβίας και της Αλβανίας. Του κυρίως σεισμού είχαν προηγηθεί μεγάλος αριθμός προσεισμών, ο μεγαλύτερος από τους οποίους έγινε στις 23 Μαΐου (23:34, 5.8 R), ενώ ακολούθησαν μετασεισμοί, ο μεγαλύτερος από τους οποίους έγινε στις 4 Ιουλίου (22:24, 5.1 R).
Αμέσως μετά το σεισμό, η πολιτεία αφυπνίστηκε και κατέβαλε εργώδεις προσπάθειες για την επούλωση των πληγών. Οι υλικές ζημίες αποκαταστάθηκαν σχετικά σύντομα μέσα και από την ειδική φορολογία που επέβαλε η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Την αποκατάσταση των σεισμοπαθών ανέλαβε η νεοϊδρυθείσα «Υπηρεσία Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων Βορείου Ελλάδας» (ΥΑΣΒΕ), που αποτέλεσε το πρότυπο για την κατοπινή Υπηρεσία Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων. Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αναγκάστηκε να περάσει τρεις μέρες στη Θεσσαλονίκη για να διασκεδάσει τις φήμες, που έκαναν λόγο για νέους καταστροφικούς σεισμούς.
Με αφορμή το σεισμό της Θεσσαλονίκης και τον κατοπινό της Αθήνας (1981), ιδρύθηκε το 1983 ο ΟΑΣΠ (Οργανισμός Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας), που είναι ο αρμόδιος φορέας της πολιτείας για το σχεδιασμό της αντισεισμικής πολιτικής της χώρας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/940#ixzz4C8Hbjgr7

Η Απελευθέρωση της Νιγρίτας

246
0

Στις 20 Ιουνίου 1913 ο Ελληνικός Στρατός απελευθέρωσε από τους Βουλγάρους την πόλη της Νιγρίτας, κατά τη διάρκεια του Β' Βαλκανικού Πολέμου. Προηγουμένως, ο βουλγαρικός στρατός είχε πυρπολήσει την πόλη και είχε κατασφάξει όσους αμάχους είχαν παραμείνει σ' αυτή.
Η Νιγρίτα απέχει 25 χιλιόμετρα νότια των Σερρών και είναι χτισμένη στους πρόποδες της οροσειράς Βερτίσκος. Την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων ήταν ένα από τα σημαντικά εμπορικά κέντρα της περιοχής. Στις 22 Οκτωβρίου 1913, Έλληνες πρόσκοποι (στρατιωτικό σώμα από εθελοντές απόμαχους του Μακεδονικού Αγώνα) απελευθέρωσαν την πόλη από τους Οθωμανούς Τούρκους και εγκατέστησαν σ’ αυτή ελληνικές αρχές.
Με το ξέσπασμα του Β' Βαλκανικού Πολέμου, στις 16 Ιουνίου 1913, η Νιγρίτα καταλήφθηκε από τους Βουλγάρους, που ενήργησαν αστραπιαία και ανάγκασαν την 7η Μεραρχία, που την υπερασπιζόταν να υποχωρήσει νοτιότερα για να μην κυκλωθεί. Η βουλγαρική ταξιαρχία της Δράμας, που ενήργησε την επίθεση, κατέλαβε όχι μόνο την πόλη, αλλά και την υπερκείμενη αυτής κορυφογραμμή.
Η αντίδραση του ελληνικού στρατού ήταν άμεση. Το πρωί της 19ης Ιουνίου, η 7η Μεραρχία με διοικητή τον συνταγματάρχη Μηχανικού Ναπολέοντα Σωτήλη ξεκίνησε με κατεύθυνση τη Νιγρίτα. Αποτελούσε το άκρο δεξιό του ελληνικού στρατού, που είχε εξαπολύσει την ίδια ημέρα την επίθεση στην κύρια αμυντική γραμμή των Βουλγάρων στον άξονα Καλινόβου - Κιλκίς - Λαχανά.
Στο Σούλοβο (σημερινό Σκεπαστό) το 20ο Σύνταγμα της 7ης Μεραρχίας, μετά από σύντομη μάχη, έτρεψε σε φυγή τρία βουλγαρικά τάγματα, ενισχυμένα με μία ορειβατική πυροβολαρχία. Η μάχη στοίχισε στο σύνταγμα 30 νεκρούς και 169 τραυματίες.
Το πρωί της επομένης (20 Ιουνίου), τα πρώτα τμήματα της 7ης Μεραρχίας εισήλθαν στη Νιγρίτα, την οποία όμως οι Βούλγαροι κατέστρεψαν προτού αποχωρήσουν, προχωρώντας σε πυρπολήσεις οικιών και σφαγές του αμάχου πληθυσμού. «Ότε ο συνταγματάρχης Σωτήλης, κατόπιν επιτυχούς μάχης προς τον εχθρόν, εισήλθεν εις την Νιγρίταν εύρε την μέχρι προ ολίγου ευημερούσαν πολίχνην μεταμορφωμένη εις καπνίζοντα ερείπια και σφαγείον. Εκ των 1450 οικιών της 49 μόνον απέμειναν ιστάμεναι. Πανταχού έκειντο χαμαί πτώματα κρεουργημένα και απηνθρακωμένα των σφαγέντων κατοίκων της. Κατά τους μετριωτέρους υπολογισμούς υπέρ τους 400 κάτοικοι εφονεύθησαν τελείως υπό του βουλγαρικού στρατού προ της υποχωρήσεώς του», έγραψε ο απεσταλμένος των Τάιμς του Λονδίνου, Κρόφορντ Πράις, για τις βουλγαρικές ωμότητες στη Νιγρίτα.
Ήταν το προανάκρουσμα για το τι θα επικρατούσε στις Σέρρες μία εβδομάδα αργότερα...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/633#ixzz4C8Hs3H1k

