Το Λιδορίκι , μέχρι τότε που ιδρύθηκε το Γυμνάσιο , ήταν , βέβαια , η πρωτεύουσα της Δωρίδας , όπου είχαν την έδρα τους , κι' όλες οι Αρχές της Επαρχίας και είχε και κάμποσα μαγαζιά κι' αρκετή κίνηση , αλλά ήταν ακόμα , ένα μεγάλο χωριό , χωρίς μεγάλες οικοδομές και οικοδομικό οργασμό , δίχως κάποιο κέντρο αναψυχής και χωρίς και τόσο ευοίωνες προοπτικές γιά μεγάλη εξέλιξη . Από τότε , όμως , που έγινε το Γυμνάσιο , πήρε άλλη όψη , γιατί μαζεύτηκαν τόσα παιδιά που έδωκαν μεγάλη ζωντάνια , έγιναν και πολλά άλλα μαγαζιά και σημειώθηκε σημαντική οικονομική άνθιση . Φάνηκε , πιά , πως ήταν πραγματική πρωτεύουσα γιατί κάθε μέρα κουβαλιόταν πολύς κόσμος απ' όλα τα χωριά είτε γιά ψώνια , είτε γιά να τροφοδοτήσουν τα παιδιά είτε γιά υποθέσεις στις διάφορες αρχές και υπήρχε μεγάλη κίνηση .
Ηλεκτρικό ρεύμα , βέβαια , δεν υπήρχε ούτε στο Λιδορίκι , ούτε και σε κανένα άλλο χωριό της Δωρίδας κι' ούτε σκέψη καν μπορούσε να γίνει , την εποχή εκείνη , γιά τέτοιο πράγμα . Όλος ο κόσμος τη βόλευε με λάμπες πετρελαίου και κάμποσοι , γιά πιό πολλή οικονομία , με λυχνάρια , όπως κι' εμείς την πρώτη χρονιά που καθόμασταν στο Μπεσέικο σπίτι κοντά στη Ζωοδόχο Πηγή , γιατί έκαιγαν λιγότερο πετρέλαιο . Υπήρχαν τρία εστιατόρια , του Διαμαντή , του Καραχάλιου και του Βαγγέλη Γιαλακίδη , όλα στη Βαθειά και κάμποσα άλλα κρασοραβερνεία , όπου σύχναζαν οι..μπεκρήδες και τα κοπάναγαν και τόριχναν και στο τραγούδι...
Τα πιό πολλά σπίτια νοίκιαζαν δωμάτια κι' είχαν ένα καλό έσοδο απ' τα νοίκια , γιατί οι μαθητές όλο και πλήθαιναν . Από σπίτι , την πρώτη χρονιά , είχα καθήσει όπως είπα , στου Μπέσα κοντά στην εκκλησιά μαζί με τον Περικλή Υφαντή και το Γιώργο Στάγια από την Περιθιώτισσα , που κι' οι δυό τους πήγαν , άμα τέλειωσαν το Γυμνάσιο , στη Χωροφυλακή κι έφτασαν μέχρι το βαθμό του Συνταγματάρχη . Την άλλη χρονιά έμεινα σ' ένα υπόγειο , κάτω απ' το μαγαζί του Πανάγου , κοντά στη Βαθειά , μαζί με τον Χαράλαμπο Αθανασόπουλο , που κι' αυτός προόδεψε σαν υπάλληλος του Υπουργείου Γεωργίας , την τρίτη χρονιά πάλι με τον Περκλή σ' ένα υπόγειο σπίτι του Γιαλακίδη , του πατέρα του Μήτσου του Σταχτάρα και τον τελευταίο χρόνο στο σπίτι του Καράντζαλου μαζί με τον Κώστα το Σπυρόπουλο και με συνοίκους τους Γιώργο και Αχιλλέα Γιωργούτσο που έγινναν Δικηγόροι , και ο Αχιλλέας μάλιστα χρημάτισε και πετυχημένος Δήμαρχος Βύρωνα , τους αδελφούς Νίκο και Γιάννη Κιούπη και τον Αλέκο Καντά .
Μέχρι πριν να γίνει το Γυμνάσιο στο Λιδορίκι , ήταν πολύ δύσκολο γιά τα παιδιά της Δωρίδας ν' ακολουθήσουν Γυμνασιακές σπουδές , αν δεν ήταν από εύπορη οικογένεια η δεν είχαν κάποιον στην Αμερική να τους στέλνει εμβάσματα . Γιατί " δωρεάν παιδεία " δεν υπήρχε και τα έξοδα ήταν δυσβάσταχτα , γι' αυτό υπήρχαν πολλά χωριά , που δενείχαν ούτε ένα παιδί στο Γυμνάσιο . Αλλά και μετά την ίδρυση του Γυμνασίου δεν έλειψαν , βέβαια , οι δυσκολίες , γιατί λιγοστά ήταν τα παιδιά που είχαν την οικονομική ευχέρεια γιά να τρώνε στα εστιατόρια , ενώ τ' άλλα , τα πιό φτωχά , ήταν υποχρεωμένα να μαγειρεύουν μόνα τους , φτιάχνοντας κάνα τραχανά η καμιά φασολάδα η να την βόλευαν με ψωμοτύρι και καμιά πίτα που τους έστελναν απ' το χωριό με τον ταχυδρόμο η με κάναν αγωγιάτη και πότε-πότε με λίγο χαλβά απ' το μπακάλη και καμιά ρέγγα , το πιό φτηνό προσφάι της φτωχολογιάς .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι.....
No comments:
Post a Comment