ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ ..ΓΛΥΚΕΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ : ΛΙΔΟΡΙΚΙ – ΠΕΝΤΑΠΟΛΗ ..

 

Δείτε τις..στολές μας , πολύ...σικάτες , ομοιό..χρωμες και καλο..σχεδιασμένες , μουντιλάκια...π' λένι...

Το περασμένο καλοκαίρι , αδέρφια , είχε έρθει στο χωριό μας , ο μικρός..Σαψαρεγγονός , ο Ηλίας Γεωργακόπουλος , μόνιμος διακοπο..κάτοικος Λιδορικίου , τα παλιά ..χρόνια , ζούσε βλέπεις ακόμα κι' η γιαγιά του , και που τον έχανες , που τον έβλεπες , στον...Ψαλά , στα Σαψαραίικα ..και φυσικά στις..Λάκκες...

   Βέβαια , πρώτα-πρώτα , ερχόταν στο σπίτι μας , τα λέγαμε και μετά πήγαινε στη γιαγιά του , που πάντα παραπονιόταν η σχωρεμένη , πως όλο...χάνεται , και δεν τον πολυβλέπει ..

   Και τι δεν θυμηθήκαμε αδέρφια , ξαναγίναμε γιά λίγο..παιδιά , ναι παιδιά της όμορφης εκείνης , ανέμελης εποχής , και φυσικά αναφερθήκαμε στα όσα κάναμε την εποχή εκείνη...

   Απ' τα πρώτα πράγματα που κανονίζονταν ΄και προγραμματίζονταν , αμέσως μετά την..άφιξή του ,  ήταν , φυσικά , η..μπάλα , το ποδόσφαιρο , χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως..παίζαμε και πολύ , όοοχι , ελαφρά..προπόνηση κάναμε , γύρω στις..5-6-7...ωρίτσες , έτσι γιά ζέσταμα...

   Μιλάμε βέβαια γιά τις νοσταλγικές δεκαετίες του 50 και...60 , και κυρίως τη δεύτερη , εκείνη την εποχή λοιπόν , το χωριό μας είχε..Ούγγρο ..προπονητή , τον αξέχαστο τον Κώστα Κάππο , τον Φούκα , και ομάδα πολύ  δυνατή , έιδικά στις περιόδους διακοπών , που έρχονταν πολλά παιδιά απ' την Αθήνα , Πάτρα  κ.α , πόλεις , γιά να περάσουν μερικές μέρες με τους συγγενείς τους .

   Εδώ η ..ταπεινότης μου , με τον Ηλία , σε μιά φωτογραφία μας ΄, πίσω απ’ τον Άι Γιώργη , βγαλμένη εκίνα τα όμορφα χρόνια..

   Κάποιο καλοκαίρι λοιπόν , κανονίστηκε ..μέγας ποδοσφαιρικός αγών , οι αντίπαλοι ;  ..Εθνική..Λιδορικίου και Εθνική.. Πεντάπολης , τόπος διεξαγωγής ; Το ..εθνικό ..ανοιχτό στάδιο της περιοχής , που βρισκόταν κάτω απ' το Μαλανδρίνο , ακριβώς πριν απ' τις φυλακές , γήπεδο ..σύγχρονο , μετά..χόρτου , ξερού..φυσικά και...θερισμένου , με την κοντούλα...καλαμιά του , τα ..αυλάκια του , τα...αγκαθάκια του , και φυσικά τα..ποικιλο..μεγέθη στουρναρο..πετρο..λίθαρα , σκορπισμένα σ' όλο το χώρο του...χωραφιού ,..συγγνώμη , του..γηπέδου ..

  Στολές ,..συγκεκριμένες , δεν είχαν οι αντίπαλες ομάδες , γιατί , δυστυχώς , δεν είχαν φτάσει απ' την Αθήνα , όπου είχαν παραγγελθεί , σε γνωστό , τότε , σχεδιαστή ...μόδας , κάτι σαν τους..σημερινούς ..Ασλάνη , Κωστέτσο...Γαλάτη κλπ , γι' αυτό και αποφασίστηκε , ..ομόφωνα , κι' απ' τις δυό πλευρές το ..ένδυμα να είναι...ελεύθερον !!

   Τουτέστιν , το μόνο κοινό ..ενδυματολογικό ..κομμάτι , ήταν το..sort , δηλαδή όχι...ακριβώς , αλλά το κλασσικό , της εποχής , μπλέ η μαύρο...σωβρακάκι , ξέρετε , με το..λαστιχάκι , που αποτελούσε και το...επίσημο παιδικό ένδυμα (..κάτω απ' τη ...μέση ) της εποχής , σχεδιασμένο απ' τη...μάνα , τη...γιαγιά , καμιά θειά η ..τέλος πάντων απ' τη..μοδίστρα του χωριού μας , συμπλήρωμα , του άνω μέρους , το..αθλητικό φανελάκι , η κάτι παρόμοιο διαφόρων χρωμάτων , κάλτσες , φυσικά και δεν υπήρχαν , αλλά κι' από...παπούτσια , σωστό...δειγματολόγιο , σκαρπίνια , πέδιλα , ..ελβιέλες , αρβύλες , άσπρα ..κόκκινα ..καφέ ..μαύρα , ότι χρώμα μπορεί να βάλει ο νους...

