Αρχή της δεκαετίας του ‘50 , το Δημοτικό μας σχολείο σε εκδρομή του στους Δελφούς , ο Δάσκαλος ο Σφέτσος , ο Παν. Πανάγος , η Ελένη Μποτίνη , κι’ ο Θόδωρος Μποτίνης , διακρίναμε ακόμα , πάνω ακριβώς απ’ τον Πανάγο , Κούλα Παλούκη , Κική Μποτίνη , Γ.Μπίλιος , Σωκρ.Ταμβάκης , Αλ.Πουρνιάς , Γ.Καψάλης .
Καλημέρα Λιδορικιώτες όλου του κόσμου , καλημέρα Λιδορίκι , Athens , Thessaloniki , Patrai , Nicosia , Iraklion , Sparti , Worth , Ioannina , Larisa , Kozani , Chicago , Chalandri , Nea Ionia , Kallithea , Norman , New York , London , Nea Smirni , Kastoria , Volos , Brussels , Veroia , Aurich , Bensenville , Colorado Springs , Craiova , Xanthi , Yiannitsa , Mokena , Sofia , Nottingham , Sint-Josse-Ten-Noode ,μιά καλημέρα και στους φίλους μας , που και χθες ήταν κοντά μας , να είστε όλοι σας καλά , και να περάσετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο…
Μιά ομορφοπαρέα από Λιδορικιωτόπουλα , στα δύσκολα , μα..ονειρεμένα χρόνια της πρώτης μετα..ταλαιπωρικής περιόδου , αρχή δεκαετίας του ‘50 λοιπόν , στη γέφυρα της Ρέρεσης , Τάκης Μπούγαλης , Θαν .Παλαιολόγος , Γ.Καψάλης , Τάσος Τσώνος , Τάκης Παπαδόπουλος , Χρ.Ανέστος , Μιλτ. Κασίδης , Μίμης Πέτρου , Γ.Λατσούδης ..
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΗΜΕΡΑ 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2010
36η ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 36η ΕΒΔΟΜΑΔΑ
Αγάθης μάρτυρος , Θεοδοσίου του μεγάλου
ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Η Αγαθή , Αγαθούλα
Μεικτή..ποδοσφαιρο..προσκοπική Λιδορικιώτικη ομάδα , σε Πρωτομαγιάτικη , μάλλον , εξόρμησή της στην Πεντάπολη , από αριστερά Γιάννης Πίτσιος , Κ.Καψάλης , Δημ. Γεωργίου , Τάκης Ανδρίτσος , Γ.Καψάλης και ο..μόνιμος τερματοφύλακας της ..Εθνικής ..Λιδορικίου , Γ. Ζόγκζας .
Άχτιστη , τότε η Πεντάπολη , με ελάχιστα σπίτια , ήταν η κοντινότερη εξοχική περιοχή , γιά τις εξορμήσεις των Λιδορικιωτών , είχε βέβαια και..άπλες , αλάνες δηλαδή , και προσφερότ;αν γιά ποδοσφαιρικούς αγώνες , μιλάμε βέβαια γιά τη δεκαετία του ‘50 ..
Μιά ..δεκαετία αργότερα , είμαστε πια στο..60 , και μ΄΄αλιστα στο όμορφο πανηγύρι τ’ Αι Νικόλα , όπου παρέες ..παρέες , στρώναμε ..τραπέζι , καταγής , εδώ η οικογένεια Δημ. Καραχάλιου , με τις κόρες της Ζωή και Κούλα , την Ελένη Χριστοπούλου , Έλλη Μπαλαλώτη , καθηγήτριες , και τον Ανδρέα Κωστόγιαννη , με το..κοφινάκι κι’ όλα τα ..καλούδια τους…
Τσικνοπέμπτη χθες αδέρφια , οι ταβέρνες και οι καφετέριες της Αθήνας ..πλημμυρισμένες από κόσμο , χαμός που λέμε , πατεις..με , πατώ ..σε , πια ..κρίση και πράσινα..άλογα , άμα θέλουν ο…Αλμούνιας κι’ ο..άλλος ο..μανιαμούνιας , ο..Τρισές , ας έρθουν να δουν πως ..γιατρεύεται η..κρίση , με γλέντι και..μασκαραλίκι..
