Πολλές φορές , αγαπημένοι μας φίλοι , έχουμε αναφερθεί στον ..περιβόητο , Λούη , και φυσικά δεν μιλάμε γιά το..σημείο αναφοράς , το..χώρο δηλαδή , αλλά τον ίδιο το..Λούη..αυτοπροσώπως , τον μπάτμπα Λιά τον..Κούστα ..
Μεγάλες οι..προπολεμικές δόξες του , εξοχικόν με τα..ούλα του , θέση περίφημη , με τον πλάτανο , απέναντί του , και ..γειτονικά , το μέγα..χοροδιδασκαλείον , με τις..αλτάνες , τις…ματζουράνες , και όλες τις…άνες , που ..μάζευαν τα Λιδορικιωτόπουλα σαν το..μέλι τις..μύγες ..
Μπορεί , τ’ Αλωνάκι , λόγω..πιάτσας , να μάζευε καθημερινά και όλες τις ώρες κόσμο …
..όπως και η ..Βαθειά …
..Μπορεί , ακόμα , η ..πιάτσα των..μεζεδομερακλήδων , να ήταν εκεί γύρω , Βαθειά..Αλωνάκι ..
..Ο..Αντώνης , τι τα θέλετε , τι..τα γυρέυετε , είχε το..κάτι τις του , το …ξεχωριστό , και ..τράβαγε την νεολαία , βόηθαγαν , βλέπεις , σ’ αυτό και τα…διάφορα..φυτά..εσωτερικού..χώρου , αλτάνες..μαντζουράνες..κλπ..ας δούμε όμως πως περιγράφει την όμορφη εκείνη εποχή , ο αγαπημένος μας Καφτανιαλέκος σε μιά ..ολοζώντανη και ολόδροση..αναμνησή του …
Η πέτρινη βρύση του Αντώνη , όπως ήταν την προπολεμική επόχή .
Όλα τά 'χε το προπολεμικό Λιδορίκι , μπορούσε να λείπει το..χοροδιδασκαλείο ; φυσικά και όχι , αφού η χρυσή νεολαία της εποχής , " ψόφαγε " να μάθει κάθε τι μοντέρνο , που ερχόταν συνήθως απ' την Αθήνα . Καθένας , και καθεμιά που ερχόταν απ΄την πρωτεύουσα και τύχαινε να ξέρει ευρωπαικό χορό , καθόταν και μάθαινε και τους άλλους . Κι ήταν τόση η δίψα , τόσο το ενδιαφέρον των νέων μας γιά τους χορούς αυτούς , ώστε στο τέλος το " ψώνιο " αυτό το εκμεταλλεύτηκαν και διάφοροι " περιοδεύοντες χοροδιδάσκαλοι " , οι οποίοι με τσουχτερή αμοιβή κι εκμεταλλευόμενοι τη δίψα των νέων , δίδασκαν ταγκό , βαλς , φοξ αγγλαί και άλλους " Ευρωπαικούς " χορούς .
Ο πλάτανος του Αντώνη , το 1931 , φαίνεται καθαρά το…πατάρι που είχε φκιάξει ο Φάσας , πάνω στο δέντρο , προχωρημένα ..πράματα…
Ένας τέτοιος λοιπόν χοροδιδάσκαλος , που κάθε καλοκαίρι ερχόταν στο Λιδορίκι και δίδασκε χορό , ήταν κι' ο διαβόητος Τσακνιάς από τη Λαμία , ο οποίος έστηνε το χοροδιδασκαλείο του στο επάνω πάτωμα του Φάσσα , όπου σήμερα το σπίτι του Θύμιου του Δούκα , στον Αντώνη . ( Πριν το κάψιμο ήταν μεγαλύτερο κι' η αίθουσα αρκετά μεγάλη ) .
Ο Τσακνιάς ήταν πανέξυπνος και τρομερός στα ψέματα . Έλεγε πως είχε δίπλωμα διδασκαλίας χορών από την Ακαδημία της...Βιέννης , ήξερε , έλεγε , 209 χορούς (!!!) κι είχε χρηματίσει και χοροδιδάσκαλος στην αυλή του Αιγύπτιου μονάρχη Φουάτ ( πατέρα του Φαρούκ ).