Βικτωριανή Εποχή

H Βασίλισσα Βικτωρία
338
0

Στις 20 Ιουνίου 1837 ανέβηκε στο θρόνο της Μεγάλης Βρετανίας η 18χρονη Αλεξαντρίνα Βικτωρία. Μία πεισματάρα, σκυθρωπή, αγέλαστη, σεμνότυφη γυναίκα, με εννέα παιδιά και γερμανό σύζυγο, που κυβέρνησε για 64 χρόνια (όσο κανένας άλλος βρετανός μονάρχης) και σηματοδότησε την εποχή της, που έμεινε στην ιστορία ως «βικτωριανή». Έναν όρο, που χρησιμοποιούμε σήμερα για να χαρακτηρίσουμε τις παρωχημένες ηθικές αξίες και την υποκρισία.
Στους νεώτερους το όνομά της δεν λέει και πολλά πράγματα, παρά μόνο ως κακή ανάμνηση στους λαούς που γνώρισαν την αποικιοκρατία των Βρετανών. Ο σταθμός Βικτώρια στον υπόγειο σιδηρόδρομο του Λονδίνου και οι περίφημοι καταρράκτες Βικτώρια στην Αφρική είναι δύο σημεία του κόσμου, όπου το όνομά της επιζεί. Για όσους, όμως, από τους συμπατριώτες της έχουν μνήμη, η εποχή της σημαίνει πολλά.
Στα χρόνια της Βικτωρίας η χώρα της έφθασε στη μέγιστη ακμή και όπως λεγόταν ο ήλιος της βρετανικής αυτοκρατορίας δεν έδυε ποτέ. Η πατρίδα της γνώρισε σταθερότητα, παρά τις κραυγαλέες κοινωνικές ανισότητες, σε μία Ευρώπη, όπου κυριαρχούσε η ανασφάλεια. Η δημοκρατία διευρύνθηκε με την είσοδο στο εκλογικό παιγνίδι όλου του ανδρικού πληθυσμού, ενώ σταδιακά διαμορφώθηκε η σχέση ηγεμόνα και πολιτικής εξουσίας: «Ο βασιλιάς βασιλεύει και δεν κυβερνά». Η Βικτωρία έκανε τη μοναρχία σεβαστή, εξασφαλίζοντας τη μακροημέρευσή της, όχι ως πολιτικής δύναμης, αλλά ως πολιτικού θεσμού. Κορυφαίοι σύμβουλοί της, όπως οι Ντισραέλι, Γλάδστων και Πάλμερστον, αναδείχθηκαν μεγάλοι πολιτικοί άνδρες και κυβέρνησαν τη χώρα.
Η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος στην εποχή της υπήρξε κολοσσιαία, με την κορύφωση της Βιομηχανικής Επανάστασης. Ο Δαρβίνος άλλαξε την άποψη που βλέπουμε τη ζωή, η ιατρική προόδευσε ραγδαία, η τέχνη της φωτογραφίας εξαπλώθηκε, η βιομηχανία ποδηλάτων γνώρισε μεγάλες δόξες, ο κινηματογράφος και το αυτοκίνητο έκαναν δειλά την εμφάνισή τους περί τα τέλη της βασιλείας της.
Κορυφαία ονόματα της πέννας, όπως οι Ντίκενς, Λιούις Κάρολ, Κίπλινγκ, Τένισον, Λιούις Στίβενσον, οι αδελφές Μπροντέ, απαθανάτισαν με τα έργα τους την εποχή της και προείδαν το μέλλον, όπως ο Γουέλς. Ακόμη και ο εκ των ιδρυτών του επιστημονικού σοσιαλισμού Κάρολος Μαρξ ζήτησε καταφύγιο στο Λονδίνο, όπου άφησε τα εγκόσμια και το μνημείο του στο Χάιγκεϊτ αποτελεί ένα από τα αξιοθέατα του Λονδίνου. Πίστευε ακράδαντα ότι η σοσιαλιστική επανάσταση θα ξεκινήσει από τη Μεγάλη Βρετανία.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/281#ixzz4C8I4KyXt

