Καλημέρα Λιδορικιώτες όλου του κόσμου
Καλημέρα φίλοι του χωριού μας και της εφημερίδας μας
ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 23 ΙΟΥΝΊΟΥ 2016
Ανατολή Ήλιου: 06:01
Δύση Ήλιου: 20:52
Σελήνη 18 ημερών
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz4CN9p329r
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1878
Οι αντιπρόσωποι των Μεγάλων Δυνάμεων στο συνέδριο του Βερολίνου αποδέχονται την παραχώρηση της Θεσσαλίας και τμήματος της Ηπείρου και συγκεκριμένα την περιοχή της Άρτας στην Ελλάδα. (5 Ιουλίου με το νέο ημερολόγιο)
1894
Ιδρύεται στο Παρίσι από τον βαρόνο Πιερ Ντε Κουμπερτέν η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή. Πρώτος της πρόεδρος αναλαμβάνει ο έλληναςΔημήτρης Βικέλας.
1902
Το όνομα «Mercedes» υιοθετείται για πρώτη φορά ως εμπορική επωνυμία από τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Daimler. Μερσέντες ονομαζόταν η κόρη του πάμπλουτου αυστριακού επιχειρηματία Εμίλ Γιέλινεκ, ο οποίος ζήτησε από τους υπευθύνους της εταιρείας να του κατασκευάσουν «ένα αυτοκίνητο για μετά το αύριο», στο οποίο έδωσε το όνομα της κόρης του. Σχεδόν ταυτόχρονα θα εισέλθει και στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας.
1942
Οι πρώτοι κρατούμενοι για τα κρεματόρια του Άουσβιτς επιλέγονται μεταξύ των Εβραίων των Παρισίων.
1964
Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέουσυναντάται στο Λευκό Οίκο με τον αμερικανό πρόεδρο Λίντον Τζόνσον και ανθίσταται σθεναρά στις πιέσεις του τελευταίου να δεχτεί υποχωρήσεις στο Κυπριακό.
2004
Ο Μπομπ Ντίλαν αναγορεύεται σε διδάκτορα του Πανεπιστημίου Σεν Άντριους της Σκωτίας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2306#ixzz4CNADqTGb
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1908
Μ. Καραγάτσης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Δημήτρη Ροδόπουλου, συγγραφέας. («Γιούγκερμαν», «Συνταγματάρχης Λιάπκιν») (Θαν. 14/9/1960)
Ιστορικά Ανέκδοτα
1912
Άλαν Τιούρινγκ, βρετανός μαθηματικός και κρυπτογράφος, από τους πρωτοπόρους της πληροφορικής, με σημαντικό έργο στους αλγόριθμους. (Θαν. 7/6/1954)
1936
Κώστας Σημίτης, έλληνας πολιτικός, που διετέλεσε πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2306#ixzz4CNB7mKbQ
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1901
Ανδρέας Λασκαράτος, έλληνας ποιητής και σατιρικός συγγραφέας. (Γεν. 1/5/1811)
Αποφθέγματα Ιστορικά Ανέκδοτα Ανθολόγιο
1996
Ανδρέας Παπανδρέου, έλληνας πολιτικός, ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός (1981-1989, 1993-1996). (Γεν. 5/2/1919)
2005
Μανόλης Αναγνωστάκης, έλληνας ποιητής. (Γεν. 9/3/1925)
Ανθολόγιο
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2306#ixzz4CNBRMNyS
0
Στις 23 Ιουνίου 2016 οι πολίτες της Μεγάλης Βρετανίας καλούνται να αποφασίσουν με δημοψήφισμα αν επιθυμούν η χώρα τους να παραμείνει («Bremain») ή όχι («Brexit») στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι το δεύτερο δημοψήφισμα με το ίδιο περιεχόμενο στην ιστορία της χώρας.
Η Μεγάλη Βρετανία δεν ήταν από τις έξι χώρες που υπέγραψαν την Συνθήκη της Ρώμης (25 Μαρτίου 1957) με την οποία ιδρύθηκε η ΕΟΚ (σημερινή Ε.Ε). Για πρώτη φορά η Μεγάλη Βρετανία έκανε αίτηση ένταξης στις 9 Αυγούστου 1961 με πρωτοβουλία του Συντηρητικού πρωθυπουργού Χάρολντ ΜακΜίλαν. Όμως αντιμετώπισε την σθεναρά αντίσταση της Γαλλίας και συγκεκριμένα του προέδρου της στρατηγού Σαρλ Ντε Γκολ, ο οποίος δύο φορές έθεσε βέτο στην ένταξή της, την πρώτη στις 14 Ιανουαρίου 1963 και την δεύτερη στις 27 Νοεμβρίου 1967.
Ο Ντε Γκολ εκτιμούσε ότι «η φύση, η δομή και η πραγματικότητα της Μεγάλης Βρετανίας είναι διαφορετικές από εκείνες των ηπειρωτικών χωρών της Ευρώπης». Μα πάνω απ’ όλα, ο Γάλλος ηγέτης, διέβλεπε την πιθανότητα να απορροφηθεί η τότε ΕΟΚ από μια κολοσσιαία ατλαντική συμμαχία, κάτω από την εποπτεία και την καθοδήγηση των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μετά την παραίτηση του Ντε Γκολ από την προεδρία (28 Απριλίου 1969) και τον θάνατό του (9 Νοεμβρίου 1970), άνοιξε και πάλι ο δρόμος για την ένταξη της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΟΚ, η οποία επιτεύχθηκε την Πρωτοχρονιά του 1973 μαζί με την Ιρλανδία και την Δανία, επί πρωθυπουργίας του Συντηρητικού Έντουαρντ Χιθ.
Τον επόμενο χρόνο η Μεγάλη Βρετανία οδηγήθηκε σε διπλές εκλογές (20 Φεβρουαρίου και 10 Οκτωβρίου), τις οποίες κέρδισε το Εργατικό Κόμμα υπό τον Χάρολντ Ουίλσον, που ήταν εξαρχής επιφυλακτικό με την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ. Προεκλογικά, οι Εργατικοί είχαν δεσμευτεί να επαναδιαπραγματευθούν τους όρους εισδοχής της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΟΚ, προκήρυξαν όμως δημοψήφισμα υπέρ της παραμονής ή μη της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΟΚ, όταν ανέλαβαν την εξουσία. Το δημοψήφισμα έγινε στις 5 Ιουνίου 1975 και απέβη συντριπτικά υπέρ της παραμονής της χώρας στην ΕΟΚ (67.2% υπέρ, έναντι 32,8% κατά), παρότι στο έκτακτο συνέδριο του κυβερνώντος Εργατικού κόμματος (26 Απριλίου1975), οι σύνεδροι τάχθηκαν με συντριπτική πλειοψηφία υπέρ της αποχώρησης της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΟΚ.
Κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου του 1983, το αντιπολιτευόμενο τότε Εργατικό Κόμμα, εντάσσει στο προεκλογικό του πρόγραμμα, το ζήτημα της εξόδου της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΟΚ. Η μεγάλη σε έκταση ήττα του από τους Συντηρητικούς της Μάργκαρετ Θάτσερ παγώνει το θέμα. Η «σιδηρά κυρία», θα πετύχει την μείωση της συμμετοχής της Μεγάλης Βρετανίας στον κοινοτικό προϋπολογισμό (1984) και θα αντιταχθεί στην ομοσπονδιακή εξέλιξη της ΕΟΚ (20 Σεπτεμβρίου 1988). Η Μεγάλη Βρετανία με ρήτρες εξαίρεσης δεν συμμετέχει στην ζώνη Σέγκεν και στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ).
Το ζήτημα της εξόδου της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως είχε μετονομαστεί η ΕΟΚ με την Συνθήκη του Μάαστριχτ (7 Φεβρουαρίου 1992), επανέρχεται το 1997 από τον τραπεζίτη σερ Τζέιμς Γκόλντσμιθ, που κατέρχεται στις εκλογές της 9ης Απριλίου με το ευρωσκεπτιστικό «Κόμμα του Δημοψηφίσματος» («Referendum Party»). Αποτυγχάνει να περάσει το μήνυμά του, καθώς λαμβάνει το 2.6% των ψήφων και καμία έδρα, αλλά το θέμα παραμένει στην επικαιρότητα.
Το 2004 το επαναφέρει δυναμικά στο προσκήνιο ένα άλλος ευρωσκεπτιστικός και ξενοφοβικός σχηματισμός, το «Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου» (UKIP), που καταλαμβάνει την τρίτη θέση στις Ευρωεκλογές εκείνης της χρονιάς, την δεύτερη στις ευρωεκλογές του 2009 και την πρωτιά στις ευρωεκλογές του 2014, με ηγέτη τον αμφιλεγόμενο ευρωβουλευτή Νάιγκελ Φάρατζ. Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό φιλελεύθερο, αλλά οι πολιτικοί επιστήμονες και ο Τύπος, τον χαρακτηρίζουν ακροδεξιό λαϊκιστή.
Στις 23 Ιανουαρίου του 2013, ο Συντηρητικός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, πιεζόμενος από την ευρωσκεπτιστική μερίδα του κόμματός του, υπόσχεται δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας του στην ΕΕ, αν κερδίσει τις εκλογές του 2015. Οι Συντηρητικοί κερδίζουν ανέλπιστα την απόλυτη πλειοψηφία στις εκλογές της 7ης Μαϊου και στις 20 Φεβρουαρίου 2016, ο Κάμερον αναγγέλλει το δημοψήφισμα για τις 23 Ιουνίου, αφού προηγουμένως είχε αποσπάσει από την σύνοδο κορυφής της Ε.Ε (19 Φεβρουαρίου), ένα «ειδικό καθεστώς» για την χώρα του.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/1122#ixzz4CNBfvERw
6833
0
Ένας από τους κορυφαίους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Ποιητής με πολιτική συνείδηση, φυλακίστηκε και καταδικάσθηκε σε θάνατο για τις ιδέες του και χαρακτηρίστηκε ως ο «ποιητής της ήττας», καθώς με τους στίχους του εξέφρασε τη διάψευση των οραμάτων της Αριστεράς. Το ποιητικό του έργο καθόρισε την ομάδα των στρατευμένων ποιητών της μεταπολεμικής ποίησης.
Ο Μανόλης Αναγνωστάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 9 Μαρτίου του 1925. Σπούδασε Ιατρική και ειδικεύτηκε ως ακτινολόγος στη Βιέννη (1955-1956). Άσκησε το επάγγελμα του ακτινολόγου στη Θεσσαλονίκη και το 1978 μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Πήρε μέρος στην Αντίσταση ως στέλεχος της ΕΠΟΝ στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Για την πολιτική του δράση στο φοιτητικό κίνημα φυλακίστηκε στο διάστημα 1948-1951, ενώ το 1949 καταδικάστηκε σε θάνατο από έκτακτο στρατοδικείο.
Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1942 από το περιοδικό «Πειραϊκά Γράμματα». Εκτελώντας χρέη και αρχισυντάκτη, το 1944 συνεργάστηκε με το φοιτητικό περιοδικό «Ξεκίνημα» (1944), πόλο συσπείρωσης των προοδευτικών νέων λογοτεχνών της πόλης, και το 1945 εξέδωσε με δικά του έξοδα την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Εποχές». Αν και προχώρησε στην έκδοση μιας σειράς ποιητικών συλλογών τις επόμενες δεκαετίες, θα έπρεπε να περιμένει ως το 1979, σχεδόν 35 χρόνια μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου του, ώστε να δει να τυπώνεται η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του χωρίς δικά του έξοδα.
Δημοσίευσε ποιήματα και κριτικά σημειώματα σε πολλά περιοδικά, ενώ είχε και πυκνή παρουσία στην εφημερίδα «Αυγή», με κείμενα για θέματα λογοτεχνικά και πολιτικά. Εξέδωσε το περιοδικό «Κριτική» (Θεσσαλονίκη, 1959-1961), υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας των «Δεκαοκτώ κειμένων» (1970), των «Νέων Κειμένων» και του περιοδικού «Η Συνέχεια» (1973).
Τα ποιήματα που ο Μανόλης Αναγνωστάκης άφησε πίσω του δημοσιευμένα είναι 88 και γράφτηκαν από το 1941 έως το 1971. Από το 1979 που κυκλοφόρησε ο συγκεντρωτικός τόμος των ποιημάτων του, και από το 1983 που κυκλοφόρησε ιδιωτικά το αυτοβιογραφικό σχόλιο «Y.Γ.» δεν υπήρξε καμία δημόσια παρέμβασή του.
«Στο αλλοιωμένο τοπίο της εποχής μας δεν θα ξαναγράψω», είχε ξεκαθαρίσει, γιατί «το έργο μου το ολοκλήρωσα. Επιλέγω τη σιωπή». Ίσως επειδή, όπως είχε πει σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, «η ποίηση είναι έργο της νεότητας. Χρειάζεται ενθουσιασμό, αυταπάτες, ψευδαισθήσεις. Αυτά τα έχουν οι νέοι. Όσο μεγαλώνεις, κατέχεις καλύτερα τα μέσα σου. Γίνεσαι τεχνίτης, αλλά ένα ποίημα δεν χρειάζεται να είναι τέλειο για να είναι καλό».
Ο Αναγνωστάκης είχε προαναγγείλει τη σιωπή του με τους στίχους:
Το πιο γνωστό του ποίημα ήταν το Μιλώ, που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Η ποίηση του Μανόλη Αναγνωστάκη δεν είναι απαισιόδοξη. Όσο κι αν οι στίχοι του φτάνουν κάποτε στην απελπισία, στο βάθος του ορίζοντα διακρίνεται ένα φως που μοιάζει περισσότερο με την αναλαμπή της αυγής και λιγότερο με το λυκόφως. Η δύναμη του ποιητικού του έργου, υπερβαίνοντα τις κομματικές ταμπέλες, κατάφερε να εκφράσει την αβεβαιότητα, την αποξένωση, αλλά και τις ελπίδες μιας ολόκληρης εποχής.
Έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της 23ης Ιουνίου 2005, καταβεβλημένος από χρόνια αναπνευστικά και καρδιαγγειακά προβλήματα.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/174#ixzz4CNC3kv5e
2541
0
Η παραμονή του γενεθλίου του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (24 Ιουνίου) χαρακτηρίζεται από πυρολατρικά και μαντικά έθιμα. Στα πυρολατρικά έθιμα ανάγονται οι φωτιές του Αϊ Γιαννιού του Φανιστή, ή Ριζικάρη ή Ριγανά, όπως ονομάζεται για την περίσταση ο Άγιος σε διάφορα μέρη της χώρας, ενώ στα μαντικά ξεχωρίζει ο Κλήδονας, η μολυβδομαντεία, η ονειρομαντεία κ.ά.
Οι φωτιές του Αϊγιαννιού, που μας είναι πιο οικείο ως έθιμο, ανάβονται συνήθως σε σταυροδρόμια κατά γειτονιές, με ανταγωνιστική διάθεση, καθώς κάθε γειτονιά θέλει να παρουσιάσει τη μεγαλύτερη φωτιά. Σε αυτή ρίχνονται εύφλεκτα άχρηστα αντικείμενα του σπιτιού και απαραιτήτως το μαγιάτικο στεφάνι. Μικροί και μεγάλοι πηδούν πάνω από τη φωτιά, κάνοντας μια ευχή για καλή υγεία και απαλλαγή από το κακό. Ο Κλήδονας (κληδών=οιωνός) είναι μία μαντική πράξη, που τελείται με σκοπό να φανερωθεί, ιδιαίτερα στις κοπέλες, το ριζικό ή η τύχη τους. Απαραίτητα συστατικά, μια στάμνα με «αμίλητο» νερό, ένα φρούτο ή κάποιο προσωπικό μικροαντικείμενο μιας κοπέλας.
Τα έθιμα αυτά της υπαίθρου είναι παγανιστικής προελεύσεως, που καταδικάζονται από την Εκκλησία (65ος Κανόνας της Πενθέκτης Συνόδου του 691) και τείνουν να εκλείψουν, αν δεν έχουν εκλείψει, σε μια εποχή έντονης αστικοποίησης. Ένας απόηχός τους ακούγεται ακόμη στο νοσταλγικό τραγούδι των Σπανού/Παπαδόπουλου «Στην Αριστοτέλους»:
...Και φωτιές ανάβανε στους μεγάλους δρόμους
τ’ Αϊ Γιάννη θα ’τανε θαρρώ...
Την ανάμνηση διασώζει και ο Γιώργος Σεφέρης στο ποίημά του «Φωτιές του Αϊ Γιάννη» από τη συλλογή «Τετράδιο Γυμνασμάτων» (1940).
Ανάλογα έθιμα υπάρχουν και στους λαούς της Βόρειας Ευρώπης, που ανάγονται στην έλευση του καλοκαιριού (Θερινό Ηλιοστάσιο). Ο σπουδαίος ρώσος συνθέτης Μόδεστος Μουσόργκσκι έγραψε ένα συμφωνικό ποίημα, εμπνευσμένο από τους θρύλους και τις παραδόσεις της ημέρας, το οποίο ολοκλήρωσε στις 23 Ιουνίου 1867. Τίτλος του «Η Νύχτα του Αγίου Ιωάννη στο Φαλακρό Βουνό» και βασίστηκε σε διήγημα του Νικολάι Γκόγκολ, με ήρωα σ' ένα χωρικό, που είναι αυτόπτης μάρτυς ενός χορού δαιμόνων την παραμονή της γιορτής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο «Φαλακρό Βουνό» του Κιέβου.
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/634#ixzz4CNCW80MV
531
0
Ένοπλη σύγκρουση μεταξύ ελληνικού και βουλγαρικού στρατού στις 23 Ιουνίου 1913, κατά τη διάρκεια του Β' Βαλκανικού Πολέμου. Αποτελεί συνέχεια της μάχης του Κιλκίς-Λαχανά και έληξε με περιφανή ελληνική νίκη.
Μετά την καθοριστικής σημασίας ήττα στο Κιλκίς-Λαχανά (19 - 21 Ιουνίου), οι βουλγαρικές δυνάμεις συμπτύχθηκαν και οργάνωσαν την άμυνά τους στα υψώματα νότια της λίμνης Δοϊράνης πάνω στο χωριό Βλαντάγια (σήμερα Ακρίτας Κιλκίς). Τις αποτελούσαν 19 τάγματα πεζικού της 2ας, 3ης και 6ης Μεραρχίας, καθώς και το ανάλογο πυροβολικό. Το ελληνικό Στρατηγείο έθεσε ως άμεση προτεραιότητα την όσο το δυνατόν ταχύτερη εκκαθάριση όλης της περιοχής δυτικά του Στρυμόνα και νότια του Μπέλες από τις εχθρικές δυνάμεις και την απώθησή τους προς τα βορειοανατολικά, ώστε να επιτευχθεί επαφή με τους Σέρβους.
Την επιχείρηση για την εκπόρθηση της Δοϊράνης ανέλαβαν η 3η Μεραρχία υπό τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Δαμιανό και η 10η Μεραρχία υπό τον συνταγματάρχη Λεωνίδα Παρασκευόπουλο. Λίγο μετά το μεσημέρι της 22ας Ιουνίου 1913, το 4ο Σύνταγμα Ευζώνων της 10ης Μεραρχίας επιτέθηκε και με εφ’ όπλου λόγχη κατέλαβε θέσεις των εχθρικών προφυλακών στο χωριό Βλαντάγια, ενώ το ελληνικό πυροβολικό απαντούσε στα βουλγαρικά πυρά. Η 3η Μεραρχία δεν ανέλαβε δράση εκείνη την ημέρα.
Η κύρια επίθεση των δύο ελληνικών μεραρχιών άρχισε νωρίς το πρωί της 23ης Ιουνίου. Την κύρια επίθεση εναντίον των οχυρωμένων θέσεων των Βουλγάρων ανέλαβαν μονάδες της 10ης Μεραρχίας. Όταν οι εύζωνοι του 5ου Συντάγματος κατέλαβαν με τη λόγχη τον σιδηροδρομικό σταθμό της Δοϊράνης, οι Βούλγαροι αντιλήφθηκαν ότι υπερφαλαγγίζονται και εγκατέλειψαν τις θέσεις πάνω στα υψώματα, υποχωρώντας προς τα βόρεια. Νωρίτερα είχε σιγήσει το πυροβολικό τους, κατόπιν των πυκνών και εύστοχων βολών του πυροβολικού της 3ης Μεραρχίας, το οποίο διοικούσε ο ταγματάρχης Κωνσταντίνος Γουβέλης. Πολλοί από τους Βούλγαρους στρατιώτες έπεσαν στη λίμνη για να σωθούν και πνίγηκαν.
Οι απώλειες της 10ης Μεραρχίας ανήλθαν σε 106 νεκρούς και 755 τραυματίες, ενώ της 3ης Μεραρχίας σε 146 νεκρούς και τραυματίες. Οι απώλειες του βουλγαρικού στρατού υπήρξαν ανυπολόγιστες, ενώ στο πεδίο της μάχης εγκατέλειψαν σημαντικό πολεμικό οπλισμό, ο οποίος περιήλθε στα χέρια των Ελλήνων.
Επόμενη αναμέτρηση Ελλήνων και Βουλγάρων, στη Βέτρινα (σημερινό Νέο Πετρίτσι Σερρών) στις 26 Ιουνίου 1913.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/635#ixzz4CNCnxa8m
2963
0
Διαπρεπής άγγλος μαθηματικός, θεωρητικός της Λογικής, κρυπτογράφος και πρωτοπόρος στην ανάπτυξη της θεωρίας των υπολογιστών. Ο Τούρινγκ έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης πληροφορικής, καθόρισε τα κριτήρια της τεχνητής νοημοσύνης, αποκωδικοποίησε τους μυστικούς κώδικες του γερμανικού στρατού (γεγονός που έσωσε εκατομμύρια ζωές και συνέβαλε να λήξει ταχύτερα ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος) και σχεδόν έλυσε ένα βιολογικό αίνιγμα στη μορφογένεση, το οποίο ακόμη παραμένει ανεξιχνίαστο για τους ερευνητές.