Μαζί του είχε κι' ένα αγαθό γεροντάκι , που έπαιζε σε μιά ξεχαρβαλωμένη πιανόλα τη " Ριρίκα " , την "Κομπαρσίτα " , τα " Κ ύματα του Δουνάβεως " και κάνα δυό-τρία άλλα τραγουδάκια της εποχής . Το γερόντιο αυτό ο Τσακνιάς το παρουσίαζε σαν πατέρα της πρώτης χορεύτριας του Φουάτ και σαν παλιό αρχιμαέστρο της ανακτορικής μπάντας του Καίρου .
Καμιά φορά , αντί γιά πιανόλα έφερνε μιά λατέρνα , στην οποία είχε περασμένα πεντέξι τραγουδάκια του χορού , κι ο τέως αρχιμαέστρος του Καίρου αντί της μπαγκέτας γύριζε τη μανιβέλα , γιά να χορεύουν οι μαθητευόμενοι .
Κι' έβλεπες τότε μιά απίθανη κι αξέχαστη εικόνα :
Στη μέση ο Τσακνιάς , να καθοδηγεί τους ...άγαρμπους χορευτές του και να προσπαθεί - φιλότιμα ομολογουμένως - να " λύσει " τα πόδια και τα κορμιά των " Βουκολίσκων " και.." αγροτοποιμενοπαίδων ", που έπασχαν από χρόνια αγκύλωση , εξαιτίας της παντελούς έλλειψης κάθε χορευτικής εξάσκησης .
Στήν άκρη ο γερομαέστρος να γυρίζει κουρασμένος τη μανιβέλα της λατέρνας με τό 'να χέρι και με τ' άλλο να χτυπάει το ρυθμό με καστανιέτες , και , ένα γύρο , οι χορευτές ( άλλοι επιδεκτικοί μαθήσεως κι άλλοι ..αρκούδες και ..σταφυλοπατητάδες ) να προσπαθούν να σύρουν τα κανιά τους στους ήχους του " Ντεστίνο " και της " Πλεγκάρια " , ενώ ο Φάσσας να μην προλαβαίνει να κουβαλάει γλυκά και ποτά !
Εικόνα , δηλαδή , γιά γέλια και γιά κλάματα , απόρροια μιάς ανόητης και άκαιρης τάσης εξευρωπαισμού και μιμητικού κοσμοπολιτισμού , που , δυστυχώς , δεν την συναντούσες μονάχα στο χωριό μας , αλλά και στην Ελλάδα ολόκληρη , εκείνο τον καιρό .
Τα μαθήματα δίνονταν χωριστά γιά τους άντρες και χωριστά γιά τις γυναίκες , εκτός κι' αν οι γυναίκες συνοδεύονταν από συγγενείς τους . Φυσικά στο χοροδιδασκαλείο έρχονταν μόνον αυτές των ξένων , των δημοσίων υπαλλήλων , μερικές ντόπιες της " κεντρικής εμπορικής οδού " και ελάχιστες της " ανώτερης τάξης " .
Από την αργατιά και την τσοπανούρα , τη βαριά κι ανόθευτη , ο Τσακνιάς δεν είχε ουτ' ένα - σερνικό η θηλυκό - μαθητή . Όλοι προέρχονταν από την μοντερνίζουσα νεολαία και την " ανώτερη τάξη " , που την αποτελούσαν ξένοι και ντόπιοι , δημ.υπάλληλοι , συνταξιούχοι , μερικοί νεαροί έμποροι και δυό-τρεις ελληνοαμερικάνοι .
Οι άλλοι , την αίθουσα αυτή της " βλαχοευρωπαικής " Τερψιχόρης , τη θεωρούσαν .." π' ταναριό " και τη συνέδεαν με τις .." Αλτάνες " και τις " Ματζουράνες " του Φάσσα . ( Οι παλιότεροι καταλαβαίνουν τι θέλω να πω , οι νεώτεροι , ας ρωτήσουν να μάθουν γι' αυτές τις ιέρειες της πανδήμου Αφροδίτης , που κρύβονταν κάτω απ' τα λουλοδο...ψευδώνυμα ).