Ιωάννης Παρασκευόπουλος

1889 – 1951

681
0

Διακεκριμένος έλληνας αστρονόμος, με σημαντική καριέρα στη Νότια Αφρική. Στους διεθνείς αστρονομικούς κύκλους είναι γνωστός με το αγγλικό του όνομα John S. Paraskevopoulos και στους συνεργάτες του ως Dr Paras.
Γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου 1889 στον Πειραιά και σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δούλεψε ως πανεπιστημιακός βοηθός στα εργαστήρια Φυσικής και Χημείας, αλλά η επιστημονική του καριέρα διεκόπη, λόγω των Βαλκανικών Πολέμων και του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς αναγκάστηκε να υπηρετήσει για εννιά χρόνια στον στρατό.
Μετά την αφυπηρέτησή του το 1919 μετέβη με υποτροφία στις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να διευρύνει τις γνώσεις του στην Αστρονομία, αλλά και να διερευνήσει τις συνθήκες για την αγορά ενός μεγάλου τηλεσκοπίου από το Αστεροσκοπείο Αθηνών. Δούλεψε δύο χρόνια στο Αστεροσκοπείο Yerkes του Πανεπιστημίου του Σικάγου, όπου γνώρισε και παντρεύτηκε την αμερικανίδα συνάδελφό του Ντόροθυ Μπλοκ. Ο νιόπαντρος Παρασκευόπουλος επέστρεψε το 1921 στην Αθήνα, όπου ανέλαβε επικεφαλής του Αστρονομικού Τμήματος του Εθνικού Αστεροσκοπείου.
Η έλλειψη επαρκών πιστώσεων για την αγορά ενός σύγχρονου τηλεσκοπίου τον έκανε να ξενιτευτεί και πάλι, αυτή τη φορά στην Αρεκίπα του Περού, όπου το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ είχε εγκαταστήσει ένα αστρονομικό σταθμό (1923). Το 1927 ο σταθμός μετακόμισε στη Νότια Αφρική, μαζί και ο Ιωάννης Παρασκευόπουλος, ο οποίος τον διηύθυνε μέχρι tο τέλος της ζωής του.
Το έργο του Παρασκευόπουλου επικεντρώθηκε κυρίως στη μελέτη των κομητών, ένα ζεύγος των οποίων ανακάλυψε με τους συνεργάτες του. Στη συλλογή του Χάρβαρντ βρίσκονται πάνω από 100.000 φωτογραφικές πλάκες από τις αστρονομικές του παρατηρήσεις. Η διεθνής αστρονομική κοινότητα για να τον τιμήσει έδωσε το όνομά του σε ένα κρατήρα της Σελήνης, ο οποίος βρίσκεται στη σκοτεινή της πλευρά κι έχει διάμετρο 94 χιλιόμετρα (Paraskevopoulos Crater).
Ο Ιωάννης Παρασκευόπουλος αναδείχθηκε σε ηγετική προσωπικότητα του Ελληνισμού της Νότιας Αφρικής. Αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και ήταν μέλος των Αστρονομικών Εταιρειών ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας και Νοτίου Αφρικής. Τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του Φοίνικα από την Ελληνική Πολιτεία και υπήρξε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πέθανε, έπειτα από σύντομη ασθένεια, στο Μπλουμφοντέιν της Νότιας Αφρικής στις 15 Μαρτίου 1951.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/265#ixzz4C8IKejVB

