Λιδωρίκι 1951 , το Ανδρεοπουλαίϊκο λεωφορείο , του αείμνηστου Γιάνν Ανδρεόπουλου , απ’ την Ερατεινή , “ αραγμένο “ μέσα στο Αλωνάκι για να “ πάρει “ δρομολόγιο . Μπροστά δυο φίλοι και συνεργάτες , αριστερά ο οδηγός του αυτοκινήτου Νίκος Σταματόπουλος , ανιψιός του Γιάννη Ανδρεόπουλου και ο πράκτορας του ΚΤΕΛ Θανάσης Φωτόπουλος . Ας σημειώσουμε πως ο Νίκος , εξαίρετο παιδί , είχε ανήμερα του Αγίου Ευθυμίου , στα πρώτα χρόνια της πενταετίας του ΄50 , σοβαρό ατύχημα με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος την υπόλοιπη ζωή του .
Το ατύχημα έγινε στις στροφές , πριν μπούμε στο Λιδορίκι , όπου υπάρχει ένα προσκυνητάρι του Αγ. Ευθυμίου , εκεί σταμάτησαν για να ανάψουν το καντήλι , αλλά το λεωφορείο , άγνωστο γιατί , κύλησε απ’ το δρόμο , στο γκρεμό , με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά ο αξέχαστος Νίκος , που ήταν μέσα .
ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΑΣ
- Β -
Στο προηγούμενο ..” ταξιδέψαμε “ με τη βοήθεια του αγαπητού φίλου Θύμιου Τσινταβή , αλλά και των φωτογραφιών που μας έστειλε , στα όμορφα εκείνα χρόνια των δεκαετιών ‘50 και ‘60 , με αναφορές σε συγκεκριμένα πρόσωπα , που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα τότε “ συγκοινωνιακά “ μας πράγματα ..
Yπάρχουν όμως πολλά που πρέπει να πούμε και για τα “ ντόπια “ λεωφορεία όχι μόνο του ΚΤΕΛ , αλλά και των προηγούμενων χρόνων που δεν υπήρχαν “ οργανωμένες “ συγκοινωνιακές γραμμές , αλλά μεμονωμένα λεωφορεία κάποιων..τολμηρών επαγγελματιών , των “ σκαπανέων “ των Δωρικών συγκοινωνιών αλλά και της επικοινωνίας γενικότερα .
Στη ζωή όμως πάντα υπάρχει η..αρχή , η πρώτη φορά όπως λέμε , έτσι και στη Λιδορικιώτικη ζωή , την προπολεμική φυσικά , η εμφάνιση του πρώτου Λιδορικιώτικου αυτοκινήτου έγινε το 1919 ,όπως μας λένε οι παλιότεροι , ας το δούμε όμως …κρίμα όμως που δεν υπάρχει κάποια φωτογραφία του αυτοκινήτου αυτού .
Θα πρέπει όμως εδώ να αναφέρουμε πως πριν απ’ το αυτοκίνητο αυτό , στο Λιδορίκι υπήρχε ο θεσμός “ άμαξα – αγωγιάτες “ που έλυνε τα μεταφορικά..προβλήματα , ανθρώπων και …εμπορευμάτων ..
Μια άμαξα..αλογοκινούμενη , που έκανε δρομολόγια και μεταφορές από και προς την Ερατεινή , είναι και η εικονιζόμενη παρακάτω , σε φωτογραφία βγαλμένη τον Απρίλη του 1913 , στον Αντώνη φυσικά , όπου και ήταν η.. “ αφετηρία “ …
Αξίζει να παρατηρήσετε λίγο την..” ποικιλία “ ενδυμασιών και εμφανίσεων των επιβατών , που ταξίδευαν για Ερατεινή . Διακρίνονται , ένας φουστανελάς , ένας στρατιώτης , που μάλλον επιστρέφει στη μονάδα του . όπως καλά βλέπετε η αφετηρία ήταν ακριβώς στον πλάτανο του Αντώνη , όπου δεν υπήρχαν ακόμα σπίτια .
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ..
...ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΟΞΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ...