Λίγα χρόνια πριν από τον πόλεμο , ο Τσακνιάς όμως , θέλοντας να εντυπωσιάσει τους μαθητές του και να τους εισαγάγει στα προκεχωρημένα χορευτικά πράγματα , άρχισε να τους διδάσκει κι ένα καινούριο χορό , ο οποίος έκανε θραύση στην " αποβλαχοποιούμενη " Αθήνα ( που έκρυβε σαν ένοχη , τα τσαρούχια της , τη φουστανέλα η τη νησιώτικη βράκα της και φόραγε φαρδιά , 33 πόντων , παντελόνια , ψαθάκι , γραβάτα και δίχρωμα σκαρπίνια ).
Ο χορός αυτός λοιπόν , λεγόταν ΛΑΜΠΕΘ ΓΟΥΩΚ κι ήταν τόσο γελοίος που δεν λέγεται . Αλλά και ο στίχος του δεν πηγαινε πίσω σε ασυναρτησία και γελοιότητα .
Οι χορευτές έμπαιναν στη σειρά κυκλικά , κι ο ένας πίσω απ' τον άλλο , έκαναν μερικά βήματα μπροστά , σταματούσαν απότομα κι' ύστερα σήκωναν ψηλά το χέρι , σαν το μαθητή που ξέρει το μάθημα , ύψωναν τον δείκτη και φώναζαν όλοι μαζί : " όι "....
Αυτό συνεχιζόταν κάμποσες φορές , δηλαδή ..." γύρω - γύρω όλοι , στη μέση ο Μανώλης " , σα να λέμε , κι ο εξευτελισμός κι η γελοιοποίηση των χορευτών δεν περιγράφεται , καθώς - ελλείψει δίσκου - τραγουδούσαν όλοι τους ανόητους στίχους του τραγουδιού , που έλεγε :
" Συνταγή στους χορευτάς
μπρος για λίγο περπατάς
και φωνάζεις όι...κλπ.. …
Και καλά οι νεαροί , αλλά και οι ηλικιωμένοι ; Άνθρωποι σοβαροί - κατά τεκμήριο - να στροβιλίζονται ηλίθια και να χορεύουν το αρλουμποειδές αυτό ..κορδάκισμα ;
Τότε , που έβλεπα αυτά τα πράγματα , λόγω ηλικίας , γελούσα . Δεν καταλάβαινα την κατάπτωση , το σουσουδισμό , την γελοιοποίηση και την αποβλάκωση , που , με χορούς σαν το " Λάμπεθ Γουώκ "και τραγούδια γλυκανάλατα , μ' αφάνταστα αφελή και παιδαριώδη στίχο , μ' εύκολες , και στερεότυπες ομοιοκαταληξίες , που τις συναντούσες τις ίδιες σχεδόν σε κάθε τραγούδι ( έλα, κοπέλα , καραμέλα , φιλιά , αγκαλιά , πουλιά , λουλούδια , τραγούδια , κλπ. κλπ .) αλλοτριωνόταν μιά σημαντική μερίδα του λαού μας , ιδίως της ανώτερης τάξης .
Ο νεαρός Λιδορικιώτης - κι ο κάθε Λιδορικιώτης της αγοράς - του φαινόταν η μάλλον νόμιζε , πως , χορεύοντας Λάμπεθ Γουώκ , εκπολιτιζόταν , γινόταν σπουδαίος , Ευρωπαίος , ξεχώριζε , έμπαινε κι αυτός στην ανώτερη αστική τάξη και δεν καταλάβαινε ο δυστυχής , πως , μ' όλα αυτά τα καραγκιοζηλίκια , γινόταν μιά μαιμού καταγέλαστη που μόνο τον οίκτο προκαλούσε .
