ΜΑΘΗΜΑΤΑ ..ΚΟΣΜΟΓΡΑΦΙΑΣ !!

 

  ΟΣΑ ΘΥΜΑΜΑΙ..

 

Ο αγαπημένος μας καθηγητής , ο αξέχαστος Γιώργος Ρωμανάς , σε ώρα διδασκαλίας , σε κάποια μεγαλύτερη τάξη , διακρίνουμε τους : Γιώργο Τσιάντα , Δημ . Τσιώνο , Δ.Πανάγο , Σταθούλα Κουτσαύτη , Αρετή Γεροδήμου , Γιωργία Πουρνιά , Νίτσα Παπαδοπούλου και Ελένη Κωστοπούλου και στο βάθος , μάλλον , η Μαρία Παπαιωάννου .

 

 

   Παρασυρμένος , αγαπημένοι μου φίλοι , απ' τις ..ολοζώντανες μαθητικές αναμνήσεις που κουβεντιάσαμε με παλιόφιλους και συμμαθητές , το αποκριάτικο τριήμερο και  με βαθειά νοσταλγία των αξέχαστων μαθητικών μας χρόνων , και της παλιάς Λιδορικιώτικης ζωής , ξεφύλλισα το..δευτεράκι της ψυχής μου κι' ανέσυρα κάποια περιστατικά , της όμορφης εκείνης εποχής .
   Θα πρέπει νάταν 1958 η 1959 , πήγαινα στην προτελευταία τάξη του Γυμνασίου , την εβδόμη όπως τη λέγαμε τότε , κι' αν θυμάμαι καλά το περιστατικό αυτό συνέβη στο μάθημα της Κοσμογραφίας , με το οποίο δεν είχα καμιά...σχέση και..συγγένεια , το γιατί θα σας το εξηγήσω πιό κάτω .
   Το μάθημα , μας τόκανε ο καθηγητής μας των μαθηματικών ο αξέχαστος Γ΄. Ρωμανάς , που , εκτός του ότι ήταν ολίγον...αυστηρός , είχε και ένα..χούι , μόλις μπαίναμε γιά μάθημα , έχοντας γνώση των..μελλουμένων , έλεγε : Ανδρίτσος , Γραφάκος , Καψάλης , έξω , εμείς βέβαια ..θιγμένοι , διαμαρτυρόμασταν : Γιατί κύριε καθηγητά ; Δεν κάναμε τίποτα...κι' εκείνος κοιτώντας πάνω απ' τα γυαλιά του , που τάχε πάντα χαμηλά στη μύτη , μας απαντούσε ..στερεότυπα : Θα ..κάνετε εσείς , θα κάνετε...
   Όπως θα θυμάστε , οι παλιότεροι , τότε οι καθηγητές μας σήκωναν , συνήθως , με τη σειρά του καταλόγου , οπότε ξέραμε πότε , πάνω κάτω , θα σηκωθούμε γιά μάθημα , κάποια μέρα λοιπόν που είχαμε κοσμογραφία , ήταν η σειρά μου να σηκωθώ γιά μάθημα , αλλά δυστυχώς παρ' ότι το ήξερα ότι ήμουν ..υποψήφιος , δεν είχα ανοίξει , ως ..συνήθως , βιβλίο , τι να κάνω ..τι να κάνω , σκεφτόμουνα το θριαμβευτικό χαμόγελο του καθηγητού μου , όταν θα τούλεγα πως δεν έχω διαβάσει , και δεν μου πήγαινε καλά , έπρεπε κάτι να σκαρφιστώ , πριν πάω στο σχολείο , λοιπόν , πήγα στον ΟΤΕ , τότε ήταν στο ισόγειο του Λαλαγιαννέικου σπιτιού , και υπάλληλος ήταν ο μπάρμπα Γιάννης ο Κανδρής , που ήταν και..ζόρικος , το σχέδιό μου ήταν..λίαν..