Ο Άλαν Μάθισον Τούρινγκ (Alan Mathison Turing, ορθότερη προφορά: Τιούρινγκ) γεννήθηκε στη συνοικία Πάντιγκτον του Λονδίνου στις 23 Ιουνίου 1912. Ο πατέρας του ήταν υπάλληλος στη βρετανική αποικιοκρατική διοίκηση στην Ινδία κι επέστρεψε με τη σύζυγό του Έθελ στο Λονδίνο, επειδή ήθελαν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους στη Μεγάλη Βρετανία. Όμως, η δουλειά του πατέρα του απαιτούσε να βρίσκεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην Ινδία κι έτσι τα δύο παιδιά του ζεύγους Τούρινγκ μεγάλωσαν με φίλους της οικογένειας στην Αγγλία, προκειμένου να μην διακινδυνεύσει η υγεία τους στις αποικίες.
Στα 13 του αποκαλύφθηκε το ταλέντο του Άλαν Τούρινγκ στα μαθηματικά, αν και τα γραπτά του χαρακτηρίζονταν από τους καθηγητές του «ακατάστατα και πρόχειρα». Το 1928, σε ηλικία 16 ετών, μελέτησε την εργασία του Άλμπερτ Αϊνστάιν και όχι μόνο την κατάλαβε, αλλά προεξέτεινε τα ερωτήματα του Αϊνστάιν για τους νόμους του Νεύτωνα για την κίνηση, σ' ένα κείμενο το οποίο δεν δημοσιεύθηκε. Τα χρόνια εκείνα ανακαλύπτει την ομοφυλοφιλία του και ερωτεύεται ένα συμμαθητή του, ονόματι Κρίστοφερ Μόρκομ, ο οποίος όμως λίγους μήνες αργότερα πεθαίνει από βοοειδή φυματίωση, μετά από κατανάλωση μολυσμένου γάλακτος αγελάδας. Η απώλεια αυτή κλονίζει την πίστη του. Τον οδηγεί στον αθεϊσμό και στην πεποίθηση ότι όλα τα φαινόμενα έχουν υλιστική βάση.
Μετά το σχολείο γίνεται δεκτός στο Βασιλικό Κολλέγιο (King's College) του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, όπου σπουδάζει μαθηματικά, με καθηγητές, μεταξύ άλλων, τον μαθηματικό και οικονομολόγο Τζον Μέιναρντ Κέινς και τον συγγραφέα Ε. Μ. Φόρστερ. Το 1936 δημοσιεύει την πραγματεία «On Computable Numbers, with an Application to the Entscheidungsproblem», που αναγνωρίζεται ως το λαμπρότερο έργο του. Στο άρθρο αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχουν ορισμένα μαθηματικά προβλήματα που δεν μπορούν να επιλυθούν δια μιας σταθεράς, καθορισμένης διεργασίας, την οποία χαρακτήριζε ως διεργασία που μπορεί να εκτελεστεί από αυτόματη μηχανή. Αποδείκνυε, ακόμη, τη δυνατότητα κατασκευής μιας μηχανής γενικής χρήσης («Μηχανή Τούρινγκ»), η οποία, καταλλήλως προγραμματιζόμενη, θα μπορούσε να εκτελέσει το έργο οποιασδήποτε κατασκευασμένης για την επίλυση ειδικών προβλημάτων μηχανής. Αυτή ιδέα μια μηχανής γενικής χρήσης αποτέλεσε τη θεωρητική βάση για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, που εμφανίστηκαν τη δεκαετία του '40.
Ο Τούρινγκ συνέχισε τις σπουδές του στα Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στις ΗΠΑ και το 1938 αναγορεύτηκε διδάκτορας μαθηματικών, με τη διατριβή «Systems of Logic Based on Ordinals», υπό την επίβλεψη του καθηγητή Αλόνζο Τσερτς. Με την αποφοίτησή του δέχτηκε τη θέση του καθηγητή μαθηματικής λογικής που του προσφέρθηκε στο King's College, όπου και θα μπορούσε να είχε παραμείνει, αν δεν μεσολαβούσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και η εφεύρεση της «μηχανής Τούρινγκ».
Την άνοιξη του 1940 προσέφερε τις υπηρεσίες του στη Σχολή Κωδίκων και Κρυπτογραφίας της βρετανικής κυβέρνησης, σε μια περίοδο που ο πρωθυπουργός Γουίνστον Τσόρτσιλ βρισκόταν στα πρόθυρα απελπισίας. Οι Γερμανοί είχαν σπάσει τον αγγλικό κώδικα μετάδοσης σημάτων και με τις πληροφορίες που αποσπούσαν βύθιζαν τα πλοία του βρετανικού ναυτικού το ένα μετά το άλλο. Ο Τούρινγκ ενσωματώθηκε γρήγορα στην ομάδα και με την καθοριστική συνεισφορά του αποκρυπτογραφήθηκε ο κώδικας Enigma της Λουφτβάφε. Έτσι, εξουδετερώθηκε ο ραδιοφάρος Knickebein, που κατηύθυνε τα γερμανικά βομβαρδιστικά στην Αγγλία.
Κάθε φορά που οι Γερμανοί τροποποιούσαν τους κωδικούς επικοινωνίας, ο Τούρινγκ τους αποκρυπτογραφούσε ολοένα και με μεγαλύτερη ευχέρεια. Έτσι, ο Τσόρτσιλ μάθαινε τα πάντα για τις επικείμενες κινήσεις των αντιπάλων του, για τα σχέδια εναντίον της Ελλάδας, ακόμη και για την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα. Ο ρόλος του Τούρινγκ, όμως, ο οποίος για λόγους εθνικής ασφάλειας αναγνωρίστηκε πολύ μετά τον θάνατό του, υπήρξε καθοριστικός, τόσο για το σπάσιμο του κώδικα «Enigma», όσο και για τον σχεδιασμό ενός πρωτόγονου (για τα σημερινά δεδομένα) ηλεκτρονικού υπολογιστή, που αποκωδικοποιούσε με μεγάλη ταχύτητα τις επικοινωνίες των ναζιστών στον Ατλαντικό.
Το 1945, μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, προσελήφθη στο νεοϊδρυθέν Τμήμα Μαθηματικών του Βρετανικού Εργαστηρίου Φυσικής στο Λονδίνο, όπου του δόθηκε η δυνατότητα να κατασκευάσει την πρώτη αληθινή «μηχανή Τούρινγκ», την ονομαζόμενη ACE (Automatic Computing Engine). Γρήγορα, όμως, ανακάλυψε, προς μεγάλη δυστυχία του, ότι η γραφειοκρατία και οι αλλεπάλληλες αναβολές θα στέκονταν εμπόδιο στην πραγματοποίηση των ιδεών του και αποφάσισε να αποχωρήσει και να επιστρέψει στο Κέιμπριτζ.
Το 1948 εγκαταστάθηκε στο Μάντσεστερ, δεχόμενος πρόταση του τοπικού πανεπιστημίου για την κατασκευή ενός υπολογιστή, όπως τον περιέγραφε ο ίδιος σ' ένα δημοσίευμά του το 1939. Ήταν ο MADAM, όπως τον αποκάλεσε ο Τύπος (Manchester Automatic Digital Machine), ο υπολογιστής με τη μεγαλύτερη χωρητικότητα μνήμης εκείνη την εποχή. Οι προσπάθειές του για την κατασκευή των πρώτων υπολογιστών και την ανάπτυξη των πρώτων μεθόδων προγραμματισμού υπήρξαν κεφαλαιώδους σημασίας. Υποστήριξε, επίσης, σθεναρά τη θεωρία ότι μπορούσαν να κατασκευαστούν υπολογιστές με ικανότητα σκέψης. Οι δημοσιεύσεις του έτυχαν ευρείας αναγνώρισης και αποτέλεσαν το θεμέλιο της έρευνας για την τεχνητή νοημοσύνη.
Λάτρης της βιολογίας, ο Τούρινγκ θα εφαρμόσει το μαθηματικό του ταλέντο στη μορφογένεση, δηλαδή πώς τα ζώα και τα φυτά αναπτύσσουν ορισμένα μοντέλα μορφών, όπως οι ρίγες της ζέβρας ή οι κηλίδες της αγελάδας, θεωρίες οι οποίες ακόμη απασχολούν τους βιολόγους. Το 1952 ο Τούρινγκ θα δημοσιεύσει το πρώτο μέρος της εργασίας του για τη μορφογένεση, η οποία θα παραμείνει ημιτελής.
Η ζωή του Τούρινγκ θα πάρει τραγική τροπή τον Ιανουάριο του 1952. Στο Μάντσεστερ, ύστερα από ληστεία στο σπίτι όπου κατοικούσε, ομολόγησε στην αστυνομία ότι διατηρούσε ερωτική σχέση με έναν από τους υπόπτους του εγκλήματος, ονόματι Άρνολντ Μάρεϊ. Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις την εποχή εκείνη θεωρούνταν έγκλημα στη Μεγάλη Βρετανία και ο Τούρινγκ δικάστηκε και βρέθηκε ένοχος. Γλίτωσε τη φυλακή, αλλά υποβλήθηκε σε σειρά εμβολιασμών με ορμόνες οιστρογόνων, που σκόπευαν να «καταστείλουν» τις επιθυμίες του, με αποτέλεσμα να αναπτύξει γυναικομαστία και να παρουσιάσει συμπτώματα κατάθλιψης. «Μεγαλώνει το στήθος μου» έλεγε τρομαγμένος σ' έναν φίλο του.
Στις 7 Ιουνίου 1954, ο Άλαν Τούρινγκ βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του. Στο κομοδίνο υπήρχε ακουμπισμένο ένα μισοφαγωμένο μήλο, επαλειμμένο με κυάνιο. Ήταν μόλις 41 ετών. Φημολογείται ότι η γνωστή εταιρεία πληροφορικής Apple διάλεξε ως λογότυπό της ένα μισοφαγωμένο μήλο για να αποτίσει φόρο τιμής σε αυτή τη διάνοια της πρώιμης επιστήμης της Πληροφορικής.
Ο Τούρινγκ υπήρξε μια εκκεντρική προσωπικότητα στη συντηρητική αγγλική κοινωνία των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων. Ήταν εσωστρεφής, άθεος, δεινός μαραθωνοδρόμος (ένας τραυματισμός στο ισχίο τον απέκλεισε από τη βρετανική Ολυμπιακή ομάδα του 1948), εργαζόταν εκ θεμελίων (αγνοώντας την εργασία των προκατόχων του), δεν έκρυβε την ομοφυλοφιλία του και ούτε σεβόταν τα αυστηρά επιστημονικά «σύνορα» της εποχής του (όντας ένας «καθαρός» μαθηματικός, που εισέβαλε στα πεδία της μηχανικής και της ηλεκτρονικής).