Δυό βήματα παραπέρα , η ιστορική βρύση του Αντώνη , με τον χιλιόχρονο πλάτανο , απέναντι η Πλέσιβα με τα χιλιάδες γίδια της , πιό κει τα Βαρδούσια , από πάνω η περήφανη Γκιώνα , τα κυπροκούδουνα , τα περδικολαλήματα στο Κοτρώνι τ' αηδονοτράγουδα από πάνω στο ρουμάνι , οι φωνές των κατάκοπων χωριανών , που γύριζαν με βαρυφορτωμένα τα ζα τους τον καρα-ανήφορο του Κούστη , απ' τα χωράφια και τ' αμπέλια τους , και στου Φάσσα το καφωδείο από πάνω ο τέως...μαέστρος της μπάντας του...Νείλου να γυρίζει το μαρκούτσι της λατέρνας , ο Τσακνιάς να δίνει οδηγίες κι οι Λιδορικιώτες να φέρνουν γύρω-γύρω , χορεύοντας και τραγουδώντας το Λάμπεθ Γουώκ !! Να κλάψεις , να γελάσεις η ν' ανακράξεις :
" Ο κ...λος μας βρακί δεν έχει ,
κι η...... μας , λουλούδια θέλει ;...."
Ειρηνική..συνύπαρξη λοιπόν , χοροδιδασκαλείου και ..εξοχικού κέντρου ο ..Λούης , ατέλειωτες οι..ιστορίες , του ..Αντώνη , πολλές έγιναν γνωστές , άλλες , πάλι , όχι , αλλά ας περάσουμε και λίγο στην μετα..πολεμική περίοδο , εξ ίσου όμορφη , παρα τις τόσες δυσκολίες της ..
Εδώ , κάτω απ' τον πλάτανο γεύτηκε ο αείμνηστος Σπ.Μελάς τα μεζαδάκια του μπάρμπα Λούη , βέβαια τότε το τοπίο ήταν ...ειδυλλιακό , τώρα με τις..αισθητικές παραμβάσεις των καλλιτεχνών του Δήμου μας έχει γίνει..μιά πλακοστρωμένη..αυλή...
Δεκαετίες ονειρεμένες , του 50 και 60 , το Λιδορίκι στις μεγάλες δόξες του , τα καλοκαίρια γέμιζε από Λιδορικιώτες των Αθηνών , συνήθως , που οικογενειακώς πέρναγαν τις διακοπές τους στο πατρικό τους , κάνοντας παράλληλα και τα μπάνια τους , αφού το ΚΤΕΛ έβαζε καθημερινά λεωφορείο είδικά γιά μπάνιο στην Ερατεινή . Πλημμύριζε ο δρόμος μας από παιδιά και μεγάλους , και το βραδάκι η βόλτα μέχρι τον Αντώνη , έδινε κι' έπαιρνε , και διατί να το κρύψωμεν άλλωστε , εκεί γινόταν και το..νυφοπάζαρο..
Στον Αντώνη , υπήρχε το εξοχικό του Λούη , μέσα στη δροσιά οι Λιδορικιώτες έπαιρναν το αναψυκτικό τους , το ουζάκι τους , ( το τσίπουρο δεν είχε ..εφευρεθεί ακόμα ) με υπέροχο μεζεδάκι ..στραγαλάκια , το ..υποβρύχιό τους , γλυκά κουταλιού , και φυσικά κανταίφι , ντόπιο , φημισμένο , Καψαλαίϊκο , η εξυπηρέτηση των πελατών γινόταν απ' τον μπαρμπα Λιά , τον Λούη , αυτοπροσώπως , με τη βοήθεια φυσικά των παιδιών του , της Γιούλας , της Ζωίτσας και του μικρότερου Νίκου , αλλά η ψυχή του μαγαζιού ήταν ο μπάρμπα Λούης , που έζησε και δούλεψε χρόνια στην Αμερική , και γυρνώντας άνοιξε το εξοχικό , που χάλαγε κόσμο .
Εμείς είχαμε το ζαχαροπλαστείο στ' Αλωνάκι , και παρότι τηλέφωνα δεν υπήρχαν , είχαμε γραμμή επικοινωνίας ..ON LINE με τον μπάρμπα Λούη , γιά τον γλυκοεφοδιασμό του , όταν λοιπόν έπεφτε πολλή δουλειά στον Αντώνη , ο μπαρμπα Λιάς , έβγαινε παρα δώθε , στο Καραχαλαίϊκο σπίτι , και έχοντας οπτική επαφή με τ' Αλωνάκι , έβαζε τις δυό παλάμες του γύρω στο στο στόμα του , δημιουργώντας ένα..χωνί , και με τη στεντόρεια φωνή του έδινε την παραγγελία του : Κούουουλααααα , ένα νταβά κανταίφιαααααα , γλήγορααααααααα....Κούλα φυσικά ήταν η μάνα μου και το...γλήγορα σήμαινε πως έπρεπε να το πάω εγώ , γιατί ο αδερφός μου ο Γιώργος , ας είναι αναπαυμένος , πάντα..απέφευγε τις..κακοτοπιές .