στανικόν , θάπαιρνα ένα φύλλο πρόσκλησης τηλ/κής συνδιάλεξης , τότε οι συνδιαλέξεις γίνονταν απ' τους θαλάμους του ΟΤΕ , και θα συμπλήρωνα πως με καλεί στο τηλέφωνο ο αδερφός μου ο Γιώργος , που ήταν στην Αθήνα , και γιά ώρα θα έβαζα την ώρα του μαθήματος της πρώτης ώρας , της Κοσμογραφίας , πράγματι λοιπόν πήγα , πήρα την πρόσκληση , την συμπλήρωσα καταλλήλως , και πήγα στο σχολείο , βρήκα τον καθηγητή μου , και του είπα πως έχω συνδιάλεξη με τον αδερφό μου , που γνώριζε φυσικά , υποσχόμενος πως μόλις τελειώσω το τηλεφώνημσ , θα πήγαινα αμέσως στο μάθημα , έδειξα και την..επίσημη πρόσκληση , του ΟΤΕ , γιά του λόγου το..αληθές , ο καθηγητής μου με κοίταξε ειρωνικά , αλλά μου επέτρεψε ν' αργήσω στο μάθημά του .
   Το πρώτο , λοιπόν , μέρος του σχεδίου μου είχε πετύχει , τώρα θάπαιρνα την...εκδίκησή μου , φεύγω και πάω σπίτι , η μάνα μου ήταν στο μαγαζί , και κάθομαι και διαβάζω..παπαγαλία το μάθημα που είχαμε , λέω παπαγαλία γιατί με την..κυρία αυτή , την..Κοσμογραφία δηλαδή , δεν είχα καμιά ..μα καμιά προηγούμενη..επαφή , διάβασα λοιπόν όσο καλύτερα μπορούσα , κι' ύπολόγισα περίπου την ώρα , θάπρεπε νάχει τελειώσει η εξέταση και θα έκανε ο καθηγητής μας την παράδοση , νάμαι κι' εγώ στο μάθημα....
   Ο χρόνος που είχε βέβαια απομείνει ήταν πολύ λίγος γιά ..πλήρη εξέταση , αλλά αρκετός γιά την ολοκλήρωση του σχεδίου μου , μπαίνω λοιπόν , καλημερίζω και τραβάω γιά το θρανίο μου , αμέριμνος , και τα πράγματα από δω και πέρα εξελιχθήκανε όπως ακριβώς τα είχα προβλέψει , και φυσικά σχεδιάσει , ο Ρωμανάς , με το ειρωνικό του χαμόγελο , πιστεύοντας πως έπιασε...λαγό , με ρωτάει , έχεις διαβάσει το μάθημα Καψάλη ; έλα να μας το πεις...πάντα χαμογελώντας κάτω απ' τα..μουστάκια του , εγώ φυσικά..φυσικά , του απαντάω , και βέβαια κύριε Καθηγητά , και προχωράω προς την έδρα , παίρνω...θέση μάχης , και μόλις ο καθηγητής μου μου λέει να πω το μάθημα , έχοντας αρχίσει στο πρόσωπό του να ανθίζει το..θριαμβευτικό ..χαμόγελο , αρχίζω ..χειμαρρωδώς να ..απαγγέλνω το..ποίημά μου , ρίχνοντας βέβαια και ..κλεφτές ματιές , στον καθηγητή μου , που φαινόταν να τάχει ..χαμένα , την κατάσταση τότε έσωσε το κουδούνι του διαλείμματος , τα παιδιά , ως συνήθως , σηκώθηκαν κι' ο Ρωμανάς , έχοντάς τα χαμένα , γιατί ήταν παραπάνω από βέβαιος , πως η συνδιάλεξη ήταν...κοπάνα , και φυσικά ήμουν αδιάβαστος , απορημένος ελαφρά , και λίγο..μουδιασμένα , μου είπε το πολυπόθητο , φτάνει αρκετά , μπράβο ,΄και ήταν , ομολογουμένως , το πρώτο και το...μοναδικό μπράβο που πήρα ποτέ μου απ' τον αγαπημένο καθηγητή μου τον αείμνηστο Γιώργο Ρωμανά , και μη μου πείτε πως δεν το άξιζα.............Κ.-