Πολλές είναι οι..χιονισμένες αναμνήσεις , αδέρφια , απ’ το χωριό μας , και όλοι μας με..λαχτάρα , περιμέναμε , κάποιες..σημαδιακές βραδιές , να ξυπνήσουμε το πρωί και ν’ αντικρύσουμε το χωριό μας στα..ολόλευκα ..
Οι παλιότεροι , μάλιστα , το..ψιλοπροβλέπανε , θυμάμαι τη μάνα μας , μερικές φορές , κάποιες..βραδιές που είχε παγωνιά , και όπως μας έλεγε ..έψηνε τα..φίδια , το κρύο , την άλλη μέρα το χωριό ήταν ντυμένο στα..λευκά , χαρές και ..πανηγύρια εμείς φυσικά , με όλα τα..συνεπακόλουθα , χιονοπόλεμο , κοπάνες απ’ το ..σχολείο , ένεκα η..κακοκαιρία , βλέπεις , και ομάδες – ομάδες , μαζευόμασταν σε σπίτια συμμαθητών μας και μαγειρεύαμε , τι ..άλο ; Φασολάδα ..
Η τελευταία μάλιστα φασολαδο..φαγία , λόγω..χιονοπτώσεως , έγινε στο δωμάτιο του Γιάννη Μπραούνου και Τάσου Κουλού , στο..Τσωναίϊκο , αν δεν κάνω λάθος , εντελώς..τελείως παραδοσιακά , έγιναν όλα , φασόλια , υπήρχαν , και μάλιστα Αρτοτινά , πρώτης ..κατηγορίας , από ..λαδάκι βολευτήκαμε , απ’ τα σπίτια μας , ξύλα υπήρχαν..άφθονα , απ’ τους γύρω…φράχτες , πρέπει να ήμασταν στη τελευταία τάξη του Γυμνασίου , βέβαια αντιμετωπίσαμε κάποια..λειτουργικά ..προβλήματα , μας έλειπαν βλέπεις ..κουτάλια , χ’λιάρια , εις τα..Λιδορικιώτικα και όχι..μόνον , α..και πηρούνια , γιατί , ξεχάσαμε να σας πούμε το..καλύτερο , το πλούσιο..γεύμα , προέβλεπε και…ρέγγο , μάλιστα , ρέγκο..αυγομένο και..καψαλισμένο σε..εφημερίδα , έχει ..άλλη νοστιμιά βλέπεις , βολεύτήκαμε κί’ από..λεμονάκι , ξέρετε..εκείνο το…κρυσταλιζέ..ξυνό , τέλος ..πάντων , απ’ ούλα τα..καλούδια είχαμε…
Α..μη ρωτήσετε γιά ..πιάτα , υπήρχαν μόνο δύο , αλλά βρήκαμε ..πατέντα , που έλυσε..άψογα το πρόβλημά μας , αφού , μετά από..αγώνα , έβρασε η ..φασολάδα , αδειάσαμε την κατσαρόλα σε ένα..ταψί , μάλιστα ..ταψί , ευτυχώς το..μαγαζί διέθετε και ..ταψί , και έτσι τρώγαμε όλοι απ’ το..πελώριο αυτό…πιάτο..μιλάμε γιά..όνειρο , μαγεία…
Όταν πλησίαζε η ώρα να,,χτυπήσει το..γκόγκ , για να φάμε , βάλαμε , όσοι και ..ό,τι είχαμε ..ρεφενέ , πήγαμε στο Γκομόζια , πήραμε δυό..ρέγγους , κι’ενα..πενηνταράκι ..ελιές , χονδρικώς..φυσικά , ψωμί υπήρχε..ξέρετε απο κείνο το..μπετόν..αρμέ , που δεν το..πέρναγε ούτε…γκρας , αλλά ποιός νοιαζόταν για τέτοιες λεπτομέρειες , ύστερα η φασολάδα ήταν..ζουμερή , και θα γινόταν μιά..παπάρα..άϊντε..ντε..
Η όλη όμως ιστορία είχα και τα..τυχερά της , αδειάζοντας την κατσαρόλα , στο ταψί ..βρήκαμε , θυμάμαι , κι’ ένα..κομμάτι ..αλυσίδα , που την έψαχνε ο..Μπραούνος , αλλά τα ωραία ήρθαν την άλλη μέρα , στο σχολείο , όταν ο αείμνηστος Ρωμανάς , μας κέρασε , έτσι γιά το ..καλό και τη..χώνεψη , κι’ από μιά..μονοήμερη..αποβολίτσα …
Ξεχωριστές , λοιπόν , ήταν οι..μέρες του χιονιού , γιορτινές θα λέγαμε , και όχι μόνο στο Λιδορίκι , αλλά πιστεύω παντού , γιατί τα παιδιά όλης της γης , πιστεύω είναι…ίδια ..