Μπάμπης Μπακάλης
1920 – 2007

628
0

Ο Μπάμπης (Λάμπρος) Μπακάλης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους και συνάμα εμπορικότερους συνθέτες του λαϊκού μας τραγουδιού, που σημάδεψε με τις επιτυχίες του το λαϊκό πεντάγραμμο για δεκαετίες ολόκληρες, τραγούδησε τις χαρές και τις πίκρες του Έλληνα και ανέδειξε πολλούς μεγάλους μετέπειτα ερμηνευτές.
Γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου του 1920 στα Κανάλια Καρδίτσας. Η μουσική τον κέρδισε σύντομα, καθώς από τα νεανικά του χρόνια άρχισε να δουλεύει ως μπουζουξής στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα, στα Τρίκαλα και σε άλλες πόλεις. Το 1944 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και για πρώτη φορά εργάστηκε στο μαγαζί του Γιγουρτόπουλου στον Πειραιά. Το 1958 εμφανίστηκε στο Μενίδι, στου Γκίκα, παρέα με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον Μιχάλη Μενιδιάτη, τον Σπύρο Ζαγοραίο και τον Γιώργο Λαύκα.
Δύο χρόνια αργότερα αποφάσισε να συνεργαστεί με τον Δημήτρη Γκούτη κι έτσι άνοιξαν ένα μαγαζί «Στου Μπερέκου» στην οδό Ψαρών (στον Άγιο Παύλο). Όμως, ένα τυχαίο περιστατικό, ένας τραυματισμός του, τον ανάγκασε να αποσυρθεί από τη νύχτα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Στο μεταξύ, άρχισε να καταπιάνεται και με τη σύνθεση, που αποδείχτηκε στην πορεία πως ήταν το μεγάλο του ταλέντο. Κατά τη διάρκεια της μουσικής πορείας του, έγραψε γύρω στα 1.500 τραγούδια, όμως ταλαιπωρήθηκε αρκετά, λόγω των αριστερών πολιτικών του πεποιθήσεων.
Ο πρώτος του δίσκος «Κάποια μάνα αναστενάζει» (σε συνεργασία με τον Βασίλη Τσιτσάνη) το 1948 ήταν για πολύ καιρό απαγορευμένος -φέρεται να σώθηκε από τη φυλάκιση, γιατί ήταν συγγενής του πρωθυπουργού Νικόλαου Πλαστήρα. Η «μάνα» με τη φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου έχει μείνει διαχρονική, αλλά έγινε και η αιτία να ψυχραθούν οι σχέσεις του Μπακάλη με τον Τσιτσάνη. Τις διαφορές τους τις έλυσε, αρκετά χρόνια αργότερα, η Δικαιοσύνη.
Από τα πρώτα του τραγούδια ήταν ακόμη το «Για στάσου Χάρε να σου μιλήσω» (1949) σε στίχους Κώστα Βίρβου, «Ο μελλοθάνατος» και η «Πικραγκουριά» (το τραγούδησε ο ίδιος). Στα χρυσά χρόνια του λαϊκού τραγουδιού, ο Μπάμπης Μπακάλης ενέγραψε στη συνείδηση των λαϊκών ανθρώπων και άλλες συνθέσεις του: «Αγωνία», «Αδικημένη μάνα», «Για να μη μας τυραννάνε», «Δεν έχω βγάλει το σχολείο», «Δεν έχω πλούτη να σου χαρίσω», «Δεν με πόνεσε κανείς», «Με ξυπνάς χαράματα», «Έκαψα την καλύβα μου», «Πληγωμένοι κι οι δυο», «Πριν χαράξει θα φύγω», «Συρματοπλέγματα βαριά», «Τα χείλη σου όσα κι αν πουν», «Στο σκαλί το τελευταίο», «Μεσ' τα γλυκοχαράματα», «Ξύπνα καημένε Περικλή» κ.ά.
Ήταν, επίσης, ο δημιουργός που ανέδειξε κάποια μεγάλα αστέρια, δίνοντάς τους το πρώτο σουξέ της καριέρας του, όπως στον Στέλιο Καζαντζίδη το «Θέλω να πεθάνω», στη Γιώτα Λύδια το «Βαδίζει μέσ' στην ερημιά μια μάνα πικραμένη», στην Καίτη Γκρέυ το «Χτύπα καμπάνα θλιβερά τον κόσμο να ξυπνήσεις», στον Αντώνη Ρεπάνη το «Όλος ο κόσμος με μισεί», στον Στράτο Διονυσίου το «Ηλεκτρόφωνο» κ.ά. Τραγούδια του ερμήνευσαν, επίσης, οι Σωτηρία Μπέλλου, Μαρίκα Νίνου, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Βίκυ Μοσχολιού, Πόλυ Πάνου κ.ά.
Πέθανε, σε ηλικία 87 ετών, στις 26 Μαρτίου του 2007.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/244#ixzz4C8Ice4J7

