ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

 

        ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ   ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ

 

 

 

- Η Καθαρά Δευτέρα σηματοδοτεί τη λήξη της Αποκριάς και την έναρξη της νηστείας.

  Η αφετηρία της Σαρακοστής είναι για την Ελλάδα μια ιδιαίτερη μέρα και γιορτάζεται κατά κύριο λόγο με διάφορα σαρακοστιανά εδέσματα, με την παραδοσιακή λαγάνα, την ταραμοσαλάτα και τις ελιές. Την ημέρα αυτή συνηθίζονται οι εκδρομές σε κοντινούς προορισμούς, άλλωστε είναι μια γιορτή που ταιριάζει περισσότερο στην επαρχία με φόντο τη φύση και το πράσινο.
   Η χαρά όλων αλλά ιδιαίτερα των παιδιών είναι το πέταγμα του χαρταετού που θέλει ιδιαίτερη μαστοριά και ιδανικές καιρικές συνθήκες φυσικά. Κάποιες πληροφορίες ερμηνεύουν το πέταγμα του χαρταετού σαν την επιθυμία του ανθρώπου να διώξει μακριά το κακό.

 

 

 

 

Παραθέτουμε ενδεικτικά έθιμα της Καθαράς Δευτέρας από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.

Σκόπελος…κακές μουτσούνες

Νέοι, γέροι και παιδιά μεταμφιεσμένοι γυρνούν από σπίτι σε σπίτι στους δρόμους και στις γειτονιές. Οι μεταμφιεσμένοι αυτοί λέγονται μουτσούνες, μασκαράδες λόγω της μάσκας την οποία φοράνε. Συνηθίζουν να δίνουν μικρές παραστάσεις όπου βρεθούν μιμούμενοι και σατιρίζοντας ανθρώπινους χαρακτήρες και συντοπίτες τους (ο τσιγγάνος, ο αρκουδιάρης, ο γάμος, η γέννα ).

Οι πιο καλές μεταμφιέσεις, οι πιο αριστοκρατικές, είναι οι “Μπράμδες”. Αυτές φορούν καλά μαντήλια και τοπικές ενδυμασίες (φουστανέλες, βράκες, τουαλέτες της εποχής) και πολλά τσαπράζια ασημένια. Γυρίζουν από γειτονιά σε γειτονιά και τραγουδούν το επικό τραγούδι της “Βλάχας”. Μαζεύονται την Κυριακή της τυρινής στις πλατείες της Παναγίας Παπαμελετίου, στο Γυφτόρεμα, στο Μύλο, στον Αι – Γιάννη και χορεύουν ενώ οι νοικοκύρηδες τους κερνούν ρυζόγαλο γαλακτομπούρεκο και άφθονο κρασί.

Επίσης την ίδια Κυριακή αναβιώνει και το έθιμο της “τράτας” κατά το οποίο μασκαράδες μουντζούρηδες σκαρώνουν με καλάμια ένα καΐκι την τράτα και περνάνε από γειτονιά σε γειτονιά λέγοντας ευτράπελα (πιρπάσκα) τραγούδια αυτοσχεδιάζοντας και πειράζοντας τους παρευρισκόμενους. Το μπουλούκι που ακολουθεί την τράτα με τους “τραταραίους” αποτελείται από μασκαρεμένους οι οποίοι τραγουδούν, πίνουν και κερνιόνται τα ρυζόγαλα από τις νοικοκυρές ενώ κατά το σούρουπο η πορεία αυτή καταλήγει στην παραλία όπου και θα “φουντάρουν” στη θάλασσα την τράτα τους.

ΙΟΝΙΟΙ ΝΗΣΟΙ

Στη Ζάκυνθο, το πρόγραμμα εκδηλώσεων στο πλαίσιο της Αποκριάς ανακοινώνεται με τρόπο χαρακτηριστικό. Ντελάλης, με παραδοσιακή αμφίεση, περιφέρεται στο νησί και διαλαλεί το περιεχόμενο των καρναβαλικών γεγονότων πρόκειται να επακολουθήσουν.

Παρελάσεις, χοροί, εντυπωσιακές μασκαράτες τονίζουν το νόημα της Αποκριάς. Την ίδια ώρα, θεατρικές ομάδες υποδύονται στις πλατείες και στους δρόμους τις «Ομιλίες». Σύμφωνα με την παράδοση, οι «Ομιλίες» είναι αυτοσχέδια κωμικά έργα, που συχνά εμπεριέχουν κοινωνικές προεκτάσεις.