Το πρώτο αυτοκίνητο που πάτησε τις...ρόδες του στο Λιδορίκι , ήταν ένα φορτηγάκι του Παναγιώτη Μποβιάτση ( Γύφτου ) απ' τη Στρούζα , το 1919 , πριν από 93χρόνια .
Ο φριχτός παγκόσμιος πόλεμος του 1914-1918 , με τα εκατομμύρια των νεκρών και τις συμφορές που σκόρπισε σ' όλη την Ευρώπη , είχε τελειώσει . Οι στάχτες των ερειπίων είχαν καθαριστεί κι' άρχιζε η ανοικοδόμηση . Διορατικοί άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο , άρχισαν να οραματίζονται ένα καλύτερο μέλλον γιά την ανθρωπότητα και να δουλεύουν γιά την επούλωση των πληγών της .
Μπορεί ο πόλεμος να χε σωρέψει χίλια δυο δεινά , σκόρπισε φρίκη και τρόμο , έφερε όμως και μεγάλη τεχνική πρόοδο . Για την κάλυψη των αναγκών του , αναπτύχθηκαν πολύ τα μέσα συγκοινωνίας . Το υποβρύχιο , το αεροπλάνο , τα τανκς , τ' αυτοκίνητα , έφτασαν σε ζηλευτό ανάπτυξης και τώρα , που οι σκοτωμοί είχαν τελειώσει , έπρεπε τις τεχνικές αυτές βελτιώσεις να τις εκμεταλλευτούν οι άνθρωποι .
Χιλιάδες στρατιωτικά καμιόνια -άχρηστα πλέον-σκούριαζαν και διαλύονταν σαν παλιοσίδερα . Το συμμαχικό υλικό , αξίας δισεκατομμυρίων χρυσών λιρών , πήγαινε χαμένο στις διάφορες μάντρες , αζήτητο κι' άχρηστο .
Τότε , ο Παναγιώτης Μποβιάτσης , νέος με όνειρα πολλά και ανοιχτό μυαλό , δεν ήρθε απ' την Αμερική να αγοράσει γίδια , όπως έκαναν άλλοι , αλλά βλέποντας μπροστά που πάει η..ζωή κι' ο κόσμος αλλά και που τπάρχει ψωμι , έριξε το χρήμα του στην αγορά χωραφιών στο Χαλάνδρι και στ' αυτοκίνητα . Τ' αδέρφια και τα ξαδέρφια του τούλεγαν να " πάρει γίδια και να τους κρεμάσει τα μεγαλύτερα κυπριά , ν' αχολογάνε οι..Στρουζόραχες σαν τα..σαλαγάνε ", όπως έκαναν αυτοί , δεν τους άκουσε και κοίταξε τ' αυτοκίνητα , και τα πράγματα των δικαίωσαν.
Με λίγα λεφτά - σχεδόν τζάμπα - αγόρασε , απ' τον τότε ΟΔΙΣΥ , ένα στρατιωτικό παλιό καμιόνι , σκοπεύοντας να το δρομολογήσει Ερατεινή-Λιδορίκι , με οδηγό τον αδερφό του Νίκο . Ο ίδιος είχε στο Χαλάνδρι ένα άλλο μεγάλο αμάξι , το καμιόνι αυτό ήταν μάρκας Φορντ , με συμπαγή λάστιχα και αλυσίδα , όπως οι σημερινές μοτοσυκλέτες περίπου , τα δε φανάρια του λειτουργούσαν με...ασετυλίνη ! Το μέγεθός του όχι μεγαλύτερο από ένα σημερινό καλό τρίκυκλο .