Η αυξανόμενη απομόνωσή του, το δικαστικό σκάνδαλο, η αυτοκτονία του και το γεγονός ότι δεν κατάφερε ποτέ να επιβραβευθεί για το έργο του, το οποίο στο πλαίσιο του «Ψυχρού Πολέμου» ήταν σε μεγάλο μέρος του χαρακτηρισμένο ως απόρρητο, άφησαν τον ίδιο και το έργο του στη σκιά για μεγάλο χρονικό διάστημα.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/489#ixzz4CND8NZKu
41
0
Σπουδαίος λαϊκός ερμηνευτής, στιχουργός και συνθέτης.
Ο Σπύρος Ζαγοραίος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Ιουνίου 1928 και μεγάλωσε στον Άγιο Αρτέμιο (Γούβα) του Παγκρατίου. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη ζωή του. Στη διάρκεια της κατοχής έχασε το ένα του χέρι, καθώς περιεργαζόταν μία χειροβομβίδα που βρήκε στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης.
Γράμματα δεν έμαθε, αλλά η καλή φωνή του τον οδήγησε κατευθείαν στο λαϊκό τραγούδι. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1952 από την Αθήνα και μετά ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 άρχισε να τον συνοδεύει στο τραγούδι η σύζυγός του Ζωή και μαζί δημιούργησαν ένα από τα δημοφιλέστερα ντουέτα του λαϊκού τραγουδιού.
Συνεργάστηκε με τα σπουδαιότερα ονόματα της εποχής και ερμήνευσε επιτυχίες, που τραγουδιούνται μέχρι σήμερα: «Ε ντε λα μαγκέν ντε Βοτανίκ», «Άναψε το τσιγάρο», «Προσευχή», «Στης Λαρίσης το ποτάμι», «Τρελοκόριτσο», «Θα πεθάνω γλυκιά μου αγάπη», «Ντόλτσε βίτα», «Κατηγόρα με», «Έγιναν γκρίζα τα μαλλιά μου», «Οι γαρυφαλλιές», «Όλες είσαστε ίδιες», «Ο αλήτης», «Άδικα χάρε καρτερείς», «Η κούκλα», «Πάρτε κύριε λαχεία», «Ο ανάπηρος», «Ερωτιάρης», «Τον χάρο τον αντάμωσαν» και πολλά άλλα.
Πραγματοποίησε πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού που ζουν Έλληνες. Έως και τα τελευταία σχεδόν χρόνια της ζωής του εξακολουθούσε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα στο Αιγάλεω Αττικής, όπου διέμενε, και είχε δημιουργήσει κάτω από το σπίτι του το λαϊκό κέντρο «Εντελαμαγκέν».
Ο Σπύρος Ζαγοραίος πέθανε στις 20 Οκτωβρίου 2014, σε ηλικία 86 ετών. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας με τη νόσο Πάρκινσον, που τον ταλαιπωρούσε. Η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε από το 2009, όταν έχασε τον γιο του σε ηλικία 49 ετών.
Περί Πηγών...
Μοιραστείτε το!
41
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1037#ixzz4CNDUAqJs
Μόδεστος Μουσόργκσκι
75
0
Συμφωνικό ποίημα του Μόδεστου Μουσόργκσκι, από τα δημοφιλέστερα έργα της ρωσικής λόγιας μουσικής. Είναι εμπνευσμένο από ένα διήγημα του συγγραφέα Νικολάι Γκόγκολ και βασίζεται σ' ένα ρωσικό θρύλο. Το έργο είχε μία μακρόχρονη συνθετική περιπέτεια.
Ο Μόδεστος Μουσόργκσκι (1839-1881) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ρώσους συνθέτες, μέλος της Ομάδας των Πέντε, που έθεσε τις βάσεις της ρωσικής εθνικής σχολής στη μουσική. Οι πρώτες ιδέες για τη σύνθεση του έργου κατέβηκαν στο μυαλό του Μουσόργκσκι το 1860, σε ηλικία 21 ετών. Ήθελε να γράψει μια όπερα με βάση το διήγημα του Γκόγκολ «Την παραμονή του Ιβάν Κούπαλα». Το διήγημα αναφέρεται σ' ένα χωρικό, που είναι αυτόπτης μάρτυς ενός χορού δαιμόνων την παραμονή της γιορτής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (23 Ιουνίου) στο Φαλακρό Βουνό (Λίσα Χόρα), κοντά στο Κίεβο. Οι ιδέες του αυτές δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.
Στις αρχές Ιουνίου 1867 ο Μουσόργκσκι άρχισε να γράφει το έργο υπό τη μορφή συμφωνικού ποιήματος (σύνθεση για ορχήστρα, που προσπαθεί να αποδώσει με μουσικά μέσα εξωμουσικό περιεχόμενο, για παράδειγμα εντυπώσεις από ανθρώπους, τοπία, ζωγραφικούς πίνακες ή λογοτεχνικά έργα), το οποίο τελείωσε μέσα σε 12 ημέρες, στις 23 Ιουνίου. Του έδωσε τον τίτλο Η Νύχτα του Αγίου Ιωάννη στο Φαλακρό Βουνό. Γεμάτος χαρά για τη δημιουργία του διακήρυξε: «είναι ένα αυθεντικά ρωσικό επίτευγμα, πλήρως απελευθερωμένο από τις γερμανικές επιρροές… γεννημένο στο ρωσικό χώμα και μεγαλωμένο, όπως το ρώσικο καλαμπόκι».
Όμως, γρήγορα προσγειώθηκε στην πραγματικότητα, όταν ο μέντοράς Μίλι Μπαλακίρεφ (μέλος της Ομάδας των Πέντε) στάθηκε ιδιαίτερα επικριτικός για το έργο. Η πρώτη εκδοχή έμεινε στο συρτάρι και δεν εμφανίσθηκε παρά μόνο το 1868.
Το 1872 ο Μουσόργκσκι αναθεώρησε το έργο. Του προσέθεσε χορωδιακά μέρη και το ενσωμάτωσε στη συλλογική όπερα - μπαλέτο Μλάντα, που ολοκληρώθηκε πολύ αργότερα. Το 1880 επεχείρησε την τρίτη αναθεώρηση του Φαλακρού Βουνού και το ενσωμάτωσε στην ανολοκλήρωτη όπερά του Το Παζάρι του Σοροσνίτζι.
Η προγραμματική βάση του έργου από τον Μουσόργκσκι είναι: Θορυβώδεις υπερφυσικές φωνές. Εμφάνιση των Πνευμάτων του Σκότους και του Θεού Τσέρνομπογκ. Δοξαστικό του Μαύρου Θεού. Μαύρη Λειτουργία. Γιορτή των Μαγισσών, που διακόπτεται από τους ήχους μιας μακρινής καμπάνας της εκκλησίας του χωριού. Τα Πνεύματα εξαφανίζονται. Αυγή.
Το 1881 ο αλκοολικός Μουσόργκσι έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 42 ετών και οι φίλοι του προσπάθησαν να βάλουν σε τάξη το αδημοσίευτο και ανολοκλήρωτο έργο του. Ο φίλος του συνθέτης Ρίμσκι - Κόρσακοφ (μέλος της Ομάδας των Πέντε) ανέλαβε να ενορχηστρώσει το έργο, το οποίο έκανε πρεμιέρα στις 27 Οκτωβρίου 1886 στην Αγία Πετρούπολη. Η εκδοχή του Ρίμσκι - Κόρσακοφ είναι αυτή που ακούγεται σήμερα στις αίθουσες συναυλιών και τις ηχογραφήσεις.
Το έργο του Μουσόργκσκι απασχόλησε πολλούς σύγχρονους μουσικούς.Ο διάσημος μαέστρος Λέοπολντ Στοκόφσκι παρουσίασε τη δική του εκδοχή το 1940 για τις ανάγκες της ταινίας κινουμένων σχεδίων του Ντίσνεϊ Φαντασία. Ο ιάπωνας συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής Ισάο Τομίτα γοητεύτηκε από το έργο και ο Ντάγκλας Γκάμλι το χρησιμοποίησε στο σάουντρακ της ταινίας Asylum (1972).
Η ντίσκο εκδοχή του Φαλακρού Βουνού ακούστηκε στο σάουντρακ της ταινίας «Πυρετός το Σαββατόβραδο» (1977), ενώ το γερμανικό progressive/ death metal συγκρότημα Mekong Delta μας έδωσε τη χεβιμεταλάδικη άποψη για το έργο, στο άλμπουμ Dances of Death (1990).
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/183#ixzz4CNDkiAmf
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
" ΑΡΩΜΑΤΙΚΑ..ΦΥΤΑ ", ΜΑΪΝΤΑΝΟΙ , ΠΑΡΕΟΥΛΕΣ ΚΑΙ...ΛΑΚΟΥΒΕΣ ..."
Απ' όλα φίλοι μου έχει η ζωή μας , η καθημερινότητά μας , κι' όσο η ζωή μας δυσκολεύει , τόσο πιο πολυ ..νοιώθουμε, πως τα παραπάνω συστατικά επηρεάζουν τη ζωή μας πολλές φορές μάλιστα προς το..χειρότερο ..
Αν καλομελετήσουμε φίλοι μου την ταλαίπωρη ζωή μας , σίγουρα θα διαπιστώσουμε εύκολα , πως υπάρχουν πάρα πολλοί " μαϊντανοί " σ' αυτή , που κουμαντάρουν λίγο-πολύ , την καθημερινότητά μας , και οι οποίοι δεν έχουν κάποια ιδαίτερα προσόντα και γνώσεις...
Ακόμα σοβαρό ρόλο παίζουν στη ωή μας και διάφορες " παρεούλες " που άγνωστο απο που...αντλούν την εξουσία και , ενώ δεν έχουν κάποιες ικανότητες , καθοδηγούν τη ζωή μας , ιδίως στις μικρές ..κλειστές κοινωνίες ..
Η αναρίχησή τους είναι...περίεργη και ανεξήγητη , και όμως είναι πραγματικά ...αστεία , από κάθε άποψη και αξίζει κάποια στιγμή να μελετήσουμε το θέμα και μα είστε βέβεοι πως θα γελάσουμε στο τέλος .
Ένα άλλο όμως απόγευμα , εσείς βέβαια μέχρι τότε " μελετήστε " την κοινωνικοπολιτιστικη ζωή του χωριού μας και θα δείτε ποιές είναι αυτές οι ..αστείες ,,παρείτσες που θέλουν ναα μας,,κουμαντάρουν.!!! και φυσικά θα γελάσετε πάρα πολύ ..
Καλό σας απόγευμα
www.lidoriki.com
Καλημέρα φίλοι του χωριού μας και της εφημερίδας μας
ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 23 ΙΟΥΝΊΟΥ 2016
Ανατολή Ήλιου: 06:01
Δύση Ήλιου: 20:52
Σελήνη 18 ημερών
- Ολυμπιακή Ημέρα
- Ημέρα των Ηνωμένων Εθνών για τη Δημόσια Υπηρεσία
- Διεθνής Ημέρα Χηρών
- NEO!Γιορτάζουν: Αριστοκλής, Αριστόκλεια.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz4CN9p329r
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1878
Οι αντιπρόσωποι των Μεγάλων Δυνάμεων στο συνέδριο του Βερολίνου αποδέχονται την παραχώρηση της Θεσσαλίας και τμήματος της Ηπείρου και συγκεκριμένα την περιοχή της Άρτας στην Ελλάδα. (5 Ιουλίου με το νέο ημερολόγιο)
1894
Ιδρύεται στο Παρίσι από τον βαρόνο Πιερ Ντε Κουμπερτέν η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή. Πρώτος της πρόεδρος αναλαμβάνει ο έλληναςΔημήτρης Βικέλας.
