Σε λίγο αγαπημένοι μου φίλοι θα είναι του Αγίου Κωνσταντίνου , σε πολύ λίγα λεπτά , κι’ όλοι μας , ίσως , κάποιο όμορφο μήνυμα περιμένουμε , που μπορεί να άργησε πολύ , που μπορεί και να μην έρθει ποτέ , κι’ ας περνάει από δίπλα μας καθημερινά ο ..ταχυδρόμος της ζωής μας , αν είναι να ‘ρθει..θε να ‘ρθεί που λέει κι’ ο ποιητής …
Πριν από δυό ακριβώς χρόνια , μιά αγαπημένη φίλη της σελίδας , άγνωστη , απ’ τη μακρινή Γερμανία , τέτοια βραδιά , μέσα στην ..αναμονή του πολύτιμου..μηνύματος , έστειλε δυό τρυφερά λόγια , ήταν ένα πολύ όμορφο δώρο , και όπως σας είπα από μιά άγνωστη αγαπημένη φίλη , και της απάντησα όπως..μπορούσα..και..έννοιωθα..
ΕΝΑ….ΚΑΠΟΙΟ… ΔΑΚΡΥ….
Τούτο το δάκρυ , το φτωχό μου , το Μαγιάτικο ,
που κύλησε , στο φως του φεγγαριού ,το χρυσωμένο ,
ήταν το πιο’ μορφό μου δώρο , το γιορτιάτικο
από ένα άγνωστο , θλιμμένο αερικό , αγαπημένο .
* *
Χανόμαστε οι άνθρωποι , στ’ ατέλειωτα τα πέλαγα ,
πλούτο και δόξα κυνηγώντας , μεγαλεία.. να γνωρίσουμε ,
κι’ όμως δυό λέξεις φτάνουν , απ’ της γης τα πέρατα ,
δυό λέξεις τρυφερές , για να μας κάνουν να δακρύσουμε……K .-
Λιδορίκι 22 05 07 .
Άμποτε , να μου χτυπήσει αύριο την πόρτα ο ταχυδρόμος..άμποτε…
Καλό σας ξημέρωμα……..Κ.-
No comments:
Post a Comment