Ξεχωριστή θέση στις γιορτινές εκδηλώσεις έχει η «Κηδεία της Μάσκας», η οποία πραγματεύεται μια παρωδία κηδείας με άφθονο γέλιο. Σε αυτή, θέση νεκρού καταλαμβάνει ο Καρνάβαλος. Τον ακολουθούν οι τεθλιμμένοι συγγενείς ενώ ταυτόχρονα διαδραματίζονται τραγελαφικά απρόοπτα.

Στην Κέρκυρα, η επτανησιακή παράδοση επιτάσσει την παρουσία του ντελάλη, ο οποίος το πρωί, συνοδευόμενος από σαλπιγκτές και τυμπανιστές, κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης, αναγγέλλοντας τον ερχομό του Σιορ Καρνάβαλου.

Πομπή αρμάτων, ορχήστρες φιλαρμονικές και παρέες ντυμένες αποκριάτικα, μαζεύονται στην Κάτω Πλατεία. Εκεί, το γλέντι, το οποίο λαμβάνει χώρα μονάχα… επιεικώς τρικούβερτο μπορεί να χαρακτηριστεί. Εξάλλου, στην Κάτω Πλατεία τερματίζεται και η διαδρομή που ακολουθεί η παρέλαση του Σιορ Καρνάβαλου, αφού περάσει πρώτα από την οδό Γ. Θεοτόκη. Το κάψιμο του Σιορ Καρνάβαλου αποτελεί την κορύφωση του εθίμου.

Ν. ΒΟΙΩΤΙΑΣ

Στη Θήβα, πραγματοποιείται την Καθαρά Δευτέρα, πιστή αναπαράσταση του Βλάχικου Γάμου. Το έθιμο ταξιδεύει στις μέρες μας από το 1830, όπου τότε οι Βλάχοι από την Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία αλλά και τη Ρούμελη, εγκατέλειψαν τη γη των προγόνων τους και μετακινήθηκαν νοτιότερα, όπου ανακάλυψαν γόνιμο έδαφος και εγκαταστάθηκαν.

Στη Λειβαδιά, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, οργανώνεται το περίφημο «Γαϊτανάκι», μια εκδήλωση, η οποία αναβιώνει τα τελευταία χρόνια και έχει τις «ρίζες» της από τον καιρό του Βʼ Παγκοσμίου Πολέμου. Σύμφωνα με την παράδοση, στις συνοικίες της πόλης, οι γείτονες αναμεταξύ τους, ετοιμάζουν το «Γαϊτανάκι» τους. Στη συνέχεια, συνοδεία αρμάτων, καταφθάνει στην κεντρική πλατεία σωρεία «Γαϊτανακίων», τα οποία αναμειγνύονται δημιουργώντας ένα θέαμα μοναδικό.

ΠΑΤΡΑ

Η ελληνική πρωτεύουσα του καρναβαλιού δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ολόκληρη η πόλη μετατρέπεται κατά τη διάρκεια της Αποκριάς σε έναν απέραντο χώρο διασκέδασης και ξεφαντώματος. Φαντασία, δημιουργικότητα, εφέ ηχητικά και οπτικά, φέρνουν χορό και τραγούδια στους δρόμους.

Το πρωί γίνεται η αναπαράσταση στην θέση “Κρεμάλα” της εκτέλεσης μίας γερόντισσας της Μεσσήνης, της γριάς Συκούς. Μετά την αναπαράσταση, μπορεί κάθε επισκέπτης να “κρεμαστεί” από τους ψευτοδήμιους της κρεμάλας. Το απόγευμα πραγματοποιούνται παρελάσεις, με άρματα, μεταμφιεσμένους μικρούς και μεγάλους, χορευτικά συγκροτήματα, λαϊκά όργανα, φιλαρμονικές και στο τέλος εκφώνηση σατυρικού λόγου.