1902
Το όνομα «Mercedes» υιοθετείται για πρώτη φορά ως εμπορική επωνυμία από τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Daimler. Μερσέντες ονομαζόταν η κόρη του πάμπλουτου αυστριακού επιχειρηματία Εμίλ Γιέλινεκ, ο οποίος ζήτησε από τους υπευθύνους της εταιρείας να του κατασκευάσουν «ένα αυτοκίνητο για μετά το αύριο», στο οποίο έδωσε το όνομα της κόρης του. Σχεδόν ταυτόχρονα θα εισέλθει και στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας.
1942
Οι πρώτοι κρατούμενοι για τα κρεματόρια του Άουσβιτς επιλέγονται μεταξύ των Εβραίων των Παρισίων.
1964
Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέουσυναντάται στο Λευκό Οίκο με τον αμερικανό πρόεδρο Λίντον Τζόνσον και ανθίσταται σθεναρά στις πιέσεις του τελευταίου να δεχτεί υποχωρήσεις στο Κυπριακό.
2004
Ο Μπομπ Ντίλαν αναγορεύεται σε διδάκτορα του Πανεπιστημίου Σεν Άντριους της Σκωτίας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2306#ixzz4CNADqTGb
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1908
Μ. Καραγάτσης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Δημήτρη Ροδόπουλου, συγγραφέας. («Γιούγκερμαν», «Συνταγματάρχης Λιάπκιν») (Θαν. 14/9/1960)
Ιστορικά Ανέκδοτα
1912
Άλαν Τιούρινγκ, βρετανός μαθηματικός και κρυπτογράφος, από τους πρωτοπόρους της πληροφορικής, με σημαντικό έργο στους αλγόριθμους. (Θαν. 7/6/1954)
1936
Κώστας Σημίτης, έλληνας πολιτικός, που διετέλεσε πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2306#ixzz4CNB7mKbQ
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1901
Ανδρέας Λασκαράτος, έλληνας ποιητής και σατιρικός συγγραφέας. (Γεν. 1/5/1811)
Αποφθέγματα Ιστορικά Ανέκδοτα Ανθολόγιο
1996
Ανδρέας Παπανδρέου, έλληνας πολιτικός, ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός (1981-1989, 1993-1996). (Γεν. 5/2/1919)
2005
Μανόλης Αναγνωστάκης, έλληνας ποιητής. (Γεν. 9/3/1925)
Ανθολόγιο
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2306#ixzz4CNBRMNyS
ο χρονικό των σχέσεων Μεγάλης
Βρετανίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης
0
Στις 23 Ιουνίου 2016 οι πολίτες της Μεγάλης Βρετανίας καλούνται να αποφασίσουν με δημοψήφισμα αν επιθυμούν η χώρα τους να παραμείνει («Bremain») ή όχι («Brexit») στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι το δεύτερο δημοψήφισμα με το ίδιο περιεχόμενο στην ιστορία της χώρας.
Η Μεγάλη Βρετανία δεν ήταν από τις έξι χώρες που υπέγραψαν την Συνθήκη της Ρώμης (25 Μαρτίου 1957) με την οποία ιδρύθηκε η ΕΟΚ (σημερινή Ε.Ε). Για πρώτη φορά η Μεγάλη Βρετανία έκανε αίτηση ένταξης στις 9 Αυγούστου 1961 με πρωτοβουλία του Συντηρητικού πρωθυπουργού Χάρολντ ΜακΜίλαν. Όμως αντιμετώπισε την σθεναρά αντίσταση της Γαλλίας και συγκεκριμένα του προέδρου της στρατηγού Σαρλ Ντε Γκολ, ο οποίος δύο φορές έθεσε βέτο στην ένταξή της, την πρώτη στις 14 Ιανουαρίου 1963 και την δεύτερη στις 27 Νοεμβρίου 1967.
Ο Ντε Γκολ εκτιμούσε ότι «η φύση, η δομή και η πραγματικότητα της Μεγάλης Βρετανίας είναι διαφορετικές από εκείνες των ηπειρωτικών χωρών της Ευρώπης». Μα πάνω απ’ όλα, ο Γάλλος ηγέτης, διέβλεπε την πιθανότητα να απορροφηθεί η τότε ΕΟΚ από μια κολοσσιαία ατλαντική συμμαχία, κάτω από την εποπτεία και την καθοδήγηση των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μετά την παραίτηση του Ντε Γκολ από την προεδρία (28 Απριλίου 1969) και τον θάνατό του (9 Νοεμβρίου 1970), άνοιξε και πάλι ο δρόμος για την ένταξη της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΟΚ, η οποία επιτεύχθηκε την Πρωτοχρονιά του 1973 μαζί με την Ιρλανδία και την Δανία, επί πρωθυπουργίας του Συντηρητικού Έντουαρντ Χιθ.
Τον επόμενο χρόνο η Μεγάλη Βρετανία οδηγήθηκε σε διπλές εκλογές (20 Φεβρουαρίου και 10 Οκτωβρίου), τις οποίες κέρδισε το Εργατικό Κόμμα υπό τον Χάρολντ Ουίλσον, που ήταν εξαρχής επιφυλακτικό με την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ. Προεκλογικά, οι Εργατικοί είχαν δεσμευτεί να επαναδιαπραγματευθούν τους όρους εισδοχής της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΟΚ, προκήρυξαν όμως δημοψήφισμα υπέρ της παραμονής ή μη της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΟΚ, όταν ανέλαβαν την εξουσία. Το δημοψήφισμα έγινε στις 5 Ιουνίου 1975 και απέβη συντριπτικά υπέρ της παραμονής της χώρας στην ΕΟΚ (67.2% υπέρ, έναντι 32,8% κατά), παρότι στο έκτακτο συνέδριο του κυβερνώντος Εργατικού κόμματος (26 Απριλίου1975), οι σύνεδροι τάχθηκαν με συντριπτική πλειοψηφία υπέρ της αποχώρησης της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΟΚ.
Κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου του 1983, το αντιπολιτευόμενο τότε Εργατικό Κόμμα, εντάσσει στο προεκλογικό του πρόγραμμα, το ζήτημα της εξόδου της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΟΚ. Η μεγάλη σε έκταση ήττα του από τους Συντηρητικούς της Μάργκαρετ Θάτσερ παγώνει το θέμα. Η «σιδηρά κυρία», θα πετύχει την μείωση της συμμετοχής της Μεγάλης Βρετανίας στον κοινοτικό προϋπολογισμό (1984) και θα αντιταχθεί στην ομοσπονδιακή εξέλιξη της ΕΟΚ (20 Σεπτεμβρίου 1988). Η Μεγάλη Βρετανία με ρήτρες εξαίρεσης δεν συμμετέχει στην ζώνη Σέγκεν και στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ).
Το ζήτημα της εξόδου της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως είχε μετονομαστεί η ΕΟΚ με την Συνθήκη του Μάαστριχτ (7 Φεβρουαρίου 1992), επανέρχεται το 1997 από τον τραπεζίτη σερ Τζέιμς Γκόλντσμιθ, που κατέρχεται στις εκλογές της 9ης Απριλίου με το ευρωσκεπτιστικό «Κόμμα του Δημοψηφίσματος» («Referendum Party»). Αποτυγχάνει να περάσει το μήνυμά του, καθώς λαμβάνει το 2.6% των ψήφων και καμία έδρα, αλλά το θέμα παραμένει στην επικαιρότητα.
Το 2004 το επαναφέρει δυναμικά στο προσκήνιο ένα άλλος ευρωσκεπτιστικός και ξενοφοβικός σχηματισμός, το «Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου» (UKIP), που καταλαμβάνει την τρίτη θέση στις Ευρωεκλογές εκείνης της χρονιάς, την δεύτερη στις ευρωεκλογές του 2009 και την πρωτιά στις ευρωεκλογές του 2014, με ηγέτη τον αμφιλεγόμενο ευρωβουλευτή Νάιγκελ Φάρατζ. Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό φιλελεύθερο, αλλά οι πολιτικοί επιστήμονες και ο Τύπος, τον χαρακτηρίζουν ακροδεξιό λαϊκιστή.
Στις 23 Ιανουαρίου του 2013, ο Συντηρητικός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, πιεζόμενος από την ευρωσκεπτιστική μερίδα του κόμματός του, υπόσχεται δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας του στην ΕΕ, αν κερδίσει τις εκλογές του 2015. Οι Συντηρητικοί κερδίζουν ανέλπιστα την απόλυτη πλειοψηφία στις εκλογές της 7ης Μαϊου και στις 20 Φεβρουαρίου 2016, ο Κάμερον αναγγέλλει το δημοψήφισμα για τις 23 Ιουνίου, αφού προηγουμένως είχε αποσπάσει από την σύνοδο κορυφής της Ε.Ε (19 Φεβρουαρίου), ένα «ειδικό καθεστώς» για την χώρα του.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/1122#ixzz4CNBfvERw
Μανόλης Αναγνωστάκης
1925 – 2005
6833
0
Ένας από τους κορυφαίους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Ποιητής με πολιτική συνείδηση, φυλακίστηκε και καταδικάσθηκε σε θάνατο για τις ιδέες του και χαρακτηρίστηκε ως ο «ποιητής της ήττας», καθώς με τους στίχους του εξέφρασε τη διάψευση των οραμάτων της Αριστεράς. Το ποιητικό του έργο καθόρισε την ομάδα των στρατευμένων ποιητών της μεταπολεμικής ποίησης.
Ο Μανόλης Αναγνωστάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 9 Μαρτίου του 1925. Σπούδασε Ιατρική και ειδικεύτηκε ως ακτινολόγος στη Βιέννη (1955-1956). Άσκησε το επάγγελμα του ακτινολόγου στη Θεσσαλονίκη και το 1978 μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Πήρε μέρος στην Αντίσταση ως στέλεχος της ΕΠΟΝ στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Για την πολιτική του δράση στο φοιτητικό κίνημα φυλακίστηκε στο διάστημα 1948-1951, ενώ το 1949 καταδικάστηκε σε θάνατο από έκτακτο στρατοδικείο.
Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1942 από το περιοδικό «Πειραϊκά Γράμματα». Εκτελώντας χρέη και αρχισυντάκτη, το 1944 συνεργάστηκε με το φοιτητικό περιοδικό «Ξεκίνημα» (1944), πόλο συσπείρωσης των προοδευτικών νέων λογοτεχνών της πόλης, και το 1945 εξέδωσε με δικά του έξοδα την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Εποχές». Αν και προχώρησε στην έκδοση μιας σειράς ποιητικών συλλογών τις επόμενες δεκαετίες, θα έπρεπε να περιμένει ως το 1979, σχεδόν 35 χρόνια μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου του, ώστε να δει να τυπώνεται η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του χωρίς δικά του έξοδα.
