TA TAΞΕΙΔΙΑ ΜΟΥ..

 

 

 

 

Τα πιο ‘μορφα ταξείδια της ζωής μου ,

τα έκανα στα παιδικά μου χρόνια ,

στων πλατανιών τον ίσκιο , πλάι στη βρύση τη βουβή μου

με συντροφιά το Μάνο Χατζιδάκι , ακούγοντας τ’ αηδόνια .

              *                  *

Εκεί στην πέτρα τη φθαρμένη καθισμένος ,

ώρες ολόκληρες ταξείδευα τον ..κόσμο ,

καβάλα σε ‘να σύννεφο άσπρο , οικτρά ονειροπαρμένος ,

κρατώντας πάντοτε στο χέρι , ένα κλαράκι από δυόσμο .

              *                  *

Κει πρωτογνώρισα , Καβάφη , Καββαδία

τον Καρυωτάκη , τη Μαρία την Πολυδούρη ,

με συνοδεία των πουλιών , της ρεματιάς , τη θεία μελωδία

κάπνισα και το πρώτο μου τσιγάρο , λες , για ..γούρι…

             *                    *

Αμούστακο παιδί , μες το μικρόκοσμό τους

άνθρωποι λίγοι , μα ζεστοί κι’ αγαπημένοι ,

φίλοι , γνωστοί και συγγενείς , στα χείλη πάντα το ζεστό χαμόγελό τους .

και μια ολάνοιχτη καρδιά , κάτω από τη φορεσιά τη….χιλιομπαλωμένη ..

              *                   *

Τώρα δεν ταξειδεύω πιά , μονάχα ο νόστος

έχει απομείνει απ’την παλιά μου αυτή..συνήθεια …

την όμορφη μικρή βρυσούλα την γκρεμίσαν ,κι’ είναι αβάσταχτο ο πόνος ,

μου.. λείπει ακόμα και η πέτρα που καθόμουνα παιδάκι ,

άμποτε , Θεέ μου , όλα τούτα , να μην ήτανε αλήθεια !! ………Κ.-

Αθήνα 8-6-2008 .