Ο Λούης , ερχόμενος απ' την Αμερική , έφερε κι' ένα ωραίο , μεγάλο Ραδιόφωνο , σπάνιον είδος γιά την εποχή εκείνη , και όπως ήταν φυσικό όλοι έμπειναν μέσα στο μαγαζί γιά να το δουν και να το καμαρώσουν , αυτοί όμως που ήταν φανατικοί...ραδιοφωνάκηδες , είμασταν εμείς , όλα τα παιδιά που μοιρασμένα , τότε , σε Παναθηναικούς και Ολυμπιακούς , κάθε Κυριακή μεσημέρι , μαζευόμαστε στου Λούη κι' ακούγαμε την μετάδοση των αγώνων . Μιλάμε γιά ..χαμό , όταν δε έπαιζαν Παναθηναικός - Ολυμπιακός , τότε γινόταν το έλα να..δεις....
Την ραδιοφωνική μετάδοση , πάντα απ' Ελληνική Ραδιοφωνία , την προσέφεραν τα ωρολόγια DOGMA , κι' ο μπάρμπα Λούης , συμμετέχοντας ενεργά στην όλη πανηγυρική ατμόσφαιρα , λες κι' ήταν ..γήπεδο , φώναζε μαζί μας , ενώ είχε μάθει την όλη διαδικασία και σειρά , των διαφημίσεων , πριν απ' την έναρξη του αγώνα , οπότε έλεγε αυτός πριν τον εκφωνητή , τα διάφορα διαφημιστικά σλόγκαν , εμείς έιχαμε πιά συνηθίσει αυτό το τελετουργικό και ξέραμε κάθε στιγμή τι θα επακολουθήσει .
Το ωραιότερο όμως ήταν το ότι ο αξέχαστος μπάρμπα Λιάς , όταν πλησίαζε η έναρξη του αγώνα , και ακουγόταν το μουσικό εναρκτήριο διαφημιστικό σήμα , μιμούμενος , όσο μπορούσε τη φωνή του εκφωνητή , φώναζε , την μετάδοση σας την προσφέρουν τα ωρολόγια , Ντόγλανς , Ντόγκμανς , ποτέ όμως Ντόγκμα , ξεχάσαμε όμως να σας πούμε , αν και είναι γνωστό τοις...πάσι , πως ο σχωρεμένος ο μπάρμπα Λιάς , ήταν λίγο..έως..πάρα-πάρα..πολύ περήφανος στ' αυτιά , και η συνεννόηση μαζί του ήταν ..ελαφρώς..προβληματική έως ..αδύνατη .
Πολλές ιστορίες λέγονται γιά τον αξέχαστο μπάρμπα Λιά , αλλά υπάρχει και μιά νομίζω , που αξίζει να σας την πω : Βρισκόμαστε στο προπολεμικό Λιδορίκι , το εξοχικό Λούης , είναι το πρώτο μαγαζί που συναντούσε ο επισκέπτης και λόγω και του πανέμορφου περιβάλλοντος , με την παλιά πέτρινη βρύση και τον ωραίο πλάτανο , όπου έβγαζε και τραπεζάκια ο μπάρμπα Λιάς , οι επισκέπτες δεν το πολυσκέφτονταν και κάθονταν να ξαποστάσουν απ' το ταξείδι , να πάρουν μιά ανάσα , να πιούν ένα αναψυκτικό και γιατί όχι να τσιμπήσουν κανένα μεζεδάκι με το κρασάκι τους .
