Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι
μες τα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν
που δεν θα ξαναρθούν
μ´ αγιόκλημα και γιασεμιά
μες τα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν
που δεν θα ξαναρθούν
μ´ αγιόκλημα και γιασεμιά
Αυτό το πολύ μελωδικό και πολύ νοσταλγικό απόσπασμα απ το τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη φέρνει στο νου μνήμες γλυκές.
Σε κάποιες εποχές αλλιώτικες, πολύ πιο δύσκολες, αλλά πολύ πιο ανθρώπινες, μ ανοιχτά παραθυρόφυλλα κι ακόμα πιο ανοιχτές καρδιές.
Με πόση ανυπομονησία περιμέναμε να ανοίξει το θερινό το σινεμά. Και ξέραμε πότε. Όταν τα χειμερινά κρέμαγαν την ταμπέλα «Ραντεβού τον Σεπτέμβρη».
Απ τα τέλη του Μάη ως το τέλος του Σεπτέμβρη, τα πάνινα καθίσματα, το χαλίκι στο δάπεδο, η μπουκαμβίλια, το αγιόκλημα, το γιασεμί,
Με πόση ανυπομονησία περιμέναμε να ανοίξει το θερινό το σινεμά. Και ξέραμε πότε. Όταν τα χειμερινά κρέμαγαν την ταμπέλα «Ραντεβού τον Σεπτέμβρη».
Απ τα τέλη του Μάη ως το τέλος του Σεπτέμβρη, τα πάνινα καθίσματα, το χαλίκι στο δάπεδο, η μπουκαμβίλια, το αγιόκλημα, το γιασεμί,
κι ο έναστρος ουρανός με το φεγγάρι για σκεπή ήταν ο πιο συνηθισμένος μας προορισμός.
Όσες ταινίες δεν μπορούσαμε κάποιοι να δούμε το χειμώνα σε πρώτη προβολή, θες διαβάσματα θες οικονομική δυστοκία, τις βλέπαμε το καλοκαίρι.
Με μια πορτοκαλάδα στο χέρι, με πασατέμπο, η καλαμπόκι, παρέα με τα φιλαράκια ή με τη φιλεναδίτσα μας χαζεύαμε στο πανί τις περιπέτειες των αγαπημένων μας ηθοποιών.
Όσες ταινίες δεν μπορούσαμε κάποιοι να δούμε το χειμώνα σε πρώτη προβολή, θες διαβάσματα θες οικονομική δυστοκία, τις βλέπαμε το καλοκαίρι.
Με μια πορτοκαλάδα στο χέρι, με πασατέμπο, η καλαμπόκι, παρέα με τα φιλαράκια ή με τη φιλεναδίτσα μας χαζεύαμε στο πανί τις περιπέτειες των αγαπημένων μας ηθοποιών.
Ρίχναμε κάπου κάπου και μια κλεφτή ματιά στο φεγγάρι που διέγραφε την τροχιά του στο στερέωμα, κι απλώναμε διστακτικά το μπράτσο μας πάνω απ τις πλάτες της γυναίκας των τότε ονείρων μας.
Κι αν δεν αντιδρούσε και δεχόταν το άγγιγμα, τι χαρά και τι ευδαιμονία, τρισευτυχισμένοι ως τα κατάβαθα της ψυχής μας.
Κι ύστερα ποδαράτο στην επιστροφή για το σπίτι σχολιάζαμε κρίναμε και κατακρίναμε αυτά που είχαμε μόλις δει.,για να καληνυχτίσουμε την καλή μας στη γωνιά του δρόμου πριν το σπίτι της,
Κι αν δεν αντιδρούσε και δεχόταν το άγγιγμα, τι χαρά και τι ευδαιμονία, τρισευτυχισμένοι ως τα κατάβαθα της ψυχής μας.
Κι ύστερα ποδαράτο στην επιστροφή για το σπίτι σχολιάζαμε κρίναμε και κατακρίναμε αυτά που είχαμε μόλις δει.,για να καληνυχτίσουμε την καλή μας στη γωνιά του δρόμου πριν το σπίτι της,
που την περίμενε ο κέρβερος μπαμπάς της. Κι αν ήμασταν τυχεροί και παίρναμε κι ένα φευγαλέο φιλί στην άκρη των χειλιών, πηγαίναμε σπίτι χοροπηδώντας.
Θερινά σινεμά. Μια διασκέδαση συνυφασμένη με τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, με την εφηβεία, με την οικογένεια, με όλα. Μια προσιτή στ αλήθεια διασκέδαση που άφησε τα σημάδια της σε σειρά γενεών.