Θα ..αναρωτιέστε αγαπημένοι μου φίλοι , και με το..δίκιο σας , πως κι’απόψε..Κυριακάτικα , καταμεσίς της..αποκριάς , αυτός ο..άθλιος ο νους , ο…ασυμμάζευτος , μας οδήγησε , καλά και..ντε , σε όμορφες στιγμές , της ΄πρώτης μας νειότης ..
Τι ..φταίει κι’ αυτός ο..έρμος , αυτός εκεί ‘ ναι..καρφωμένος , διαρκώς , κι’ έτσι και το..τσιγκλήσεις ..λιγουλάκι , ..άλλο που δεν ..θέλει , κι’απόψε φίλοι μου το ‘χαμε και το..παρα..είχαμε το..ωθούν ..κίνητρον , π’ λέγαν κι’ οι…φιλόλογοί μας παλιότερα , μάλιστα , αδέρφια , ηθικός..αυτουργός αυτής της..ονειρεμένης βόλτας στον όμορφο κόσμο της νειότης μας , είναι μιά αγαπημένη φίλη , που έζησε για μερικά χρόνια στο χωριό μας , με το σύζυγό της , το αγάπησε το χωριό μας , κι’ έχει κρατήσει ..σαν φυλαχτό , τις όποιες , λίγες ή ..πολλές , δεν έχει σημασία , χαρές έζησε σ’ αυτόν το τόπο , στον τόπο μας ..
Η αγαπημένη μας φίλη , που μας..άναψε απόψε..φωτιές , με την υπέροχη ανάμνση , που ακολουθεί , είναι η κυρία Ελένη Μίαρη – Μπούρα , μας έχει ..ματαξανασυγκινήσει , με την..Τσικνοπεμπτιάτικη ..ανάμνησή της , κι’ απόψε πάλι μας έκανε αυτό το..υπέροχο δώρο , που ..ευωδιάζει ανθρωπιά , ευαισθησία κι’ αγάπη για το χωριό μας , απολαύστε τη , κι’ ονειρευτείτε και σεις , μαζί μας….
Λιδορίκι, καταχείμωνο , 1978 περίπου , σούρουπο μουντό από εκείνα που μερικές φορές σου πλακώνουν την ψυχή .
Το κρύο δυνατό σε περόνιαζε και από της τραβηγμενες κουρτίνες διέκρινα το λεωφορείο που μόλις είχε φθάσει άδειο στο Αλωνάκι από Αθήνα.
Ψυχή δεν κυκλοφορούσε.
Η σόμπα πετρελαίου έκαιγε στο φουλ - βλέπεις υπήρχαν και καλύτερες μέρες που δεν σκεφτόσουν να διαθέσεις κάτι παραπάνω για λογικές ανάγκες- και η τηλέόραση σκότωνε την ώρα.
Καθόμασταν ο Γιώργος κι έγώ στον καναπέ απολαμβάνοντας την ζεστασιά , και χαζεύοντας τις σπίθες της φωτιάς στο τζαμάκι της σόμπας.
Ξαφνικά σκοτάδι …Διακοπή ρεύματος …
Περιμέναμε , περιμέναμε τίποτε….
Γιώργο , τι κάνουμε λέω στον άνδρα μου , δεν υπάρχει ούτε ένα κερί - ανέμελα και απερίσκεπτα όπως έλεγε ο πεθερός μου , όμως όμορφα νιάτα- .
Μην στεναχωριέσαι κατεβαίνουμε αμέσως να αγοράσουμε κεριά .
Τι μυαλό οκτώ η ώρα στην καρδιά του χειμώνα και εμείς θαρούσαμε πως το σούπερ μάρκετ στο κέντρο του χωριού , θα μας περίμενε ανοικτό.
Με το που βγήκαμε έξω τι καταπληκτικό θέαμα αντικρίσαμε .
Μόνοι σ΄ένα απέραντο λευκό που αντανακλούσε στο σκοτάδι και χοντρές νυφάδες χιονιού να χαιδεϋουν τα προσωπά μας.
Η στιγμή ήταν μοναδική.
Δεν ξέρω , γιατί εκεί στην μέση του Δρόμου , συνεπαρμένη από το θέαμα και την απέραντη ησυχία , άνοιξα τα χέρια σε μια τεράστια αγκαλιά και αισθάνθηκα ότι βρίσκομαι σε έναν άλλο κόσμο μοναδικό.
Γρήγορα η πραγματικότητα με προσγείωσε , όμως η εικόνα αυτή , χαράχτηκε βαθιά στην ψυχή μου με πολλές άλλες μαζί , που με έκαναν να νοσταλγώ τον όμορφο τόπο σας στο πέρασμα των χρόνων.
Καλό βράδυ
Ελένη Μίαρη – Μπούρα
Αγαπητή Ελένη , για το ..υπέροχο δώρο σου , σ’ ευχαριστούμε όλοι οι..Λιδορικιώτες , και σε περιμένουμε κάποια στιγμή στο χωριό μας , να τα πούμε και υπό τον…πλάτανον…
Καλό..ξημέρωμα
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη…….Κ.-
No comments:
Post a Comment