   Πριν ξεκινήσει ο αγώνας , και μέχρι να 'ρθει ο..διαιτητής , και οι...προπονητές , βεβαίως..βεβαίως , οι ποδοσφαιριστές , αφού είχαν γδυθεί , στο..προσωπικό του , ο καθένας , παρακείμενο...αποδυτήριο , συνήθως..αγκορτσιές , πουρνάρες , η και καμιά..τσαγαλιά , κάναμε μιά επιθεώρηση του ...γηπέδου , ο Θεός να το...κάνει γήπεδο , κυρίως γιά να δούμε αν ..μπορούμε να..σταθούμε ..όρθιοι ,  λόγω..οι λακκούβες , οι..κοτρώνες τα ..αγκάθια , οι ..καλαμιές και οι διάφοροι...όχτοι , από πέτρες και χώμα , που ήταν ..σπαρμένοι , όμορφα..όμορφα , σ' όλο το...χωράφι , ...γήπεδο ..παρακαλώ...

   Φυσικά γινόταν , ταυτόχρονα , και το...καθιερωμένο ζέσταμα , ΄το οποίο ήταν εντελώς..τελείως...αυτόματο , αφού βλέποντας το..χάλι του χωραφιού , σου ανέβαινε το αίμα..στο κεφάλι , και φυσικά και η...θερμοκρασία...

   Περιμένοντας , λοιπόν , να βγούν απ' τη...φυσούνα οι...διαιτητές , χαζοκουβεντιάζαμε , κοιτάζοντας και σχολιάζοντας τους..αντιπάλους μας , οπότε μιά στιγμή , ακούω τον Ηλία , να με αποκαλεί με το γνωστό όνομα όοοολων των Ελλήνων , τραβώντας με ταυτόχρονα κι' απ' το χέρι : Ρε..., μου λέει , κοίτα αυτόν εκεί , έτσι θα παίξει ; ...ξυπόλυτος ; Γύρισα και κοίταξα να δω γιά ποιόν μου λέει , και βλέπω το καλό..παλιόφιλο , τον Κώστα τον Τσαγκουρνό , ένα πραγματικό θηρίο , με το..μπλε το σωβρακάκι του , το αθλητικό φανελάκι του , και...έτερον ..ουδέν , ήταν πράγματι...ξυπόλυτος , και ενώ εμείς , με τα όποια..παπούτσια μας , δεινοπαθούσαμε , ..οχι ..να περπατήσουμε , αλλά να σταθούμε...όρθιοι , αυτός..σουλατσάριζε , λες και ..βολτάριζε σε..βελούδινο..χαλί..

   Τα 'χασε ο Ηλίας , ρε......κα , μου λέει , τι πράμα είναι αυτό , κοίτα , πατάει τα..αγκάθια και..βογγάνε τα ..αγκάθια , μ' αυτόν θα παίξουμε ; θα μας δώσει τα..πόδια στα...χέρια !!! Προσπάθησα να τον...καθησυχάσω , λέγοντάς του διάφορα , αλλά αυτός το μάτι...γαρίδα , ΄καρφωμένο στα ..πόδια του Κώστα , που έτρεχε στο..χωράφι σαν ..καθαρόαιμο...

   Πετάχτηκα , γιά λίγο , μέχρι το..αποδυτήριό μου , άναψα ένα τσιγαράκι , έτσι γιά να ..καλμάρει το...αναπνευστικό μου , κι εκεί που απολάμβανα , το τσιγαράκι μου καταφθάνει ο ..Ηλίας ...τρελαμένος , σήκω....κα , πάμε να φύγουμε , καλά του λέω , τι έπαθες ; τι σου 'ρθε και θες να φύγουμε ; Γύρνα ρε...κα , και κοίτα τον , κλωτσάει τις...πέτρες , κλωτσάει τις...κοτρώνες ...πάμε να φύγουμε...

   Και είχε δίκιο ο καϋμένος ο Ηλίας , ο φίλος μου ο Κώστας , ..κλωτσούσε τις πέτρες , ΞΥΠΟΛΥΤΟΣ , κι όχι μόνο δεν πόναγε , αλλά το...φχαριστιόταν κι' όλας , θα μπορούσα να πω...ο Ηλίας φυσικά , είχε κατατρομοκρατηθεί , έβλεπε κάτι...πρωτόγνωρο ..

   Βέβαια δεν φύγαμε , καθίσαμε , ο αγώνας έγινε , και όταν ο Κώστας έπαιρνε τη μπάλα , τα μάτια του Ηλία καρφώνονταν στα πόδια του , μέχρι που...σταυροκοπιόταν...

   Φέτος λοιπόν μετά από τόσα χρόνια , είπαμε με τον Ηλία και γιά κείνο τον αγώνα , και φυσικά γιά την ταλαιπωρία που είχαν υποστεί οι...έρμες οι..κοτρώνες απ΄τα πόδια του Κώστα...

  Ο φίλος ο Κώστας , είναι μιά χαρά , δουλεύει στη Δασική υπηρεσία , στην Άμφισσα , νομίζω , κι' όταν καμιά φορά έρχεται στο Λιδορίκι , θυμόμαστε τα παλιά , ειδικά τον αγώνα εκείνο , και γελάμε..

  Βέβαια , με παράπονο , ο καλός μου φίλος μου έχει εκμυστηρευτεί , πως έχει αναγκαστεί να κόψει τη...μπάλα , γιατί δεν μπορεί να παίξει σ' αυτά τα σημερινά τα..χαζογήπεδα , που είναι...στρωμένα , ίσια..και δεν έχουν ..τίποτα , ούτε..αγκάθια , ούτε..λακκούβες , ούτε καν...ΚΟΤΡΩΝΕΣ , τι μπάλα να παίξεις ;..............Κ.-