Πριν από λίγο καιρό , γνωρίσαμε ένα ζευγάρι που ξεκίνησε την..ζωή και την..σταδιοδρομία του στο χωριό μας, τον Γιώργο Κούτρα και τη σύζυγό του Ελένη Μίαρη , μιλάμε γιά..35 χρόνια πριν , και πέρασαν την πρώτη τους Τσικνοπέμπτη στο Λιδορίκι , άγνωστοι μεταξύ..αγνώστων , τότε είχαν διοριστεί στο χωριό μας , γιά να δούμε , σε..επανάληψη βέβαια , τι..θυμούνται από εκείνη την..όμορφη..Τσικνοπέμπτη..του 1977 !!!
Μας γράφει , η αγαπητή μας φίλη Ελένη….
“ Θυμήθηκα ένα περιστατικό που συνέβει τις πρώτες απόκριες που κάναμε στο Λιδορίκι. Ήταν βράδυ Τσικνοπέμπτης και μόλις είχαμε εγκατασταθεί στο σπίτι μας , μετακομίζοντας από το μοναδικό και απερίγραπτο τότε ξενοδοχείο του Γαρδίκι 'οπου το βράδυ μόνο να κοιμηθείς δεν μπορούσες από τα μεθύσια των εργατών που δούλευαν στο Μόρνο, τι χρόνια , όμως θέλω να τονίσω ότι εμπιστευόμαστε τότε τους ανθρώπους δεν τρέμαμε τον ίσκιο μας όπως τώρα ...ξεχάστηκα στις σκέψεις μου, είμασταν λοιπόν μόνοι στο σπίτι άγνωστοι ακόμη μεταξύ αγνώστων και δεν σου κρύβω
ψιλοαπελπισμένοι, τέτοια βραδυά υπό άλλες συνθήκες θα γλεντούσαμε με τους φίλους μας σκεπτόμασταν . Αποφασίσαμε να φάμε για να σκοτώσουμε την ώρα. Στρώνω σ'ενα χαμηλό τραπέζι του καθιστικού και πριν προλάβουμε να βάλουμε μπουκιά στο στόμα μας κτυπάει το κουδούνι.
Ψιλοφοβήθηκα αλλά κατέβηκα να ανοίξω -είχε και πολλά σκαλιά το σπίτι.Τι να δω Καμμιά δεκαπενταριά άτομα μπουκάρουν στο σπίτι
μασκαρεμμένα ανεβαίνουν επάνω αρπάζουν το τραπέζι αφήνοντας τον Γιώργο με τη μπουκιά στο στόμα ,απορημένο , και άρχισαν να τρέχουν
γυρο στο σπίτι με αλλαλαγμούς .
Ενιωσα τέτοια χαρά και ευγνωμοσύνη για την προσπάθειά τους να μας βάλουν στο παιχνίδι των απόκρεω και σε λίγη ώρα όχι
μόνοι δεν αισθανόμαστε αλλά σαν να είχαμε ζήσει σ'αυτό το χωριό με τους ανθρώπους του από παλιά το ρήξαμε στο φαγοπότι στην ταβέρνα του Βαγγέλα στη βαθειά.
Δεν φταίω εγώ εσύ μας παρακίνησες να θυμηθούμε. “
Μια πολύ..πολύ ζωντανή αλλά και όμορφη εικόνα της τότε Λιδορικιώτικης ζωής , μας θύμισε η φίλη μας , που έζησε στο χωριό μας , μια πενταετία περίπου , και απ’ότι διαβάσαμε , διατηρεί ..άσβεστη την αγάπη της γι’ αυτό ..
Αγαπητοί μου Γιώργο και Ελένη , άΪντε και του ΄..χρόνου , να είμαστε καλά και να έρθετε στο χωριό μας , να περάσουμε εκεί την ..Τσικνοπέμπτη , να..θυμηθούμε τα..νειάτα μας ..
Χρόνια πολλά , αγαπημένοι μας φίλοι ..
Να περνάτε καλά..
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη….Κ.-
No comments:
Post a Comment