Απ' τον Πειραιά , γεμάτο με διάφορα εμπορεύματα , το φόρτωσε σ' ένα μεγάλο καίκι κι' έφτασε στην Ερατεινή. Εκεί το βγαλαν με μεγάλα μαδέρια. Στην Ερατεινή , στο μώλο , μαζεύτηκε όλο το χωριό να το δει και να το θαυμάσει . Έγινε αγιασμός , και μετά τα σχετικά κεράσματα , το αυτοκίνητο , με οδηγό τον ίδιο τον Γύφτο , και επιβάτες τ' αδέρφια του Νίκο και Γιάννη ( το γνωστό μας Λιδορικιώτη αυτοκινητιστή ) , ξεκίνησε για το Λιδορίκι , εγκαινιάζοντας μια καινούργια...εποχή . Ο δρόμος ήταν ο ίδιος ο σημερινός , μόνο που ήταν στενότερος και σκιροστρωμένος , για τα κάρα , και βόλευε το καμιόνι με τα συμπαγή λάστιχα .Έβγαλε λοιπόν καλά τον ανήφορο μέχρι τ' Ανάθεμα , αν και κάπου-κάπου οι επιβάτες κατέβαιναν να πετάξουν καμιά πέτρα , ν' ανοίξουν το δόμο , όπου ήταν στενός , και να κάνουν και κάνα..σταυρό , να βάλει ο Θεός το..χέρι του !
Όταν όμως έφτασαν στ' Ανάθεμα και πήραν τον κατήφορο , ο Γύφτος διαπίστωσε με τρόμο πως δεν έπιαναν τα φρένα του . Κρύος ιδρώτας τον έπιασε , γιατί παρακάτω το γεφύρι ήταν πολύ στενό και η στροφή απότομη και φοβόταν μήπως πέσει έξω . Εξ' άλλου τ' αμάξια εκείνης της εποχής δεν ήταν ούτε " Μερσέντες " , ούτε " Ρολς- Ρους " .
Ψύχραιμος ο γύφτος , αναλογίστηκε την κατάσταση και τον κίνδυνο , είπε στ' αδέρφια του να κατεβούν και να πάνε να τον περιμένουν πιό κάτω , αυτός δε πήγε ως το γεφύρι , ίσιωσε μ' ένα φτυάρι λίγο το μέρος , ..εριξε μιά ματιά στ' αδέρφια του , έκανε το σταυρό του , έβαλε μπροστά και..ξεκίνησε...
Η Παναγιά η Κουτσουριώτισσα , έβαλε το χέρι της κι' όλα πήγαν καλά , πέρασαν τη Βελλά και το Παραδείσι , καθυστέρησαν λίγο , από μια μοκροβλάβη , στου Κορδοπλή το ρέμα , και σε λίγο έμπαιναν θριαμβευτικά στο Λιδορίκι , κι' ακολουθούμενοι από την ..ξυπόλυτη..πιτσιρικαρία έφτασαν και στάθμευσαν στ' Αλωνάκι , όπου τ' αμάξι έμεινε για πάντα , όπως θα δούμε παρακάτω . Ο μακαρίτης ο Γύφτος , λογάριαζε να πάρει άδεια εκμετάλλευσης της γραμμής , βάζοντας οδηγό τον αδερφό του Νίκο . Τον έφαγε όμως η...πολιτική , τα δυο κόμματα , Βενιζελικοί και Βασιλικοί , ήταν στα μαχαίρια , ο Γύφτος ήταν αντίθετος με την κατάσταση και δεν του δωσαν την άδεια . Μετά έγινε η επιστράτευση , ο αδερφός του πήγε στρατιώτης -κι' έμεινε γιά πάντα στη Μικρασία -κι' έτσι τ'αυτοκίνητο έμεινε για πάντα αραγμένο στ' Αλωνάκι , έρμαιο στα χέρια των πιτσιρικάδων , ώσπου διαλύθηκε , έχοντας κάνει ένα και μοναδικό..ταξίδι...
Ο ίδιος ο Γύφτος , έφερε και το 1935 το πρώτο λεωφορείο στο Λιδορίκι , μια κίτρινη ΦΑΡΓΚΟ , αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να πάρει..άδεια , κι' έτσι το δωσε στους Σιώκο και Ράντο .
Βέβαια στις αρχές της δεκαετίας του ‘20 , άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα αυτοκίνητα στο χωριό μας , αλλά αυτά στο επόμενο ..
Αυτό , λοιπόν , το άδοξο τέλος είχε το πρώτο αυτοκίνητο του Λιδορικιού , στο..σωτήριο έτος ..1919, τώρα..τελευταία δηλαδή....Κ.-
No comments:
Post a Comment