Αφού πέρασε από σαράντα κύματα κι αφού κόντεψε να γίνει παντοτινή ανάμνηση μια κι όλα τα σινεμά έγιναν πολυκατοικίες και σουπερ μάρκετ, σήμερα εξακολουθεί να ζει,
Θερινά σινεμά. Μια διασκέδαση συνυφασμένη με τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, με την εφηβεία, με την οικογένεια, με όλα. Μια προσιτή στ αλήθεια διασκέδαση που άφησε τα σημάδια της σε σειρά γενεών.
Αφού πέρασε από σαράντα κύματα κι αφού κόντεψε να γίνει παντοτινή ανάμνηση μια κι όλα τα σινεμά έγιναν πολυκατοικίες και σουπερ μάρκετ, σήμερα εξακολουθεί να ζει,
προς μεγάλη χαρά όσων από εμάς λάτρεψαν αυτό το μαγικό είδος της διασκέδασης.,
Μπορεί να μην έχει πια αγιόκλημα και γιασεμί, αν και κάποια ακόμα έχουν κι ακόμα αντέχουν. Μπορεί να μην έχει χαλίκι, μπορεί να μην έχει φιλεναδίτσα,
Μπορεί να μην έχει πια αγιόκλημα και γιασεμί, αν και κάποια ακόμα έχουν κι ακόμα αντέχουν. Μπορεί να μην έχει χαλίκι, μπορεί να μην έχει φιλεναδίτσα,
αλλά μια σύζυγο και κουτσούβελα. όμως έχει ακόμα πορτοκαλάδα, έχει ακόμα και πάνινη καρέκλα μα πάνω απ όλα έχει και θα έχει πάντα έναστρο ουρανό και ολόγιομο φεγγάρι.
Δεν ξέρω αν κάποιοι προτιμούν τα κλιματιζόμενα village ή όπως αλλιώς τα λένε, με τα αναπαυτικά καθίσματα, τον ποιοτικό ήχο και την κρυστάλλινη εικόνα. Περι ορέξεως…….
Δεν ξέρω αν κάποιοι προτιμούν τα κλιματιζόμενα village ή όπως αλλιώς τα λένε, με τα αναπαυτικά καθίσματα, τον ποιοτικό ήχο και την κρυστάλλινη εικόνα. Περι ορέξεως…….
Όμως τούτη τη μοναδική εμπειρία του καλοκαιρινού, του θερινού του σινεμά που κάποιοι ζήσαμε και απολαύσαμε με όλες μας τις αισθήσεις, δεν μπορεί τίποτε να την αντικαταστήσει.
Δεν είναι απίστευτο; Όλες οι αισθήσεις σε μια μοναδική αρμονία.
Η όραση στις εικόνες που προβάλλονται πάνω στο λευκο πανί,
η ακοή στους ήχους και τις μουσικές ,
η γεύση της πορτοκαλάδας απ το γυάλινο μπουκάλι, η απ τα χείλη της αγαπημένης σου,
η όσφρηση να ρουφάει το μεθυστικό άρωμα απ τα αγιόκλημα
και η αφή όταν σφίγγαμε στη φούχτα μας το χέρι της καλής μας. Δεν είναι μοναδικό;
Αυτή η ανάμνηση θα μείνει πάντα ριζωμένη βαθειά στην καρδιά στην ψυχή και στο μυαλό μας.
Η όραση στις εικόνες που προβάλλονται πάνω στο λευκο πανί,
η ακοή στους ήχους και τις μουσικές ,
η γεύση της πορτοκαλάδας απ το γυάλινο μπουκάλι, η απ τα χείλη της αγαπημένης σου,
η όσφρηση να ρουφάει το μεθυστικό άρωμα απ τα αγιόκλημα
και η αφή όταν σφίγγαμε στη φούχτα μας το χέρι της καλής μας. Δεν είναι μοναδικό;
Αυτή η ανάμνηση θα μείνει πάντα ριζωμένη βαθειά στην καρδιά στην ψυχή και στο μυαλό μας.
Κι όσοι δεν έχουν πάει στα θερινά τα σινεμά, να πάνε.
Να πάνε και να δουν ότι και να ΄ναι. . Δεν έχει και τόση σημασία, όσο έχει ο ουρανός, τα αστέρια, τα πάνινα καθίσματα…
Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρια
χαραγμένα μέσα στην ψυχή ………
Τον ευχαριστούμε θερμά ..
Αλέκο , μείνε πάντα..." έφηβος " κι'άσε τους άλλους να...γερνάνε ...
www.lidoriki.com
No comments:
Post a Comment