Δημοσίευσε ποιήματα και κριτικά σημειώματα σε πολλά περιοδικά, ενώ είχε και πυκνή παρουσία στην εφημερίδα «Αυγή», με κείμενα για θέματα λογοτεχνικά και πολιτικά. Εξέδωσε το περιοδικό «Κριτική» (Θεσσαλονίκη, 1959-1961), υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας των «Δεκαοκτώ κειμένων» (1970), των «Νέων Κειμένων» και του περιοδικού «Η Συνέχεια» (1973).
Τα ποιήματα που ο Μανόλης Αναγνωστάκης άφησε πίσω του δημοσιευμένα είναι 88 και γράφτηκαν από το 1941 έως το 1971. Από το 1979 που κυκλοφόρησε ο συγκεντρωτικός τόμος των ποιημάτων του, και από το 1983 που κυκλοφόρησε ιδιωτικά το αυτοβιογραφικό σχόλιο «Y.Γ.» δεν υπήρξε καμία δημόσια παρέμβασή του.
«Στο αλλοιωμένο τοπίο της εποχής μας δεν θα ξαναγράψω», είχε ξεκαθαρίσει, γιατί «το έργο μου το ολοκλήρωσα. Επιλέγω τη σιωπή». Ίσως επειδή, όπως είχε πει σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, «η ποίηση είναι έργο της νεότητας. Χρειάζεται ενθουσιασμό, αυταπάτες, ψευδαισθήσεις. Αυτά τα έχουν οι νέοι. Όσο μεγαλώνεις, κατέχεις καλύτερα τα μέσα σου. Γίνεσαι τεχνίτης, αλλά ένα ποίημα δεν χρειάζεται να είναι τέλειο για να είναι καλό».
Ο Αναγνωστάκης είχε προαναγγείλει τη σιωπή του με τους στίχους:
Το θέμα είναι τώρα τι λες.Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ενώ μελοποιήθηκαν από συνθέτες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Μιχάλης Γρηγορίου, ο Γιάννης Μαρκόπουλος και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1986) και το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας (2002), ενώ αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε.
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ.
Μικροζημίες και μικροκέρδη συμψηφίζοντας.
Το θέμα είναι τώρα τι λες. (Στόχος, 1970)
Το πιο γνωστό του ποίημα ήταν το Μιλώ, που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Η ποίηση του Μανόλη Αναγνωστάκη δεν είναι απαισιόδοξη. Όσο κι αν οι στίχοι του φτάνουν κάποτε στην απελπισία, στο βάθος του ορίζοντα διακρίνεται ένα φως που μοιάζει περισσότερο με την αναλαμπή της αυγής και λιγότερο με το λυκόφως. Η δύναμη του ποιητικού του έργου, υπερβαίνοντα τις κομματικές ταμπέλες, κατάφερε να εκφράσει την αβεβαιότητα, την αποξένωση, αλλά και τις ελπίδες μιας ολόκληρης εποχής.
Έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της 23ης Ιουνίου 2005, καταβεβλημένος από χρόνια αναπνευστικά και καρδιαγγειακά προβλήματα.
Διαβάστε
- «Ποιήματα 1941-1971» (Εκδόσεις Νεφέλη)
- Αλέξανδρου Αργυρίου: «Μανόλης Αναγνωστάκης: Νοούμενα και υπονοούμενα της ποίησής του» (Εκδόσεις Γαβριηλίδης)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/174#ixzz4CNC3kv5e
Την παραμονή τ’ Αϊ-Γιαννιού
2541
0
Η παραμονή του γενεθλίου του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (24 Ιουνίου) χαρακτηρίζεται από πυρολατρικά και μαντικά έθιμα. Στα πυρολατρικά έθιμα ανάγονται οι φωτιές του Αϊ Γιαννιού του Φανιστή, ή Ριζικάρη ή Ριγανά, όπως ονομάζεται για την περίσταση ο Άγιος σε διάφορα μέρη της χώρας, ενώ στα μαντικά ξεχωρίζει ο Κλήδονας, η μολυβδομαντεία, η ονειρομαντεία κ.ά.
Οι φωτιές του Αϊγιαννιού, που μας είναι πιο οικείο ως έθιμο, ανάβονται συνήθως σε σταυροδρόμια κατά γειτονιές, με ανταγωνιστική διάθεση, καθώς κάθε γειτονιά θέλει να παρουσιάσει τη μεγαλύτερη φωτιά. Σε αυτή ρίχνονται εύφλεκτα άχρηστα αντικείμενα του σπιτιού και απαραιτήτως το μαγιάτικο στεφάνι. Μικροί και μεγάλοι πηδούν πάνω από τη φωτιά, κάνοντας μια ευχή για καλή υγεία και απαλλαγή από το κακό. Ο Κλήδονας (κληδών=οιωνός) είναι μία μαντική πράξη, που τελείται με σκοπό να φανερωθεί, ιδιαίτερα στις κοπέλες, το ριζικό ή η τύχη τους. Απαραίτητα συστατικά, μια στάμνα με «αμίλητο» νερό, ένα φρούτο ή κάποιο προσωπικό μικροαντικείμενο μιας κοπέλας.
Τα έθιμα αυτά της υπαίθρου είναι παγανιστικής προελεύσεως, που καταδικάζονται από την Εκκλησία (65ος Κανόνας της Πενθέκτης Συνόδου του 691) και τείνουν να εκλείψουν, αν δεν έχουν εκλείψει, σε μια εποχή έντονης αστικοποίησης. Ένας απόηχός τους ακούγεται ακόμη στο νοσταλγικό τραγούδι των Σπανού/Παπαδόπουλου «Στην Αριστοτέλους»:
...Και φωτιές ανάβανε στους μεγάλους δρόμους
τ’ Αϊ Γιάννη θα ’τανε θαρρώ...
Την ανάμνηση διασώζει και ο Γιώργος Σεφέρης στο ποίημά του «Φωτιές του Αϊ Γιάννη» από τη συλλογή «Τετράδιο Γυμνασμάτων» (1940).
Ανάλογα έθιμα υπάρχουν και στους λαούς της Βόρειας Ευρώπης, που ανάγονται στην έλευση του καλοκαιριού (Θερινό Ηλιοστάσιο). Ο σπουδαίος ρώσος συνθέτης Μόδεστος Μουσόργκσκι έγραψε ένα συμφωνικό ποίημα, εμπνευσμένο από τους θρύλους και τις παραδόσεις της ημέρας, το οποίο ολοκλήρωσε στις 23 Ιουνίου 1867. Τίτλος του «Η Νύχτα του Αγίου Ιωάννη στο Φαλακρό Βουνό» και βασίστηκε σε διήγημα του Νικολάι Γκόγκολ, με ήρωα σ' ένα χωρικό, που είναι αυτόπτης μάρτυς ενός χορού δαιμόνων την παραμονή της γιορτής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο «Φαλακρό Βουνό» του Κιέβου.
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/634#ixzz4CNCW80MV
Η Μάχη της Δοϊράνης
531
0
Ένοπλη σύγκρουση μεταξύ ελληνικού και βουλγαρικού στρατού στις 23 Ιουνίου 1913, κατά τη διάρκεια του Β' Βαλκανικού Πολέμου. Αποτελεί συνέχεια της μάχης του Κιλκίς-Λαχανά και έληξε με περιφανή ελληνική νίκη.
Μετά την καθοριστικής σημασίας ήττα στο Κιλκίς-Λαχανά (19 - 21 Ιουνίου), οι βουλγαρικές δυνάμεις συμπτύχθηκαν και οργάνωσαν την άμυνά τους στα υψώματα νότια της λίμνης Δοϊράνης πάνω στο χωριό Βλαντάγια (σήμερα Ακρίτας Κιλκίς). Τις αποτελούσαν 19 τάγματα πεζικού της 2ας, 3ης και 6ης Μεραρχίας, καθώς και το ανάλογο πυροβολικό. Το ελληνικό Στρατηγείο έθεσε ως άμεση προτεραιότητα την όσο το δυνατόν ταχύτερη εκκαθάριση όλης της περιοχής δυτικά του Στρυμόνα και νότια του Μπέλες από τις εχθρικές δυνάμεις και την απώθησή τους προς τα βορειοανατολικά, ώστε να επιτευχθεί επαφή με τους Σέρβους.
Την επιχείρηση για την εκπόρθηση της Δοϊράνης ανέλαβαν η 3η Μεραρχία υπό τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Δαμιανό και η 10η Μεραρχία υπό τον συνταγματάρχη Λεωνίδα Παρασκευόπουλο. Λίγο μετά το μεσημέρι της 22ας Ιουνίου 1913, το 4ο Σύνταγμα Ευζώνων της 10ης Μεραρχίας επιτέθηκε και με εφ’ όπλου λόγχη κατέλαβε θέσεις των εχθρικών προφυλακών στο χωριό Βλαντάγια, ενώ το ελληνικό πυροβολικό απαντούσε στα βουλγαρικά πυρά. Η 3η Μεραρχία δεν ανέλαβε δράση εκείνη την ημέρα.
Η κύρια επίθεση των δύο ελληνικών μεραρχιών άρχισε νωρίς το πρωί της 23ης Ιουνίου. Την κύρια επίθεση εναντίον των οχυρωμένων θέσεων των Βουλγάρων ανέλαβαν μονάδες της 10ης Μεραρχίας. Όταν οι εύζωνοι του 5ου Συντάγματος κατέλαβαν με τη λόγχη τον σιδηροδρομικό σταθμό της Δοϊράνης, οι Βούλγαροι αντιλήφθηκαν ότι υπερφαλαγγίζονται και εγκατέλειψαν τις θέσεις πάνω στα υψώματα, υποχωρώντας προς τα βόρεια. Νωρίτερα είχε σιγήσει το πυροβολικό τους, κατόπιν των πυκνών και εύστοχων βολών του πυροβολικού της 3ης Μεραρχίας, το οποίο διοικούσε ο ταγματάρχης Κωνσταντίνος Γουβέλης. Πολλοί από τους Βούλγαρους στρατιώτες έπεσαν στη λίμνη για να σωθούν και πνίγηκαν.
Οι απώλειες της 10ης Μεραρχίας ανήλθαν σε 106 νεκρούς και 755 τραυματίες, ενώ της 3ης Μεραρχίας σε 146 νεκρούς και τραυματίες. Οι απώλειες του βουλγαρικού στρατού υπήρξαν ανυπολόγιστες, ενώ στο πεδίο της μάχης εγκατέλειψαν σημαντικό πολεμικό οπλισμό, ο οποίος περιήλθε στα χέρια των Ελλήνων.