Διομήδης Κυριακός

1811 – 1869

Νομικός και πολιτικός, αρβανίτικης καταγωγής, γεννημένος στις Σπέτσες το 1811. Σπούδασε νομικά στην Πίζα και το Παρίσι.
Το 1835 έγινε εισαγγελέας Πρωτοδικών και το 1851 καθηγητής του Συνταγματικού και Αλλοεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ως έγκριτος νομικός είχε σημαντική συμβολή στη σύνταξη των Συνταγμάτων του 1843 και 1864.
Παράλληλα με τη διακονία της νομικής επιστήμης, ο Διομήδης Κυριακός ασχολήθηκε και με την πολιτική. Εξελέγη δύο φορές πληρεξούσιος (βουλευτής) των Σπετσών το 1840 και το 1862, ενώ διετέλεσε υπουργός, πρόεδρος της Βουλής και Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου (Πρωθυπουργός) για ένα περίπου μήνα, από τις 27 Μαρτίου έως τις 29 Απριλίου 1863.
Η πρωθυπουργία του συνέπεσε με το διάστημα της μεσοβασιλείας μεταξύ Όθωνα και Γεωργίου Α' (12 Οκτωβρίου 1862 - 18 Οκτωβρίου 1863), όταν η πολιτική κατάσταση στη χώρα ήταν ιδιαίτερα οξυμένη, με τις καθημερινές συγκρούσεις των λεγόμενων «πεδινών» (βουλευτές και πολίτες, που ακολουθούσαν τον Βούλγαρη) και «ορεινών» (βουλευτές και πολίτες υποστηρικτές του Κανάρη).
Προσπάθησε να συμβιβάσει τις δύο αντιμαχόμενες πολιτικές μερίδες, συμπεριλαμβάνοντας ίσο αριθμό μελών τους στο Υπουργικό Συμβούλιο, αλλά μη δυνάμενος να αντιπαρατεθεί με τους στρατιωτικούς, που υποστήριζαν τους «ορεινούς», υπέβαλε την παραίτησή του στις 19 Απριλίου. Τον διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία ο Μπενιζέλος Ρούφος.
Ο Διομήδης Κυριακός πέθανε στην Πίζα της Ιταλίας στις 20 Ιουνίου1869.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/234#ixzz4C8IyOj6j
Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Τρίτη
21/6
03:00