ΘΕΣΣΑΛΙΑ

Το χωριό Αγναντερό, 17χιλ. από την Καρδίτσα και 8χιλ. από τα Τρίκαλα φημίζεται για τη γιορτή των Αποκριών. Την Κυριακή της Αποκριάς, γίνεται στην πλατεία του χωριού η αναπαράσταση του παραδοσιακού καραγκούνικου γάμου. Στην τελετή του γάμου ξεχωρίζει η νύφη με καραγκούνικη ενδυμασία, ο γαμπρός και οι βλάμηδες με φουστανέλα και τσαρούχια, ο γιατρός με τα γιατροσόφια του, ο χωροφύλακας με τη σφυρίχτρα του, ο γέρος με την καμπούρα του και η γριά γνέθοντας τη ρόκα της. Από την τελετή βέβαια δεν λείπουν οι «κουδουνάδες», οι οποίοι έχουν κάνει την εμφάνισή τους μέρες πριν, προκαλώντας θόρυβο στο χωριό. Πρόκειται για ομάδες μασκοφόρων, οι οποίοι τριγυρνούν στους δρόμους ντυμένοι με προβιές και ζωσμένοι με κουδούνια και κυπριά, κρατώντας ρόπαλα. Την Καθαρή Δευτέρα γίνεται η αναπαράσταση της αρκούδας, το κλέψιμο μιας αρκούδας από τους χωρικούς (κουδουνάδες).

Στον Τύρναβο, άνδρες και γυναίκες συγκεντρώνονται κοντά στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, όπου παρασκευάζουν το «μπουρανί», μια σούπα από σπανάκι και ξύδι. Έπειτα, το σερβίρουν και στο τέλος του φαγητού, το γλέντι φουντώνει.

Τραγούδια, χοροί, ξεφάντωμα συνθέτουν – εκ πρώτης «αθώας» όψεως – ένα μάλλον συνηθισμένο σκηνικό για τον επισκέπτη. Το πρωτότυπο της υπόθεσης όμως είναι οι άσεμνες χειρονομίες, τα φαλλικά σύμβολα και οι βωμολοχίες που ακολουθούν.

ΘΡΑΚΗ

Όσο κλασσικό και αν είναι τόσο απολαυστικό παραμένει. Πρόκειται για μια μαζική κοινωνική γιορτή με λαϊκή συμμετοχή, η οποία περιλαμβάνει εμφάνιση ανθρώπων ντυμένων με παραδοσιακές στολές, μουσικές συναυλίες καθώς και πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Στη Θράκη, τον τόπο όπου λατρεύτηκε με πάθος ο Διόνυσος και αφιερώθηκαν σ’ αυτόν πλήθος τελετών, μεταφέρθηκαν από τα βάθη των αιώνων στο σήμερα έθιμα που έχουν σχέση με τη λατρεία του Διόνυσου, της θεάς Γης – της φύσης – της γονιμότητας. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων ξεκινά με την έναρξη της παρέλασης το μεσημέρι, ακολουθεί η Αναπαράσταση εθίμου “Καμήλας” με το Κρέμασμα Καρνάβαλου στην πλατεία Ελευθερίας με φαγοπότι και κλείνει με το πέταγμα του Χαρταετού στα παλιά Αλώνια..

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Στην Καλή Βρύση Δράμας – όπως συμβαίνει και στη Νάουσα – αναβιώνει ο εικονικός γάμος. Σύμφωνα με το έθιμο, ο γαμπρός δολοφονείται, τις περισσότερες φορές με «δράστη» τον κουμπάρο. Ακολούθως, ανασταίνεται, σε μια κίνηση συμβολική, η οποία παραπέμπει στο Διόνυσο, ο οποίος επίσης απεβίωσε και επέστρεψε στα εγκόσμια.

Παράλληλα, οι κάτοικοι μεταμφιέζονται σε «μπαμπούγερους» και κρατώντας σακίδια γεμάτα στάχτη τα εκτοξεύουν στους περαστικούς ανάβοντας τα αίματα.