Κάποια μέρα λοιπόν , σταματάει ένα αυτοκίνητο , κατέβηκαν δυό άνδρες έπιασαν ένα τραπεζάκι κάτω απ' τον πλάτανο και , ως ήτο..φυσικόν , χτύπησαν παλαμάκια , ακούστηκε απ' το βάθος του μαγαζιού το..χτύποοοος , σημάδι ότι το σήμα...ελήφθη , και έσκασε ..μύτη , από απέναντι , ο μπαρμπα Λούης , μεγαλοπρεπής , με την ποδιά του , με το...αγγλικό του , πάντα , σε πρώτη ζήτηση , και φορώντας πάντα , αν θυμάμαι καλά , πέδιλα , πλησίασε , καλημέρισε , με πλατύ-πλατύ χαμόγελο , και με την ...κάποια δυσκολία στην επικοινωνία , λόγω..ακοής , άρχισε να δίνεται η παραγγελία , παράγγειλαν κάποια μεζεδάκια , μέχρι εδώ όλως παραδόξως η συνεννόηση ...πήγαινε ΄καλά , όταν ρώτησαν αν υπάρχει καλό κρασί , τα πράγματα δυσκόλεψαν..φέρτε μας και λίγο κρασάκι , έχετε καλό ; ρώτησαν οι πελάτες , ο μπάρμπα Λούης καταλάβαινε δεν...καταλάβαινε , να σας φέρω και μιά μπυρούλα κρύα-κρύα , τις έχω στη βρύση , που τρέχει κρύο νερό , πάγος...στα πολλά στα λίγα , κρασί ζητούσαν οι άνθρωποι , μπύρα τους πρότεινε , ζύθο..μάλιστα , ο μπάρμπα Λούης , οι άνθρωποι είχαν βέβαια διαγνώσει και τη...ελαττωματική ακοή , του Λούη , σκέφτηκαν πως μάλλον δεν θάχει κρασί της...προκοπής , γι' αυτό και επιμένει στη μπύρα , του είπαν να φέρει και μιά παγωμένη μπύρα . Πράγματι ο μπαρμπα Λούης , έφερε σβέλτα-σβέλτα τα μεζεδάκια , έστρωσε το τραπεζάκι , κι' άρχισαν οι άνθρωποι να απολαμβάνουν τους μεζέδες και την ομορφιά του τοπίου .
Έφαγαν ωραία , κάπνισαν και το τσιγαράκι τους και ετοιμάζονταν να φωνάξουν γιά λογαριασμό , γιά να φύγουν , οπότε στο διπλανό τραπεζάκι ήρθαν δυό - τρεις πελάτες , προφανώς ντόπιοι , κάθησαν , ήρθε κι' ο Λούης , και τον ρώτησαν , τι έχεις μπάρμπα Λιά να μας κεράσεις ; έχω ωραίο κρασί , γιοματάρι , πολύ ωραίο , και είπε και τα μεζεδάκια , παραγγείλανε οι άνθρωποι , όπότε φωνάζουν και οι πρώτοι των Λούη , του είπαν γιά λογαριασμό , και σε λίγο τον έφερε ο Λούης , τότε ο ένας απ' τους ξένους , που ήταν ο γνωστός Ιστορικός και θεατρικός συγγραφέας , Σπύρος Μελάς , αφού συστήθηκε , ρωτάει τον μπάρμπα Λιά , γιατί καλέ μου φίλε αφού είχες καλό κρασί εμάς δεν μας έφερες και πέμενες να πιούμε μπύρα ; κι' ο μπάρμπα Λιάς , με το χαρακτηριστικό του..αθωοπόνηρο...χαμόγελο ,απαντάει : Ξέρτε ... να...αλλά ..απ' τ'μπύρα βγάζουμε...περσότερα , ξερός κι' ο αείμνηστος Σπύρος Μελάς κι' ο φίλος του....
Αθάνατε...μπάρμπα Λιά.....
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΔΙΟΡΘΩΣΗ : Το ραδιόφωνο , που αναφέρουμε πιό πάνω , ο μπάρμπα Λούης δεν τόφερε απ' την Αμερική , αλλά το αγόρασε , αργότερα όταν o Φάσας , που είχε δίπλα το...καφωδείον , μετά...χοροδιδασκάλου , του Τσακνιά , αγόρασε ραδιόφωνο και έκανε χρυσές..δουλειές , και ήταν και ..PHILIPS παρακαλώ...
Καλό σας βράδυ…..Κ.-
No comments:
Post a Comment