Επόμενη αναμέτρηση Ελλήνων και Βουλγάρων, στη Βέτρινα (σημερινό Νέο Πετρίτσι Σερρών) στις 26 Ιουνίου 1913.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/635#ixzz4CNCnxa8m
Άλαν Τούρινγκ
1912 – 1954
2963
0
Διαπρεπής άγγλος μαθηματικός, θεωρητικός της Λογικής, κρυπτογράφος και πρωτοπόρος στην ανάπτυξη της θεωρίας των υπολογιστών. Ο Τούρινγκ έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης πληροφορικής, καθόρισε τα κριτήρια της τεχνητής νοημοσύνης, αποκωδικοποίησε τους μυστικούς κώδικες του γερμανικού στρατού (γεγονός που έσωσε εκατομμύρια ζωές και συνέβαλε να λήξει ταχύτερα ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος) και σχεδόν έλυσε ένα βιολογικό αίνιγμα στη μορφογένεση, το οποίο ακόμη παραμένει ανεξιχνίαστο για τους ερευνητές.
Ο Άλαν Μάθισον Τούρινγκ (Alan Mathison Turing, ορθότερη προφορά: Τιούρινγκ) γεννήθηκε στη συνοικία Πάντιγκτον του Λονδίνου στις 23 Ιουνίου 1912. Ο πατέρας του ήταν υπάλληλος στη βρετανική αποικιοκρατική διοίκηση στην Ινδία κι επέστρεψε με τη σύζυγό του Έθελ στο Λονδίνο, επειδή ήθελαν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους στη Μεγάλη Βρετανία. Όμως, η δουλειά του πατέρα του απαιτούσε να βρίσκεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην Ινδία κι έτσι τα δύο παιδιά του ζεύγους Τούρινγκ μεγάλωσαν με φίλους της οικογένειας στην Αγγλία, προκειμένου να μην διακινδυνεύσει η υγεία τους στις αποικίες.
Στα 13 του αποκαλύφθηκε το ταλέντο του Άλαν Τούρινγκ στα μαθηματικά, αν και τα γραπτά του χαρακτηρίζονταν από τους καθηγητές του «ακατάστατα και πρόχειρα». Το 1928, σε ηλικία 16 ετών, μελέτησε την εργασία του Άλμπερτ Αϊνστάιν και όχι μόνο την κατάλαβε, αλλά προεξέτεινε τα ερωτήματα του Αϊνστάιν για τους νόμους του Νεύτωνα για την κίνηση, σ' ένα κείμενο το οποίο δεν δημοσιεύθηκε. Τα χρόνια εκείνα ανακαλύπτει την ομοφυλοφιλία του και ερωτεύεται ένα συμμαθητή του, ονόματι Κρίστοφερ Μόρκομ, ο οποίος όμως λίγους μήνες αργότερα πεθαίνει από βοοειδή φυματίωση, μετά από κατανάλωση μολυσμένου γάλακτος αγελάδας. Η απώλεια αυτή κλονίζει την πίστη του. Τον οδηγεί στον αθεϊσμό και στην πεποίθηση ότι όλα τα φαινόμενα έχουν υλιστική βάση.
Μετά το σχολείο γίνεται δεκτός στο Βασιλικό Κολλέγιο (King's College) του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, όπου σπουδάζει μαθηματικά, με καθηγητές, μεταξύ άλλων, τον μαθηματικό και οικονομολόγο Τζον Μέιναρντ Κέινς και τον συγγραφέα Ε. Μ. Φόρστερ. Το 1936 δημοσιεύει την πραγματεία «On Computable Numbers, with an Application to the Entscheidungsproblem», που αναγνωρίζεται ως το λαμπρότερο έργο του. Στο άρθρο αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχουν ορισμένα μαθηματικά προβλήματα που δεν μπορούν να επιλυθούν δια μιας σταθεράς, καθορισμένης διεργασίας, την οποία χαρακτήριζε ως διεργασία που μπορεί να εκτελεστεί από αυτόματη μηχανή. Αποδείκνυε, ακόμη, τη δυνατότητα κατασκευής μιας μηχανής γενικής χρήσης («Μηχανή Τούρινγκ»), η οποία, καταλλήλως προγραμματιζόμενη, θα μπορούσε να εκτελέσει το έργο οποιασδήποτε κατασκευασμένης για την επίλυση ειδικών προβλημάτων μηχανής. Αυτή ιδέα μια μηχανής γενικής χρήσης αποτέλεσε τη θεωρητική βάση για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, που εμφανίστηκαν τη δεκαετία του '40.
Ο Τούρινγκ συνέχισε τις σπουδές του στα Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στις ΗΠΑ και το 1938 αναγορεύτηκε διδάκτορας μαθηματικών, με τη διατριβή «Systems of Logic Based on Ordinals», υπό την επίβλεψη του καθηγητή Αλόνζο Τσερτς. Με την αποφοίτησή του δέχτηκε τη θέση του καθηγητή μαθηματικής λογικής που του προσφέρθηκε στο King's College, όπου και θα μπορούσε να είχε παραμείνει, αν δεν μεσολαβούσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και η εφεύρεση της «μηχανής Τούρινγκ».
Την άνοιξη του 1940 προσέφερε τις υπηρεσίες του στη Σχολή Κωδίκων και Κρυπτογραφίας της βρετανικής κυβέρνησης, σε μια περίοδο που ο πρωθυπουργός Γουίνστον Τσόρτσιλ βρισκόταν στα πρόθυρα απελπισίας. Οι Γερμανοί είχαν σπάσει τον αγγλικό κώδικα μετάδοσης σημάτων και με τις πληροφορίες που αποσπούσαν βύθιζαν τα πλοία του βρετανικού ναυτικού το ένα μετά το άλλο. Ο Τούρινγκ ενσωματώθηκε γρήγορα στην ομάδα και με την καθοριστική συνεισφορά του αποκρυπτογραφήθηκε ο κώδικας Enigma της Λουφτβάφε. Έτσι, εξουδετερώθηκε ο ραδιοφάρος Knickebein, που κατηύθυνε τα γερμανικά βομβαρδιστικά στην Αγγλία.
Κάθε φορά που οι Γερμανοί τροποποιούσαν τους κωδικούς επικοινωνίας, ο Τούρινγκ τους αποκρυπτογραφούσε ολοένα και με μεγαλύτερη ευχέρεια. Έτσι, ο Τσόρτσιλ μάθαινε τα πάντα για τις επικείμενες κινήσεις των αντιπάλων του, για τα σχέδια εναντίον της Ελλάδας, ακόμη και για την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα. Ο ρόλος του Τούρινγκ, όμως, ο οποίος για λόγους εθνικής ασφάλειας αναγνωρίστηκε πολύ μετά τον θάνατό του, υπήρξε καθοριστικός, τόσο για το σπάσιμο του κώδικα «Enigma», όσο και για τον σχεδιασμό ενός πρωτόγονου (για τα σημερινά δεδομένα) ηλεκτρονικού υπολογιστή, που αποκωδικοποιούσε με μεγάλη ταχύτητα τις επικοινωνίες των ναζιστών στον Ατλαντικό.
Το 1945, μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, προσελήφθη στο νεοϊδρυθέν Τμήμα Μαθηματικών του Βρετανικού Εργαστηρίου Φυσικής στο Λονδίνο, όπου του δόθηκε η δυνατότητα να κατασκευάσει την πρώτη αληθινή «μηχανή Τούρινγκ», την ονομαζόμενη ACE (Automatic Computing Engine). Γρήγορα, όμως, ανακάλυψε, προς μεγάλη δυστυχία του, ότι η γραφειοκρατία και οι αλλεπάλληλες αναβολές θα στέκονταν εμπόδιο στην πραγματοποίηση των ιδεών του και αποφάσισε να αποχωρήσει και να επιστρέψει στο Κέιμπριτζ.
Το 1948 εγκαταστάθηκε στο Μάντσεστερ, δεχόμενος πρόταση του τοπικού πανεπιστημίου για την κατασκευή ενός υπολογιστή, όπως τον περιέγραφε ο ίδιος σ' ένα δημοσίευμά του το 1939. Ήταν ο MADAM, όπως τον αποκάλεσε ο Τύπος (Manchester Automatic Digital Machine), ο υπολογιστής με τη μεγαλύτερη χωρητικότητα μνήμης εκείνη την εποχή. Οι προσπάθειές του για την κατασκευή των πρώτων υπολογιστών και την ανάπτυξη των πρώτων μεθόδων προγραμματισμού υπήρξαν κεφαλαιώδους σημασίας. Υποστήριξε, επίσης, σθεναρά τη θεωρία ότι μπορούσαν να κατασκευαστούν υπολογιστές με ικανότητα σκέψης. Οι δημοσιεύσεις του έτυχαν ευρείας αναγνώρισης και αποτέλεσαν το θεμέλιο της έρευνας για την τεχνητή νοημοσύνη.
Λάτρης της βιολογίας, ο Τούρινγκ θα εφαρμόσει το μαθηματικό του ταλέντο στη μορφογένεση, δηλαδή πώς τα ζώα και τα φυτά αναπτύσσουν ορισμένα μοντέλα μορφών, όπως οι ρίγες της ζέβρας ή οι κηλίδες της αγελάδας, θεωρίες οι οποίες ακόμη απασχολούν τους βιολόγους. Το 1952 ο Τούρινγκ θα δημοσιεύσει το πρώτο μέρος της εργασίας του για τη μορφογένεση, η οποία θα παραμείνει ημιτελής.
Η ζωή του Τούρινγκ θα πάρει τραγική τροπή τον Ιανουάριο του 1952. Στο Μάντσεστερ, ύστερα από ληστεία στο σπίτι όπου κατοικούσε, ομολόγησε στην αστυνομία ότι διατηρούσε ερωτική σχέση με έναν από τους υπόπτους του εγκλήματος, ονόματι Άρνολντ Μάρεϊ. Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις την εποχή εκείνη θεωρούνταν έγκλημα στη Μεγάλη Βρετανία και ο Τούρινγκ δικάστηκε και βρέθηκε ένοχος. Γλίτωσε τη φυλακή, αλλά υποβλήθηκε σε σειρά εμβολιασμών με ορμόνες οιστρογόνων, που σκόπευαν να «καταστείλουν» τις επιθυμίες του, με αποτέλεσμα να αναπτύξει γυναικομαστία και να παρουσιάσει συμπτώματα κατάθλιψης. «Μεγαλώνει το στήθος μου» έλεγε τρομαγμένος σ' έναν φίλο του.
Στις 7 Ιουνίου 1954, ο Άλαν Τούρινγκ βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του. Στο κομοδίνο υπήρχε ακουμπισμένο ένα μισοφαγωμένο μήλο, επαλειμμένο με κυάνιο. Ήταν μόλις 41 ετών. Φημολογείται ότι η γνωστή εταιρεία πληροφορικής Apple διάλεξε ως λογότυπό της ένα μισοφαγωμένο μήλο για να αποτίσει φόρο τιμής σε αυτή τη διάνοια της πρώιμης επιστήμης της Πληροφορικής.
Ο Τούρινγκ υπήρξε μια εκκεντρική προσωπικότητα στη συντηρητική αγγλική κοινωνία των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων. Ήταν εσωστρεφής, άθεος, δεινός μαραθωνοδρόμος (ένας τραυματισμός στο ισχίο τον απέκλεισε από τη βρετανική Ολυμπιακή ομάδα του 1948), εργαζόταν εκ θεμελίων (αγνοώντας την εργασία των προκατόχων του), δεν έκρυβε την ομοφυλοφιλία του και ούτε σεβόταν τα αυστηρά επιστημονικά «σύνορα» της εποχής του (όντας ένας «καθαρός» μαθηματικός, που εισέβαλε στα πεδία της μηχανικής και της ηλεκτρονικής).