Στις Σέρρες, την Kαθαρά Δευτέρα, το έθιμο του «Καλόγερου» κλέβει την παράσταση. Αρχικά, κάνουν την εμφάνισή τους οι διαβόητοι Αναστενάρηδες. Έπειτα, ακολουθούν μίμοι, οι οποίοι συνήθως συμμετέχουν και στην παραδοσιακή θεατρική ομάδα. Ο θίασος του «Καλόγερου» αποτελείται από το Βασιλιά, το Βασιλόπουλο, τον καπιστρά, τη νύφη, τη μπάμπω και το εφταμηνίτικο, τους γύφτους με την αρκούδα αλλά και τους Κουρούτζηδες και γυρνάει από σπίτι σε σπίτι, προτού όλοι οι κάτοικοι συγκεντρωθούν για να ξεκινήσει η προετοιμασία του συμβολικού αγρού για τη σπορά. Μετά, άπαντες συμμετέχουν στην αναπαράσταση του θανάτου και της ανάστασης του Καλόγερου.

Στο Σοχό, στην Κεντρική Μακεδονία, λαμβάνει χώρα ετησίως ένα από τα πιο δημοφιλή καρναβάλια της Βορείου Ελλάδας. Κεντρικά πρόσωπα στο καρναβάλι είναι οι «αράπηδες». Πρόκειται για ομάδες μασκοφόρων, οι οποίοι τριγυρνούν στους δρόμους του χωριού και γυρνάνε από σπίτι σε σπίτι κερνώντας ούζο τον κόσμο.

Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι η προσωπίδα τους, φτιαγμένη από μαύρο ύφασμα και κεντημένη με πολύχρωμα κομμάτια υφάσματος. Μια ιδιαίτερα μεγάλη σε μέγεθος μάσκα, η καλύπτει συνολικά το πρόσωπό τους και καταλήγει σε ένα λοφίο, αποτελούμενο από κορδέλες. Η εμφάνιση των «αράπηδων» ολοκληρώνεται με την προσθήκη μουστακιού, κατασκευασμένου από τρίχες ουράς αλόγων, καθώς και πέντε κουδούνια – ένα μεγάλο και τέσσερα σαφώς μικρότερα – τα οποία τοποθετούνται στη μέση τους.

Στη Νάουσα, πρωταγωνιστικό ρόλο στις εκδηλώσεις για τον εορτασμό της αποκριάς διαδραματίζουν οι «μπούλες», όπως ονομάζονται μασκοφόροι, που μεταμφιέζονται με προσωπίδες και φορούν νυφικό. Οι «μπούλες», μαζί με τους φουστανελοφόρους, χορεύουν, τραγουδούν και αναστατώνουν τον κόσμο με τις φωνές, τα τραγούδια τους και το μοναδικό «το χορό της μπούλας».

ΗΠΕΙΡΟΣ

Στα Ιωάννινα, μεταμφιεσμένοι κάτοικοι χορεύουν γύρω από τεράστιες φωτιές, σε διπλές και τριπλές σειρές. Το θέαμα είναι εντυπωσιακό και το έθιμο πέρασε από γενιά σε γενιά με την ονομασία «Τζαμάλες». Η κορύφωση των εκδηλώσεων της Αποκριάς γίνεται όταν στήνεται στην κεντρική πλατεία της πόλης το γαϊτανάκι.

Στην Άρτα, το Καρναβάλι των Γυναικών κλέβει την παράσταση. Οργανώνεται κατά αποκλειστικότητα από γυναίκες, χωρισμένες σε γκρουπ, οι οποίες παρελαύνουν στον κεντρικό δρόμο της πόλης. Είναι ντυμένες με αποκριάτικες στολές και η κατάληξη της πορείας τους, τις βρίσκει σε κάποιο από τα κέντρα της πόλης για ξεφάντωμα μέχρι τις πρωινές ώρες.

ΚΡΗΤΗ

Στο Ρέθυμνο, κανταδόροι με κιθάρες και μαντολίνα, προσδίδουν στις εκδηλώσεις χρώμα από το παρελθόν. Τραγούδια τοπικά και μελωδίες ηχούν στα αυτιά όσων παρευρίσκονται στην πόλη την περίοδο της Αποκριάς.

Έθιμο των ντόπιων είναι η αναζήτηση του θησαυρού, ο οποίος κείται κρυμμένος σε κάποιο σημείο της πόλης. Παράλληλα, κάτοικοι, χωρισμένοι σε ομάδες, ντυμένοι όπως επιτάσσει το γιορτινό κλίμα, χορεύουν τόσο στη «Μικρή» όσο και στη «Μεγάλη» αγορά, υπό τους ρυθμούς της φιλαρμονικής ορχήστρας.