ΣΤΟΝ…ΑΓΝΩΣΤΟ ΕΡΩΤΑ…

 

 

 

Πόσα τραγούδια ,  έτσι ..βουβά σου τραγουδάω ,

τις ώρες που με πνίγει η ..μοναξιά ,

αδειάζω , λες , και στο κορμί μου δε χωράω ..

άδειος ο κόσμος , δίχως τη δική σου συντροφιά ..

                    *             *

Όταν μου λείπεις , σκοτεινιάζει ο ουρανός μου,

και τη ζωή , την πνίγει μαύρη συννεφιά ,

χίλια σου λέω λόγια απελπισμένα , μοναχός μου ,

στης μοναξιάς μου τη βουβή τη..συντροφιά .

                  *                *

Πως τάχα να πιστέψεις τα τραγούδια ,

που κάθε στίχος , είν’ το κλάμα της καρδιάς ,

πως να σου δώσω της ψυχής μου τα λουλούδια ,

αφού εσύ πάντα , βιαστικά με..προσπερνάς..

                   *                *

Μόνο τις νύχτες , στα όνειρά μου σ’ αντικρίζω ,

τη γεύση των φιλιών σου , δεν τη γνώρισα ποτέ ,

ούτε το χρώμα των ματιών σου , δεν γνωρίζω ,

μεγάλε ..άγνωστε , ερωτά μου..μυστικέ.....Κ.-

 

Αθήνα 17-18 / 10 / 2009