Η αυξανόμενη απομόνωσή του, το δικαστικό σκάνδαλο, η αυτοκτονία του και το γεγονός ότι δεν κατάφερε ποτέ να επιβραβευθεί για το έργο του, το οποίο στο πλαίσιο του «Ψυχρού Πολέμου» ήταν σε μεγάλο μέρος του χαρακτηρισμένο ως απόρρητο, άφησαν τον ίδιο και το έργο του στη σκιά για μεγάλο χρονικό διάστημα.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/489#ixzz4CND8NZKu
Σπύρος Ζαγοραίος
1928 – 2014
41
0
Σπουδαίος λαϊκός ερμηνευτής, στιχουργός και συνθέτης.
Ο Σπύρος Ζαγοραίος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Ιουνίου 1928 και μεγάλωσε στον Άγιο Αρτέμιο (Γούβα) του Παγκρατίου. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη ζωή του. Στη διάρκεια της κατοχής έχασε το ένα του χέρι, καθώς περιεργαζόταν μία χειροβομβίδα που βρήκε στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης.
Γράμματα δεν έμαθε, αλλά η καλή φωνή του τον οδήγησε κατευθείαν στο λαϊκό τραγούδι. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1952 από την Αθήνα και μετά ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 άρχισε να τον συνοδεύει στο τραγούδι η σύζυγός του Ζωή και μαζί δημιούργησαν ένα από τα δημοφιλέστερα ντουέτα του λαϊκού τραγουδιού.
Συνεργάστηκε με τα σπουδαιότερα ονόματα της εποχής και ερμήνευσε επιτυχίες, που τραγουδιούνται μέχρι σήμερα: «Ε ντε λα μαγκέν ντε Βοτανίκ», «Άναψε το τσιγάρο», «Προσευχή», «Στης Λαρίσης το ποτάμι», «Τρελοκόριτσο», «Θα πεθάνω γλυκιά μου αγάπη», «Ντόλτσε βίτα», «Κατηγόρα με», «Έγιναν γκρίζα τα μαλλιά μου», «Οι γαρυφαλλιές», «Όλες είσαστε ίδιες», «Ο αλήτης», «Άδικα χάρε καρτερείς», «Η κούκλα», «Πάρτε κύριε λαχεία», «Ο ανάπηρος», «Ερωτιάρης», «Τον χάρο τον αντάμωσαν» και πολλά άλλα.
Πραγματοποίησε πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού που ζουν Έλληνες. Έως και τα τελευταία σχεδόν χρόνια της ζωής του εξακολουθούσε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα στο Αιγάλεω Αττικής, όπου διέμενε, και είχε δημιουργήσει κάτω από το σπίτι του το λαϊκό κέντρο «Εντελαμαγκέν».
Ο Σπύρος Ζαγοραίος πέθανε στις 20 Οκτωβρίου 2014, σε ηλικία 86 ετών. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας με τη νόσο Πάρκινσον, που τον ταλαιπωρούσε. Η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε από το 2009, όταν έχασε τον γιο του σε ηλικία 49 ετών.
Περί Πηγών...
Μοιραστείτε το!
41
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1037#ixzz4CNDUAqJs
Μια Νύχτα στο Φαλακρό
Βουνό
Μόδεστος Μουσόργκσκι
75
0
Συμφωνικό ποίημα του Μόδεστου Μουσόργκσκι, από τα δημοφιλέστερα έργα της ρωσικής λόγιας μουσικής. Είναι εμπνευσμένο από ένα διήγημα του συγγραφέα Νικολάι Γκόγκολ και βασίζεται σ' ένα ρωσικό θρύλο. Το έργο είχε μία μακρόχρονη συνθετική περιπέτεια.
Ο Μόδεστος Μουσόργκσκι (1839-1881) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ρώσους συνθέτες, μέλος της Ομάδας των Πέντε, που έθεσε τις βάσεις της ρωσικής εθνικής σχολής στη μουσική. Οι πρώτες ιδέες για τη σύνθεση του έργου κατέβηκαν στο μυαλό του Μουσόργκσκι το 1860, σε ηλικία 21 ετών. Ήθελε να γράψει μια όπερα με βάση το διήγημα του Γκόγκολ «Την παραμονή του Ιβάν Κούπαλα». Το διήγημα αναφέρεται σ' ένα χωρικό, που είναι αυτόπτης μάρτυς ενός χορού δαιμόνων την παραμονή της γιορτής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (23 Ιουνίου) στο Φαλακρό Βουνό (Λίσα Χόρα), κοντά στο Κίεβο. Οι ιδέες του αυτές δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.
Στις αρχές Ιουνίου 1867 ο Μουσόργκσκι άρχισε να γράφει το έργο υπό τη μορφή συμφωνικού ποιήματος (σύνθεση για ορχήστρα, που προσπαθεί να αποδώσει με μουσικά μέσα εξωμουσικό περιεχόμενο, για παράδειγμα εντυπώσεις από ανθρώπους, τοπία, ζωγραφικούς πίνακες ή λογοτεχνικά έργα), το οποίο τελείωσε μέσα σε 12 ημέρες, στις 23 Ιουνίου. Του έδωσε τον τίτλο Η Νύχτα του Αγίου Ιωάννη στο Φαλακρό Βουνό. Γεμάτος χαρά για τη δημιουργία του διακήρυξε: «είναι ένα αυθεντικά ρωσικό επίτευγμα, πλήρως απελευθερωμένο από τις γερμανικές επιρροές… γεννημένο στο ρωσικό χώμα και μεγαλωμένο, όπως το ρώσικο καλαμπόκι».
Όμως, γρήγορα προσγειώθηκε στην πραγματικότητα, όταν ο μέντοράς Μίλι Μπαλακίρεφ (μέλος της Ομάδας των Πέντε) στάθηκε ιδιαίτερα επικριτικός για το έργο. Η πρώτη εκδοχή έμεινε στο συρτάρι και δεν εμφανίσθηκε παρά μόνο το 1868.
Το 1872 ο Μουσόργκσκι αναθεώρησε το έργο. Του προσέθεσε χορωδιακά μέρη και το ενσωμάτωσε στη συλλογική όπερα - μπαλέτο Μλάντα, που ολοκληρώθηκε πολύ αργότερα. Το 1880 επεχείρησε την τρίτη αναθεώρηση του Φαλακρού Βουνού και το ενσωμάτωσε στην ανολοκλήρωτη όπερά του Το Παζάρι του Σοροσνίτζι.
Η προγραμματική βάση του έργου από τον Μουσόργκσκι είναι: Θορυβώδεις υπερφυσικές φωνές. Εμφάνιση των Πνευμάτων του Σκότους και του Θεού Τσέρνομπογκ. Δοξαστικό του Μαύρου Θεού. Μαύρη Λειτουργία. Γιορτή των Μαγισσών, που διακόπτεται από τους ήχους μιας μακρινής καμπάνας της εκκλησίας του χωριού. Τα Πνεύματα εξαφανίζονται. Αυγή.
Το 1881 ο αλκοολικός Μουσόργκσι έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 42 ετών και οι φίλοι του προσπάθησαν να βάλουν σε τάξη το αδημοσίευτο και ανολοκλήρωτο έργο του. Ο φίλος του συνθέτης Ρίμσκι - Κόρσακοφ (μέλος της Ομάδας των Πέντε) ανέλαβε να ενορχηστρώσει το έργο, το οποίο έκανε πρεμιέρα στις 27 Οκτωβρίου 1886 στην Αγία Πετρούπολη. Η εκδοχή του Ρίμσκι - Κόρσακοφ είναι αυτή που ακούγεται σήμερα στις αίθουσες συναυλιών και τις ηχογραφήσεις.
Το έργο του Μουσόργκσκι απασχόλησε πολλούς σύγχρονους μουσικούς.Ο διάσημος μαέστρος Λέοπολντ Στοκόφσκι παρουσίασε τη δική του εκδοχή το 1940 για τις ανάγκες της ταινίας κινουμένων σχεδίων του Ντίσνεϊ Φαντασία. Ο ιάπωνας συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής Ισάο Τομίτα γοητεύτηκε από το έργο και ο Ντάγκλας Γκάμλι το χρησιμοποίησε στο σάουντρακ της ταινίας Asylum (1972).
Η ντίσκο εκδοχή του Φαλακρού Βουνού ακούστηκε στο σάουντρακ της ταινίας «Πυρετός το Σαββατόβραδο» (1977), ενώ το γερμανικό progressive/ death metal συγκρότημα Mekong Delta μας έδωσε τη χεβιμεταλάδικη άποψη για το έργο, στο άλμπουμ Dances of Death (1990).
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/183#ixzz4CNDkiAmf
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
| Παρασκευή 24/6 |
|
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
" ΑΡΩΜΑΤΙΚΑ..ΦΥΤΑ ", ΜΑΪΝΤΑΝΟΙ , ΠΑΡΕΟΥΛΕΣ ΚΑΙ...ΛΑΚΟΥΒΕΣ ..."
Απ' όλα φίλοι μου έχει η ζωή μας , η καθημερινότητά μας , κι' όσο η ζωή μας δυσκολεύει , τόσο πιο πολυ ..νοιώθουμε, πως τα παραπάνω συστατικά επηρεάζουν τη ζωή μας πολλές φορές μάλιστα προς το..χειρότερο ..
Αν καλομελετήσουμε φίλοι μου την ταλαίπωρη ζωή μας , σίγουρα θα διαπιστώσουμε εύκολα , πως υπάρχουν πάρα πολλοί " μαϊντανοί " σ' αυτή , που κουμαντάρουν λίγο-πολύ , την καθημερινότητά μας , και οι οποίοι δεν έχουν κάποια ιδαίτερα προσόντα και γνώσεις...
Ακόμα σοβαρό ρόλο παίζουν στη ωή μας και διάφορες " παρεούλες " που άγνωστο απο που...αντλούν την εξουσία και , ενώ δεν έχουν κάποιες ικανότητες , καθοδηγούν τη ζωή μας , ιδίως στις μικρές ..κλειστές κοινωνίες ..
Η αναρίχησή τους είναι...περίεργη και ανεξήγητη , και όμως είναι πραγματικά ...αστεία , από κάθε άποψη και αξίζει κάποια στιγμή να μελετήσουμε το θέμα και μα είστε βέβεοι πως θα γελάσουμε στο τέλος .
Ένα άλλο όμως απόγευμα , εσείς βέβαια μέχρι τότε " μελετήστε " την κοινωνικοπολιτιστικη ζωή του χωριού μας και θα δείτε ποιές είναι αυτές οι ..αστείες ,,παρείτσες που θέλουν ναα μας,,κουμαντάρουν.!!! και φυσικά θα γελάσετε πάρα πολύ ..
Καλό σας απόγευμα
www.lidoriki.com
No comments:
Post a Comment