23°C
57%

1 Μπφ B
3 Km/h


ΚΑΘΑΡΟΣ




09:00

29°C
45%

1 Μπφ BA
3 Km/h


ΚΑΘΑΡΟΣ




15:00

32°C
37%

2 Μπφ Α
9 Km/h


ΚΑΘΑΡΟΣ

21:00

24°C
59%

2 Μπφ B
9 Km/h


ΚΑΘΑΡΟΣ



ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ  ΤΗΝ  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ 

" ΤΟ  ΚΑΛΎΤΕΡΟ  ΕΡΓΑΛΕΊΟ ΣΕ  ΧΈΡΙΑ  ΑΝΙΚΑΝΟΥ , ΜΠΟΡΕΙ  ΝΑ  ΓΙΝΕΙ  ΦΟΝΙΚΟ  ..ΟΡΓΑΝΟ " ( ΛΑΪΚΗ   ΠΑΡΟΙΜΙΑ ...)
  
Πολύ  σοφή  η  παραπάνω  παροιμία  του  λαού  μας φίλοι  μου , και φυσικά  έχει  επαληθευτεί  σε  χιλιάδες  περιπτώσεις ....
   Μία  από  αυτές  είναι  και  η προχθεσινή  περίπτωση  " των  αρωματικών  φυτών κλπ " που  ενώ  θα  μπορούσε  να  είναι εξαιρετικά  χρήσιμη για  την  περιοχή  μας , εξελίχθηκε  σε  ..¨φιάσκο " αφού  η ανύπαρκτη σχεδόν , ενημέρωση , δεν  έδωσε  στους  χωριανούς  μας τα  κίνητρα να  συμμετάσχουν και  φυσικά  να  ενημερωθούν  σε  θέματα  που  θα  τους  ενδιέφεραν ίσως , σημαντικά ..
   Επειδή  λοιπόν τα..παραμύθια  τελειώνουν  γρήγορα , τονίζουμε  πως  Η  ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ  ΗΤΑΝ..ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ , ΚΑΙ  ΜΟΝΟ  ΔΎΟ  ΑΦΙΣΕΣ ( Α/4 ) ΕΠΙΚΟΛΛΗΘΗΚΑΝ  ΚΙ'ΑΥΤΕΣ  ΤΗΝ  ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  ΤΟ  ΒΡΑΔΥ  ΣΤΟ  ΑΛΩΝΑΚΙ , ΣΤΗΝ  ΑΥΛΟΠΟΡΤΑ  ΤΟΥ  ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΑΊΪΚΟΥ  ΣΠΙΤΙΟΥ ΚΑΙ  ΣΕ  ΈΝΑ  ΚΡΕΟΠΩΛΕΊΟ...
    Η  συνήθης πρακτική  της  ΔΑ ακολουθήθηκε  και  στην  περίπτωση  αυτή , όπως  και σε τόσες  άλλες , με  τα  γνωστά αποτεκλεσματα...
   Η  τακτική  όμως  αυτή , που  σαν  αποτέλεσμα  έχει την.." ΑΓΝΟΙΑ " ΤΩΝ  ΛΑΙΔΟΡΙΚΙΩΤΩΝ ΚΑΙ  ΤΗΝ  ΠΑΡΟΥΣΙΑ  ΑΛΑΧΙΣΤΩΝ ..
   Τώρα  ποιοι είναι  οι  λόγοι για  όλα  αυτά , ΑΣ  ΜΑΣ  ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ  ΟΙ  ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ  ΑΡΧΟΝΤΕΣ  ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ  ΚΑΙ ΤΙΣ  ΕΥΘΥΝΕΣ ...
    Καλό  σας  απόγευμα 
    Απ' το  " Λιδωρίκι " με  αγάπη
      www.lidoriki.com

  Δείτε  και την περιβόητη αφίσα για  να  καταλάβετε

\